🔹 «الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم» عبارتی است که برخی از معاصرین آن را حدیثی از پیغمبر(صلی‌الله‌علیه‌و آله) پنداشته‌اند، لکن با تحقیق و بررسی به دست می‌آید که چنین روایتی «حدیث نبوی» نمی‌باشد. 🔸 گویا برای اولین‌بار در بین شیعه، مرحوم ملاصالح مازندرانی (متوفّای ۱۰۸۰ هجری) در شرح خود بر کافیِ شریف آن را حدیث نبوی دانسته است، در‌حالی‌که مرحوم علامه مجلسی(ره) در کتبِ مختلف خود وقتی این عبارت را آورده، آن را به پیغمبر اکرم(ص) نسبت نداده است، و حقّ هم همین است. 🔹 مرحوم نائینی در کتاب «تنبیه الامة» از این عبارت به «نصّ مجرّب» تعبیر می‌کند. 🔸 البته در این که مجرّب است، با ایشان موافقیم! یعنی با این‌که جمله «الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم» فاقد سند معتبر از معصومین (علیهم‌السلام) است، اما مضمون آن با واقعیت‌های تاریخی و اجتماعی مطابقت دارد. تجربه نشان داده است که حکومت‌های مبتنی بر ظلم و ستم، در درازمدت پایدار نمی‌مانند و در نهایت به زوال می‌گرایند. ظلم صهیونیست سبب آن است که ان شا الله ریشه کن خواهد شد شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

✅ گزارش تنبیهِ «سعدی» توسط «خواجه طوسی» 🔹 گویند که خواجه نصیرالدین طوسی به شیراز رفت و در بالای خانه‌ای منزل کرد. پس سعدی شنید که خواجه آمده، به دیدن او رفت و چون از پلّه غرفه خواست بالا رود، پلّه پلّه «علی گویان» قدم میداشت و می‌گذاشت. چون به حضور خواجه رسید، سلام کرد. خواجه پرسید که: تو شیخ سعدی می‌باشی؟! گفت: آری. 🔸 خواجه از وی پرسید که: تو چه مذهب داری؟! سنّی هستی یا شیعه؟! گفت: من شیعه‌ام. خواجه فرمود که: اگر شیعه بودی، چرا خلفا {خلفای بنی‌العباس} را مدح کردی؟! 🔹 سعدی عرض کرد که: تقیّه کردم. خواجه فرمود: زمانی که ما مستعصم عبّاسی را کشتیم، تو از که تقیه کردی؟! و چرا از برای او مرثیه ساختی و گفتی: آسمان را حق بود گر خون ببارد بر زمین در عزای ملک مستعصم امیرالمومنین 🔸 سعدی جوابی نداشت، خواجه امر فرمود که: پاهای او را به فلک بستند و آن قدر چوب زدند که بدنش در زیر ریزه های چوب پنهان شد. پس او را به دوش کشیدند و به منزلش بردند، هفت هشت روز زنده بود تقریباً، از آن پس روحش با روح مستعصم عبّاسی هم آشیان شد. 📚 قصص العلماء ص375 و ✔️ علامه محمد تقی مجلسی(ره): 🔹 و در حديث ضعيفى نيز نديديم كه از حضرات ائمه هدى (صلوات اللَّه عليهم) ترك اولىٰ صادر شده باشد و آن چه سعدى شيرازى ذكر كرده است از خطاى حضرت اميرالمؤمنين (صلوات اللَّه عليه) در مسأله، از مفترياتِ عوام عامه است... 🔸 پس ظاهر شد كه آنهايى كه اين افترا بسته‌اند، از خوارج بدترند و گمان ندارم كه سعدى نفهميده ذكر كرده باشد، بلكه چون «خواجه نصير الملة و الحق و الدين» او را كف‌پائى زده بود از جهة مرثيه مستعصم و دستش به خواجه نمى‌رسيد، تدارك آن به كفر خود كرد كه خواجه متاثر شود، قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ. 📚 لوامع صاحبقرانی ج8 ص718 حاشیه : دقت داشته باشید که سال وفات مرحوم خواجه طوسی سال ۶۷۲ و سال وفات سعدی بین۶۹۰ تا ۶۹۵ گزارش شده است.فافهم شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

خلود و رحمانیت خداوند مهربان شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

قدری تأمل خداوندا وقت ظهور قابل فهم ولی مطلقت نشده ؟یا ظرفیت ها هنوز هنوز قلیل است؟ شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

🌹✨🌹✨🌹✨🌹✨🌹✨ 💠 آیا می‌دانستید حضرت لوط علی نبینا و آله علیه و علیهم السلام آرزوی داشتنِ قدرتِ یارانِ امام زمان را داشته⁉️ 🔸🔸﴿قالَ لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوي إِلَی رُكْنٍ شَديدٍ﴾ 👈«لوط گفت: اى کاش در برابر شما قدرتى داشتم ؛ یا پناهگاه نیرومندى در اختیار من بود ، آنگاه مى‌دانستم با شما زشت سیرتان چه کنم.» (هود/۸۰) ❇️ امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «مراد لوط از #قوّة حضرت قائم علیه‌السلام است ؛ و مراد از #رکن‌شدید👈۳۱۳ تن از یاران اوست.» 📗تفسير البرهان، ج ۳، ص ۱۲۷ 📗تفسير العیاشی، ج ۲، ص ۱۵۶ ❇️ امام صادق علیه‌السلام در جایی دیگر بیشتر در این مورد توضیح داده و می‌فرمایند: «لوط جملهٔ ﴿لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلَی رُکْنٍ شَدِیدٍ﴾ را تنها به این سبب گفته‌ است ، که در آرزوی داشتن تواناییِ حضرت قائم بوده ؛ و منظورش از «رکن شدید» هم این بوده که آرزوی قدرت و توانایی یاران حضرت را داشته است.» ⬅️ زیرا هر یک از اصحاب امام عصر ارواحنا فداه به‌ اندازهٔ چهل مرد قوی ، قدرت دارند و قلب هر کدام از آنها از آهن محکم‌تر است و اگر بر کوهها گذر کنند، کوهها منهدم شده و از هم می‌پاشند (ولی آنان پایدار می‌مانند) و تا وقتی رضای خدای متعال را به دست نیاورند، دست از جهاد برنمی‌دارند و شمشیرهایشان را در نیام نمی‌گذارند‼️ 📗کمال الدين، ج ۲، ص ۶۷۳ ➖➖➖➖➖➖➖ شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

سلام علیکم احتراما به استحضار می رساند، جلسه «شرح معارف قرآنی» پس از قرائت دعای ندبه برگزار می گردد. ۱. قرائت دعای ندبه ساعت ۷:۰۰ ۲. شرح معارف قرآنی به کلام استاد ارجمند حجت الاسلام والمسلمین دکتر شیخ محمود صنیعی تهرانی ساعت ۸:۰۰ ۳. ذکر توسل ساعت ۸:۴۵ نکته؛ برادران لطفا قلم و کاغذ به همراه داشته باشند. زمان: جمعه ۱۴۰۳/۰۸/۰۴

این جملات بالا از بنده نیست ، از صاحب مجلس است بنده ناچیزی بیش نیستم

✳️ این‌ها گریه ندارد؟! بی ادبی تا به کجا 🔹 شما بزرگواران با کم و زیاد با وسائل‌الشیعة شیخ حر آشنا هستید، وسائل چند هزار حدیث دارد؟ در این چند هزار حدیث ۱۰ تا حدیث از امام حسین جونم پیدا کنید. نیست! این اشک ندارد؟ 🔸 بیست سال ولیّ خدا - ده سال که زمان امامت وجود مبارک امام حسن عزیزم بود ایشان به حسب ظاهر امامت نداشت؛( یعنی آقا امام حسین علیه السلام)اما ده سال دیگر حجت بالغه الهی بود- به‌ اندازه ده تا روایت فقهی در کتاب‌های ما از امام حسین نیست! ما چند هزار روایت در وسائل داریم؟ شما ده تا روایت از امام حسین پیدا می‌کنید؟! 🔹 خدا مرحوم ابن‌بابویه قمی را غریق رحمتش کند! می‌گوید ما برای این می‌گرییم که عدل را از ما گرفتند، عقل را از ما گرفتند، عصمت را خاموش کردند، برای اینکه اینها را به دست بیاوریم گریه می‌کنیم. 🔸 در مجلسی در مدینه وجود مبارک حجت بالغه الهی حسین بن علی (سلام‌الله‌علیه) نشسته است، آن ابن‌ازرق که از ابن عباس مسئله سؤال می‌کند حضرت جواب داد. او {یعنی ابن ازرق} در کمال بی‌ادبی گفت آقا به تو چه؟ من که از تو سؤال نکردم! ابن عباس می‌گوید نه آقا اینها باسواد هستند. این گریه ندارد؟! 🔹 ما که اهل گریه بی‌جا نیستیم، ما می‌بینیم که عدل را دارند از ما می‌گیرند، عقل را از ما دارند می‌گیرند، طهارت را دارند از ما می‌گیرند، ما با اشک به دست می‌آوریم 🔸 قال: حدثنا أبو أحمد عبد العزيز بن يحيى الجلودي البصري بالبصرة، قال: أخبرنا محمد بن زكريا الجوهري الغلابي البصري، قال: حدثنا العباس بن بكار الضبي، قال: حدثنا أبو بكر الهذلي عن عكرمة، قال: بينما ابن عباس يحدث الناس إذ قام إليه نافع بن الأزرق، فقال: يا ابن عباس! تفتي في النملة والقملة، صف لنا إلهك الذي تعبده، فأطرق ابن عباس إعظاما لله عزوجل، و كان الحسين ابن علي عليهما‌السلام جالسا ناحية، فقال: إليّ يا ابن الأزرق. فقال : لست إياك أسأل. فقال ابن العباس : يا ابن الأزرق! إنه من أهل‌ بيت النبوة، و هم ورثة العلم. فأقبل نافع بن الأزرق نحو الحسي ، فقال له الحسين: يا نافع إن من وضع دينه على القياس لم يزل الدهر في الإرتماس، مائلاً عن المنهاج، ظاعناً في الإعوجاج ضالاً عن السبيل، قائلا غير الجميل ، يا ابن الأزرق أصف إلهي بما وصف به نفسه و أعرفه بما عرف به نفسه، لا يدرك بالحواس و لا يقاس بالناس، فهو قريب غير ملتصق، و بعيد غير متقص، يوحد ، و لا يبعض، معروف بالآيات، موصوف بالعلامات، لا إله إلا هو الكبير المتعال. 📚 التّوحيد، الشيخ الصدوق صفحه80 شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

اللهم احفظ قائدنا شیخ محمود صنیعی تهرانی https://eitaa.com/m_s_t14

سلام علیکم، جلسه هشتم شرح صحیفه کامله سجادیه به کلام دکتر شیخ محمود صنیعی تهرانی برگزار می گردد. مکان: میدان منیریه، خ معیری، خ صداقت، کوچه شمس، پ ۲- حقایقی زمان: چهارشنبه ۱۴۰۳/۰۸/۰۹ - حدود ساعت ۱۹:۳۰