#ولادت_امیرالمومنین_ع ذات خداوند را مظهر اسما علی است مظهر اسما علی آیت عظما علی است مظهر داور علی است نفس پیمبر علی است باب حسین و حسن شوهر زهرا علی است گفت رسول خدا به امر پروردگار به هر که مولا منم امیر و مولا علی است تمام علم کتاب به باء بسم الله است به نقطه با قسم که نقطه با علی است هادی خضرنبی در دل صحراست او ناجی نوح نبی به موج دریا علی است در کف موسی عصا اگر که شد اژدها آنکه کند بی عصا معجز موسی علی است مرده اگر زنده شد از نفس عیسوی آنکه دم جانفزا داد به عیسی علی است هستی هستی همه زهست پیغمبر است هستی او فاطمه هستی زهرا علی است بین همه راه ها صراطه مستقیم بین همه شاه ها شاه دو دنیا علی است شانه ختم رسل جای ید الله بود آنکه برآن جای دست نهاد پا را علی است موسی حتی به طور روی خدارا ندید کسی که در طور دل دید خدا را علی است گفت نبی من و تو دو باب این امتیم شیعه به خود ناز کن که بر تو بابا علی است نه ذکر عالم همه نه نغمه فاطمه ذکر خود مرتضی به هر غمی یا علی است نبی در اوج کمال به قاب قوسین رفت کسی که همراه او بود در آنجا علی است آنکه در عین خضوع بین نماز و رکوع خاتم شاهنشهی داد گدا را علی ست بهشت باشد حسین قسیم و قاسم علی کوثر زهرا بود ساقی و سقا علی است با همه بار گنه چه غم به روز حساب که اندر آن گیر و دار حساب ما با علی است #عبدالحسین

#شهادت_حضرت_زینب_س یا لطیف السّلام علیکِ یا جبل الصبر سلام الله علیها فیضِ محض است رحمت زینب چشم ما و عنایت زینب مشرقِ عالَم است صبحِ دمشق صحن نور است ساحتِ زینب بس که آئینه‌ی صفات خداست صبر آمد به صورت زینب هر سحر جبرئیل می آید پا برهنه..، زیارت زینب از ازل حاکم است تا به ابد پای‌برجاست دولت زینب دفترِ زُهد اگر خلاصه شود می شود یک عبادتِ زینب هر زمان صحبت از شجاعت شد گفته ایم از شهامت زینب دخترِ شیر باطناً شیر است به علی رفته قدرت زینب نبض اسلام دست این بانوست زنده شد دین به برکت زینب جَرَیان‌سازِ مکتبِ سرخ است رنگ عشق است نهضت زینب عِلم پرسید : کوه عرفان کیست؟! عشق فرمود: حضرت زینب او چه دیده است غیر زیبایی عقل ماند از بصیرت زینب پرچم کُفر را به زیر کشید تا فلک رفت رایَت زینب اُسکُتوا گفت..، لال شد دنیا تو ببین چیست هیبت زینب! فتنه را ذبح کرد با کلمات ماتم از طرز صحبت زینب سلسله هم دخیل دامن اوست فرق دارد اسارت زینب دور ناقه فرشته ها جمع‌اند... عرش آمد عیادت زینب عرقِ شرمِ چوبِ مَحمِل ریخت سُرخ شد از خجالت زینب سرِ بر نیزه ، سایه ای انداخت... آه! از استراحت زینب خواهشش روسریِ سالم بود سوخت در شعله حاجت زینب گذرِ کوفه پُر شد از اوباش سخت طِی شد مسافت زینب سِرِّ مَستور رفت در بازار شُد لگدمال حُرمت زینب حرمله با رباب هم‌قدم است... آب شد کوهِ غیرت زینب! " دَخَلَتْ زِینَبُ عَلَی بْنِ زیاد " کُشت ما را مصیبت زینب #بردیا_محمدی

#شهادت_حضرت_زینب_س دختر زهرای اطهر زینبم از غم داغ حسین جان بر لبم دیده‌ام من رنج و داغ و ابتلا روز عاشورا به دشت کربلا دیده ام شد اربا.اربا اکبرش قد خمیده آمده بابا برش دیده ام در کربلا قحطی آب گریه ها و ناله ی طفل رباب دیده‌ام قنداقه ای را پر ز خون حنجر اصغر بدیدم غرق خون دیده ام بی دستی عباس را پرپر از کینه گلان یاس را دیده‌ام شمر از کمر خنجر کشید از حسینم بین مقتل سر برید دیده ام با دست آن نامردها پیکرش پامال سم اسب ها دیده ام من آن شهید سرجدا در میان موج خون زد دست و پا دیده ام آتش زدند بر خیمه ها دیده ام سرها به روی نیزه ها دیده ام نامردمان جای کمک می زدند بر آل پیغمبر کتک بر روی گل جوهر نیلی زدند غم نصیبان را ز کین سیلی زدند دم به دم یاد وداع آخرم یاد آن در خون شناور پیکرم سینه ام لبریز از رنج و محن یادگاری دارم از او پیرهن لحظه ی آخر منم در شور و شین شادم از این که روم سوی حسین با دل سوزان و مالامال عشق می شوم من زینت شهر دمشق یا (رضا) دست تو را گیرم ولی تو بمان تا روز آخر با علی هر که گریان گل پیغمبر است روز محشر دستگیرش حیدر است #رضا_یعقوبیان

#شهادت_حضرت_زینب_س حرامی دید آشوب تو را چشم ترَت را نه تحمل میکنم اما وداعِ آخرت را نه لباست کهنه پیراهن٬ تحمل میکنم باشد ولی ای عشق غارت کردن انگشترت را نه غریبی تو را شاید دهَم دست فراموشی هجوم و ازدحام شمرها دور و برت را نه فراموشم شود گاهی لبان تشنه ات اما به روی خاک های داغِ صحرا پیکرت را نه اسارت شاید از یادم رود! یک عمر باورکن؛ به دختر بچه ها طرز نگاه دخترت را نه نبودی و به شهر شام بی انصاف ها بردند زنان خویش را در پرده اما خواهرت را نه بیادم هست گفتی: زینبم آسوده خاطر باش سرم را میدهم اما نخی از معجرت را نه! مرضیه عاطفی

#شهادت_حضرت_زینب_س ببین زمانه چه آورده است بر سر من نشسته گرد اسارت به روی پیکر من نپرس موی سفیدم نشانه ی چه غمی ست نپرس از دل خون و نگاه مضطر من حسین و اکبر و عباس و قاسم و... شده بود تمام دشت پر از لاله های پر پر من ورق ورق شده بودی ، نرفته از یادم چگونه جمع نمودم تو را برادر من تمام جان و دلم سوخت بعد رفتن تو چرا که سایه ات افتاده بود از سر من به روی تل ، دم گودال ، پیش طشت طلا همیشه قبل تر از من رسید مادر من نبود طاقت شرمندگی بیشتری هزار شکر نگفتی کجاست دختر من اگرچه بعد تو یکسال ونیم رفت ، هنوز سری به نیزه بلند است در برابر من مجتبی خرسندی

#شهادت_حضرت_زینب_س بود آخرین لحظه عمر من الاشام غم با تو گویم سخن چه خوش بود آیین غمخواریت ز آل علی میهمان داریت دگر جانم از غصه بر لب رسید گذشت آنچه از تو به زینب رسید خداحافظ ای شهر آزارها خداحافظ ای کوی و بازارها خداحافظ ای شاهد جنگ ها خداحافظ ای بارش سنگ ها خداحافظ ای شهر رنج و بلا خداحافظ ای چوب و طشت طلا خداحافظ ای قصه بزم می خداحافظ ای رأس بالای نی خداحافظ ای اشک جمّازه ها خداحافظ ای زیب دروازه ها خداحافظ ای شهر دشنام ها خداحافظ ای کوچه ها، بام ها خداحافظ ای سنگ خون و جبین خداحافظ ای سیدالساجدین خداحافظ ای رنج ها، دردها خداحافظ ای خاک ها، گردها خداحافظ ای ناقة بی جهاز خداحافظ ای اختران حجاز خداحافظ ای خاک ویران سرا خداحافظ ای آل خیرالورا خداحافظ ای خردسال اسیر خداحافظ ای چار ساله صغیر خداحافظ ای یاس نیلی شده یتیم نوازش به سیلی شده همین جا خودم دیدم از خون خضاب سر نیزه ها هجده آفتاب همین جا کنارم نی و دف زدند به دیدار هیجده گلم صف زدند همین جا دلم شد ز غم چاک چاک که خورشیدم افتاده بر روی خاک همین جا به زخمم نمک می زدند عزیز دلم را کتک می زدند همین جا به فرقم عدو خاک ریخت به روی گلم خاک و خاشاک ریخت همین جا ز غم جان من خسته بود که ده تن به یک ریسمان بسته بود همین جا ز غم بود جان بر لبم که بنشسته طی شد نماز شبم همین جا به ما خصم دشنام داد حسین مرا خارجی نام داد همین جا دو چشمم ز خون تر شده که یاسم به ویرانه پرپر شده همین جا به ویرانه بلبل گریست غریبانه بر غربت گل گریست همین جا ز غم جانم آمد به لب که در گِل گُلم دفن شد نیمه شب دریغا که آن گوهر پاک رفت چو زهرا غریبانه در خاک رفت الا ای همه نسل ها بعد من بگویید از قول من این سخن که زینب بدین کوه اندوه و درد به موج بلا چون علی صبر کرد خدا داند و غصه های دلش که داغ حسینش بود قاتلش مرا یک جهان درد و داغ و غم است که توصیف آن بر لب میثم است استاد حاج غلامرضا سازگار

#شهادت_حضرت_زینب_س این لحظه بدونِ سایه ات جانکاه است باز آ و بگو که فاصله کوتاه است هر چند تمامِ تَنِ من هم زخم است کمتر زِ هزار و نُهصد و پنجاه است بر سینه یِ خود پیرهن ات را دارم بد جور هوای دیدنت را دارم وا کن گره یِ مُشتِ مرا تا بینی با خویش عقیقِ یمنت را دارم گفتم که زِ ساربان پس اش می گیرم یک روز نفس زنان پس اش می گیرم گفتم که تقاصِ خونِ لبهایت را در شام زِ خیزران پس اش می گیرم حسن لطفی

#شهادت_حضرت_زینب_س زمین کربلا و ... وای زینب نوای نینوا و .... وای زینب سر هجده بنی هاشم ز کینه به روی نیزه ها و وای زینب اباالفضل رشید و مشک بی آب دو دست از تن جدا و وای زینب رباب از داغ طفل شیر خوارش شده صاحب عزا و وای زینب سکینه نوحه خوانِ داغ بابا رقیه در کجا و وای زینب به زیر بوته از شدت ترس دو کودک شد فدا و وای زینب سر پاک حسینش نور عینش جدا شد از قفا و وای زینب تن صد پاره بر روی زمین و کفن شد بوریا و وای زینب هجوم دشمنان بی مروت به سوی خیمه ها و وای زینب اسیری و غم بی معجری و عدوی بی حیا و وای زینب سید مجتبی شجاع

#شهادت_حضرت_زینب_س به سر رسید دگر داستان غربت من کجایی ای سبب خنده ولادت من عزیز مادر من ، یار با محبت من همیشه دیدن روی تو بوده عادت من مریض درد فراقم بیا عیادت من چقدر بار مصیبت به شانه بردم من خدا گواست که یکسال و نیم مردم من چه غصه ها که برای تنت نخوردم من تو روی خاک و به بادها سپردم من مرتبت کند ای نخل سرو قامت من تو رفتی و غم داغ تو بر جبین افتاد چقدر پشت سرت خواهرت زمین افتاد به ضرب تیر گلوی تو از طنین افتاد بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد دم شهادت تو شد دم شهادت من ز خاطرم نبرم چشمهای گریان را نگاه حسرت و سوز دل یتیمان را به کوفه طرز پذیرایی ز مهمان را سرت به نیزه تلاوت نمود قرآن را شکست رأس تو ، از دست رفت طاقت من شدیم وارد شام خراب یادت هست؟ به بازوی من خسته طناب یادت هست؟ به آستین که گرفتم حجاب یادت هست؟ تو را زدند به قصد ثواب یادت هست؟ زدند لطمه به روی تو و به عزت من من و غم و من و ناله ، امان از این غربت کفن نداشت سه ساله ، امان از این غربت فدک نبود و قباله ، امان از این غربت رخش کبود چو لاله ، امان از این غربت گذاشت داغ روی داغ بی نهایت من غروب و خیمه و غارت خدانگهدارت فراق یار و اسارت خدانگهدارت عزای شام و جسارت خدانگهدارت غم نگاه حقارت خدانگهدارت هزار شکر که آخر روا شد حاجت من علی سلطانی

#شهادت_حضرت_زینب_س امان ز هجر امان از نبودن تو حسین گرفت جان مرا غصه ی تن تو حسین ز سینه ام نفس بی قرار افتاده حسین عشق تو در احتضار افتاده چقدر اشک بریزم نیامدی پیشم دلم گرفته عزیزم نیامدی پیشم دلم هوای تو کرده بیا در آغوشم هنوز بعد عزایت سیاه می‌پوشم برای تو همه زندگیم سینه زدم کنار دخترکان یتیم سینه زدم نگاه کن چقدر چین به صورتم‌ دارم نشان ضربه ی سنگین به صورتم دارم برات روضه ی هرروزه میگرفتم من به یاد تشنگی ات روزه میگرفتم من کسی مقابل من آب خورد غش کردم و گاهواره کمی تاب خورد غش کردم اگرچه از همه کس احترام میبینم به خواب اگر بروم خواب شام میبینم به احترام سرت چشم من نشد روشن تنور خانه ی من مطلقا نشد روشن پس از تو داغ کفن میکشد مرا آخر شتر سوار شدن میکشد مرا آخر  زمان خواندن قرآن زدم بروی لبم به یاد آن لب و دندان زدم بروی لبم  میان خانه غمِ آفتاب را چه کنم به سایبان بروم من رباب را چه کنم چقدر شام، سرت را عذاب میدادند به قاتلت جلوی من شراب میدادند لباس مادری‌ات را گرفتم‌ از دستش مرا زیاد زد اما گرفتم از دستش در آفتاب نشانی غربتم برگشت شبیه صورت تو رنگ صورتم برگشت  نگو دوباره چرا من به شام سر زده ام پی زیارت قبر رقیه آمده ام همینکه نیست سرم سایه ی سری سخت است بدان برادر من بی برادری سخت است سید پوریا هاشمی

#شهادت_حضرت_زینب_س آن بانویی که داشت نورش جلوه ی رب آن بانویی که بود نامش زینتِ أب آن بانویی که جلوه بخشیده به مکتب در بستری بی سایه بان می سوخت در تب ای روزگار پست، بد کردی به زینب با صبرِ زهرایی حماسه آفریده یک زن چگونه این همه غربت چشیده؟! بی بی چه زجری بین نامحرم کشیده در ازدحام دشمنانش شد معذب ای روزگار پست، بد کردی به زینب آن قدر بر دستش، نشانِ ریسمان دید آن قدر داغ و روضه های بی کران دید آن قدر در جسم عزیزانش، سنان دید بر کعبه ی داغ و رزایا شد ملقب ای روزگار پست، بد کردی به زینب ای وای از داغِ چهل منزل اسیری در شام، شرمنده شدن با سر به زیری آیا شده با آستینت رو بگیری؟! در شام و کوفه قامت او شد مورّب ای روزگار پست، بد کردی به زینب بزم شراب و زینب و چشمان پرخون بودند آن جا کاش زیر چرخ گردون یا زینبیون یا سپاه فاطمیون بودند آن جا کاش یارانی مقرب ای روزگار پست، بد کردی به زینب دارد بساط گریه بر ارباب هر روز یک سال و نیم آشفته و بی تاب هر روز هم ناله می شد با رباب و آب هر روز یاد حسینش، تشنه خوابیده است هر شب ای روزگار پست، بد کردی به زینب می دید در گودال غرق خون، تنش را می دید با چشمان تر، جان کندنش را می دید، دشمن می کِشد پیراهنش را می دید جسمش می رود در زیر مرکب ای روزگار پست، بد کردی به زینب یاد حسین تشنه اش، وقت اجل کرد یاد نظاره کردنش از روی تل کرد پیراهن خونی دلبر را بغل کرد جانش رسید از داغِ آن لب تشنه، بر لب ای روزگار پست، بد کردی به زینب محمدجواد شیرازی

#شهادت_حضرت_زینب_س بعدِ عباس علمدار شدن کار تو بود اینچنین قافله سالار شدن کار تو بود هر چه کاخ اُموی بود خرابش کردی زینبا !  فاتحِ پیکار شدن کار تو بود کوفه تا شام علی گونه رجز می خواندی دخترِ حیدرِ کرار شدن کار تو بود از کسی غیرِ حسین بن علی دَم نزدی به غمِ یار گرفتار شدن کار تو بود اُسْکُتویِ  تو جهان را به تَحَیُّر آورد همه گفتند جگر دار شدن کار تو بود یک تنه جای همه جام بلا نوشیدی از ازل قله ی ایثار شدن کار تو بود ای که در وصف تو حیران همه ی شاعرها شاه بیتِ همه اشعار شدن کار تو بود کار تو بعدِ برادر به کجاها نرسید.. راهیِ کوچه و بازار شدن کار تو بود چه لگد ها که به جای همه طفلان خوردی بعد از آن دست به دیوار شدن کار تو بود.. #احسان_نرگسی