#حضرت_فاطمه علیهاالسلام #مثنوی 🔹لیلةالقدر محمد🔹 ای بهشتِ قُربِ احمد، فاطمه! لیلةالقدر محمد، فاطمه! ای خدا مشتاقِ یارب یاربت ای سلام انبیا بر زینبت عالم خاکی، محیط غربتت آفرینش، گشته گم در تربتت کاروانِ دل، روان در کوی تو قبلۀ جان محمد، روی تو مشعل شب‌های احیای علی نقش لبخندت مسیحای علی خلق عالم، سائل و روزی‌خورت لیف خرما وصله‌های چادرت ای سه شب بی‌قوت و، از قوت تو سیر هم یتیم و هم فقیر و هم اسیر وحی، بی ایثار تو کامل نشد هل اتی، بی‌نان تو نازل نشد آن که خاک مقدمش جان همه... گفت: جان من، فدای فاطمه! ای که در تصویر انسان زیستی کیستی تو؟ کیستی تو؟ کیستی؟ فوق هر تعریف و هر تفسیر هم پاک‌تر از آیۀ تطهیر هم ای سجود آورده بر پای تو سر ای خدا هم از نمازت مفتخر مرتضی را محو صحبت کرده‌ای غرق در دریای حیرت کرده‌ای مدح تو کی با سخن کامل شود وحی باید بر قلم نازل شود آسمانی‌ها مسلمان تواند بندۀ مقداد و سلمان تواند آنچه هست و نیست فیض عام توست خوش‌ترین ذکر امامان، نام توست از نبی تا حضرت مهدی، همه ذکرشان یا فاطمه یا فاطمه ای گدا با کوه غم، خرسندِ تو حلِّ صد مشکل ز گردنبندِ تو.. شمع جمع اهل محشر چهر توست مُهر هر پرونده مُهر مِهر توست جز تولای تو دست‌آویز نیست بی تو رستاخیز، رستاخیز نیست دستگیر خلق در محشر تویی منجی و بخشنده و داور تویی محشر از فیض تو گلباران شود عفو، مشتاق گنه‌کاران شود صحنۀ محشر همه پابست توست اختیار نار و جنت دست توست مِهر تو روز قیامت هستِ ماست ریشه‌های چادرت در دست ماست روز محشر کار ما با فاطمه‌ست نقش پیشانی ما یا فاطمه‌ست بی‌کسیم و جز تو ما را نیست کس روز وانفسا تو را داریم و بس از کرامت بر جبین ما همه ثبت کن «هذا محبُ الفاطمه»... 📝 #غلامرضا_سازگار

#امام_حسین_علیه_السلام #حضرت_رباب_سلام_الله_علیها #مثنوی *بعد از تو آفتاب به دردم نمی خورد* این قطره های آب به دردم نمی خورد بعد از تو، آسمان و من و آفتاب و خاک فرش و گلیم نه ، زمین و رباب و خاک عکسِ لبِ عطش زده ات رو به روی من پایین نرفته آب خوشی از گلوی من ای آفتابِ روز و شبم ای حسین من آه ای شهیدِ تشنه لبم ای حسین من بعد از تو شوقِ زندگیِ من تمام شد بر من به زیر سایه نشستن حرام شد از هر چه غیر یادِ غم تو گریختم بر خاک بودم و به سرم خاک ریختم چون پیکر تو سوخته شد زیر آفتاب باید بسوزد از غم تو صورت رباب هر چند بر دلم غم اصغر گذاشتند بر روی دست من گل پرپر گذاشتند اما برای پیکر پاک تو سوختم بر پیکر فتاده به خاک تو سوختم تفدیده خاک بود و تنِ بی نشانِ تو خورشید بود و پیکر بی سایبانِ تو پرپر تر از تن تو به عالم تنی نبود بر پیکر شریف تو پیراهنی نبود بعد از تو جوهری به صدایم نمانده است کاری به غیر گریه برایم نمانده است هر شب برای پیکر تو زار می زنم با گریه های خواهر تو زار می زنم #مجتبی_شکریان (*بعد از تو آفتاب به دردی نمی خورد*

#امام_عصر علیه‌السلام #مثنوی 🔹حضور تو پیداست!🔹 اگرچه غايبى، امّا حضورِ تو پيداست چه غيبتى‌ست؟ كه عطرِ عبور تو پيداست مقام گلشنِ اشراق، نافه‌خيز از توست بلى! شفاعت انسان به رستخيز از توست... تو كيستى كه قيامت، قيامتِ كبرا‌ست تو كيستى كه قيامت ز قامتت پيداست تو كيستى كه «يدالله» در تنت جارى‌ست زبان قاطع شمشير عدل تو كارى‌ست نگاه منتظرانت هنوز مانده به راه سپيد شد ز فراق تو سنگ‌فرشِ پگاه خدا به دست تو داده‌ست عدل عالم را سپرده نيز به دستت حساب آدم را ز هر چه هست به گيتى، سرآمدت خوانند تويى كه قائم آل محمدت خوانند ولادتت نه فقط آبرو به شعبان داد كه در ضمير تمامى مردگان جان داد اَلا ستارۀ موعودِ گرم و عالمتاب! به دشت تيرۀ هستى چو آفتاب بتاب بتاب و ظلمت ظلم زمانه را بردار ز گرده‌‌هاى بشر تازيانه را بردار 📝 #غلامرضا_شکوهی

#حضرت_حمزه_سیدالشهدا_ع #جنگ_احد ابیاتی از یک #مثنوی ...چشم وا کن اُحُد آیينه‌ی عبرت شد و رفت دشمن باخته بر جنگ مسلط شد و رفت آن که انگيزه‌اش از جنگ غنيمت باشد با خبر نيست که طاعت به اطاعت باشد داد و بيداد که در بطن طلا آهن بود چه بگويم که غنيمت رکب دشمن بود داد و بيداد برادر که برادر تنهاست جنگ را وا مگذاريد! پيمبر تنهاست يک به يک در ملاء عام و نهانی رفتند همه دنبال فلانی و فلانی رفتند همه رفتند! غمی نيست! علی می‌ماند جای سالم به تنش نيست! ولی می‌ماند مرد مولاست که تا لحظه‌ی آخر مانده دشمن از کشتن او خسته شده درمانده در دل جنگ نه هر خار و خسی می‌ماند جگر حمزه اگر داشت کسی، می‌ماند مرد آن است که سر تا به قدم غرق به خون آن‌چنانی که علی از اُحد آمد بيرون می‌رود قصه‌ی ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می‌خورد آرام آرام.. :: ... شهر اين بار کمر بسته به انکار علی ريسمان هم گره انداخته در کار علی بگذاريد نگويم که اُحد می‌لرزد در و ديوار ازين قصه به خود می‌لرزد می‌رود قصه‌ی ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می‌خورد آرام آرام می‌نويسم که "شب تار سحر می‌گردد" يک نفر مانده ازين قوم که برمی‌گردد ✍ #سیدحمیدرضا_برقعی ┅┅┅┅┄❅[﷽❅┄┅┅┅┅

#ازدواج_حضرت_علی_حضرت_زهرا_علیهاسلام #ذی_الحجه #مثنوی می رسد قصه به آن جا که علی دل تنگ است می فروشد زِرهی را که رفیق جنگ است چه نیازی دگر این مرد به جوشن دارد "إن یکاد" از نفس فاطمه بر تن دارد خبر از شوق به افلاک _سراسیمه_ رسید تا که این نیمهء توحید به آن نیمه رسید علی و فاطمه در سایهء هم... فکر کنید شانه در شانه دوتا کعبهء یک دست سفید عشق تا قبلِ همین واقعه مصداق نداشت ساز و آواز خدا گوشهء عشّاق نداشت کوچه آذین شده در همهمه آرام آرام تا قدم رنجه کند فاطمه آرام آرام فاطمه... فاطمه با رایحهء گُل آمد ناگهان شعر حماسی به تغزل آمد آسمان با نفسش رنگ دگر پیدا کرد دست او پیرهن نو به تن دنیا کرد ابر مهریهء او بود که باران آمد نفَس فاطمه فرمود که باران آمد ناگهان پنجره ای رو به تماشا وا شد هر کجا قافیه "یا فاطمةالزهرا" شد مثنوی نام تو را برده، تلاطم دارد چادرت را بتکان، قصد تیمّم دارد می رود قصهء ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام #سید_حمیدرضا_برقعی ┅┅┅┅┄❅[﷽❅┄┅┅┅┅

#مولانا_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام #حضرت_فاطمه_زهرا_سلام_الله_علیها #مثنوی شروع نامه‌ام نامی کریم است که بسم‌الله الرحمن الرحیم است به آن نامی کزان عالم برافروخت بشر اسماء حُسنی را بیاموخت... به آن نامی که بر ما روح بخشید ز نورش زُهره زهرا درخشید چه زهرایی؟ که معنی‌بخش اسماست همانا اسم اعظم، اسم زهراست خدا گر مدح او نازل نمی‌کرد کتاب خویش را کامل نمی‌کرد به نام کوثرِ قرآن ستودش که لفظی بهتر از کوثر، نبودش حساب نام یازهرا به ابجد برآید یا علی و یا محمد که زهرا ز آن‌دو هست و آن‌دو، زهرا جدایی نیست آری مهر و مه را کسی‌که کُفوِ آن نور جلی بود علی بود و علی بود و علی بود خوش آن روزی که با اذن خداوند به دلخواه پیمبر یافت پیوند جهان رحمت و علم و کرامت به دنیای جمال و عشق و عصمت رسیدش در شب جشن عروسی عروس آسمان، بر خاکبوسی به سائل داد چون پیراهنش را به حکم «لن تنالو البر حتی...» اگرچه خانهٔ زهرا گِلین بود حریم افتخار مسلمین بود محبت، پایهٔ کاشانه او شرف، خشت بنای خانه او جهاز بانوی دنیا و عقبا بُد از پشم و سفال و لیف خرما سفالین کوزه‌ای و مشکی از پوست اساس چشم‌گیر خانهٔ اوست! سپهر، آیینه‌دار هستی‌اش بود رهین آسیای دستی‌اش بود حصیری گرچه فرشِ زیر پا داشت به روی سر، همه نور خدا داشت شُکوه آسمان‌ها صیت او بود گواه «فی بیوتٍ» بیت او بود سلام هر شب و صبحِ پیمبر شُکوه خانه‌اش کردی فزون‌تر سلام، ای وحی منزل در کلامت که حق از کودکی گفته سلامت به وحدت داده هر مویت شهادت ورم کرده‌ست پایت از عبادت زیارت‌گاه انجُم، خاک پایت زیارت‌نامهٔ حوران، ثنایت تویی یاسین تویی طاهای قرآن تویی رمز اشارت‌های قرآن زنان را با عمل، ارشاد کردی جهاد المرأه را فریاد کردی... خدا را بنده‌ای یک‌دانه بودی پدر را دل‌خوشی در خانه بودی دو تن بودید او را پشتوانه تو در خانه، علی بیرون ز خانه رسالت را گلستانی، بهاری امامت را نگهبانی، قراری خروش بی‌امان مسجدی تو رسول خطبه‌خوان مسجدی تو چو تو از دین طرفداری که کرده‌ست؟ امام خویش را یاری که کرده‌ست؟ خروشت حامی جان علی شد کلامت تیغ بُرّان علی شد الا، ای راز رحمت در دو دنیا تویی مشکل‌گشای هر دو دنیا نخستین زن که در جنت در آید تو هستی، کز قیامت محشر آید چو در صحرای محشر پا گذاری شفاعت را چو خورشیدی بر آری ملائک صف به صف در چار سویت علی و مصطفی در پیش رویت مهار ناقه‌ات در دست جبریل خلایق محو این اکرام و تجلیل به حیرت، کاین هیاهو چیست، یارب؟ کسی کاین‌سان در آید، کیست یارب؟ که از درگاه عزت در چپ و راست ندا آید که این زهراست! زهراست! در آن‌جا شیعیانت می‌درخشند نه تنها دوستانت را ببخشند، که می‌بخشد خدای مهربانت گناه دوستانِ دوستانت در آن روزی که عالم بی‌قرارند رسولان نیـز امید از تو دارند در آن غوغا که بهر کس، مَفَر نیست ز بیم جان، پدر فکر پسر نیست زهر سو بانگ وانفسا بلند است، ز ما فریاد یازهرا بلند است تو دستِ دست‌گیری چون برآری «مؤید» را مبادا واگذاری! 📝 #سيدرضا_مؤيد

#ازدواج_امیرالمومنین_و_حضرت_زهرا_ع #مثنوی ■ پيوند دو دريا داد ايزد بر پيمبر كوثرى جان فداى او چه نيكو دخترى دخترى سر تا به پا حجب و حيا جود او شأن نزول هل‏اتى دخترى جان جهان دلداده‏اش وسعت هفت آسمان سجاده‏اش دخترى افلاك از فيضش به پا طاهره ، صديقه و خيرالنسا دخترى گلپوش از او باغ بهشت دست لطف او كليد سرنوشت همدم پيغمبر ابرار بود بر محمد مونس و غمخوار بود الغرض ، جان نبى نه ساله شد حسن او رشك بهار و لاله شد هركسى ز اشراف و اعيان عرب صاحبان مكنت و مال و نسب خواستگارى كرد از آن روح اميد از سوى زهرا جواب رد شنيد يك نفر بود از ميان آن همه بيشتر دلباخته بر فاطمه او على آن حيدر كرار بود مهر زهرا در دلش سرشار بود مرتضى آن شب شكار شب ستيز دست حق خيبر شكن مرحب ستيز دل ز عشق فاطمه درياى جوش لب ز شرم مصطفى اما خموش عاقبت صبر على لبريز شد آتش عشق و محبت تيز شد بعد از استحمام آن عين اليقين كرد بر قامت رداى بهترين سينه اش از عشق چون آتشفشان شد به سوى خانه دلبر روان مهر رو در خانه مهتاب کرد بسم رب العشق دَقُّ الباب کرد روبروى سيد بطحا نشست شرم بر رخساره ی مولا نشست لب فرو بسته خموش و بيقرار مصطفى هم آنطرف چشم انتظار گفت پيغمبر : على جان خامشى لب گشا دانم كه دارى خواهشى مرتضى سفره ى دلش را باز كرد با پيمبر راز خود ابراز كرد كاى تو را بر فرق تاج " اِنَّما " بوده ام در محضر تو سالها لاله آسا خون دلها خورده‏اى تا مرا در دامنت پرورده اى آرزوى ازدواجم در سر است در دلم پيوسته ياد كوثر است گر اجازت مى دهى گويا شوم خواستگار دخترت زهرا شوم از لب ختم رسولان گل شكفت خواهش مولا به زهرا باز گفت با سكوتش گفت زهرا اين جواب نيست همسر بهر من جز بوتراب مرتضى آئينه جان من است هستى من ، روح و ريحان من است غنچه ی لبهاى طاها باز شد صحبت از مهريه چون آغاز شد گفت پيغمبر كه بر زهراى من بهر مهريه چه دارى بوالحسن گفت مولا : آگهى از حال من بر شما باشد عيان احوال من اُشترى دارم كمك كار من است در معاش زندگى يار من است ديگرى شمشير دارم بهر جنگ تا كنم بر دشمن دين عرصه تنگ يك سپر دارم براى حفظ جان در مصاف فتنه ی اهريمنان گفت پيغمبر : على اى روح من اى به طوفان بلاها نوح من اشتر و شمشير لازم باشدت هركجا باشى ملازم باشدت با تو اما آن سپر بيگانه است ترس با مرد خطر بيگانه است بعد از اين زهرا سپر باشد تو را يار در وقت خطر باشد تو را شد سپر مهريه خير النسا محفل جشن عروسى شد به پا مسجد آن شب از شعف سرشار بود چون سخن از وصل دو دلدار بود مصطفى بر عرشه منبر نشست روبرويش ساقى كوثر نشست عطر شادى در فضا افشانده شد خطبه ی زهرا و حيدر خوانده شد گفت پيغمبر به آواى جلى هست زهرا همسر مولا على جشن پيوند دو درياديدنى‏است شوق اهل آسمانها ديدنى‏است #کمیل_کاشانی

#امام_حسن علیه‌السلام #حضرت_عبدالله علیه‌السلام #مثنوی 🔹عطر حسن🔹 برادر تشت خون را لاله‌باران کرد، یادم هست و بغض خویش را در سرفه پنهان کرد، یادم هست صدا زد: رفتم اما با تو در هر حال خواهم بود برادر! با تو تا هنگامۀ گودال خواهم بود برادر پای حرفش ماند و با من در سفر آمد برادر پا به پایم با همان خونِ جگر آمد برادر آن‌که شمشیرش خرافات جمل را کشت شکوهش جبت و طاغوت جهان، لات و هبل را کشت سخن فرمود با لب‌های قاسم، مرگ شیرین شد و ثاراللّهی‌ام با خون عبداللّه رنگین شد درون مقتل اینک لطف خود را بیشتر کرده برایم دست خود را سایۀ سر نه، سپر کرده بیا خواهر، ببین خون جگر بر خونم افزوده شکست آن شیشۀ عطری که لبریز از حسن بوده شمیمِ عطر او را در مشامم از ازل دارم به عبداللّهِ آغوشم، حسن را در بغل دارم عجب پیراهنی از دست خواهد رفت در بازار که از بوی حسین آکنده، از عطر حسن سرشار یکی شد پیکرم با او، تو هم این را روایت کن شباب اهل جنّت را بیا با هم زیارت کن تو هم مانند من دور از وطن هستی، بیا خواهر اگر دلتنگ آغوش حسن هستی، بیا خواهر شبیه کودکی‌هامان بساط گریه برپا کن بیا یک بار دیگر چادرت را خیمۀ ما کن بیا خواهر، بیا این حنجر کوچک سخن دارد گلوی سرخِ عبداللّه آهنگ حسن دارد بیا خواهر که دارد از گلویش این دم آخر صدای روضه می‌آید، صدای روضۀ مادر 📝 #سیدحمیدرضا_برقعی ┅┅┅┅┄❅[﷽❅┄┅┅┅┅

#حضرت_قاسم علیه‌السلام #مثنوی 🔹حیات طیبه🔹 ...چه خوب، مرگ خریدار زندگانی توست حیات طیبه تصویر نوجوانی توست چه قد کشیده درون تو شوق رزم ای ماه که هست قامت جوشن برای تو کوتاه به پای شوق تو پای رکاب هم نرسید کسی شبیه تو دست از جوانی‌اش نکشید لبت به تلخی دنیا حلاوت افزوده که شهد، شاهد شیرین‌زبانی‌ات بوده چقدر از نفست دشت عطرآگین شد چقدر از سخنت کام شهد شیرین شد... تمام حُسنِ حَسن‌زاد خویش را بردار برو به جمع شهیدان «اولئکَ اَلاَبرار» برو به بحر رجز بین دشت طوفان کن به موج عشق بزن، مرگ را هراسان کن رجز بخوان که شود زنده کوفۀ اموات که گوش هلهله‌ها کر شود از این آیات برای عقل مگر نقشی از جنون بکشی برو که معرکه را هم به خاک و خون بکشی برو به کوری چشمان مست هلهله‌ها بدوز چشم خودت را به تیر حرمله‌ها بگو به تیغ که از فرق ماه ما پیداست! که فرق آل علی با بنی‌امیه کجاست! که ننگ نام کجا، عزت قیام کجا!؟ حسینِ صبح کجا و یزیدِ شام کجا!؟... بگو حسین ندارد دمی سر سازش به پا نکرده در این دشت خیمۀ خواهش... برو که رفتن تو ماندگار خواهد شد پس از تو لشکر دشمن غبار خواهد شد گرفته‌اند فقط نیزه‌ها تو را در بر حسین می‌چکد از پیکر تو سرتاسر چقدر کام زمین‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ تشنۀ شهادت توست تو می‌روی و ‌دلم ‌‌‌کشتۀ حکایت توست... 📝 #جعفر_عباسی ┅┅┅┅┄❅[﷽❅┄┅┅┅┅

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اکبر علیه‌السلام #مثنوی 🔹حنجرۀ فاطمی🔹 می‌رود بر لبۀ تیغ قدم بردارد درد را یک‌تنه از دوش حرم بردارد مثل یک ماهِ پسِ اَبر عبورش زیباست بارها گفته‌ام این قصه مرورش زیباست پسری با دلِ پُر خون به دل دریا زد پشت پا بر همۀ خوب و بد دنیا زد... ماه می‌خواند پس از رؤیت او سورۀ شمس سایه انداخته بر صورت او سورۀ شمس در دل سنگ‌دلان قصد شکفتن دارد پسری جای زره آینه بر تن دارد... چشم وا کرده و درپیش، یلی را دیدند پرده از چهره که برداشت، علی را دیدند ترس دارند از این چهرۀ آرامِ علی لرزه انداخته بر پیکرشان نامِ علی پیر جنگ‌اند ولی از دل و جان می‌ترسند از رجزخوانی سردار جوان می‌ترسند پیش می‌آید و رخساره برافروخته است تیر هم چشم به زیبایی او دوخته است مثل بابای خود، اول همه را موعظه کرد لافتی خواند و به شمشیرِ سخن، معجزه کرد آی لشکر، منم اینک پسر بدر و حنین پسر سورۀ والفجر، «علی بن حسین» بارها بر لب خود زمزم و کوثر دیدم خویش را در دل آیینه، پیمبر دیدم... آمدم با قد و بالای بنی‌هاشمی‌ام وای اگر باز شود حنجرۀ فاطمی‌ام چه خیالات محالی‌ست که در سر دارید دست از ریختن خون خدا بردارید گرچه در معرکۀ کرب‌وبلا حق تنهاست باکی از کشته شدن نیست، اگر حق با ماست گر نمی‌خواست پدر جام بلا سر بکشد شمر کوچک‌تر از آن بود که خنجر بکشد ما بخواهیم، ملائک به کمک می‌آیند ابر و باد و مه و خورشید و فلک می‌آیند سپر محکمی از چادر خاکی دارند پسران علی از جنگ چه باکی دارند... غرق در خون بشود لقمۀ نان شبتان ساقۀ گندم ری خشک شود بر لبتان حزب بادید که با سکۀ باد آورده، چه بلایی سرتان اِبن زیاد آورده! من لبم روضۀ رضوان و... شما خاموشید ناخلف‌ها خودتان را به جُوِی نفروشید یک قدم بین شما تا حرم ما راه است چقدر فاصلۀ باطل و حق کوتاه است لشکر سنگ! ببینید دلم از نور است حیف چشم دلتان در پی دنیا کور است آدم، این قدر طمع‌کردۀ دنیا باشد! پسر فاطمه در معرکه تنها باشد! و همین‌طور رجز خواند و به سوگند رسید خسته از جنگ به آغوش خداوند رسید بر نمی‌خیزد و برخاسته آه پدرش و گره خورده نگاهش به نگاه پدرش... عطش عشق علی بود که بی‌تابش کرد دستی از غیب برون آمد و سیرابش کرد شاخه‌شاخه بدنش روی زمین گل می‌کرد داشت شمشیرِ ابالفضل تحمل می‌کرد... چقدر فاصله‌ات کم شده تا ماه علی آسمانی شده‌ای! آجَرَکَ الله علی 📝 #جعفر_عباسی ┅┅┅┅┄❅[﷽❅┄┅┅┅┅

#امام_سجاد علیه‌السلام #مثنوی 🔹قتلگاه تو🔹 راوی نوشته است غروبی غریب بود سرها به نیزه رفت... طلوعی عجیب بود راوی نوشته است که آتش زبانه زد در خیمه‌گاه گشت و فقط تازیانه زد زن‌ها و بچه‌ها که گناهی نداشتند جز بوته‌های خار پناهی نداشتند هر کس دوید از طرفی بین خار و خس خاکستری ز خیمه به‌جا مانده بود و بس پیچیده بود در دل آن دشت آهشان آتش شبیه شمر شد و بست راهشان آتش شبیه دست سوی گوشواره رفت آن‌گاه سمت غارت یک گاهواره رفت راوی نوشته است که در شعله‌های تب می‌سوختی و نام پدر داشتی به لب افتاد تا بر آن تن گلگون نگاه تو می‌گشت قتلگاه پدر قتلگاه تو.. آری بمان که هستی عالم به هست توست ای دست‌بسته! حکم رهایی به دست توست وقت است تا شروع شود کربلای تو آتش زند به کاخ ستم خطبه‌های تو راوی نوشته است که آن جسم چاک چاک در آفتاب ماند دو روزی به روی خاک ای کربلا ببین که می‌آید به سوی تو! صاحب‌عزا کنون شده مهمان کوی تو تو سجده‌گاه عشقی و سجاد می‌رسد گویا پی تفحص اجساد می‌رسد 📝 #محمدمهدی_سیار