اشک های انتظار💫 امام سجاد نیز، درباره اشک ریختن بر مصائب اهل بیت فرمودند: أَيُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ دَمْعاً حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدِّهِ لِأَذًى مَسَّنَا مِنْ عَدُوِّنَا فِي اَلدُّنْيَا، بَوَّأَهُ اَللَّهُ مُبَوَّأَ صِدْقٍ فِي اَلْجَنَّةِ ، وَ أَيُّمَا مُؤْمِنٍ مَسَّهُ أَذًى فِينَا فَدَمَعَتْ عَيْنَاهُ حَتَّى يَسِيلَ دَمْعُهُ عَلَى خَدَّيْهِ مِنْ مَضَاضَةِ مَا أُوذِيَ فِينَا، صَرَفَ [اَللَّهُ] عَنْ وَجْهِهِ اَلْأَذَى، وَ آمَنَهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مِنْ سَخَطِهِ وَ اَلنَّارِ. یعنی: هر مؤمنی بخاطر ايذاء و آزاری كه از دشمنان ما در دنيا به ما رسيده گريه كند تا اشکش بر گونه هايش جاری شود خداوند متعال در بهشت به او جايگاه شايسته ای دهد و هر مؤمنی در راه ما اذيت و آزاری به او رسد پس بگريد تا اشکش بر گونه هايش جاری گردد، خداوند متعال آزار و ناراحتی را از او بگرداند و در روز قيامت از غضب و آتش دوزخ در امانش قرار دهد. اذیت و آزاری که امروز به مضطر واقعی، امام زمان، می‌رسد همانطور که گذشت غصب حق ایشان و طولانی شدن غیبت می‌باشد. که با توجه به این روایت آنقدر باید برای این مصیبت گریه کرد تا اشکها از روی گونه‌ها سرازیر گردند. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۲۰ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 در جای دیگر امام صادق فرمودند: مَنْ ذُكِرْنَا عِنْدَهُ فَفَاضَتْ عَيْنَاهُ وَ لَو مِثْلَ جَنَاحِ بَعُوضَةٍ [الذُّبَابِ‏] غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ لَوْ كَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْر. یعنی:كسی كه نام ما نزد او برده شود و از چشمانش اشک بيايد اگر چه به قدر بال پشه باشد گناهانش آمرزيده شود و لو به اندازه کف روی درياها باشد." همچنین امام صادق فرمودند: مَن ذُكِرنا عِندَهُ فَفاضَت عَيناهُ حَرَّمَ اللّه ُ وَجهَهُ عَلَى النّارِ. یعنی:كسی كه ما را نزد او ياد كنند پس از چشمانش اشک بيايدخداوند متعال صورتش را بر آتش حرام مینمايد. نیز ابن طاوس از اهل بیت نقل میکند که ایشان فرمودند: من بکی و أبکی فینا ماة فله الجنّة، و من بکی و أبکی خمسین فله الجنّة، و من بکی و أبکی ثلاثین فله الجنّة، و من بکی و أبکی عشرین فله الجنّة، و من بکی و أبکی عشرة فله الجنة،‌ و من بکی و أبکی واحداً فله الجنّة، و من تباکی فله الجنّة» یعنی: کسی که گریه کند و صد نفر را در (مصائب) ما بگریاند به بهشت میرود. و کسی که گریه کند و پنجاه نفر را بگریاند به بهشت میرود. و کسی که گریه کند و سی نفر را بگریاند به بهشت میرود و کسی که گریه کند و بیست نفر را بگریاند به بهشت میرود و کسی که گریه کند و ده نفر را بگریاند به بهشت میرود و کسی که گریه کند و یک نفر را بگریاند به بهشت میرود و کسی که تباکی کند(خودش را به حالت گریه در آورد) به بهشت میرود. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۲۱ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 ناگفته پیداست که هر مؤمنی آرزوی همجواری با اهل بیت:، رهایی از مشکلات بسیار سخت و اهوال روز قیامت، دوری از جهنم و ورود به بهشت را دارد و لذا با دانستن اجر عظیم گریه بر مصائب اهل بیت: و مخصوصا امام زمان که در این روایات بر آن تاکید شده، تشویق و ترغیب به سوی آن میشود. ب: دستور خاص نسبت به اشک برای امام زمان علامه مجلسی میفرمایند: (دعاء ندبه) که مشتمل بر عقائد حقه و تأسف بر غیبت امام زمان هست به سند معتبر از امام جعفر و در کتاب المزار الکبیر ابن مشهدی آمده از صادق نقل شده است که در اعیاد اربعه، یعنی: فطر، قربان، غدیر و جمعه، مستحب است که این دعا قرائت شود. معنای ندبه یا همان نوحه سرایی عبارت از ذكر و يادآوری اعمال و اخلاق و صفات پسنديده كسی است كه از‌ دست رفته، و ماتم گرفتن برای او و دوری از اوست و در اصطلاح فارسی همان زبان گرفتن است، چنانكه حضرت زينب پس از شهادت برادر عزيزش هنگامی‌كه چشمش به بدن پاره پاره او و ديگر شهيدان افتاد ندبه سر داد. از حميد بن مسلم ازدی، وقايع نگار حادثه كربلا در سپاه كوفيان، نقل شده كه گفت: از چيزهائی كه فراموش نمی‌كنم گفتار زينب دختر فاطمه است وقتی كه از كنار جسد برادرش گذشت و او را با آن حال بروی خاك افتاده ديد ناله اش بلند شد و گفت: يا محمداه يا محمداه صلی عليك مالئكة السامء، اين حسين است كه به خون آغشته و اعضايش قطعه قطعه شده است، يا محمداه - ای وای محمد - و دخترانت اسير و فرزندانت شهيد شدند، و باد صبا خاكهای بيابان را بر آن بدنها میپراكند. راوی، حميد بن مسلم، گويد: به خدا قسم چنان ندبه كرد كه دشمن و دوست را به گريه آورد. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۲۲ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 حال با فهمیدن معنای دقیق ندبه در می‌یابیم که این معنا هرگز با تصوری که از عید در اذهان ما نقش بسته سازگاری ندارد. چرا که عید در فرهنگ اسلامی ‌ روزهای فرح و سروری میباشند که در آن ایام باید خدا را بر نعمت‌هایی که به ما عطا نموده حمد و سپاس نمود. بنابراین دستور بر گریه و عزا و ندبه با اصل معنای عید منافات پیدا میکند. بر همین اساس میتوان نتیجه گرفت که گویا امام صادق با دستور به خواندن دعای ندبه در اعیاد به شیعیان می‌خواهند بفهمانند که تا زمانی که ولی خدا در غیبت به سر میبرد عید به معنای حقیقی وجود ندارد و در شادترین ایام باید برای بهترین خلق خدا در روی زمین گریست و ندبه کرد. و وقتی دستور بر گریه در اعیاد صادر میشود به طریق اولی در ایام دیگر باید گریان بود. در همین زمینه امام باقر فرمودند: مامِنْ عِيْدٍ لِلْمُسْلِمِينَ ـ أَضْحى وَ لا فِطْرٍ ـ اِلاَّ وَ هُوَ يُجَدِّدُ لاِلِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ اللّه عَلَيهِم فيهِ حُزْنا، قُلْتُ: وَ لِمَ ذلِكَ؟ قالَ عليه السلام: لِأَنَّهُمْ يَرَوْنَ حَقَّهُمْ فِى يَدِ غَيْرِهِمْ. یعنی:هیچ عیدی برای مسلمین نمی‌آید. عید قربان و چه عید فطر، مگر آن که برای آل محمد حزن و اندوه تجدید میشود. راوی میگوید عرضه داشتم: برای چه؟ حضرت فرمودند: چون میبینند که حقشان در دست دیگری است. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۲۳ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 امام سجاد نیز در شعری که از ایشان نقل شده است می‌فرمایند: يفرح هذا الورى بعيدهم * ونحن أعيادنا مآتمنا یعنی: این مردم به عیدشان خوشحال میشوند، در حالی که عیدهای ما، سوگ و ماتم ماست. اگر پدری مدتها از خانواده خود دور شده باشد و همسر و فرزندانش از وی خبر نداشته باشند، غم و غصه چنان بر سر آنان سایه می‌افکند که گذران لحظات زندگی برایشان تلخ‌تر از زهر میگردد و دیگر برایشان عید و غیر عید فرقی نمی‌کند. حال که ما شیعیان، امام زمان عجل الله فرجه - را که به گفته امام رضا:همدم، رفیق و پدر مهربان برای ما هست - را گم کرده‌ايم و هیچ خبری از او به ما نمی‌رسد و از احوالش بی خبر گشته‌ایم، باید که در فقدان این پدر مهربان گریه کنیم و لحظاتمان را با ندبه سپری نماییم. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۲۴ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 بلکه بایستی در کنار همدیگر بنشینیم و با گریه و فغان یکدیگر را کمک کنیم تا این اشکها طولانی تر شوند و قطع نگردند. در فرازی از دعای ندبه میخوانیم: «هَلْ مِنْ مُعِينٍ فَأُطِيلَ مَعَهُ الْعَوِيلَ وَ الْبُكَاءَ،هَلْ مِنْ جَزُوعٍ فَأُسَاعِدَ جَزَعَهُ إِذَا خَلَا، هَلْ قَذِيَتْ عَيْنٌ فَسَاعَدَتْهَا عَيْنِي عَلَى الْقَذَى» یعنی: آيا كمك كننده‌ای هست،كه فرياد و گريه را در كنارش طولانی كنم؟ آيا بیتابی هست؟ كه او را در بی‌تابی‌ اش، هنگامی كه خلوت كند ياری رسانم، آيا چشمی هست كه خار فراق در آنجا گرفته، پس چشم من او را بر آن خار خليدگی مساعدت كند. معمولا وقتی که چند نفر داغ دیده در کنار هم قرار میگیرند و به گریه و زاری می‌پردازند، گریه‌های ایشان به طول می‌انجامد و غم و غصه‌هایشان فزون می‌گردد. حال در این دعا دلسوخته‌ای را طلب می‌کنیم که در فراق امامش بی تاب و گریان باشد و ما در کنارش بنشینیم و در گریه او را یاری رسانیم، شاید غم‌هایمان زیاد گردد و اشک‌هایمان مستمر شود و خدای متعال در فرج ولی اش تعجیل فرماید. دستورات دینی تا زمانی که به صورت عملی توسط پیشوایان دین انجام نشوند، تأثیری مطلوب و عمیق در میان پیروان آن دین نمی‌گذارند. به همین دلیل است که گریه و اشک و ندبه در فراق امام زمان را ائمه اطهار عملًا به شیعیان آموخته‌اند، تا این حالات به یک سنت فراگیر در میان پیروانشان تبدیل شود. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه۲۵ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 سدیر صيرفی میگويد با مفضل بن عمرو و ابان بن تغلب خدمت موالی خود امام صادق رسیدیم و ديديم روی خاك نشسته و لباس ِ بلند بی‌گريبان و آستين كوتاهی پوشيده و مانند مادر فرزند مرده و جگر سوخته ميگريد، اندوه تا گونه‌هايش رسيده و رخساره‌اش دگرگون شده و چشمانش پر از اشك است و مي گويد: «سَیدی! غَیبَتُک نَفَت رُقادی، وضَیقَت عَلَی مِهادی، وَابتَزَّت مِنّی راحَةَ فُؤادی. سَیدی! غَیبَتُک أوصَلَت مُصابی بِفَجایعِ الأَبَدِ، وفَقدُ الواحِدِ بَعدَ الواحِدِ یفنِی الجَمعَ وَالعَدَدَ، فَما اُحِسُّ بِدَمعَةٍ تَرقی مِن عَینی، وأَنینٍُ یفتُرُ مِن صَدری، عَن دَوارِجِ الرَّزایا وسَوالِفِ البَلایا، إلّا مُثِّلَ بِعَینی عَن غَوابِرَ أعظَمِها وأَفظَعِها، وبَواقِی أشَدِّها وأَنکرِها، ونَوائِبَ مَخلوطَةٍ بِغَضَبِک، ونَوازِلَ مَعجونَةٍ بِسَخَطِک». قالَ سَدیرٌ: فَاستَطارَت عُقولُنا وَلَها، وتَصَدَّعَت قُلوبُنا جَزَعا مِن ذلِک الخَطبِ الهائِلِ، والحادِثِ الغائِلِ، وظَنَنّا أنَّهُ سِمَةٌ لِمَکروهَةٍ قارِعَةٍ، أوحَلَّت بِهِ مِنَ الدَّهرِ بائِقَةٌ، فَقُلنا: لا أبکی اللّهُ ـ یابنَ خَیرِ الوَری ـ عَینَیک مِن أیةِ حادِثَةٍ تَستنَزِفُ دَمعَتَک وتَستَمطِرُ عَبرَتَک، وأَیةُ حالَةٍ حَتَمَت عَلَیک هذَا المَأتَمَ؟ قالَ: فَزَفَرَ الصّادِقُ(علیه‌السلام) زَفرَةً انتَفَخَ مِنها جَوفُهُ، وَاشتَدَّ عَنها خَوفُهُ، وقالَ: وَیلَکم! نَظَرتُ فی کتابِ الجَفرِ صَبیحَةَ هذَا الیومِ، وهُوَ الکتابُ المُشتَمِلُ عَلی عِلمِ المَنایا وَالبَلایا وَالرَّزایا، وعِلمِ ما کانَ وما یکونُ إلی یومِ القِیامَةِ، الَّذی خَصَّ اللّهُ بِهِ مُحَمَّدا وَالأَئِمَّةَ مِن بَعدِهِ(علیه‌السلام)، وتَأَمَّلتُ مِنهُ مَولِدَ قائِمِنا وغَیبَتَهُ وإبطاءَهُ وطولَ عُمُرِهِ، وبَلوَی المُؤمِنینَ فی ذلِک الزَّمانِ، وتَوَلُّدَ الشُّکوک فی قُلوبِهِم مِن طولِ غَیبَتِهِ، وَارتِدادَ أکثَرِهِم عَن دینِهِم، وخَلعَهُم رِبقَةَ الإِسلامِ مِن أعناقِهِم، الَّتی قالَ اللّهُ تَقَدَّسَ ذِکرُهُ: «وَ کلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ» ـ یعنِی الوَلایةَ ـ فَأَخَذَتنِی الرِّقَّةُ، وَاستَولَت عَلَی الأَحزانُ. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۲۶ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 یعنی:ای آقايم غيبت تو خواب از چشمم ربوده و آرامگاهم را تنگ كرده و آسايش دل را برده، ای آقايم غيبتت سوگواريم را به فجائع ابدی پيوسته و يكی را پس از ديگری ناپديد كرده و جمع و شماره دوستان را نابود نموده. من ديگر اشكی كه از چشمم روان است و ناله‌ای كه از گرفتاري‌های اندوهم و بليات گذشته از سينه‌ام سر مي‌كشد احساس نمي‌كنم جز همانی كه در برابر ديده‌ام مجسم است و از همه گرفتاري‌ها بزرگتر و جان‌گدازتر و سخت‌تر و نا آشناتر است و حوادثش با خشم تو در آميخته و وارداتش با سخط تو عجين است. سدير گويد: چون امام صادق را در اين حال ديديم از اين مشكل هولناک و پديده وحشتناک عقل از سر ما پريد و دل ما پاره شد و گمان برديم از آسيب كوبنده‌ای در سوز و گداز است و مصيبتی از روزگار وارد شده است. عرض كرديم يا ابن خير الوری خدا ديده‌ات را نگرياند، از چه پيشامدی اشكت روانست و ديده‌ات گريان است؟ چه وضعی پديد شده است كه شايسته اين سوگواري است؟ امام صادق يك آهی كشيد كه درونش بر آمد و پريشانيش افزوده گشت و فرمود: وای بر شما بامداد امروز در كتاب جفر نگريستم، اين كتابيست كه علم گرفتاري‌ها و مرگ و ميرها و اطلاع بر آنچه بوده و تا قيامت خواهد بود در آن مندرج است، همان كتابيست كه خدا محمد و ائمه پس از وی را بدان اختصاص داده، درباره تولد غائب از ما و غيبت او و دير كرد و طول عمر و گرفتاری مؤمنان در آن زمان و شكوكی كه از طول غيبت در دلشان پديد آيد و بيشترشان از دين برگردند و رشته اسلام را از گردن باز كنند تأمل كردم با آنكه خدای تعالی در سوره اسراء آيه 13 فرمايد: هر انسانی را طائري است كه بر گردن او طوق كرديم و منظور از آن ولابت ائمه است در اينجا دلسوزی مرا فرا گرفت و اندوه فراوان بر من چيره شد. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۲۷ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 در واقع امام صادق با گریه و نوحه خوانی با حالتی مضطرب و نگران میخواهند به شیعیان بیاموزند که چگونه با امام زمانشان پیوند و ارتباط برقرار کنند و به دستور خداوند عمل نمایند. چرا که خداوند در قران کریم میفرماید: اِصبِروا و صابِروا و رابِطوا یعنی:شكيبايی كنيد و ديگران را هم به شكيبايی و پایداری واداريد و پيوند و ارتباط برقرار كنيد. و امام باقر درباره این آیه فرمودند: إِصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صَابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رَابِطُوا إِمَامَکُمْ الْمُنْتَظَر. یعنی: صبر كنيد بر انجام واجبات الهی و پايداری كنيد در برابر دشمنان و با امامتان، كه به انتظارش هستيد، پیوند و ارتباط داشته باشيد. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۲۸ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 امام جواد نیز گریه در مصیبت غیبت را عمال به اصحابشان تعلیم میدادند. صقر بن أبی دلف گويد: از امام جواد شنيدم كه میفرمود: امام پس از من فرزندم علی است، دستور او دستور من و سخن او سخن من و طاعت او طاعت من است و امام پس از او فرزندش حسن است، دستور او دستور پدرش و سخن او سخن پدرش و طاعت او طاعت پدرش باشد، سپس سكوت كردند. گفتم: ای فرزند رسول خدا ! امام پس از حسن كيست؟ امام جواد به شدت گريستند و سپس فرمودند: پس از حسن فرزندش قائم به حق امام منتظر است، گفتم: ای فرزند رسول خدا! چرا او را قائم میگويند؟ فرمود: زيرا او پس از آنكه يادش از بين برود و اكثر معتقدین به امامتش مرتدّ شوند قيام میكند، گفتم: چرا او را منتظر میگويند؟ فرمود: زيرا غيبتش زياد شود و مدتش طولانی گردد و مخلصان در انتظار قيامش باشند و شكاكان انكارش كنند، و منكران يادش را استهزاء كنند، و تعيين‌كنندگان وقت ظهورش دروغ گويند، و شتاب‌كنندگان در زمان غیبت هلاک شوند، و تسليم‌شوندگان در آن نجات يابند. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۲۹ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 از روایات فهمیده میشود که شیعیان اینگونه رفتار ائمه در گریه و اشک برای امام زمان را آموخته بودند و همواره منتظر و گریان غم طولانی شدن انتظار بوده‌اند. مسعدة میگوید: خدمت امام صادق نشسته بودم، در اين موقع پيرمردی با قدی خميده و عصا وارد شد، و پس از سلام و جواب، گفت: يا ابن رسول الله دستت را دراز كن تا ببوسم؟ امام دستشان را دراز كردند و بوسيد و بعد شروع به گريه نمود، امام پرسيدند: چرا گريه میكنی؟ گفت: فدايت شوم مدت يك صد سال است كه در انتظار قائم عجل الله فرجه شما نشسته‌ام، با خود میگويم: اين ماه و آن ماه و اين سال و آن سال، حال سنم بالا رفته و استخوان‌هايم ضعيف گشته و اجلم نزديك است، ولی آنچه كه برايتان دوست میدارم، صورت نگرفته است، و هميشه كشته و آواره می‌شويد، و دشمنانتان قومی نيرومندند، پس چرا نگريم؟ در اين موقع اشک از چشمان امام سرازير شد، سپس فرمودند: ای پير مرد، اگر تا ظهور قائم عجل الله فرجه زنده ماندی كه سعادتی بزرگ پيدا كرده‌ای و اگر مرگت فرا رسيد، در قيامت با اهل بيت خواهی بود، زيرا پيامبر فرمودند: من دو چيز گرانبها را در ميان شما میگذارم، به آن دو چنگ زنيد، تا هرگز گمراه نشويد، ۱-كتاب خدا و ۲-عترت من. پيرمرد گفت: پس از شنيدن این خبر از شما، ديگر باكی ندارم. عبد الملك بن اعين نیز میگويد: نزد امام باقر از جا برخاستم و بر دستم تكيه كردم و گريستم. حضرت فرمودند: تو را چه میشود؟ عرض كردم: اميد آن چداشتم كه تا نيرويی در تن دارم این امر (خروج و ظهور و حكومت الهی) شما را ببينم. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۳۰ و ۳۱ @maevaa_ir

اشک های انتظار💫 داود بن كثير رقّی گويد به امام صادق عرض کردم: فدايتان شوم اين امر (يعنی خروج و ظهور و آغاز حكومت الهی) چندان بر ما به درازا كشيد كه دلتنگ شديم و از اندوه جانمان به لب رسيد، امام فرمودند: همانا اين امر در آخرين پايه نااميدی (مردم) و سخت‌ترين مرتبه دلتنگی و اندوه باشد كه ناگاه نداكننده‌ای از آسمان به نام قائم و پدرش آواز سر می‌دهد، عرض كردم: فدايت شوم نام او چيست؟ آن حضرت فرمود: اسم او اسم يك پيامبر و نام پدرش نام جانشينی است. مفضل بن عمر نیز میگويد: در طواف نزد امام صادق بودم، پس ایشان به سوی من نگريستند و به من فرمودند: ای مفضل چرا تو را اندوهگين و رنگ برگشته میبينم؟ مفضل میگويد: به ایشان عرض كردم: فدايت شوم به وضع بني عبّاس می‌نگرم و به آنچه از اين حكومت و قدرت و جبروت موجود كه در اختيارشان است، كه اگر آنها برای شما فراهم بود مسلماً ما نیز در آن همراه شما می‌بودیم. 📚#کتاب_اشک_های_انتظار صفحه ۳۲ @maevaa_ir