#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت32 چند دقیقه‌ی بعد مادر همراه امیر محسن وارد شد. شور و اشتیاقی که با دیدن امیر‌محسن در چشمان صدف به وجود آمد، نمی‌دانستم به چه تعبیر کنم. صدف با دیدن مادر و امیر محسن کلا مرا فراموش کرد. با سوالاتی که از برادرم می‌پرسید او را به حرف وادار می‌کرد. بحثشان در مورد مسائل روانشناسی بود. صدف سر به زیر گوش می‌کرد و میوه اسلایس می‌کرد. بعد از این که پیش دستی پر شد. از روی میز برداشت و به طرف من گرفت. با تعجب نگاهش کردم. –نمی‌خورم صدف جان، واسه من پوست کندی؟ لبخندی زد و گفت: –توام بردار. به آقا امیر محسنم بده. صندلی من مابین امیرمحسن و صدف بود. پشت چشمی برای صدف نازک کردم و پیش دستی را از دستش گرفتم و جلوی امیرمحسن گذاشتم. مادر گفت: –دستت درد نکنه دخترم. الهی عاقبت بخیر بشی. نگاهی به مادر انداختم. –مامان‌جان حالا یه خیار و یه سیب اونقدر دعا و ثنا نداشت‌ها. من عین کوزِت اینجا کار می‌کنم یه بار اینجوری دعام نکردی. امیرمحسن هم از صدف تشکر کرد و بعد گفت: –اُسوه جان، مامان همیشه دعات می‌کنم. فقط نه با صدای بلند. مادر گفت: –اگر دعای من نبود که تا حالا به اینجا نمی‌رسیدی. بعد هم بلند شد و به طرف آشپزخانه رفت و زیر لب گفت: –برم شامم رو بزارم. سرم را نزدیک گوش صدف بردم و گفتم: –من به کجا رسیدم؟ فکر کنم مامانم نفرینم کرده. صدف خندید. –منظورشون دوستی با من بود، تو الان مقامت خیلی بالاست با من رفیقی الان داغی حالیت نیست. امیر محسن خندید و دوباره بحثشان را با صدف از سر گرفتن. حوصله‌ام از حرفهایشان سر رفت. به اتاقم رفتم و تعویض لباس کردم. بعد به آشپزخانه رفتم تا به مادر کمک کنم. –مامان کاری نداری؟ فکر کردم الان می‌گوید "نه دخترم تو برو پیش دوستت بشین" زهی خیال باطل. –مگه میشه کار نباشه. بیا این پیازها رو پوست بکن و خرد کن و بعدشم تفت بده. پیازها را که پوست کندم گفت: –بعد از این که خورشت و بار گذاشتی یادت نره برنج رو خیس کنی. من برم پیش صدف تنها نباشه. با چشم‌های گرد شده نگاهش کردم. –مامان جان شما الان مطمئنی امده بودی شام درست کنی؟ حق به جانب گفت: –وا مگه من و تو داریم؟ تو توی این خونه غذا نمی‌خوری؟ دیدم اگر یک کلمه‌ی دیگر حرف بزنم بحث بالا می‌گیرد. سرم را پایین انداختم و فقط زیر لب گفتم: –دیگه من روی کوزِت رو سفید کردم. هم بیرون کار کن هم خونه آخرشم... –چیه غر میزنی، پس لابد من کوزتم که صبح تا شب باید بشورم بسابم. –غر چیه، من با خودم دارم حرف میزنم مامان جان شما برید پیش مهمون. از درون حرص می‌خوردم. "خب خودت پرسیدی کاری داری یا نه، مامان چیکار کنه، امدی مثلا بگی کار من خیلی درسته؟ حالا یه غذا درست کردن چیه که خودت رو با کوزِت مقایسه می‌کنی. بیچاره اون دختر تو اون سن کم، شب و نصف شب میرفت تو جنگل تاریک، سطل سطل آب میاورد." سرم را بالا آوردم که غر بزنم ولی در عوض گفتم: –خدایا عاشقتم که اینقدر سورپرایزم میکنی. ای سورپرایز کننده. دوباره با خودم گفتم"نه سورپرایز خارجیه، شاید خدا انگلیسیش خوب نباشه، ای غافلگیرکننده‌ی عاشقتم. " موقع خیس کردن برنج صدف به آشپزخانه آمد و با لحن خنده داری گفت: –خانم شما که همش تو آشپزخونه‌ایی امدیم خودتون رو ببینیم. بعد در قابلمه‌ی خورشت را برداشت. –این چه خورشتیه؟ نمک برنج را ریختم. –خورشت قارچ. متفکر نگاهم کرد. –تاحالا نشنیدم. –این خورشت چند روزه تو خونه‌ی ما متولد شده، دقیقا از وقتی که دولت تصمیم گرفت ملت نقرص نگیرن. –من فکر می‌کردم شما رستوران دارید هر روز کباب و چنجه می‌خورید. –اونحوری که باید هممون نقرص می‌گرفتیم. والله ما تو دوره‌ی دولت خدمتگزارم اینجوری که تو میگی گوشت نمی‌خوردیم. چه برسه تو این دولت گرین کارتی. صدف چشم‌هایش گرد شد. –واقعا؟ حالا من فکر می‌کردم فریزتون پر گوشته. در فریزر را باز کردم. –اگه تو یه بسته گوشت پیدا کردی من صحبت می‌کنم جایزه‌ی چند میلیون دلاری ناسا رو برای حل چالش قرن به تو تقدیم کنن. در فریزر را بست. –الان رو نمیگم منظورم تو اون دوره بود. الان که آره واقعا سخت شده. فقط موندم چیزی که ما می‌بینیم، روز به روز گرونیه ولی چیزی که دولت میگه کاهش روز به روز تورم واسه راحتی مردمه. –آخه مردمی که دولت تو نظرشه ما نیستیم. مردم اون همون کسایی هستن که تو خیابون فرشته و نیاوران و کوچه پشتی خونه‌ی خودش زندگی می‌کنن. که وقتی میرن مغازه فقط جمع میکنن میارن، اصلا نمیفهمن چیزی گرون شده یانه، بعد دولتم که میگه کاهش تورم داشتیم میگن حتما داشتیم آفرین چه دولت با تدبیری داریم. صدف لبخند زد. –اونا که مغازه نمیرن نوکراشون براشون خرید میکنن، اونایی هم که نوکر ندارن زنگ میزنن براشون میارن. #به‌وقت‌رمان ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت33 آن شب موقع خواب راستین پیام داد که از فردا به شرکت بروم و کارم را شروع کنم با خواندن پیامش استرس و تپش قلب گرفتم. نمی‌دانستم چطور باید با او روبرو بشوم. حس‌های عجیب و غریبی در من رشد می‌کرد که نه به نور نیازی داشت نه به آب و نه توجه. نمی‌‌دانم چه‌جور موجودی بود وقتی موضوع را پیامکی به صدف اطلاع دادم گفت که اول برای چند روز از صارمی مرخصی بگیرم تا جای پایم را در شرکت سفت کنم بعد از فروشگاه تسویه کنم. گفت نباید بی‌گدار به آب بزنم. چرا به فکر خودم نرسید فردای آن شب کت بلند و دامن کتان تا قوزک پایم را پوشیدم. روسری سورمه‌اییم را که هم رنگ کت و دامنم بود را سرم کردم و جوری مرتبش کردم که هیچ مویی از آن بیرون نباشد. مادر وارد اتاق شد و با دیدنم پرسید: –چرا لباس کارت رو نپوشیدی؟ –مامان یه جوری میگید لباس کار انگار.. همون مانتو دامن قهوه‌ایت رو می‌گم. این همه پول دادی واست دوختن –خب مجبور بودم. خودتون که مانتو صدف رو دیدین، هم کوتاهه هم مدل مغنعه‌اش ضایع است. هر چی به صارمی گفتیم حداقل قد مانتوها رو بلند‌تر بگیره قبول نکرد. منم مجبور شدم برم از همون رنگ پارچه پیدا کنم و برای اون مانتو دامن بدوزم وگرنه اون مانتو رو با شلوار نمیشد پوشید کوتاه بود الانم تو یه شرکت کار پیدا کردم، دارم میرم اونجا، اگه کارش خوب باشه دیگه از دست فروشگاه راحت میشم –خب پس دیگه اون روسری قهوه‌ایی من رو نمی‌خوای دیگه نگاه متعجبم را به مادر دوختم –کدوم روسری؟ –وا! همون که ازم گرفتی با اونیفرم لباس فروشگاه ست کردی دیگه –آهان، نه، یدونه برات می‌خرم مامان، اون دیگه کهنه شده –نمی‌خوام، روسری خودم رو بده، الان اون روسری کلی گرون شده، مگه می‌تونی لنگش رو بخری نوچی کردم و روسری را از کمد برداشتم و به دستش دادم. ریمل را که برداشتم مادر گفت: –باز که از این آت و آشغالها.. –مامان، من حتی یه کرمم نمیزنم، فقط یه کم ریمل میزنم، آخه مژهام خیلی کمه مادر به طرف در اتاق رفت –وا مژه به اون بلندی داری، مگه ندیدی اون روز امیر محسن به خواهرت چی گفت؟ –نه. چی گفت؟ –گفت آرایش کردن بیرون از خونه یعنی اعتماد به نفس نداشتن و حرفی برای گفتن نداشتن. بعد همانطور که از اتاق بیرون می‌رفت ادامه داد: –البته تو بزن واقعا چی داری واسه گفتن، نه اخلاق داری، نه هنری داری، نه.. بقیه‌ی حرفهایش را نشنیدم چون از اتاق دور شده بود پوفی کردم و پنجره را باز کردم. ریمل را به بیرون پرت کردم و پنجره را محکم بستم. آنقدر محکم که دوباره صدای مادر درآمد –چه خبرته شکست اون شیشه‌ها بلند گفتم: –این پنجره شیب داره خودش یهو بسته میشه تقصیر من نیست "پس چرا صدای دل من رو نمی‌شنوی که راه به راه با حرفات می‌شکنه مامان جان" مادر دوباره وارد اتاق و به طرف کمد رفت و زمزمه‌وار با خودش گفت: –نمیشه به بچه‌های الان حرف زد، خوبه نگفتم آرایش نکن. از اون عمت حداقل یاد بگیر، داخل خونه عروسکه، ولی بیرون ساده و.. باز هم بقیه‌ی حرفش را نشنیدم چون از اتاق بیرون آمده بودم وارد شرکت که شدم خانم بلعمی، همان ارایشی که یک خانم انتهایش بود ظاهر شد –آقای چگینی گفتن قراره از امروز مشغول به کار بشید "مامانم تو رو ببینه چی میگه" با شنیدن اسم راستین لبخند بر لبم آمد —خود آقای چگینی کجا هستن؟ –تو اتاقشونن. میز کارتون رو گذاشتیم تو اتاق آقای طراوت با تردید پرسیدم: –من باید دقیقا چی کار کنم؟ اشاره به اتاق در بسته‌ایی، که در کنار اتاق راستین قرار داشت کرد –برید تو اتاق، کامران خان هستن، براتون توضیح میدن از کنار اتاق راستین که می‌گذشتم در اتاقش را باز کرد و گفت: –چند لحظه بیایید کارتون دارم کمی جا خوردم "بابا یه سلامی یه علیکی چرا یهو از اتاقت می‌پری بیرون، ترسیدم" وارد اتاق شدم و سلام کردم نگاهی به سرتا پایم انداخت –بفرمایید بشینید از دستش دلخور بودم. می‌دانستم نباید دلخور باشم. ولی برای قانع کردن خودم شاید به زمان نیاز داشتم. به روبرو خیره شدم سرد گفتم: –ممنون من راحتم، شما حرفتون رو بزنید –به کامران سپردم همه چیز رو براتون توضیح بده، اگر مشکلی داشتید حتما به من بگید. به طرف در خروجی پا کج کردم و گفتم: –ممنون –اُسوه خانم دوباره با شنیدن اسمم از دهانش نفسم بند آمد گفتم: –میشه تو محیط کار اسم کوچیکم رو صدا نزنید؟ –اینجا همه راحتن مشکلی نداره اخم کردم –ولی من راحت نیستم دستهایش را روی سینه‌اش جمع کرد و روبرویم ایستاد –شما از دست من ناراحتید؟ –نه، مگه شما کاری کردید؟ چشم‌هایش را ریز کرد –ظاهرا که اینطوره "نه‌بابا ریمل نزدم اینجوری به نظر میاد. ولی چرا بازم حرفی برای گفتن ندارم؟ شاید واقعا مامان راست میگه." کمی تامل کردم و گفتم: #به‌وقت‌رمان ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

🍃 ✨حاج اسماعیل دولابـے(ره): دعا بڪن ؛ ولے اگر اجابت نشد ، با خدا دعوا نڪن ؛ میانہ ات با خدا بہ هم نخورد ؛ چون تو جاهلے و او عالم و خبیر ...✨ #به_خدا_اعتمادکنیم ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

#چی‌بگم‌آخه نمونه های تذکر 👇👇👇 قصد برپایی مجلس عروسی با گناه (ترانه ی حرام، رقص) گلم، اگه زندگیِ پُربرکت میخوای، اگه میخوای خوشبخت شی، با گناه شروع نکن الحمدلله که مسلمونی، اهل نماز و روزه هم هستی. چرا اول زندگی با گناه شروع بشه؟! میدونستی اگه کسی تو مراسم شما گناهی بکنه، گناهش به پای شما هم هست؟ با این جور مجلس، به امام زمان داری میگی: من نمیخوام وارد مجلسم بشی! با اینکه خیلی دوسِت دارم اما نمیتونم تو مجلست شرکت کنم، یه مجلس شاد و بدون گناه راه بنداز تا منم بیام واقعاً میشه مجلس شاد و بدون گناه برگزار کرد، مثل خیلیا که این روزا مجلس بدون گناه گرفتن. چرا اولین شب زندگی با گناه شروع شه؟! یکی از راههایی که خیلی جواب میده اینه: سه چهار نفر از بزرگان فامیل، بلافاصله پس از نهایی شدن زمان مجلس عروسی، به خانه ی عروس یا داماد رفته و با ایشان صحبت کنن و خواهش کنن که مجلس رو بدون گناه بگیرن من یه مولودی خون خیلی خوب سراغ دارم، میتونی کارشو ببینی، برنامه های متنوعی هم داره (مثلا برنامه های طنز، گلریزان روی سر عروس ..) منم تا جایی که از دستم بر بیاد کمکت میکنم در پاسخ به اونایی که میگن یک شب هزار شب نمیشه، میشه استناد کرد به سوره ی قدر؛ آیه ی «لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْر» که گاهی یک شب، در ساختن یا نابود کردن کل عمر، میتونه مؤثر باشه! به این نکته هم باید توجه داشت که گاهی بعضی بزرگترها یا آدمهای خاص، اگه برن تو این مجالس، همین حضورشون جلوی منکر و گناه رو میگیره اینم پیشنهاد خوبیه که: دفتردار با سلیقه ی خودش، در دفتر ازدواجش جمله ی مناسبی نصب کنه. از بعضی جملات همین کتاب هم میتونه استفاده کنه #امربه‌معروف_نهی‌ازمنکر ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

بَدَن خودمه به تو چه؟😒 به این میگن #حق_الناس بزرگوار.. استاد رائفی پور #پویش_حجاب_فاطمی ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

خدا دیگه با چه زبونی بگه‌ ما رو دوست‌ داره؟ تو ماه‌ مبارک رمضان حتی نفس کشیدنتم ثواب داره رفیق..😌🌸 #ماه_مبارک_رمضان ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

خدا هی میگه: قربونت بشم بسپارش به من، وکیلم؟! بعد ما ناز می‌کنیم، بهش میگیم نه، تو نمیتونی..🚶🏻‍♂🍃 #به_خدا_اعتمادکنیم ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

میدونی کِی حاجتِتو میگیری؟🤔 #به_خدا_اعتمادکنیم ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

استاد پناهیان‌ میگه: ¤گیرتو گناهاتـــــ نیستـــــ !↓↓ گیرتو ڪاراے خوبیه... ڪه‌ انجام‌ میدے... ولے نمیگے"خدایا به‌ خاطر تو"...! اخلاص‌ یعنے خدایا فقط‌ تو‌ ببین‌ حتے ملائڪه‌ هم‌‌ نه #به_وقت_عاشقی ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

من آرامِش‌ را همه‌ جا جست‌وجو کردم، غافل‌ از اینکه آرامش‌ از رگِ‌ گردن‌ به من‌ نزدیک تر است..🧡 #شبتون‌مملوازعطرخدا ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

🌼بارالها سرآغاز صبحم 🌸بایاد ونام تو، دریچه قلبم را 🌺خالصانه به سوی تو میگشایم 🌼تا نسیم رحمتت به آن بوزد 🌸و نوری از محبت و 🌺عشق تو به قلبم ببارد 🌸آغاز میکنیم با نامت ای بهترین #بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

اولین سلام صبحگاهی، تقدیم به ساحت قدسے قطب عالم امکان حضرت صاحب الزمان(عج) ... ❤السَّلامُ علیکَ یا بقیَّةَ اللهِ یا اباصالحَ المهدی یا خلیفةَالرَّحمن و یا شریکَ القران ایُّها الاِمامَ الاِنسُ و الجّانّ سیِّدی و مَولای ْ الاَمان الاَمان أللَّهُمَ عَجلْ لِوَلِیکْ ألْفَرَج بحق زینب کبری(س) به قصد زيارت ارباب بی کفن : ❤السلام عليك يا اباعبدالله و علي الارواح التي حلت بفنائك عليك مني سلام الله أبدا ما بقيت و بقي الليل و النهار و لا جعله الله آخر العهد مني لزيارتكم السَّلامُ عَلي الحُسٓين و عٓلي عٓلي اِبن الحُسَين و عَلي اولاد الحُسَين وَ علَي اصحابِ الحُسَين. أللهم ارزقنا زیارت الحسین (ع) اللهم ارزقنا شفاعة الحسین (ع) ❤السلامُ عَلَیک یا امام الرئوف یا ﻋَﻠِﻲِّ ﺑْﻦِ ﻣُﻮﺳَﻰ ﺍﻟﺮِّﺿَﺎ المُرتضی ✨ﺍﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﺻَﻞِّ ﻋَﻠَﻰ ﻋَﻠِﻲِّ ﺑْﻦِ ﻣُﻮﺳَﻰ ﺍﻟﺮِّﺿَﺎ ﺍﻟْﻤُﺮْﺗَﻀَﻰ ﺍﻟْﺈِﻣَﺎﻡِ ﺍﻟﺘَّﻘِﻲِّ ﺍﻟﻨَّﻘِﻲِّ ﻭَ ﺣُﺠَّﺘِﻚَ ﻋَﻠَﻰ ﻣَﻦْ ﻓَﻮْﻕَ ﺍﻟْﺄَﺭْﺽِ ﻭَ ﻣَﻦْ ﺗَﺤْﺖَ ﺍﻟﺜَّﺮَﻯ ﺍﻟﺼِّﺪِّﻳﻖِ ﺍﻟﺸَّﻬِﻴﺪِ ﺻَﻠَﺎﺓً ﻛَﺜِﻴﺮَﺓً ﺗَﺎﻣَّﺔً ﺯَﺍﻛِﻴَﺔً ﻣُﺘَﻮَﺍﺻِﻠَﺔً ﻣُﺘَﻮَﺍﺗِﺮَﺓً ﻣُﺘَﺮَﺍﺩِﻓَﺔً ﻛَﺄَﻓْﻀَﻞِ ﻣَﺎ ﺻَﻠَّﻴْﺖَ ﻋَﻠَﻰ ﺃَﺣَﺪٍ ﻣِﻦْ ﺃَﻭْﻟِﻴَﺎﺋِﻚَ✨ #اللٰهُمَ‌عَجِّلْ‌لِوَلیِکَ‌الفَرَجْ‌بِه‌حَقِ‌زینَب ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

دعای روز هیجدهم #ماه_مبارک_رمضان ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

🌕 فضیلت و ثواب روز هجدهم #ماه_مبارک_رمضان برای روزه داران این روز طبق روایت پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم : 🌺 روز هجدهم، خداوند به جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و حاملان عرش و کرسى و کرّوبیان فرمان مى دهد که براى امّت محمّد صلی الله علیه و ‌آله تا سال آینده استغفار کنند و در روز قیامت خداوند ثواب مسلمانان بدر را به شما عطا خواهد کرد. 📚 امالی صدوق /مجلس دوازدهم/ص۴۹ #ثواب_هرروز_ماه‌مبارک‌رمضان ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

#امام_زمان #وظایف_منتظران 🔴 قسمت هجدهم وظایف منتظران 🔵 یاد مداوم امام زمان علیه السلام 🎙️#ابراهیم_افشاری ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

دعای هر روز #ماه_مبارک_رمضان هرروز بارگزاری میشه تا بتونیم راحت پیداش کنیم و بخونیم😊 برای دوستاتون هم بفرستین 😉 #التماس_دعای_فرج ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت34 –به ظاهر توجه نکنید. مرموز نگاهم کرد. "آهان مثل این که عقلم گرم شد و راه افتاد." همین که خواستم از در خارج شوم یک خانم شیک و مجلسی وارد شد. با دیدن من مکثی کرد و براندازم کرد. بعد به راستین خان سلام بلند بالایی کرد. راستین بدون این که جواب سلامش را بدهد گفت: –مگه قرار نشد فعلا اینجا نیایی. بوی عطرش بینی‌ام را پر کرد. موهای رنگ شده و بلندش از جلو و عقب شالش خود نمایی می‌کرد. کفش پاشنه بلندی که پوشیده بود باعث شده بود قد بلندتر از من به نظر بیاید. رُژ مخملی‌اش بد جور توی چشم بود. حدس زدم که باید همان پری‌ناز باشد. تمام نیرویش را برای دلبری از راستین به کار برده بود. کلا آدم خوشحالی به نظر می‌رسید. اشاره‌ایی به من کرد و سوالی به راستین نگاه کرد. فوری از اتاق بیرون آمدم و موقع بستن در از روی کنجکاوی نگاهی به راستین انداختم. شاید می‌خواستم عکس العملش را ببینم. دیدم او هم مرا نگاه می‌کند. در را که بستم همانجا ایستادم. حس خوبی نداشتم. همانطور به زمین زل زده بودم. –چقدر لباستون جالبه، از کجا خریدید؟ صدای خانم بلعمی باعث شد نگاهم را از زمین بلند کنم. بلعمی لبخندش جمع شد. –خوبی؟ چرا اینجوری شدی؟ بعد اشاره به اتاق کرد. –چیزی بهت گفت ناراحت شدی؟ سرم را به طرفین تکان دادم. آرام گفت: –ببین کلا اینجوریه، برج زهرماره، زیاد حرفهاش رو جدی نگیر. صدای خنده‌ی پری‌ناز خنجری شد روی قلبم. بلعمی گفت: –آبی چیزی میخوای بگم خانم ولدی برات بیاره؟ لبخند زورکی زدم. –نه بابا خوبم. به اتاقی که قبلا نشان داده بود اشاره کردم. –من برم کارم رو شروع کنم. لبخند زد و گفت: –الام میام معرفیت می‌کنم. جلوتر از من در اتاق را باز کرد و وارد شد. –کامران خان، همکار جدیدت امد. وارد اتاق شدم. داخل اتاق دو میز قرار داشت که روی هر دو سیستم گذاشته بودند. مردی که خانم بلعمی کامران صدایش کرد. با دیدنم از جایش بلند شد و به طرفم آمد. دستش را دراز کرد و گفت: –کامران هستم. "ای‌ بابا اینم که روشنفکره باید براش هندی بازی دربیارم." کف دستانم را به هم نزدیک کردم و گفتم: –خوشبختم. بعد به میز کنار پنجره اشاره کردم. –من باید اونجا بشینم؟ خانم بلعمی پوزخندی زد و رفت. دروغ چرا از پوزخندش اعتماد به نفسم را از دست دادم. ولی آقای طراوت به روی خودش نیاورد و بدون این که از کارم ناراحت شود با مهربانی گفت: – بنده افتخار همکاری با چه کسی رو دارم؟ –مزینی هستم. سرش را به علامت تایید تکان داد. –منم خوشبختم. این کامران خان هم تقریبا هم تیپ و هیکل راستین بود. با همان جذابیت. فقط فرقشان این بود که انگار لبخند بر لبهایش چسب شده بود. #به‌وقت‌رمان ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پو #پارت35 آقای طراوت که اینجا همه کامران صدایش می‌کردند از همان برخورد اول خیلی مهربان و به ظاهر دلسوزانه کمکم می‌کرد و اگر مشکلی داشتم و سوال می‌پرسیدم با خوشرویی جواب می‌داد. بر عکس راستین ته ریش داشت و موهایش را ساده به یک طرف میداد. فقط عیبش این بود که زیادی راحت بود و این مرا معذب می‌کرد. بالای سرم ایستاده بود و به صفحه‌ی مانیتور نگاه می‌کرد. –می‌تونی اون پنجره رو ببندی و کناریش رو باز کنی. لیست خریدها و تاریخهاشون اینجا ثبت شده. یادت باشه حتما تاریخ بزنی. همان موقع خانمی با دو تا استکان چای وارد شد. آقای طراوت به طرف میزش رفت و گفت: –خیلی به موقع بود خانم ولدی. چه خوب شد شما امدید، این سوسن که به ما چای نمیداد. خانم ولدی استکان چای را روی میزش گذاشت و گفت: –ببخشید که بهتون سخت گذشت. بعد به طرف میز من آمد و بعد از سلام، دستش را به طرف استکان چای برد. گفتم: –ممنون، من نمیخورم فعلا میل ندارم. بعد از رفتن خانم ولدی دوباره مشغول کارم شدم. آقای طراوت استکان به دست دوباره کنارم ایستاد. –شما همیشه اینقدر عبوس هستید؟ نگاهی به استکان چایی‌اش انداختم و بی‌تفاوت گفتم: –نه، امروز یه کم بی‌حوصله‌ام. –چرا؟ از محیط اینجا خوشتون نیومد یا از کارتون؟ –ربطی به کار نداره، چیز خاصی نیست. حل میشه. خواستم بگویم به شریکت مربوط می‌شود، شریکی که امده خواستگاری من ولی به عشق کس دیگری اعتراف می‌کند. سکوت کرد و بعد از چند دقیقه دوباره نکته‌هایی را از روی مانتور برایم توضیح داد. کمی از ظهر گذشته بود که خانم ولدی آبدارچی‌ شرکت وارد اتاق شد و پرسید: –کامران خان امروز نهار نیاوردین؟ میخوام غذاها رو گرم کنم. –نه، از امروز تا یک هفته بی ناهارم، مامانم مثل شما رفته مرخصی خونه‌ی خواهرم. آخه برای دومین بار دایی شدم. خانم ولدی ذوق کرد. –مبارکه، پس باید شیرینی بدید. آقای طراوت لبخند زد. –باشه، امروز ناهار همه مهمون من. همین رستوران سر کوچه سفارش بدید بیارن. بعد از رفتن خانم ولدی پرسید: –خانم مزینی شما چی می‌خورید؟ از دنیای خودم بیرون امدم. "اینام دلشون خوشه‌ها" –مبارک باشه، ممنون برای من سفارش ندید. بعد بلند شدم. من ساعت ناهارم رو میرم بیرون زود برمی‌گردم. قبل از ظهر که به سرویس رفتم و سر و گوشی آب دادم جایی را برای نماز خواندن ندیدم. نمی‌دانم چرا نتوانستم از کسی بپرسم که آنها کجا نماز می‌خوانند. شاید خجالت کشیدم در بین آنها حرفی از نماز بزنم. از شرکت که بیرون زدم بعد از کمی پیاده روی یک مسجد پیدا کردم و فوری رفتم و نمازم را خواندم. دل و دماغ چیزی خوردن را نداشتم. به زور لقمه‌ایی که صبح برای خودم داخل کیفم گذاشته بودم را در آوردم و خوردم تا ضعف نکنم. بعد از مسجد خارج شدم و به طرف شرکت برگشتم. وارد که شدم، یک راست به طرف اتاقم رفتم بوی غذا شرکت را برداشته بود ولی من اشتهایی نداشتم. پشت میزم نشستم و سیستم را روشن کردم. آقای طراوت لیستی نوشته بود که باید به جدولی که گفته بود در سیستم وارد می‌کردم. سرگرم کارم شدم. –با من مشکلی دارید؟ نگاهم را از سیستم کَندم و به صاحب صدا چسباندم. راستین دست به سینه جلوی میز ایستاده بود. سوالی نگاهش کردم و گفتم: –منظورتون چیه؟ –ما با هم معامله کردیم درسته؟ پس دیگه الان حساب بی حسابیم. دلیل کارمم خودتون مجبورم کردید که بگم. پس دیگه... نگاهم را دوباره به مانیتور دادم و سعی کردم خودم را بی‌تفاوت نشان بدهم. –منظورتون رو نمی‌فهمم. –یه کم روی رفتارتون دقت کنید می‌فهمید. جوری رفتار کردید که کامران دلیل رفتار تون رو از من می‌پرسه. اخم کردم. –باید مشکلات شخصیمم با شما در میون بزارم؟ یا قانون اینجا اینجوریه که مدام بگیم بخندیم. من هر جور دلم بخواد رفتار می‌کنم. قرار اینجا کار کنیم یا خوش و بش؟ من همینم، اگه کسی خوشش نمیاد مشکل خودشه. دستهایش را پایین انداخت. –فقط خواستم بدونم دلیل ناراحتیتون من هستم؟ نکنه خانوادتون حرفی زدن و فکر کردن همه‌ی تقصیرها گردن شماست؟ می‌خواهید با پدرتون صحبت... "دوباره این از این پیشنهادهای روشنفکرانه داد." حرفش را بریدم. –نه اصلا. مشکلی نیست شما بفرمایید. همان موقع خانمی که صبح دیده بودمش وارد اتاق شد. "این که رفته بود." –راستین چه بوی غذایی راه افتاده پس من چی؟ راستین بی تفاوت به حرفش با دستش به من اشاره کرد و گفت: –پری ناز، با کارمند جدیدمون آشنا شدی؟ پری ناز لبخند زورکی زد و گفت: –بله صبح دیدمش، همونی که جای من رو اشغال کرده دیگه... راستین اخم کرد. –خانم مزینی جای کسی رو اشغال نکرده، به اصرار من امده اینجا. ما به یه حسابدار نیاز داشتیم. کامران دقیق نمی‌تونست کارش رو انجام بده. –وا، خب به من می‌گفتی انجام می‌دادم چه کاری بود؟ #به‌وقت‌رمان ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت36 راستین دستش را با فاصله پشت پری‌ناز حائل کرد و گفت: –بهتره بریم بیرون تا خانم مزینی به کارشون برسن. نگاهم روی دست راستین قفل شد. هر چه هوا در ریه‌هایم بود با فشار بیرون دادم. دیگر نتوانستم تمرکز کنم. از جایم بلند شدم کمی در اتاق راه رفتم. پشت پنجره ایستادم و به آسمان خیره شدم. دوتکه ابر به شکل قلب در هم گره خورده بودند. "خدایا حتی ابرها رو هم جفت آفریدی." دستهایم را در جیب دامنم فرو بردم و مشت کردم. آنقدرمشتم را فشار دادم که ناخنم در پوستم فرو رفت و احساس سوزش کردم. آخر وقت موقع خداحافظی خانم ولدی صدایم کرد. وارد آبدارخانه شدم و گفتم: –بله، خانم ولدی کارم داشتید؟ –نایلون شیکی را دستم داد و گفت: –عزیزم این ناهارته، اون موقع میل نداشتی برات کنار گذاشتم. نتوانستم محبت آمیز نگاهش نکنم. نایلون را به طرفش برگرداندم. –نیازی نبود. من که به آقای طراوت گفتم برای من سفارش ندن. اخم تصنعی کرد. –اتفاقا خودش گفت برات بزارم، ناراحت میشه دخترم ببر دیگه. تشکر کردم و از آبدارخانه بیرون آمدم. به خانه که رسیدم، امیر محسن از کار و شرکت پرسید. گفتم: –هی بد نبود. چند ضربه با دستش کنارش روی کاناپه زد. –بیا اینجا بشین کارت دارم. کنارش نشستم. –اونجا اتفاقی افتاده؟ خیلی دمغی. تکیه‌ام را به مبل دادم. –تو که بازم زود امدی. –آخه فقط ناهاره دیگه. کارگرها هم رفتن. گفتن حقوق کار نیمه وقت کفاف زندگیشون رو نمیده. –بدون کارگر که نمی‌تونید. –آره سخته، اگه نتونستیم یه کارگر نیمه وقت می‌گیریم. حالا رد گم نکن، جواب من رو بده. –راستش صبح همین که دیدمش انگار دشمنم رو دیدم، دوباره غصه‌هام یادم امد. بدتر از همه این که کسی که قراره باهاش ازدواج کنه هم اونجا بود. حالم بد شد. از صبح عین برج پیزا کج و معوج بودم. امیر محسن کمی جابه جا شد. –میگم اونجا رو ول کن بیا برو سر کار قبلیت. یا اصلا بیا رستوران، اونجا بیشتر به کمکت احتیاج داریم. از روز اول بخوای اینجوری پیش بری که چیزی از برج پیزا نمیمونه، به زودی نابود میشی. بلند شدم. –نه بابا، این همه سال پیزا کجه هیچیشم نشده. او هم بلند شد. –خب حالا چه اصراریه، خود آزاری داری مگه؟ نخواستم بگویم حقوقی که راستین پیشنهاد داده، دوبرابر شغل قبلی‌ام است. –مشکلی نیست امیر، عادت می‌کنم، خودت مگه همیشه نمیگی آدمیزاد به همه چی عادت میکنه، –آره، ولی نه به غصه خوردن این مدلی که تهش میشه... –نه بابا سعی می‌کنم غصه خوردنم شیطانی نباشه. بعد به طرف اتاقم رفتم. طولی نکشید که امیر محسن وارد اتاق شد و گفت: –الانم که زانوی غم بغل گرفتی. اُسوه جان قبول کن جنبه‌اش رو نداری دیگه. نمی‌دانم حس‌های مرا چطور می‌فهمید. –باور کن موضوع اون شرکت یا راستین نیست. کلا درگیر سرنوشت خودم هستم. امیر محسن پوزخندی زد و خواست از اتاق بیرون برود. صدایش کردم. برگشت و گفت: –زود بگو میخوام برم. –من چمه امیر محسن؟ کنارم روی تخت نشست. –قول میدی اگه بگم ناراحت نشی؟ –بگو بابا، مگه بچه‌ام. –تو اون راستین خان رو مقصر میدونی، ازش توقع داری چون تو اون گذشت رو در حقش کردی، اونم خیلی بیشتر از این برات جبران کنه، بهت کار داده قانع نشدی، کمی هم حسادت به هم ریختتت، با برخوردی که امروز داشتی شاید اونم متوجه‌ی این موضوع شده باشه. هین بلندی کشیدم. –خاک عالم تو سرم، راست میگی؟ وای آبروم رفت. یعنی قیافم اینقدر تابلوئه؟ خندید. –پس یعنی درست گفتم؟ با دهان باز نگاهش کردم، "وای خدایا عجب سوتی دادم" نالیدم و گفتم: –حالا چی‌کار کنم؟ به نظر من، از اون کار صرفه نظر کن. مگر این که بتونی با این حسی که برات به وجود آمده کنار بیای. توقع داشتن و مقصر دونستن دیگران آدم رو نابود میکنه. –ولی من توقعی از اون ندارم. –چرا داری، وگرنه ناراحت نمیشدی. اون گوشه‌ی ذهنت توقعاتی داری که حتی خودت هم نمیخوای باور کنی. #به‌وقت‌رمان ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

#امیرالمومنین_علے_ع🍂 امشب از فَرق علـ💔ے ڪعبہ پُلے زد بہ بهشٺـــ چہ مُراعاٺِ نظیرےسٺ علــ💔ـے ، ڪعبہ ، بهشٺـــ #فزٺ_و_رب_الڪعبہ🥀 #شب_قدر🌙 #شهادت_امام_علی(ع)🥀 ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa

#شب_قدر چه کنیم #شب_قدر را درک کنیم؟ سخنرانی بسیار شنیدنی 🎤حجت الاسلام #عالی 📡حداقل برای☝️نفر ارسال کنید. #اللٰهُمَ‌عَجِّلْ‌لِوَلیِکَ‌الفَرَجْ‌بِه‌حَقِ‌زینَب ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈ @lotfe_khodaa