💣 بلایی سر اینا اومد نگین کار جمهوری اسلامیه ها، اینا خودشون کسی رو نکشن خیلیه💥 #چهارشنبه_سوری #حماقت ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

💥 لحظه مصدوم‌شدن آتش‌نشان / جان مادرتون نزنید... #چهارشنبه_سوری #حماقت ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

🔞 انفجار نارنجک در دست پسر جوان؛ جوانی‌اش برای هیچ رفت 💥 #چهارشنبه_سوری #حماقت ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

#نهج_البلاغه | #حکمت ۳۵۹ 🏷️ اصلاح و تربیت نفس ┄┅═✧ا﷽ا✧═┅┄ ❁• وَ قَالَ عليه‌السلام يَا أَسْرَى اَلرَّغْبَةِ أَقْصِرُوا فَإِنَّ اَلْمُعَرِّجَ عَلَى اَلدُّنْيَا لاَ يَرُوعُهُ مِنْهَا إِلاَّ صَرِيفُ أَنْيَابِ اَلْحِدْثَانِ أَيُّهَا اَلنَّاسُ تَوَلَّوْا مِنْ أَنْفُسِكُمْ تَأْدِيبَهَا وَ اِعْدِلُوا بِهَا عَنْ ضَرَاوَةِ عَادَاتِهَا ┅───────────────┅ ☜ و درود خدا بر او، فرمود: اى اسيران آرزوها، بس كنيد؛ زيرا صاحبان مقامات دنيا را تنها دندان حوادث روزگار به هراس افكند. اى مردم كار تربيت خود را خود بر عهده گيريد و نفس را از عادت‌هايى كه به آن حرص دارد باز گردانيد. ─┅•═༅𖣔✾✾𖣔༅═•┅─ ♻️ ترجمه فیض‌الاسلام: امام عليه السّلام (در دورى از خواهش نفس) فرموده است: (۱) اى گرفتارانِ خواهش نفس! باز ايستيد (از آن پيروى نكنيد) كه دلبندِ بدنيا را نمى‌ترساند مگر صداى دندانهاى مصيبتها و اندوهها (شنيدن اندوههاى سخت كه از روى خشم و تندى باشد چنانكه شخص هنگام خشم بر ديگرى دندان بهم مى‌سايد) (۲) اى مردم، خودتان به #ادب كردن و اصلاح نفسهاتان بپردازيد (پسنديده‌ها را شعار خويش نمائيد) و آنها را از جرأت و دليرى بر عادتها و خوها (ى ناشايسته) باز گردانيد (تا از كيفر رستخيز🔥 برهيد). 🇯‌ 🇴‌ 🇮‌ 🇳

📖 امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانۀ خود به دو مطلب اشاره مى‌كند: نخست دنياپرستان را مخاطب قرار داده مى‌فرمايد: «اى اسيران حرص در دنيا بازايستيد»؛ (يَا أَسْرَى الرَّغْبَةِ‌ أَقْصِرُوا) تعبير به «اسير» بيان بسيار مناسبى است؛ زيرا دنياپرستانى كه گرفتار حرص در دنيا مى‌شوند به جايى مى‌رسند كه از خود اراده‌اى ندارند و همچون اسير، شب و روز در فكر به چنگ آوردن اموال بيشتر يا مقامات بالاترند و چقدر زشت است انسانى كه گُل سر سبد جهان آفرينش است چنان اسير حرص شود كه ارادۀ خود را از دست بدهد. افزون بر اين، تشبيه به «اسير» دليل بر بى‌ارزش بودن اين افراد است؛ زيرا همواره به اسيران با ديدۀ حقارت مى‌نگريستند و براى آن‌ها مقام و موقعيتى قائل نبودند و در بسيارى از موارد آن‌ها را به صورت بردگان خريد و فروش مى‌كردند. آن‌گاه امام عليه السلام دليلى براى دستور بازايستادن اسيران حرص ذكر كرده مى‌فرمايد: «زيرا افراد دلبستۀ به دنيا را جز صداى برخورد دندان‌هاى حوادث سخت، به خود نمى‌آورد»؛ (فَإِنَّ‌ الْمُعَرِّجَ‌ عَلَى الدُّنْيَا لَا يَرُوعُهُ‌ مِنْهَا إِلَّا صَرِيفُ‌ أَنْيَابِ‌ الْحِدْثَانِ‌) امام عليه السلام در اين‌جا تشبيه شگفتى كرده؛ حوادث سخت را به حيوانات درنده‌اى شبيه مى‌داند كه به هنگام حمله دندان‌هايشان را به هم مى‌سايند و دندان قروچه مى‌كنند به‌گونه‌اى كه صداى دندان‌هاى آن‌ها شنيده مى‌شود. امام عليه السلام مى‌فرمايد: حوادث خطرناك هنگامى كه دامان آن‌ها را گرفت و همچون حيوان درنده‌اى كه لحظه‌اى پيش از حمله، دندان‌هايش را به هم مى‌سايد به آن‌ها حمله‌ور مى‌شود و هنگامى بيدار مى‌شوند كه كار از كار گذشته است. افراد زيادى را سراغ داريم يا در تاريخ نامشان آمده كه چنان غرق زرق و برق دنيا و هوا و هوس‌ها مى‌شدند كه هيچ موعظه‌اى در آن‌ها مؤثر نمى‌شد. تنها زمانى بيدار مى‌شدند كه حوادث سخت و خطرناك دامن آن‌ها را گرفته بود. علامۀ شوشترى رحمه الله در شرح نهج البلاغۀ خود ماجراى عبرت‌انگيزى از كامل ابن اثير نقل مى‌كند كه شبى از شب‌ها جعفر برمكى (وزير معروف و پرقدرت هارون) در مجلس عياشى خود نشسته بود و زن آوازه‌خوانى براى او آواز مى‌خواند از جمله اين شعر را در ميان آوازش خواند: وَ لَوْ فُوديتَ‌ مِنْ‌ حَدَثِ‌ اللَّيالي فَدَيْتُكَ‌ بِالطَّريفِ‌ وَ بِالتّلادِ اگر بتوانى از حوادث ناگوار شب‌ها رهايى يابى من جوايز زيبا و پرقيمتى را فداى تو خواهم كرد ...

سپس امام عليه السلام در نكتۀ دوم راه #خودسازى را به همۀ انسان‌ها نشان مى‌دهد و تمام مردم جهان را مخاطب ساخته مى‌فرمايد: «اى مردم! خودتان به #تربيت نفس خويش بپردازيد و آن را از جاذبۀ عادت‌ها بازداريد»؛ (أَيُّهَا النَّاسُ‌، تَوَلَّوْا مِنْ‌ أَنْفُسِكُمْ‌ تَأْدِيبَهَا، وَ اعْدِلُوا بِهَا عَنْ‌ ضَرَاوَةِ‌ عَادَاتِهَا) اشاره به اين‌كه معلم و مربى انسان قبل از هركَس، بايد خود او باشد و تا انسان به تربيت خويش نپردازد تعليم و تربيت معلمان و پيشوايان و مربيان در او اثر نخواهد گذاشت. در خطبۀ 90 نيز امام عليه السلام تعبير جالبى در اين زمينه دارد مى‌فرمايد: «وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ‌ مَنْ‌ لَمْ‌ يعَنْ‌ عَلَى نَفْسِهِ‌ حَتَّى يكُونَ‌ لَهُ‌ مِنْهَا وَاعِظٌ وَ زَاجِرٌ لَمْ‌ يكُنْ‌ لَهُ‌ مِنْ‌ غَيرِهَا لا زَاجِرٌ وَ لا وَاعِظٌ؛ بدانيد كسى كه بر ضد هواى نفس خود كمك نشود تا واعظ و رادعى از درون جانش براى او فراهم گردد، مانع و واعظى از غير خود نخواهد يافت». جملۀ (وَ اَعْدِلُوا بِها...) در واقع اشاره به يكى از طرق مهم تهذيب نفس است و آن اين‌كه بسيار مى‌شود انسان عادت‌هايى پيدا مى‌كند كه براى او كشش و جاذبۀ زيادى دارد و همين عادات، او را دائماً در هواپرستى غرق مى‌سازد؛ مانند عادت به شراب🍷 و يا حتى عادت به مواد مخدر🚬. امام عليه السلام دستور مى‌دهد خود را از جاذبۀ اين عادات سوء، رهايى بخشيد تا بتوانيد نفس خويشتن را اصلاح كنيد. «اسرى» و اسارى جمع اسير و «رغبت» به معناى حرص و ولع است. «الْمُعَرِّجَ‌» از ريشۀ عَرَج (بر وزن حرج) به معناى تمايل داشتن به چيزى است. «لا يروعه» از ريشۀ روع (بر وزن قول) به معناى ترساندن و ترسيدن آمده است. «صريف» به معناى صداى برخورد دندان‌ها و مانند آن است. «الحدثان» به معناى بلاها و حوادث ناخوشايند روزگار است و در بعضى از نسخ «حَدَثان» (بر وزن ضربان) آمده است. «ضراوة» به معناى جاذبه و كشش است. #نهج_البلاغه_بخوانیم ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────