صدای اذان از شبکه پویا می آید یک نفر پای تلویزیون است، وقت خوبی است برای خواندن نماز حتی با زیرصدای کارتون. چادر خودم و زینب را همراه پنج تا مهر می آورم: یکی را زیر جانمازم قایم میکنم، دو تا به زینب می دهم و دو تا هم به خودم و در دلم می گویم: خدا کند تا آخر نماز بی مهر نمانم! قامت می بندم، زینب هم! چادرش میفتد؛ می فهماند که سرش کنم. سرش می کنم! به سجده رسیدم؛ روی کول من است!یک ذکر بیشتر می گویم تا پایین بیاید. رکعت بعد: حوصله اش سررفته! مهر را می خورد، حرص می خورم و ادامه میدهم! قنوت می گیرم، ادایم را در می آورد! به سجده می رسم،پس مهرها کو؟! مهر قایم شده را می آورم. زینب می فهمد، مهر را دستم می گیرم؛ رکعت سوم بودم نه؟! مهر را به زور از دستم می گیرد و می رود. خدا خدا می کنم مهر دیگری تا سجده برسد! بالای صندلی می رود! آخ، الان است که بیفتد و کله اش صدای هندوانه دهد! خب چه کنم؟ نماز را ادامه می دهم. فاطمه می آید وسط! حرکتی می زند و.... بالاخره صدای گریه! می‌خوام بگم: بچه نمی بینی آخه؟! ولی رکعت چهارم هستم! مکث اجباری،چه خوب شد.سجده ی آخر است؛ زینب روی کولم است. دوام ذکر فایده ندارد، بلند میشوم و در هوا زینب را می گیرم و بغل می کنم و سلام می دهم...حالا وقت دست دادن،بوس و بغل است... ذکر بعد نمازم این است: ربنا تقبل منا هذا القلیل! این چه نمازی است؟! من کجای آیه ی نور ایستاده ام؟!حتی عبادت کوتاه ام هم عبادت نیست! دوباره آیه را می خوانم، بالغدو والاصال!نشان از دوام است، دوام ذکر الله... بهانه بی بهانه اسماء! بچه ها را مانع نبین! ذکر الله مداوم است نه فقط پای سجاده... چه قدر در حال تسبیح و تقدیس هستی در روز؟! چه قدر به توحید فکر می کنی؟ چه قدر یاد خدا را چونان تجارت، امر حرفه ای مستمر می دانی؟! بهانه بی بهانه! اگر می خواهی بیت ات را به آیه ی نور وصل کنی پس همت کن، تمرکز بگذار، برنامه بریز، حواست را هر لحظه جمع کن، حرفه ای باش! #سوره_نور #زیست_قرآنی @masirelaallah