آنگاه در يازدهمين و آخرين وصف مىفرمايد: «او چنان بود كه هرگاه دو كار برايش پيش مىآمد انديشه مىكرد كه كدام به هوا و هوس نزديكتر است، با آن مخالفت مىورزيد. (و آن را كه خلاف هواى نفس بود مقدم مىشمرد)»؛ (وَ كَانَ إِذَا بَدَهَهُ أَمْرَانِ يَنْظُرُ أَيُّهُمَا أَقْرَبُ إِلَى الْهَوَى فَيُخَالِفُهُ)
🤔 بسيار مىشود كه انسان در زندگى خود بر سر دو راهى قرار مىگيرد كه كارى را انجام دهد يا نه و گاه به ترديد مىافتد كه كدام يك از فعل و ترك يا كدام يك از دو كار متضاد، به رضاى خدا نزديكتر است.
امام عليه السلام در بيان اين وصف برادر الهى، #معيار ى بيان فرموده و آن اينكه بنگرد كدام طرف موافق هواى نفس است، آن را رها سازد و به سراغ طرفى برود كه برخلاف هواى نفس اوست و اين معيارى است براى شناخت حق از باطل در موارد شك و ترديد و قرار گرفتن بر سر دو راهىهاى زندگى.