eitaa logo
شعر،روضه،سرود،نوحه،زمینه،واحد،شور
5هزار دنبال‌کننده
429 عکس
126 ویدیو
772 فایل
این کانال فقط مخصوص سخنرانان ومداحان اهلبیت(ع)میباشدولاغیر. لینک کانال: https://eitaa.com/joinchat/241434681Cd30712864d نظرات،پیشنهادات و انتقادات خویش را درباره ی کانال با آیدی زیر مطرح بفرمایید. @AHSy3762
مشاهده در ایتا
دانلود
سبک واحد شهادت امام صادق علیه السلام شهرِ مدینه شد عزادارِ غم یک یاس عاشق شیعه سیاه پوشیده بهر ماتم امام صادق دلها خونِ خونه چشمها اشک افشونه زهرا روضه میخونه غمگین آسمونه مرتضی گریونه صاحبْ زمان محزونه واویلا واویلا،واویلا واویلا،واویلا از این غربت... کردن جسارت بر آقا در بینِ انظار عمومی بستن دو دست پاک او از کینه‌ها قومِ حرومی در بین کوچه ها دنبالِ مرکبا می کشاندن آقا را از ظلمِ فراوان شد آقا نیمه جان آن مظهرِ عالِمان واویلا واویلا،واویلا واویلا،واویلا از این غربت... با زهرِ کاری از جفا مسموم شد آن نورِ خدایی در راهِ نشر دینِ اسلام و تشیع شد فدایی.. چون لاله شد پرپر آن عزیزِ حیدر نورِ دل پیمبر اما شد سر آخر کفنش بر پیکر ای وای غریبِ مادر واویلا واویلا،واویلا واویلا،واویلا از کربلا...
زمینه، شور امام صادق علیه السلام.. یاصادقِ آل عبا ای حضرت مشکل گشا قربان قدر و جاه تو یابن الزهرا روحی فدا حرم نداری، کجا برات گریه کنم کجا به سوزِ، مصیبتات گریه کنم الهی روزی، بشه بیام مدینه و.. شبیه زهرا، به روضه هات گریه کنم من با احادیث تو زِ هر بلا محفوظم سفارش تو بوده برا حسین میسوزم آقام آقام یاصادق.. دریای علم و معرفت ای اوج مهر و مرحمت ای در صحنِ خاک بقیع جن و ملک مُلازمَت ایشالا یکروز، مدینه باصفا میشه کوری دشمن، چارتا حرم بنا میشه شیخ الائمه، حریم تو حوزه دین شبیه شهر، نجف وَ کربلا میشه روایته که چشمات برا حسین تر بوده خودت میگفتی جدّم غریب و بی سر بوده آقام آقام یاصادق.. ای حیدری خوی و نسب ای فخر عجم و عرب یابن زهرا مولای ما، مارو مدینه بطلب سلام من بر، دل پُر از جراحتت شکسته مثل، علی تو کوچه حرمتت شبانه آقا، خلوت تو بهم زدن.. الهی من به، فدای درد و غربتت اگر چه دشمن حمله به خانه ات آوُرده ولی کجا ناموسِ تو تازیانه خورده حسین اباعبدالله..
نوحه شهادت امام صادق علیه السلام هر دل عاشق که شده لایق گریَد بر صادق مدینه غوغاست محشر عظماست عزایِ صادق فرزند زهراست آه و واویلا.. رئیس مذهب در تاب و در تب شد جانش بر لب حضرت جعفر چون گل شد پرپر دستش شد بسته ماننده حیدر آه و واویلا.. دشمنِ نامرد اورا چون میزد درکوچه بی حد در بین انظار شد او گرفتار دَویده پشته مرکب اغیار آه و واویلا.. فرزند زهرا بی کس و تنها رفته از دنیا گرچه شده خاک رفته به افلاک دیگر تن او.. نشده صدچاک آه و واویلا.. گرچه شد پرپر با یاد مادر نشده بی سر گرچه که مسموم شد زار و مهموم گفته دمادم حسينِ مظلوم حسينِ مظلوم.. ای حسین جانم دین و ایمانم با شهیدانم تا روز آخر گویم مکرر لبیکَ لبیکْ مولای بی سر حسينِ مظلوم.. ای خدا ما را کربلایی کن بعد از آن با ما هرچه خواهی کن ما مبتلاییم غرق نواییم ما راهیانِ کرببلاییم حسينِ مظلوم..
نوحه شهادت امام صادق علیه السلام مدینه دوباره رنگِ غم گرفته نوای غربت دَم گرفته زِ داغ صادق، دل هر عاشق تب و سوز ماتم گرفته صادقِ آل عبا میره روسوی خدا شده مسمومِ جفا واویلا واویلتا.. عجیبه توی شهر جدّش غریبه زِ داغ مادر بی شکیبه وصیه حیدر، شبیه حیدر زِ دست بسته غم نصیبه بی عبا و عمامه توی ملأ عامه غربتش ناتمامه واویلا واویلتا.. بمیرم که آتیش تو خونَش رها شد دوانْ آقا تو کوچه ها شد کشیدن سجا،ده از زیرِ پا که مولامون غرقِ بلا شد سينه ی آقا سوخته یادِ کربلا سوخته وقتی خیمه ها سوخته واویلا واویلتا.. یه عمره که روضه دارِ کربلا بود عزاداره رأس جدا بود رئیس مذهب، شبیه زینب حزینه جسم از قفا بود نوحوا علی الثارالله میخونه با اشک و آه با زهرا تو قتلگاه حسین غریب مادر..
نوحه شهادت امام صادق علیه السلام.. عالمی گشته سیه پوش کشته شد نور حقایق فاطمه گردیده بی تاب از غم جانکاه صادق نور ایمان، وجه قرآن، گشته پرپر تسلیت بر مهدی و زهرای اطهر تسلیت یا مهدی.. ناقِل جمع احادیث برترین استاد مذهب کشته شد با زهر دشمن شد دلش در تاب و در تب کاظمش دارد نوای وا مصیبت رفته صادق از جهان در اوج غربت تسلیت یا مهدی.. خانه اش آتش گرفته در مدینه مثل مولا کِی دگر گردیده پرپر همسر او مثل زهرا پا برهنه بی عبا با دستِ بسته می دود در پشت مرکب مرد خسته تسلیت یا مهدی.. شد کفن بر جسم پاکش شد تنش تشییع و تدفین کِی دگر بر پیکر او خورده شمشیر ملاعين نوحه خوان کربلا غرق بلا بود آخرین لحظه غمش رأس جدا بود تسلیت یا مهدی.. ما همه در راه صادق ما غلامان حسینیم چون امام صادق خود زار و گریان حسینیم ذکر و تسبیح حسین برروی لبهاست مقتدای ما حسین فرزند زهراست یا اباعبدالله.. می رسد مهدی و دنیا می شود در روشنایی بعد تسخیر مدینه می شویم ما کربلایی گنبد و صحن حسن دارد صفایی اربعین با مهدی می شیم کربلایی یا اباعبدالله..
زمینه امام صادق علیه السلام.. سلام معشوق سلام عاشق به قدر و جاهِ امامِ صادق یه عمریه که بغضِ سینه ای تو مظلومِ شهر مدینه ای تو عشقِ دیرینه ای.. آقا، فدای مظلومیّتت آقا، شده خدشه دار حُرمتت آقا، شبیه مولاس غربتت آقا، یا صادق یابن الفاطمه.. عزادار توست تمومِ عالم گرفته کاظم برای تو دَم تو رو آزُرده دشمنِ پَلید که سجاده از زیر تو کِشید شُدی مسموم و شهید.. آقا، وصیت کردی بر نماز آقا، به کاظم گفتی سرّ و راز آقا، دلت شد پُر سوز و گداز آقا، یا صادق یابن الفاطمه.. میری از دنیا با قلبِ مضطر تو روضه داری به یاسِ پرپر تو بی تابی از داغِ کوچه ها چقد مظلومی مثلِ مرتضی سیاه پوشِ کربلا.. آقا، تویی نوحه خوانِ غريب آقا، پریشونه شیب الخضیب آقا، میری یادِ خد التریب آقا، یا صادق یابن الفاطمه..
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یاٰ جَعفَر بْنِ محمّدٍ الصّادِق ......... در حقیقت نگری آینه ای صادق بود آنچه می داشت ز ایزد همه را لایق بود این که باید به ولایش همه عاشق باشیم پیر عشق است بیا عاشق صادق باشیم عاشق آن است که از نسل شقایق باشد شجری میوه رسانده ست که لایق باشد ششمین شمس سپهر ازلی آن مولاست خط سِیْرِ افق چشم علی آن مولاست جعفرش نام نهادند که جانش نور است ظلمت از ساحتِ قدسی ش ، همانا دور است عشق در دایره ی چشم سبو می گردد عِلْم در حیطه ی اندیشه ی او می گردد مدفنش عینِ بهشت است اگر ویران است گنج در گوشه ی ویرانه فقط پنهان است کاش دل زائر آن تربت بی زائر بود کاش بر گِرد حریمش دل من حائر بود کاش چشمان منِ خسته کبوتر می شد بال و پر می زد و در اشک شناور می شد اگر آن مدفن ویرانه رواقی می داشت لااَقل داغِ دل آینه کمتر می شد آه ای شهر نبی شاهد این قصّه تویی که چه با زاده ی آزاده ی حیدر می شد بوی گلچین به گلستان ولایت پیچید باغی از اشک در آن مرحله پرپر می شد خانه ی فاطمه می گشت تداعی آری داشت آن حادثه ی تلخ مکرّر می شد آه آن روز اگر دست علی را بستند لیک این بار چنین حضرت جعفر می شد در دل شب به نماز آمده بود آن مولا بود در زمزمه ، در حال سجود آن مولا ناگهان خصم هجوم از در و بامش آورد تلخی اهل ستم باز به کامش آورد دست او بسته و از خانه برونش بردند شعله بر جان زده و با دل خونش بردند بعد ازین حادثه آسوده نبود آن مولا داشت از خون جگر چشم کبود آن مولا حالتی داشت که غم بود همی دنبالش گرچه بودند همه فارغ ازین احوالش همه بودند در اندیشه ی خود آسوده جگری سوخت ز انگور به زهر آلوده جگری سوخت و آتش به همه عالم زد نفسی شعله شد و کار جهان بر هم زد آتشی بود که بال و پر پروانه بسوخت آتشی بود که آئینه و گلخانه بسوخت داغ گل مشتعل و جلوه ی محشر دارد "یاسر" از آتش آن شعله به پیکر دارد محمود تاری "یاسر"
در غم نشست سینه ی لبریز آذرش در شعله سوخت قلب شریف و مطهرش با آن که داشت موی سپید و قد کمان رحمی نکرد خصم لعین ستمگرش در خانه دید دشمن خود را شبانه او آمد به یاد غربت جانسوز مادرش در پیش چشم پر از اشک کودکان بستند دست او به طنابی چو حیدرش بردند سر برهنه برون آن امام را آتش زدند قلب لبالب ز اخترش یک سو پسر گریست به اندوه این پدر یک سو فغان و ناله به لب داشت دخترش خونش نریخت خصم ستم پیشه اش ز کین با آن که دید تیغ عدو را برابرش گرچه غریب بود و ستم دید از عدو دیگر ندید خنجر دشمن به حنجرش شد عاقبت ز زهر جفا بی قرار آه کشتی شکست در دل امواج لنگرش باید گریست در غم جانسوز آن امام کز زهر کینه گشت خزانی صنوبرش دارد بقیع سینه ی پر خون ز داغ او شد لاله گون تراب ز اشک مکرّرش آخر فتاد بهر عزای امام نور شال عزا به گردن موسی بن جعفرش " یاسر" ز داغ خونِ جگر داشت آسمان تأثیر درد آمد و بشکست شهپرش ،،،،،،،،،،، محمود تاری یاسر
در غروب صبح صادق دیده ی عالم گریست آسمان ها و زمین از داغ این ماتم گریست با خزان لاله ی عرفان و حکمت صبح گاه گل گریبان چاک زد همراه با شبنم گریست تا سیه پوش از غمش شد کعبه در بیتُ الحرم مروه و رکن و مقام و چشمه ی زمزم گریست شعله ور شد تا حریم خانه اش در نیمه شب سوخت زهرا زین مصیبت،حضرت خاتم گریست پاره پاره شد دلش تا از شرار زهر کین آب شد چون جسم پاکش شوکران از غم گریست چون محرم شد عزای ماه شوال از غمش چشمه چشمه کوه هم مانند چشم یم گریست مکتب علم و فقاهت شد یتیم از داغ او آسمان بار دگر هم ناله با آدم گریست شک ندارم روز دفنش بی صدا خاک بقیع همره خیل ملک آهسته و نم نم گریست سینه ی سرخ " شقایق" داغدار صادق است بر غریبیِّ مزارش آدم و عالم گریست حمید رضازاده " شقایق"
سرود میلاد امام صادق علیه السلام چه شوریِ امشب، تویِ دلای عاشق زِ یُمنِ میلادِ ، آقام امام صادق دل غرقِ شوره غرقِ سروره بیتِ امام باقر وادیِ طوره نورٌ علی نور دل گشته مَسرور چشم حسود و بدخواه امشب شود کور آقام آقام یا امام صادق (4) مدینه باز داره ، هوای عشق و مستی یک گل رسید و شد ، گلستان همه هستی رویش چه زیباست دلبندِ باباست در نَسَبِش همین بس از نسل زهراست حیدر تباره همتا نداره نوکریه او مایه ی افتخاره... آقام آقام یا امام صادق (4) ششم امامِ شیعه های حیدریه موسسِ حقِ مکتب جعفریه عالی مقامه سرّ کلامه عالِمِ عالِمان و حُسنِ تمامه... جانِ جهانه فیضِ کلانه بابا بزرگِ سلطانِ خراسانه آقام آقام یا امام صادق (۴)
سرود میلاد حضرت محمد(ص) و امام صادق (ع) (چه خبرِ امشب مدینه پر زده قلبم زِ سینه یک دم میره تا بقیع و یک دم رو گنبد خضرا می شینه)(2) دل و به دریا زدم رو دست اَبرا زدم با حال مستی سری به عالم بالا زدم توُ آسمون ولوله بپاست جشن و سرور توُ عرش خداست ذکر لبِ هر فرشته ای ذکر یا صادق یا مصطفی ست یا.... اباالزهرا.... ____________ شوری بپا شد توُ دلها از یُمنِ قدوم مولا دنیا به خود لزرید و فرو ریخت کنگره های ایوان کسرا زمین گلستان شده ستاره باران شده زِ شادی امشب لبِ فرشته خندان شده اومده امشب نوح نجات رازِ نهانِ صوم و صلاة نوای هر عاشق تا سحر ختم سلام است و صلوات ____________ گل کرده رو لب ترانه با نغمه ی عاشقانه ندیده و نمی بینه هرگز مثل آقای ما رو زمانه قبله ی اهل یقین حضرت والا نشین خاتم الانبیا وُ.. رحمت للعالمین نور خدا در وجود او روح خدا تار و پود او او گرم سجود خدا وُ.. جن و ملک در سجود او ____________ دل گشته دوباره لایق مستی کنه این دقایق چشماش و ببنده و زیر لب بخون مدد امام صادق به عالمی سروری تو حضرت جعفری نتیجه ی حسین و نبیره ی حیدری عشق خدای عز وجل ذکر تو شیرین هچون عسل تا ابدِ عشقت توُ دلم عشق تو در دل خیرالعمل ____________
عاشقا شادی کنید چون موسم شادی رسید با قُدوم پاک احمد عطر خوشبویی رسید شکر حق آمد به دنیا رحمهُ لِلعالَمین سرور اهل سَما وُ دلبر اهل زمین اومده کسیکه از همه دل می بَره حتی از یوسف مصر بَقا برتره رسول الله مدد یا رسول الله مدد (۴) یا رسول الله فدای تو که هستی هستِ ما بر درت زانو زدیم تا که بگیری دست ما در شب عید ولادت کن عطا عیدیِ ما با دل دریاییِ خود کن نگاهی سوی ما اومده اون کسی که دل و دلدار ماست توی هر مشکلی در همه جا یار ماست رسول الله مدد یا رسول الله مدد آمدی خوش آمدی ای صادق آل عبا نور چشم مصطفی ای جلوه ی نور خدا گل بریزید عاشقا چون مُصحف ناطق اومد غم بسه شادی کنید چون حضرت صادق اومد شد مدینه امشب غرق شعف ، مبارک محضر نبی وُ شاه نجف مبارک سیدی سیدی مولا امام صادق (۴)