#داستان _دختر روح الله خاطره ای از شهید صدیقه رودباری شهمیرزادی #قسمت_دوم روزهای بچگی ، چه روزهایی بود. روزهای خواب و غفلت و در سایه ی شوم دیوها استراحت کردن براستی چه روزهایی بود. از صبح تا ظهر و از ظهر تا شب .... و تا صبح در آرزوهای خام بودن و دوباره تکرار مکررات. آسمان رنگ خیلی آشنایی به خودش گرفته ، رنگ غروبهای تابستونهای قشنگ که بوی عطر گل توی فضای خونه می پیچید و مادر چای دم می کرد.... می دونم می تونم دوباره آن روزها را داشته باشم. اما نمی خوام . من باید برم قدم توی یک دنیای تازه بذارم. توی یک دنیایی که منو سیر کنه توی دنیای علم و جنگ توی دنیایی که همش عشق و امید باشد آره یک همچنین دنیایی ایده آل منه نمی دونم بهش می رسم یا نه!