(وَ في‏ أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُون‏) (سوره الذاریات/ 21) «و [نشانه های وجود خدا] در وجود خودتان آيا پس نمى‏بينيد»

🔆 پندانه قانون ۱۵ دقیقه چیست؟ این قانون به قدرت تغییرات کوچک اشاره دارد! تکرار کارهای کوچک نه تنها شخصیت انسان را می‌سازد بلکه شخصیت اجتماع را نیز تعیین می‌کند. ۱. اگر روزی ۱۵ دقیقه را صرف خودسازی کنید در پایان یک سال، تغییر ایجاد شده در خویش را به خوبی احساس خواهید کرد. ۲. اگر روزی ۱۵ دقیقه از کارهای بی‌اهمیت خویش بکاهید، ظرف چند سال موفقیت نصیبتان خواهد شد. ۳. اگر روزی ۱۵ دقیقه را به فراگیری زبان اختصاص دهید، از هفته‌ای یک بار کلاس زبان رفتن بهتر است. ۴. اگر روزی ۱۵ دقیقه را به پیاده‌روی سریع اختصاص دهید از هفته‌ای چند بار به باشگاه ورزشی رفتن، نتیجه بهتری خواهید گرفت. ۵. اگر روزی ۱۵ دقیقه مطالعه و سلول‌های خاکستری خویش را درگیر کنید؛ به پیشرفت‌های عظیم یادگیری دست خواهید یافت. زیبایی روش یا قانون ۱۵ دقیقه در این است که آن‌قدر کوتاه است که هیچ‌وقت به بهانه اینکه وقت ندارید، آن را به تاخیر نمی‌اندازید.

در زمان قاجار ، در کنار سفارت حکومت عثمانی در تهران ، مسجد کوچکی وجود داشت. امام جماعت آن مسجد می گوید: شخص روضه خوانی را دیدم که هر روز صبح به مسجد می آمد و به اهل سنت ناسزا میگفت... و این درحالی بود که افراد سفارت و تبعه آن که اهل سنّت بودند ، برای نماز به آن مسجد می آمدند. روزی به او گفتم: تو به چه دلیل هر روز همین روضه را می خوانی و همان ناسزا را تکرار میکنی؟ مگر روضه دیگری بلد نیستی؟! او در پاسخ گفت: بلدم؛ ولی من یک نفر بانی دارم که روزی پنج ریال به من می دهد و می گوید همین روضه را با این کیفیت بخوان. از او خواستم مشخصات و نشانی بانی را به من بدهد... فهمیدم که بانی یک کاسب مغازه دار است. به سراغش رفتم و جریان را از او پرسیدم. او گفت: نه من بانی نیستم شخصی روزی دو تومان به من می دهد تا در آن مسجد چنین روضه ای خوانده شود. پنج ریال به آن روضه خوان می دهم و پانزده ریال را خودم برمی دارم. باز جریان را پیگیری کردم، سرانجام با یازده واسطه!!!! معلوم شد که از طرف سفارت انگلستان روزی ۲۵ تومان برای این روضه خوانی با این کیفیت مخصوص (برای ایجاد تفرقه بین ایران شیعی و حکومت عثمانی سنی) داده میشود که پس از طی مراحل و دست به دست گشتن، پنج ریال برای آن روضه خوان بیچاره می ماند. 📚هزار و یک حکایت اخلاقی 👤محمدحسین محمدی

سلام دوستان خوبم صبـح آمـد ... ☀️ ☃️ به غزل‌ خوانی چشمان شما☃️ بـاد هم میگذرد از سـر زلفان شما ☃️ نرم نرمک بگشا پلک که خورشید تویی☃️ روز روشن شود از چهره‌ی تابان شما ☃️ ســــ🥰ــــلام‌ صبـحتـون بـخیـر ☃️ حــال دلتـون خوب خوب☃️

🗓 تقویم شیعه: ☀️ امروز: شمسی: یکشنبه - ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ میلادی: Sunday - 12 March 2023 قمری: الأحد، 19 شعبان 1444 🗞 وقایع مهم امروز: 🔹غزوه بنی مصطلق، 56ه-ق 📆 [روزشمار: ▪️12 روز تا آغاز ماه مبارک رمضان ▪️21 روز تا رحلت ام المومنین حضرت خدیجه علیها السلام ▪️26 روز تا ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام ▪️29 روز تا اولین شب قدر ▪️30 روز تا ضربت خوردن امام علی علیه السلام

ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﯾﻢ ﻣﺎ ﺑﮑﺎﺭﯾﻢ و ﺩﯾﮕﺮاﻥ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ .... ﺩﺭ "ﻣﺮﺯﺑﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ" ﺍﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﻧﻮﺷﯿﺮﻭﺍﻥ ﺩﺍﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﺻﺤﺮﺍ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ؛ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﺮﺩﯼ ﺳﺨﺖ ﮐﻬﻨﺴﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﺭخت ﻣﯿﻮﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﺩ ... ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ! ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩ ﭘﯿﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ :ﺍﯼ ﭘﯿﺮ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﯿﻮﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺎﺭﯼ،ﺩﺭ ﻋﺠﺒﻢ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﺍﻧﺮﺍ ﮐﺠﺎ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺧﻮﺭﺩ؟! ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺗﻮ ﭼﻨﺪین ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﻣﯿﻮﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ... ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﯾﻢ، ﻣﺎ ﺑﮑﺎﺭﯾﻢ و ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ ... ﺍﻧﻮﺷﯿﺮﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﺳﺦ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺧﻮﺵ ﺍﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ :ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﯿﻮﻩ ﺑﮑﺎﺭﯼ ﺧﺮﺍﺝ ﺗﻮ ﻭ ﺑﺎﻍ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺪ .. ﻣﺮﺩ ﺩﻫﻘﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﺎﻩ ﮐﺴﺮﯼ ﮔﻔﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﮐﺎﺷﺘﻦ ﺯﯾﺎﻥ ﻧﺒﺮﻧﺪ ﺩﮔﺮﺍﻥ ﮐﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﯾﻢ ﻣﺎ ﺑﮑﺎﺭﯾﻢ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ ملک الشعرای ﺑﻬﺎﺭ

خارج فقه کتاب خمس درس 43 یکشنبه 21 اسفند 1401 شمسی

خارج فقه کتاب خمس درس 43 یکشنبه 21 اسفند 1401 شمسی صورت علم به مقدار و جهل به مالک متن عروه: و اما ان علم المقدار و لم يعلم المالك تصدق به عنه . |1| |1| شرح: وجوه محتمل در مسأله چهار احتمال وجود دارد: (احتمال اول): در این صورت نیز حكم به خمس شود، چه اینکه مقدار معلوم به مقدار آن و چه کمتر و چه بیشتر از ان باشد، این قول را [یوسف بحرانی] در «الحدائق» [جلد12: 363 -364] اختیار کرد با تمسك به اطلاق اخبار باب، و هیچ بُعدی در آن وجود ندارد، اگر آنچه را ما استظهار کردیم از اینکه حكم در حرام مختلط با حلال انتقال قهری آن به مالك حلال بعد از توبه او است و بخواهد مال خود را با تغليب جانب حليت خالص گرداند. دلیل بر ان اخبار باب ربا [وسائل الشیعه18: 129 کتاب التجاره، ابواب الربا باب5] و موثقه سماعه [الکافی5: 126/ 9؛ تهذیب الاحکام6: 369؛ وسائل الشیعه187: 88 کتاب التجاره ابواب ما یکتسب به باب4 حدیث 2] است که پیش از این نقل شد. (احتمال دوم): صدقه دادن آن است و این مختار اكثر متأخرين است و برای ان به اخبار تصدق در مال مجهول المالك مخصوصا خبر علي بن ابي حمزه [وسائل الشیعه17: 199 کتاب التجاره، ابواب ما یکتسب به باب47 حدیث1] استدلال شد بعد از ادعای انصراف اخبار خمس از آن و نیز استدلال شد به استبعاد اكتفاء به خمس با علم به مقدار و اینکه بیش از این مقدار است، و پیش از این بیان شد که مورد اخبار تصدق مال متميز یا حرام مختلط با مثلش است و القاء خصوصيت بعد از احتمال دخالت آن مشکل است. و اما اشكال صاحب حدائق بر این قول به اشتراك مال و اینکه افراز [جدا کردن مال حرام مخلوط شده] متوقف بر رضایت شريكين است از این اشکال جواب داده می‌شود که اجازه شارعي که مالك الملوك صاحب مال حلال است در صحت افرازش کافی است، البته اگر دليل در مقام اثبات با آن مساعدت کند. پس عمده اثبات شمول اخبار تصدق نسبت به این مقام است و اشكال آن بیان شد. (احتمال سوم): اینکه همه مقدار معلوم در مصرف خمس صرف بشود چه کم و چه زیاد باشد، و وجه آن ادعاي استفاده آن از اخبار خمس است با تنقيح مناط، با ملاحظه اینکه جهل به مقدار مناسب تحديد مقدار خمس است نه تخصيص مصرف آن به ارباب خمس. . حاصل سخن اینکه جدا بعید است که بين دو مقام به حسب مصرف فرق قائل شد به اینکه گفته شود حرام مختلط اگر مقدارش معلوم باشد به غیر سادات داده شود و اگر جهل به مقئدارش باشد به سادات داده شود. پس از اخبار باب با تنقيح مناط دانسته می‌شود که مصرف حرام مختلط با حلال مطلقا همان مصرف خمس است، نهایت اینکه با جهل به مقدارش کافی است که به خمس مال اکتفا بشود و با علم به آن مقدار معلوم در آن راه مصرف شود چه کم و چه زیاد باشد. پس جهل به مقدار موجب محدود شدن به خمس می‌شود، نه اینکه موجب انقلاب مصرف گردد، و انصاف قوی بودن این احتمال است، البته اگر از آنچه ما در احتمال اول استظهار کردیم منع شود. (احتمال چهارم: بنا بر اینکه بیش از خمس باشد خمس آن در مصرف خمس صرف می‌شود و زائد بر آن صدقه است، و ظاهر این است که دلیل این قول ادعاء شمول اخبار باب نسبت به آن است به ضميمه استبعاد حلال بودن زائد برای مالك حلال،پس به عنوان صدقه داده شود. ولی اشکال بر این احتمال این است که یا اخبار باب آن را شامل می‌شود، و مقتضای آن حلال بودن بقيه است و یا اخبار صدقه آن را شامل می‌شود، در این صورت باید همه آن صدقه داده شود، بنا براین جمع بين آن دو بلا وجه است. و اقوي در مسأله احتمال اول است و پیش از این دلیل آن را دانستید. و احوط تطبيق همه مقدار معلوم بر دو مصرف ]خمس و صدقه] است، چنانکه پیش از این بیان شد. و اگر مقدار معلوم کمتر از خمس باشد به همینگونه به مقدار خمس پرداخت شود. متن عروه: «و الاحوط ان يكون باذن المجتهد الجامع للشرائط». [1]. |1| دلیل بر این [که احتیاط این است که مصرف ذکر شده با اذن مجتهد باشد] این است که او ولي غائب است و نیز برای اینکه این کار مقتضاي جمع بين ادله دال بر تصدق به مالی است که رساندن آن به صاحبش ممکن نیست و بين دلیلی گه دلالت دارد بر اینکه چنین مالی مال امام است، مانند قول او (ع) در روايت داود بن ابي يزيد "ما لَه صاحبٌ غيري" و در روايت محمد بن القاسم بن الفضيل "ما اعرفك لمن هو يعني نفسه" فروي داود بن ابي يزيد عن ابي عبدالله (ع) قال: قال رجل: اني قد اصبت مالا و اني قد خفت فيه علي نفسي و لو اصبت صاحبه دفعته اليه و تخلصت منه، قال: فقال له ابو عبدالله (ع): و الله ان لو اصبته كنت تدفعه اليه؟ قال: اي و الله، قال: فانا و الله ما لَه صاحب غيري، قال: فاستحلفه ان يدفعه الي من يأمره، قال: فحلف، فقال: فاذهب فاقسمه في اخوانك و لك الامن مما خفت منه، قال: فقسمته بين اخواني {وسائل الشیعه 25: 450، کتاب اللغطه باب 7 حدیث 1].

و روي محمد بن القاسم عن ابي الحسن (ع) في رجل كان في يده مال لرجل ميت لا يعرف له وارثا كيف يصنع بالمال؟ قال: «ما اعرفك لمن هو يعني نفسه».{وسائل الشیعه26: 251، کتاب الفرائض و المواریث، ابواب ولاء ضمان الجریره و الامامه، باب4 حدیث 13 و صفحه 301 ابواب میراث الخنثی، باب 6، حديث12[. و شاید از اخبار مال مجهول المالك و اخبار ميراث من لا وارث له ظاهر شود که این دو از یک وادی هستند و مصرف هر دو یکی است و آن صدقه دادن آن است، ولی امام ولي امر آن است، پس واجب است که مال به دست او برسد و یا با اذن او صدقه داده شود.

هم نشین گل اگر باشی معطر میشوی سر تر از صدها گلاب ناب قَمصر میشوی هم نشین با بی خرد بی اعتبارت میکند پیش استاد سخن بی شک سخن ور میشوی از زمین بگذر مسافر خانه ای متروکه است آسمان باشی گذر گاه کبوتر میشوی هم صدای بلبل خوشخوان نباشد جغد شوم پیش لا مذهب بدان کم کم توکافر میشوی عشق را معنی به بد مستی مکن سنگ صبور پیش لیلای زمان مجنون دیگر میشوی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌( جواد الماسی)