eitaa logo
مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
2.5هزار دنبال‌کننده
982 عکس
95 ویدیو
125 فایل
قالَ الصَّادقُ علیه‌السلام: مَنْ تَعَلَّمَ اَلْعِلْمَ وَ عَمِلَ بِهِ وَ عَلَّمَ لِلَّهِ دُعِيَ فِي مَلَكُوتِ اَلسَّمَاوَاتِ عَظِيماً قم، خیابان معلم، نبش کوچه ۲۱ کانال دروس مدرس فقهی در ایتا و تلگرام: @dars_madras_emb
مشاهده در ایتا
دانلود
📸 عکس | آخرین جلسه درس فقه ۱ (پایه ۷)، استاد حاج آقای کشفی ▫️چهارشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۳ ▫️مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
📸 عکس | آخرین جلسه درس رسائل ۴ (پایه ۸)، استاد حاج آقای خیشه ▫️چهارشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۳ ▫️مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
📸 عکس | آخرین جلسه درس کفایه ۳ (پایه ۱۰)، استاد حاج آقا سیدعلیرضا طباطبایی ▫️چهارشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۳ ▫️مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
💠 توقیعات ❖ استاد معظم حاج سیدمحمدجواد شبیری: ● توقیعات در گذشته در طومار نوشته می‌شده و اندازه آن طومارهای توقیع، بزرگ بوده است. این طومارها، «درج» نام داشته است. از آن جهت که سوال، بر روی طومار نوشته می‌شده و برای درج پاسخ حضرت، مقداری جای خالی قرار می‌دادند و پایین‌تر از آن، سوال بعد ذکر می‌شده است و به همین ترتیب تا پایان طومار سوالات ذکر می‌شده است. به آن پاسخی که حضرت در ذیل سوال درج می‌نماید، توقیع اطلاق می‌شود. ● شیخ طوسی در کتاب الغیبة این توضیحات در مورد توقیع را از محمد بن عبدالله بن جعفر الحمیری نقل کرده است. ● توقیعات در اصل، مربوط به سلاطین بوده است. سلاطین در زمان قدیم، کاتبی داشتند که حکم را می‌نوشته است و سلطان، در ذیل حکم، یک جمله‌ای در تایید آن درج می‌کرده است. به این نوشته سلطان، توقیع گفته می‌شود. جهت توضیح بیشتر در مورد توقیع، به مدخل «توقیع» در دانشنامه جهان اسلام رجوع شود . 🔺 درس خارج فقه؛ ۵ مهر ۱۴۰۲ @madras_emb
💠 تقیه در توقیعات ❖ استاد معظم حاج سیدمحمدجواد شبیری: ● ما در مدخل «توقیع» در دانشنامه جهان اسلام در مورد توقیعات به تفصیل بحث نموده‌ایم و از آن جهت که مکاتبات هم از مصادیق توقیعات هستند، در مورد مکاتبات هم مطالبی بیان کردیم. در آن بحث، متعرّض اشکالاتی که بر حجیت مکتوبات شده است، گشتیم. ● یکی از اشکالات آن است که توقیعات، تقیه‌ای است لذا از اعتبار ساقط است. به نظر ما اشکال به تقیه‌ای بودن باعث نمی‌شود که مکاتبات از حجیّت ساقط شود ولی باید قبول کنیم که زمینه تقیه در این مکاتبات، بیشتر از سایر موارد است؛ چرا که نوشته، یک سند رسمی است و جایی برای انکار باقی نمی‌گذارد به خلاف حدیث لسانی. ● در برخی روایات ذکر شده است که حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرمود که گاهی من مطالبی محرمانه بیان می‌گویم و این احادیث بین مردم فاش می‌شود و من مجبور می‌شوم که آن را انکار کنم، و بگویم «لم‌ أقلْه»: «مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ، قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام: يَا مَنْصُورُ مَا أَجِدُ أَحَداً أُحَدِّثُهُ، وَ إِنِّي لَأُحَدِّثُ الرَّجُلَ مِنْكُمْ بِالْحَدِيثِ فَيَتَحَدَّثُ بِهِ، فَأُوتَى بِهِ فَأَقُولُ: لَمْ أَقُلْه‏». روایت منقول باللسان را می‌توان انکار نمود، ولی انکار متن مکتوب، به آسانی نیست. 🔺 درس خارج فقه؛ ۹ مهر ۱۴۰۲ @madras_emb
📸گزارش تصویری مجلس میلاد بابرکت حضرت اباالحسن علی بن موسی الرضا علیهماالسلام 📍مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام @madras_emb ⬇️⬇️⬇️⬇️