آدم امن، بهت اجازه میده جلوش بشکنی، خرد بشی، خمیر بشی، بدون اینکه بعدا تو نگاهش بهت تغییری ایجاد بشه. درک می‌کنه که ما آدمیم و آدم یه وقتایی کم میاره و این لزوما بمعنای ضعف یا ناتوانیش نیست.

آدم امن، حتی اگه بخواد از راه‌رفته و تجربه شخصیش بگه، نگاه بالا به پایین نداره. میپذیره که تو ممکنه محاسبات خودتو کرده باشی و اشتباه درومده باشه، نه اینکه لزوما درست حساب نکرده باشی.

آدم امن، استیصال خودش رو با حال تو قاطی نمیکنه. درک میکنه که اگه خودش این شرایط یا سخت‌ترشو پشت‌سر گذاشته، به تو ربطی نداره. توان و زمان و اطرافیان و شرایط تون یکی نیست پس قیاس احمقانه‌ست. آدم امن، احمق نیست!

آدم امن، همیشه دم دست نیست ولی همیشه در دسترسه!

آدم امن، بیشتر از شعار، شعور داره. فردا یه روز دیگه‌ست و پنج‌سال دیگه اصلا یادت نیست چرا الان ناراحت بودی و پایان شب سیه سپید است رو نگه میداره واسه منبرای روانشناسانه‌ش. به‌جاش گاهی پابه‌پای شما سوگواری می‌کنه و اجازه میده حسابی به سروسینه بزنید..

سعی کنیم آدم ِ امنِ همدیگه باشیم.

لطفاشماهم برای من بفرستید آدم امن چه ویژگی هایی داره؟ @anese_mim

بیاوانمودکنیم برای هم دیگه غریبه ایم..

من نميتونم و نتونستم و نميشه رو باور ندارم..

فعل رفتن حرمتی داره، آدابی داره. این‌که این فعل تا این حد برای تو عادی شده، و این‌که بی‌پروا انجامش میدی با علم و اطمینان به این‌که هر بار که برگردی هنوز کسی چشم‌ به راهته، تو رو تو ذهنم کوچیک، تو قلبم کوچیک‌تر می‌کنه.. |سایه بان|