یاعلی در حیرتم از جهالت تیغ به دست این طایفه عدل کش و ظلم پرست مرداب در آنطرف پر از بی مهری محراب پر از مهر و صراحی در دست مرداب در آنطرف شده مخمور و محراب در این طرف پر از جام الست صد قافله از فرشتگان می آیند تا مست ببوسند از این ساقی دست این مرکز ثقل کهکشان است که عرش نازل شده و به پای این سجده نشست شمشیر جهالت آمد و در محراب مینای لبالب از می ناب شکست گلگون شده میخانه که می ریخته شد ساقی که رها شده از این عالم پست با یا علی آن سحر خداوند علی پیشانی قدر را به سربندی بست فرقی نکند خیبر و یا کعبه درش مفتاح فقط دست علی بوده و هست آری بعلیٍ بعلیٍ بعلی هم ذکر خدا بوده و هم آمین است زینت کریمی نیا

#امیرالمومنین_علی #شام_غریبان کوفه در اندوه و واویلاست واویلا علی در نجف صاحب عزا زهراست واویلا علی پیر نابینایی افتاده است در ویرانه ها دیده اش بر راه آن مولاست واویلا علی کاسه های شیر در دست یتیمان است و او فکر این طفلان بی باباست واویلا علی مخفیانه دور از چشم همه تشییع او مثل تشییع تن زهراست واویلا علی می کند هر دم نظر بر جای خالی پدر خون به قلب زینب کبراست واویلا علی مرتضی راحت شد و اما میان کوفیان بر سر نام علی دعواست واویلا علی رفت مولا و نرفت از قلبشان بغض علی شاهد من روز عاشوراست واویلا علی هر که شد نامش علی طوری دگر او را زدند این هم از مظلومی مولاست واویلا علی یک علی با تیغ و نیزه اربا اربا شد تنش پاره تر از آن دل باباست واویلا علی یک علی را تیر هم اندازه قدش زدند آخر این کودک مگر سقاست واویلا علی یک علی با دست بسته چون علی بر ناقه ها کو به کو آواره صحراست واویلا علی کوفه و شام بلا با عمه های بی کس‌اش میهمان مجلس اعداست واویلا علی در میان هیجده سر دید روی نیزه ها راس یک شش ماهه هم پیداست واویلا علی یک نفر کوی یهودی داد زد این قافله اهل بیت حیدر و زهراست واویلاعلی یا علی داری خبر یک بی حیا ....بزم یزید دخترت را به کنیزی خواست واویلا علی عبدالحسین میرزایی

◾ چند تا رباعی ◾ شبِ احیای سوم خونفشانیم بیاد فرق مولا در فغانیم به ذکر آل عصمت، زیرِ قرآن که شاید سالِ بعد زنده نمانیم دلا دیدی علیِّ مرتضی رفت ز کوفه، شهر بی مهر و وفا رفت علی با فرقِ بشکسته، دلِ خون به دیدارِ گلش خیرالنسا رفت بگویید حقِّ حیدر شاه مردان ببخش عصیانِ ما ای حیِّ سبحان بحق غربت آل محمد (ع) عطا کن بر همه دو چشم گریان گواهی دیده گریان حسینیم گدای آن شهید عالمینیم غمین با پای دل و چشم پرخون همه راهیِّ بین الحرمینیم چه گردد کربلا احیا بگیریم که بر عشق حسین، عمری اسیریم ز بس بر سینه و بر سر زنیم تا بیاد شاه مظلومان بمیریم مهدی فراهانی

سلام ای یاور پهلو شکسته رسیدم در برت با حال خسته فدای پیکر و این زخم سینه چها دیدی تو در شهر مدینه به کوچه دیدمت بس دلغمینی به نزد نوگلان نقش زمینی زدی ناله برای دستِ بسته نگفتی پهلویت دشمن شکسته به یادم هست بگفتی بارالها رسان در نوجوانی مرگ زهرا (س) شدی راحت از آن دنیای فانی برفتی در جنان قدِّ کمانی ببین فرق من هم از کین شکسته شدم راحت از آن دستان بسته به کوفه جز غم و ماتم ندیدم دل از دنیا و مافیها بریدم اگر سی سال بی تو زنده بودم بجز اشکِ غم از دیده نسودم شده تنگ این دلم بهر یتیمان بمانده سفره ها بی رطب و نان دعا کن زینبم در شهر غمها کُند اجرا وصیت های من را یتیمان را کند هر روزُ اطعام برد خرما و نان هر صبح و هر شام نماید یاریِ نورِ دو عینم شود در کربلا یار حسینم

#مناجات_با_خدا #امام_حسین_ع دوباره دست به روی سر گدا بکشید دوباره پرده به روی گناه ما بکشید بی آبرو و خطاکار و مست عصیانم کشان کشان دل من را سوی خدا بکشید تمام زندگیم را گناه پُر کرده دوباره بندگیم را به ابتدا بکشید خجالت از روی مهدی کشیدم و گفتم بنا نبوده که جور مرا شما بکشید اگر ببیند علی خیلی آبروریزی است حسابِ بی سر و پا، بی سر و صدا بکشید کنار دشمن زهرا مرا نسوزانید مسیر آتش مان را جدا جدا بکشید بهشت را به رفیقان آشنا بدهید غریبه را به سوی مشهدالرضا بکشید کنار سفرهء مهمانی خدا امسال برای سائل درمانده هم غذا بکشید مریض گریه ام و تشنهء سبوی حسین به خشکی لب من خاک کربلا بکشید جنازه ام به زمین ماند جان مادرتان... مرا حوالی شش گوشه زیر پا بکشید ** به زیر چکمه صدایی گرفته می گوید: از این دهان پُر از خاک، نیزه را بکشید به دستِ بی رمقم اینقدر لگد نزنید ز دستِ بی رمقِ پیرمرد عصا بکشید رضا دین پرور

#مناجات_با_خدا #امام_حسین_ع الهی شعله بر آب و گِلم زن شراری از فروغت بر دلم زن دلی که سوز دارد آن دل از توست جحیم است آن دلی که غافل از توست به خود وصلم کن از خویشم جدا کن دعا خواندم وجودم را دعا کن چنانم کن که هنگام ستودن برم لذّت ز فیض با تو بودن نباشد گر وصال دوست میلم چه سودی از دعاهای کمیلم لبی خواهم که گویای تو باشد دلی ده تا فقط جای تو باشد چه خوش باشد تو را پیوسته خواندن نه با لب، با دل بشکسته خواندن درِ رحمت گشودی و نبستی به خلوتگاهِ دل با من نشستی گنه کردم نبردی آبرویم خطا دیدی نیاوردی به رویم من اوّل از تو "اُدعونی" شنفتم پس آنگه با تو یاالله گفتم به نفس خویش دمسازم مگردان تو گفتی آمدم، بازم مگردان مترسان اینقدر از نارِ خشمم که آب رحمتت ریزد ز چشمم اگر من بنده ای هستم گنه کار تو غفّاری تو غفّاری تو غفّار تو بر من از کرم منّت نهادی تو بر چشمان خشکم اشک دادی تو بیش از من به من نزدیک بودی تو پیش از توبه، بر من در گشودی اگر چه کس چو من نامه سیه نیست گناهم پیش عفو تو گنه نیست مرا از من بگیر از آنِ خود کن به دست رحمتت قربان خود کن چنانم کن که دیگر من نباشم اسیر جان، اسیر تن نباشم الهی یا الهی یا الهی مرا آهی تو را فیض نگاهی الهی من زخود چیزی ندارم چه دارم تا به درگاه تو آرم چه گویم ذکر یا الله از توست اگر آهی کشم آن آه از توست به بیت و چار رکن و حجر و زمزم به ابراهیم و نوح و شیث و آدم به آن چشمی که شد بر جلوه ات مات به لبّیک و به ذکر و چار میقات به حجّاجی که از یک صبح تا شام زخون خویش پوشیدند احرام به یکدم از دو عالم در گذشتند به جای مویِ سر از سر گذشتند به آن حاجی که مقتل شد مطافش هزاران سنگ شد اجر طوافش به آن حاجی که خونش زمزمش بود عطش مانند آتش همدمش بود به آن حاجی که با رأس بریده چهل منزل صفا و مروه دیده به حجّاجی که دیگر برنگشتند جدا از دامن دلبر نگشتند به آن حاجی که تنها داشت شش ماه به خونی کز گلویش ریخت ناگاه به آن شیرین زبانِ نازدانه که جسمش شد کبود از تازیانه مرا با دست خالی بر مگردان جدا از آل پیغمبر مگردان به هفتاد و دو اسم اعظم تو ز تو خواهم که باشم همدم تو دو صد جانم اگر از تن بگیری مبادا اشک را از من بگیری بدم امّا وجودم با حسین است به صورت نقش اشکم یا حسین است مرا اشک عزایش آبرو داد دلم را از سیاهی شستشو داد به «میثم» سوز ده تا شعله گیرد در این شعله بسوزد تا بمیرد استاد حاج غلامرضا سازگار

#مناجات_با_خدا #امام_حسین_ع دور از مسیرِ قُربِ تو دل گر تباه شد خواندم تو را به گریه و اشکم گواه شد خیری نداشت دوری از تو برای من روزِ من از فراق ِ تو شـامِ سیاه شد حسرتْ نصیبم از اثرِ کرده های خویش حیف از مجالِ عُمـر که خرجِ گناه شد زورم نمی رسید بگیرم عنانِ نَفْس دلْ با نسیم ماهِ خدا رو براه شد پیش ِ تو کوهِ معصیت آورده ام ولی با یک نگاهِ لطف تو تبدیلِ کاه شد ** آه از دمی که حضرت سلطان اولیاء ذبحِ عظـیمِ واقعـه در قتلگاه شد آتش به جانِ گیسوی طفلان رسید تا... خورشیدِ نیزه ها خیَمَش بی پناه شد «وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ»؛ «به عوض او، ذبح عظيمی را پذيرفتيم». سوره صافات، آیه 107 وحید دکامین

#مناجات_با_خدا #حضرت_زینب_س باز هم کم شد ثوابم، شد گناهانم زیاد ذوق و شوقم کور شد، دارم به دل ماتم زیاد آمدم اینبار هم با کوله بارِ تازه ای- از گناهانی که شد رسوایی اش هر دم زیاد عفو کن! چون در جهنم میزنم فریاد که... «یاکریم الصفح...یارب» دوستت دارم زیاد* از نگاه ناروا پرهیز کردم تا که شد در میان روضه اشک چشم من کم کم زیاد زیر دیْنم! دیگران را که نمیدانم ولی من که حاجت ها گرفتم زیر این پرچم زیاد پرچمی که حک شده بر آن: «علی(ع)مظلوم بود» مانده داغش بر دلِ ماه خدا قطعاً زیاد در شبِ قدرِ یتیمی، در شب بیست و یکم ثبت شد در طالع و تقدیرِ زینب(س) غم زیاد سایۂ روی سرش در کربلا از «سر» گذشت بر تنش تا بارش ِ سرنیزه شد نم نم زیاد بغض کرد و خیره شد با آه سمت قتلگاه دست و بالش بسته شد، غم دید از عالم زیاد عصر عاشورا به جای آن حرامی-زاده ها کاش بود از شیعیان دور و برش آدم زیاد ای زبانم لال! دورِ ناقۂ بی محملش پرسه میزد در مسیرِ شام نامحرم زیاد! *فرازی از دعای أبوحمزه ثمالی: «و إن أدخلتَ النار اعلمت أهلها إنّي أُحبّک» «خدای من! اگر مرا وارد آتش کنی اهل دوزخ را با خبر میکنم که دوستت دارم» مرضیه عاطفی

#مناجات_با_خدا #امام_حسین_ع گُم شدم در دل بازار،مرا یاری کن باز هم از منِ درمانده طرفداری کن بار من روی زمین مانده..،خدایا چه کُنم بار من مانده خدایا..،تو خریداری کن معصیت مثل لجنزار فرو بُرد مرا تا که آب از سر من رد نشده..،کاری کن بنده ی نفس شدم بندگی ام یادم رفت بنده را راحت از این بندِ گرفتاری کن اختیاراً ز درِ خانه ی تو دور شدم پس گداییِ مرا لطف کن،اجباری کن وای بر حال کسی که رمضان گریه نکرد سفره تا جمع نشد..،اشک مرا جاری کن در سحر اهل مناجات تو سیراب شوند منِ غفلت زده را تشنه ی بیداری کن من غلامی ز غلامان امیر نجفم ای خدا رحم بر این نوکر درباری کن جان آقای غریبی که ندارد حرمی دل ویران مرا یک شبِ مِعماری کن گریه بر خون خدا ارثیه ی اجدادیست ایل و اولاد مرا اهل عزاداری کن روزه با روضه اگر باز شود..،می چسبد گریه کن! با نمِ اشک خودت افطاری کن تشنه لب بود که شمر آمد و..،ای داد ای داد با نوکِ چکمه به جانِ لب ارباب افتاد بردیا محمدی

این شب قدرِ آخر شب سرنوشته توی پرونده‌ی من خدا چی نوشته ای خدا سهم من "آتیشه یا بهشته"۲ این‌همه شب درِ خونه‌ت زانو زدم به تو و لطف و بزرگی‌ت من رو زدم خونه‌ی دلم رو آب و جارو زدم می‌بینی که غرق استغفارم اگه نبخشی منو بیچاره‌م خدا بجز لطف تو چی دارم، یاالله الله الله بِعلی ولی الله بِحسین ثارالله، اغفرلنا ذنوبنا ______________________ «یا علیماً بِضُرّی» ببین بی‌پناهم «یا خبیراً بِفقری» ببین غرقِ آهم سر به زیر اومدم "تا کنی سر به راهم"۲ قطره بودم و میخواستم، دریا بشم شب احیا اومدم تا، احیا بشم اومدم بنده‌ی خوب مولا بشم شبای احیا چقد شیرینه چقد مناجات به دل می‌شینه عبادت تو برام تسکینه، یاالله الله الله بِعلی ولی الله بِحسین ثارالله ، اغفرلنا ذنوبنا ______________________ یا الهی امیری و نعم‌الامیرم امشبو اومدم از خودم قول بگیرم من از آغوش تو "جای دیگه نمیرم"۲ مگه مهربون‌تر از تو پیدا میشه؟ مگه جز تو کسی واسه‌م مولا میشه؟ گره‌های بسته‌ اینجا زود وا میشه میخوام درِ خونه‌ی تو باشم نذار که آواره و تنها شم نذار گرفتار این دنیا شم، یاالله الله الله بِعلی ولی‌الله بِحسین ثارالله، اغفِرلَنا ذنوبنا __________________ آخرین فرصته و نذار دست روی دست بهتر از اسم زهرا مگر که قسم هست؟ زود نجاتت میده "از توی راهِ بن‌بست"۲ فاطمه تا دمِ آخر فکر تو بود دعا کرده واسِ‌تو با دست کبود حتی بین شعله‌های آتیش و دود رفیق! خودت خوب اینو می‌دونی بخاطرِ این چشِ بارونی به حضرت فاطمه مدیونی، مدیونی الله الله بِعلی ولی‌الله بِحسین ثارالله، اغفِرلَنا ذنوبنا __________________ باز درِ رحمتت رو به این بنده وا شد درد آوردم درِ خونۀ تو دوا شد تا که گفتم «حسین» "حاجت من روا شد"۲ به هوای حرم یار، بی‌تاب شدم خواب گنبد رو که دیدم، بی‌خواب شدم مست عطر سیب صحن ارباب شدم به نیم‌نگاه شما محتاجم به اشک و آه و دعا محتاجم همیشه به کربلا محتاجم، یاالله الله الله بِعلی ولی الله بِحسین ثارالله، اغفرلنا ذنوبنا حمید رمی

#زمینه #مناجاتی_اباعبدلله #شب_قدر شاعر و نغمه پرداز : #محمد_جواد_صادقی #یوسف_زندیه آوارگی سخته .بیچارگی سخته درد دلت رو به هیچکی،نتونی بگی سخته سر به زیرم،خودت میدونی بی تو من میمیرم حاجتامو ، همیشه از دست خودت میگیرم یاد حرمت، سر رو تربتت میذارم جایی رو آخه، غیر روضه ها ندارم ای قرار، قلب زار، بی قرارم دوری برام سخته، از تو جدام سخته امسال اگه اربعینت، نتونم بیام سخته مهربونم، جدائیمون آتیش زده به جونم خیلی تنهام، بذار بیام حرم پیشت بمونم مهربونم میکشه منو، این جدایی از تو یارم چشمامو ببین،باز دارم برات میارم ای قرار،قلب زارِ،بی قرارم حالم باهات خوبه، با روضه هات خوبه اینکه شب قدری باشم، توی کربلات خوبه دلشکسته ام، میون روضه تا چشام و بستم توی گودال، پا روضه های خواهرت نشستم دلشکسته ام ناله میزنه،بعدِ تو تمومه کارم مرهمی برا،زخمای تنت ندارم ای قرار،قلب زار،بی قرارم