#داستان_واقعی #روایت_انسان #قسمت_صد_نود_دوم🎬: کاروان ها دیگر رغبتی به گذشتن از شهر سدوم و اقامت در آنجا نداشتند و به نوعی متنفر و گریزان از این شهر شده بودند، از طرفی شهر سدوم در جایی واقع شده بود که محوری حیاتی برای چندین منطقه بود و اگر کاروانی می خواست به شمال یا جنوب و شرق و غرب برود باید از این مکان، می گذشت و اصلا جاده ای که از شهر سدوم رد می شد، حکم یک جاده بین المللی در آن زمان را داشت. کاروانیان میبایست از این نقطه بگذرند اما علی رغم اینکه مجبور بودند از اینجا بگذرند، به علت فساد عظیم این شهر و بلایی که بر سر مسافران بینوا می آوردند، تصمیم گرفتند از آن شهر نگذرند، آنها حاضر بودند که راهشان را دورتر کنند و از بغل شهر ،از ناهمواری ها و کوه های و سواحل رودها بگذرند اما با مردم شهر سدوم رودر رو نشوند. و اینچنین شد که بعد از گذشت مدتی، هیچ کاروانی گذارش به این شهر نمی افتاد و راه صاف و مستقیم کاروانیان پیچ در پیچ شد، اما در این بین تک و توک کاروان ها و مسافرینی بودند که نادانسته به این سمت می آمدند. مردم شهر سدوم که در گناه همجنس بازی گستاخ و البته طماع شده بودند، نگهبانانی از بین خود انتخاب کردند تا در اطراف شهر پرسه بزنند و به محض اینکه مسافران و افراد غریبه در دیدشان قرار می گرفت، با حمله ای غافلگیرانه آنها را در دام خود گرفتار می کردند و چندین روز مسافرین بیچاره در بین مردم دست به دست می شدند و هر شب قرعه کسی برای میزبانی و‌گناه می افتاد در این شرایط حضرت لوط و تعداد اندک مومنین دوباره اعتراض کردند و اینبار مردم شهر به مومنین حمله نمودند و آنها را از شهر بیرون کردند، مومنین و حضرت لوط خانه هایشان را در کنار شهر سدوم و درست ورودی شهر بنا کردند و از این کار چند منظور داشتند اول اینکه در بین مردمی که غرق در گناه شده بودند، نبودند و باچشم خود گناهان روزانه انها را نمی دیدند، دوم اینکه حضرت لوط تا آخرین لحظه ای که امید به هدایت مردم بود می بایست در کنار قومش باشد و سوم اینکه حضرت لوط و مریدانش، روزانه و به نوبت نگهبانی می دادند تا مسافرانی که از وضعیت مردم این شهر خبر نداشتند و گذارشان به آنجا می افتاد را آگاه کنند و نگذارند در دام مردم خوشگذران و شیطانی شهر سدوم بیافتند تا مسافران غریب، راهشان را کج کنند و دچار تعرض از جانب سدومیان نشوند. اوضاع بر همین منوال بود، هر چه حضرت لوط، مردم را موعظه می نمود انگار آب در هاون کوفتن بود، تبشیر و انذار لوط برای آنان هیچ اهمیتی نداشت، تا اینکه حضرت لوط شکایت این قوم را به درگاه خداوند نمود و خداوند به حضرت لوط فرمود که به سمت قومت برو و تلاش کن که از راه ابلیس برگردند و اگر همچنان در گناه لجاجت نمودند، آنها را به عذابی سخت و دردناک وعده بده..‌ ادامه دارد... 📝به قلم:ط_حسینی 🌕✨🌕✨🌕✨🌕