به نـام خــدای مهربـــان "راز معجزه" (۱) وقتی می‌خواهیم دنیای نوح را به ذهن بیاوریم، عبادت‌های چندساله نوح در ذهن‌مان مجسم می‌شود و دعوت چندساله‌ی او به دین خدا، ماجرای کنعان پسرش را تصور می‌کنیم و عاقبت کافران را، داستان کشتی یادمان می‌آید و طوفانی که عذاب شد و قوم نوح را در خود غرق کرد... ماجرای نوح برای تعریف کردن به زمان زیادی نیاز دارد. ظرافت‌های دعوتش عجیب است و ماجرای عذابش جالب. چیزهایی این میان در ماجرای نوح است که تفکر درباره‌شان رازشان را کشف می کند. مثلا کشتی نوح! پیش از این چند پست درباره کشتی نوح نوشته‌ام. از عظمت آن، تکنولوژی آن و معجزه بودن آن... ما خودمان را پیشرفته می‌دانیم. آن‌قدر که می‌توانیم با آدمی هزاران کیلومتر دورتر از خودمان حرف بزنیم، درباره زندگی‌اش بدانیم و او را در قاب گوشی‌مان به صورت تصویری ببینیم. ما بخاطر ماه رفتن خودمان را پیشرفته می‌دانیم. بخاطر هوش مصنوعی به خودمان افتخار می‌کنیم و خلاصه آن‌که ما عمیقا به پیشرفته بودن خودمان باور داریم. _نجمه حسنیه_ #روایت_انسان

به نـام خــدای مهربـــان "معنای معجزه" (۲) حالا فکر کنید، اگر کشتی نوح را از صفحه تاریخ انبیا جدا کنیم و آن‌را همان‌طور که هست، با همان ایده و طراحی، با همان عظمت و قدرت بیاوریم و اینجا، در قرن 21 بگذاریم؛ آیا باز هم در نگاه‌مان پیشرفته است؟ آیا هنوز هم انگشت به دهان می‌مانیم؟ اگر امروز، در دنیای پیشرفته امروز، کشتی نوح وسیله نجات آدم‌ها می‌شد، بازهم معجزه می‌ماند؟! فکر می‌کنید ما آدم‌ها در عصر تکنولوژی چقدر می‌توانیم به ساخت کشتی بزرگ نوح نزدیک شویم؟ برای طراحی‌اش چقدر توانمندیم؟ اصلا می‌توانیم کشتی طراحی شده‌مان را استفاده کنیم؟ می‌توانیم حیوانات را چه اهلی و چه وحشی، کنار هم در کشتی‌مان نگه داریم؟ آیا می‌توانیم آذوقه‌ ذخیره کنیم؟ برای موج‌های سهمگین چاره‌ای بیندیشیم؟ کافی است که فکر کنید یک کشتی که قرار است جهان را از عذاب الهی نجات دهد چقدر باید بزرگ و دقیق باشد؟! این کشتی را ما در دنیای پیشرفته امروزمان حتی می‌توانیم تصور کنیم؟! این است که می‌گویم ماجرای نوح برای فهمیده شدن به دقت نیاز دارد، به تامل... _نجمه حسنیه_ #روایت_انسان

به نـام خــدای مهربـــان "حقیقت معجزه" (۳) تا به حال فکر کرده بودید که کشتی نوح می‌تواند در دنیای پر از تکنولوژی امروز ما هم معجزه باشد؟ بهتر این است که بپرسم اصلا هیچ‌وقت فکر کرده‌اید که تکنولوژی شاید چیزی نباشد که ما فکر می‌کنیم؟ مثلا تکنولوژی دکمه‌ی استارت ماشین شاسی بلند نباشد؛ بلکه ذکری باشد بر زبان نوح که بی‌هیچ سوختی کشتی به آن بزرگی را به حرکت درآورد؟! یا مثلا تکنولوژی ربات فوتبالیستی نباشد میان زمین؛ بلکه کشتی عظیمی باشد در میان طوفان؟! من می‌گویم یک‌بار دیگر به مفاهیم ذهنی‌تان فکر کنید و به این بیندیشید که ممکن است واقعیت تمدن لزوما چیزی نباشد که کتاب‌ها و فیلم‌ها و قصه‌ها از کودکی یادمان داده‌اند. حقیقت تمدن شاید چیز دیگری باشد. چیزی که خدا آن را روایت می‌کند. حقیقتی که دین درباره آن حرف می‌زند و اتفاقا روایتی متفاوت از آن‌چیزی است که در کتاب‌ها نوشته‌اند و دانشمندان از تاریخ کشف کرده‌اند... _نجمه حسنیه_ + منبع : جلسه ۹ و ۱۰ دوره #روایت‌_انسان + برای عمیق‌تر فهمیدن پست‌ها و بیشتر دانستن از حقیقت، بهتر است صوت‌های #روایت‌_انسان را شنیده باشید. #روایت_انسان

به نـام خــدای مهربـــان "از میان تجربه ها" اهالی اینجا – کانال مدرسه مهارت آموزی مبنا – حتما یک علاقه، یک اشتراک با ما دارند. مثل خیلی‌ها که نویسندگی خط ارتباط‌شان به کانال است. یا رفقایی که پیگیر مبنا هستند بخاطر نوع نگاه مبنا. یا کسانی که تازه به جمع ما پیوسته‌اند و کنجکاوی برای شناختن بیشتر ما نگه‌شان داشته است. یا اهالی روایت‌انسانی که دوره روایت‌انسان اینجا پایبندشان کرده است. یا حتی آن‌ها که هنوز بین ماندن و رفتن مرددند.

امروز می‌خواهم سراغ هنرجوهای نویسندگی بروم؛ کسانی که نویسندگی خلاق ریسمان اتصال‌شان به ماست. حالا دیگر ترم بهار نویسندگی از نصف گذشته است و به گمانم با سرعت به سمت جلسه‌های آخر پیش می‌رود. این است که از هنرجوهای نویسندگی می‌خواهم که بیایید و از همراهی‌تان با دوره بگویید؛ از تجربه‌تان در دوره نویسندگی خلاق، از تجربه همراهی با استادیارهایتان، از تجربه کلاس‌های آنلاین با آقای جوان، از گروه‌های پشت پرده و حرف‌های درگوشی‌تان، از نقدها و پیشنهادهایتان. لازم نیست حتما یک متن پرشور برایم بنویسیم با تعداد کلمه‌ی معین؛ نه اصلا. به قدر وقت و حوصله‌تان از تجربه‌تان بگویید. مثلا بنویسید من جلسه پنجم را دوست داشتم چون... یا همراهی با استادیارم برایم این تجربه‌ها را داشت... . یا اصلا اگر خیلی سرشلوغید و فرصت زیاد نوشتن ندارید بیایید و یک عنوان بزنید و بروید؛ مثلا بگویید سلام،من دوره را دوست داشتم،خداحافط! یا سلام، به دوره نقدهایی دارم،خداحافط! لازم است یادآوری کنم که این دعوت فقط برای هنرجوهای ترم بهار نیست؛ بلکه اگر ترم قبل(ترم زمستان 1400) هم در نویسندگی خلاق مبنا شرکت کرده‌اید می‌توانید دعوت مرا لبیک بگویید و هرچه از ترم قبل در خاطر دارید برایم بنویسید. حتی انتظارات‌تان را. مثل اینکه کِی دوره تکنیکال برگزار می شود؟(😉) من نظرات شما را می‌خوانم، و چنتایشان را با حفظ حریم شخصی افراد در اینجا به اشتراک می‌گذارم. _نجمه حسنیه_ + برای ارتباط با مَن :@adm_mabna #نویسندگی_خلاق #حرف_بزنیم https://eitaa.com/joinchat/1894908056C0ba2af25e5

به نـام خــدای مهربـــان "مبادله کالا به کالا" به این فکر کنید که اگر بنا بود به جای پول به هم‌دیگر کتاب بدهیم چه می‌شد؟ فکر کنید آدم‌هایی با یک دسته سنگین کتاب که کنار هم توی تاکسی نشسته‌اند و وقت حساب کردن کرایه یک جلد بینوایان بهم بدهند یا مثلا یک جلد پیرمرد و دریا! یا مثلا برای یک کتاب بیشتر یا کمترِ شازده کوچولو چانه بزنند...

بیایید درباره اتفاقات روزانه فکر کنید. درباره همه مسیرهایی تکراری که برای رفتن به مقصدتان انتخاب می‌کنید یا مثلا تمام مغازه‌های تکراری که برای خرید انتخاب می‌کنید. تا به حال فکر کرده‌اید اگر این رفتارها را تغییر دهید چه می‌شود؟ کلیشه و تکرار لزوما در لغات و کلمات نیست. کلیشه در رفتار هم هست و از قضا زیاد هم هست؛ اما خیلی وقت‌ها از چشم دور می‌ماند. وقت نوشتن داستان فقط شخصیت‌ها و اسم‌ها و عناوین و توصیفات نیست که گرفتار کلیشه می شود. خیلی وقت‌ها رفتار‌ها و عادات شخصیت‌ها کلیشه‌ای می‌شود. درباره رفتارهای تکراری خودتان و آدم‌های اطراف‌تان فکر کنید و ببینید چقدر درگیر کلیشه هستید؟ مثلا به مهمان‌داری‌هایتان دقت کنید. چقدر از رفتارها و تعارفات شما تکراری و از سر عادت است؟ کلیشه‌های رفتاری وقتی تبدیل به کلمه شوند و میان داستان بیایند، توی ذوق می زنند. برای نوشتن داستان باید رفتارهای تکراری را کنار بگذارید و سراغ رفتارهای متفاوت‌ و خاص بروید. سعی کنید وقت کلیشه‌ای نوشتن مچ خودتان را بگیرید و اگر نمی‌توانید، نوشته‌تان را به رفیق اهل قلم یا استادی بدهید و نظر اورا بپرسید... _نجمه حسنیه_ #داستان https://eitaa.com/joinchat/1894908056C0ba2af25e5

به نـام خــدای مهربـــان "جلسه با چاشنی رمضان" (۱) پیش تر از بستر مجازیِ مبنا حرف زده‌ام. اینکه تمام مناسبات مبنا، از جلسه و پیگیری و همکاری، تا ایده پردازی و طراحی، همه در بستر فضای مجازی انجام می‌شود. مطالبی از سختی‌های این مدل کار و البته مزیت‌هایش نیز برایتان نوشته‌ام. حالا می‌خواهم کمی بیشتر از حال و هوای جلسات مبنا بگویم. می‌خواهم حالا که خیلی از رمضان نگذشته است، خاطراتی از جلسات ماه رمضانی مبنا تعریف کنم... +از آن‌جا که پست طولانی است. آن را در دو روز متفاوت برایتان می‌گذارم.

خیلی‌هایمان امسال ماه رمضان عجیبی تجربه کردیم. چرا؟ چون بعد از چند سال تجربه رمضان‌های تابستانی، تازه داریم اولین رمضان‌های کاری‌مان را تجربه می‌کنیم. هرچقدر هم که پیش‌تر تجربه رمضان‌های پاییزی و زمستانی داشته باشیم، بازهم چند سال تابستانی بودن ما را حسابی بد عادت کرده است. حالا این میان شوک تمام شدن تعطیلات عید، غروب سیزده و یکباره شروع شدن حضور فیزیکی در مدرسه و دانشگاه و اداره را هم به ماجرا اضافه کنید. در مبنا کسانی را داریم که ماجرای تحصیل و درس خواندن را بوسیده و کنار گذاشته‌ و هفت دولت آزاد شده‌اند؛ و کسانی هم مثل من و چند نفر از مبنایی‌ها هستند که هنوز اندر خم تحصیل و دانشگاه و حوزه گیر کرده و کوله بار علم رهایشان نکرده است. اولین مشکل جلسات رمضانی برای ما ساعت آن‌ها بود. همان‌طور که با آمدن رمضان ساعات زندگی زیر و رو می‌شود، در مبنا هم اولین چیزی که گم شد ساعت بود! جلسات صبح باشند یا عصر؟ بعد از افطار باشند یا پیش از آن؟ مدت زمان‌شان کوتاه باشد یا نه؟ بعضی‌ها تا ظهر می‌خوابیدند و مشتری جلسات عصر بودند. برخی اما سحرخیز بوده و به واسطه درس مجبور به بیداری بودند و انتخاب‌شان جلسه صبح بود و عصر را در خواب عبادت به سر می‌بردند. اعضایی داشتیم که جسم فولادینی داشتند و برای جلسات طولانی مشکلی نداشتند. بعضی‌ها اما نیم ساعت نگذشته ضعف می‌کردند و میکروفون‌شان تا پایان خاموش می‌ماند. کسانی داشتیم که با جلسات بعد از افطار راحت‌تر بودند چون می توانستند چای بخورند. کسانی اما دل‌شان می‌خواست بعد از افطار کنار خانواده باشند و برای نیامدن دلایل خودشان را داشتند. این بود که اولین گره ما در برگزاری جلسات شکل گرفت.‌‌‌... ادامه دارد..‌. _نجمه حسنیه_ #داستان_مبنا https://eitaa.com/joinchat/1894908056C0ba2af25e5

به نـام خــدای مهربـــان "نزدیک به درجه کتاب‌خواری" برای کتاب‌خوان‌ها مشکلات مشترکی وجود دارد؛ مثلا چطور کتابِ خوب خریدن مسئله‌ای است که همه علاقه‌مندان به مطالعه درگیر آن هستند، یا مثلا مسئله جا و فضا چیزی است که خیلی‌ها درگیر آن‌اند؛ اینکه خریدهای جدیدشان را کجا بگذارند و با قدیمی‌ها چه کنند؟، یا مثلا خجالت کشیدن بخاطر نگاه کردن به قیمت کتاب‌ در کتاب‌فروشی‌ چیزی است گریبان‌گیر همه کتاب‌خوان‌ها و... برای کتاب‌خوان‌ها البته لذت‌های مشترکی هم هست؛ مثل لذت قدم زدن میان قفسه‌های یک کتاب‌فروشی بی هیچ خریدی، یا لذت ورق زدن کتاب‌های زیاد و خواندن تکه‌های پراکنده از آن‌ها، مثل لذت خرید کتاب با رفقا و گپ زدن‌های وقت و بی‌وقت درباره کتاب و...

خواندن درباره این لذت‌ها و فهمیدن راه حل آن مشکلات، چیزی است که هر کتاب‌خوانی به آن احتیاج دارد. پس اگر کتاب‌خوان هستید و به مطالعه علاقه دارید، به شما کتاب "آداب کتاب‌خواری" جناب احسان رضایی را پینشهاد می‌کنم. کتابی که تازه از کوره انتشارات جام جم درآمده و از چاپ شدنش بیشتر از چند ماه نمی‌گذرد. می‌دانم که لذت خواندن کتاب‌های داغ و تازه چاپ شده هم در لیست لذت‌های مشترک اهالی کتاب‌خوان قرار دارد(😉). پس خواندن این کتاب نه تنها شما را به لذت تازه‌خوانی می‌رساند، که چیزی بیشتر از آن هم برای شما دارد؛ احسان رضایی در این کتاب از همه تجربه‌ها، علایق و مشکلات مشترک کتاب‌خوان‌ها حرف زده است و در حد فکر و اندیشه خودش راه‌حل‌هایی هم برای آن‌ها ارائه داده است. کتاب نثری بسیار صمیمی دارد و به گونه‌ای نوشته شده که انگار احسان رضایی مقابل‌ شما نشسته است و با شما گپ می‌زند؛ آن‌قدر که احتمالا وقت خواندن جملات کتاب، چهره آرام او در ذهن‌تان نقش می‌بندد. این کتاب شما را برای حرفه‌ای کتاب خواندن راهنمایی می‌کند و احتمالا می‌تواند در مصرف درست کتاب کمک‌تان کند! می‌دانید؟ کتاب‌خوان‌ها کتاب را نمی‌خوانند؛ بلکه آن‌را مصرف می‌کنند. _نجمه حسنیه_ +کتاب "آداب کتاب‌خواری" / نوشته احسان رضایی/ نشر جام‌جم #پیشنهاد_درجه_یک #کتاب_خوب