🔴 به نام جوانگرایی، به کام آقازاده‌ها.... بعد از ثبت نام آقازاده‌ی جناب #نوبخت از حوزه #رشت، امروز نیز داماد جناب #روحانی برای شرکت در انتخابات مجلس از حوزه #تبریز ثبت نام کرده است؛ هرچند باید منتظر بود و دید که او دقیقاً با چه شعاری در این #انتخابات ثبت نام کرده است ( #نه_به_وضع_موجود که بانیِ آن پدر همسرش می‌باشد یا تداوم مجلسی که #تسلیم_محض سیاست‌ها و نقشه‌های او می‌باشد) اما جالب اینجاست که در اولین نطق، همزمان با ثبت نامش از وجود مسئولان پیری که توان و انرژی کار را ندارند و تنها به فکر فعالیت اقتصادی خودشان هستند گله کرده است، آنهم درحالیکه در دولتِ پدرِ همسرش، به وفور از این مدل مدیران یافت میشود!! ➕ البته بعید نیست که دوباره چند روز دیگر جناب روحانی مدعی شوند تازه امروز صبح فهمیده‌اند که او ثبت نام کرده است و اصلاً در جریان نبوده‌اند!! #دولت_پیرمردها #دولت_راستگویان @mahdi_ghasemzadeh

🔺روحانی: صندوق توسعه ملّی ماحصل پول نفت است و بعد از برجام پول‌هایی به این صندوق وارد شد و طرح‌های امروز ما مرهون سیاست خارجی ماست؛ امروز هم باید تحریم شکسته شود تا با فروش نفت باز هم وضع صندوق توسعه ملی خوب شود! ➕ از یکسو دستاوردسازی برای برجامی میکنند که به اذعان خودشان دستاوردش #تقریبا_هیچ بوده و از سوی دیگر دست به شرطی سازی جامعه و ارسال پالس ضعف میزنند (از جنس خالی خواندنِ خزانه و ربط دادنِ حل مشکل آب خوردنِ مردم به برجام در گذشته)؛ کاش دقت میکردند که تحریم ها حتی با #تسلیم_محض نیز رفع نخواهد شد و تنها راه پیش روی کشور، تلاش برای خنثی کردن و بی اثر نمودنِ آنهاست! #تدبیرم_آرزوست @mahdi_ghasemzadeh

هشت سال تمام کشور را به اسم "صبر راهبردی" و "تعامل با دنیا"، معطل نگه داشته و با وعده ی لغو بالمرّه ی تمام تحریم ها با برجامش سر کار گذاشته است اما باز هم در تبریک پیامکی اش، آرزوی پایان تحریم ها را میکند؛ کاش لااقل بعد از هشت سال به این نتیجه می رسیدند که حتی در صورت #تسلیم_محض نیز امکان رفع تحریم ها وجود ندارد و بجای اینگونه "آرزو"ها (که صرفا باعث شرطی شدنِ دوباره ی جامعه و طمع ورزی طرف مقابل میشود)، باید برای لغو و خنثی سازی #تحریم ها (از طریق قوی شدن و فعال نمودن ظرفیت های مغفول مانده در این چند سال) اقدام نمایند! #دولت_حرف #دولت_باسوادها #تدبیرم_آرزوست @mahdi_ghasemzadeh

🔴پیشرفت در پرتو حمایت هوشمند؛ مطالعه موردی کره جنوبی(۳).... با سرنگونی "سینگمان ری"، یک دولت موقت در کره شکل گرفت که "ژنرال پارک چانگ هی"، با کودتایی بدون جنگ و خون‌ریزی در ۱۶ می ۱۹۶۱ به عمر آن پایان داد؛ زمانی‌که #ژنرال_پارک قدرت را بدست گرفت، کره درگیر بحران کاهش رشد اقتصادی و افزایش بیکاری بود... حکومت "سینگمان ری" که حدود ۱۳ سال تحت حمایت تمام‌عیار آمریکا بود، تحولی در اقتصاد این کشور ایجاد نکرده بود؛ ژنرال پارک در دوره حکومت خود توانست با تدوین و اجرای یک #استراتژی_بومی، اقتصاد کره را متحول ساخته و کشورش را در ردیف کشورهای پیشرفته قرار دهد... زمانی‌که "پارک" روی کار آمد، کره جنوبی کاملاً تحت سلطه آمریکا و برای گذران امور، وابسته به کمک‌های خارجی به‌ویژه کمک‌های آمریکا بود؛ در نیمه دوم دهه ۱۹۵۰ دولت واشنگتن تحت هدایت آژانس آمریکایی توسعه بین‌المللی یک برنامه #تعدیل_ساختاری در کره جنوبی به اجرا گذاشت و بر این اساس، کمک‌های آمریکا مشروط به اجرای برنامه‌های تعدیل توسط سئول شد... "ژنرال پارک" اما به فراست دریافته بود که هدف USAID، "آمریکایی‌سازی کره جنوبی" با ابزار کمک مالی است و در کتابی که با عنوان "ملت، انقلاب و من" در سپتامبر ۱۹۶۳ منتشر کرد، آشکارا علیه آن موضع گرفت: "آمریکا نباید از این کمک‌ها به‌عنوان یک #اهرم_فشار برای آمریکایی کردن کره جنوبی بهره ببرد؛ کمک‌های آمریکا باید ناظر به نیازهای ما باشد. ما به توصیه‌های آمریکا اعتماد داریم، اما کمک آمریکا باید هزینه بازسازی اقتصاد ما شود، نه این‌که صرفاً به مصرف برسد" وقتی "پارک" در سال ۱۹۶۲ برنامه اول پنج‌ساله توسعه خود را اعلام کرد، آمریکائی‌ها آن را خام و غیرممکن توصیف کردند؛ هدف این برنامه ایجاد یک اقتصاد متکی به درون از طریق #نگاه_به_داخل و جایگزینی واردات بود، ایجاد صنایع سنگین و شیمیایی شیمیایی را موتور رشد می‌دانست و برای بازه زمانی ۶۶-۱۹۶۲ نرخ رشد ۷.۱ درصدی را پیش‌بینی کرده بود... برخلاف تردیدهای مستشاران آمریکایی که برنامه "پارک" را واقعی نمیدانستند میانگین نرخ رشد در این بازه زمانی از هدف تعیین‌شده فراتر رفت و به ۸.۹ درصد رسید... البته واکنش آمریکایی‌ها به برنامه‌های "ژنرال پارک" صرفاً ابراز تردید درباره موفقیت این برنامه‌ها نبود؛ وقتی پارک با علم به مخالفت آمریکا، تصمیم خود برای تاسیس شرکت توسعه صنعتی کره و اجرای یک برنامه تسعیر ارز را تا ۴۸ ساعت قبل‌از اجرا از آمریکا پنهان کرد، واشنگتن خشمگین شد و ادوارد رایس معاون وقت وزیر خارجه آمریکا "چونگ ایل وون" سفیر کره جنوبی در واشنگتن را برای مواخذه فراخواند و سئول را #تهدید به قطع کمک مالی آمریکا کرد... واشنگتن نهایتاً تهدید خود را عملی ساخت و از اواسط دهه ۱۹۶۰ کمک‌های مستقیم خود به دولت کره جنوبی را که ۷۰ درصد کمک نظامی و مرتبط با حضور نظامیان آمریکایی در کره و ۳۰ درصد مابقی مربوط به غذا و لوازم مصرف اولیه بود، قطع کرد... به هر صورت #وابستگی کره جنوبی به کمک‌های آمریکا در سال‌های نخستین حکومت "پارک" باعث شد دولت وی تحت فشار واشنگتن مجبور به پذیرش برخی برنامه‌های آژانس آمریکایی توسعه بین‌المللی برای تعدیل ساختاری شود تا جایی‌که در برنامه اول پنج‌ساله توسعه خود تغییراتی دهد اما هوشمندی دولت "پارک" در این بود که هرگز #تسلیم_محض این برنامه‌ها نشد و آن‌ها را مطابق با راهبردهایی که خود ترسیم کرده بود تغییر داد... برای نمونه وقتی دولت "پارک" وادار شد در راستای سیاست‌های تعدیل ساختاری، نظام ارز تک نرخی را اجرا کند، ارزش "وون" را نیز عامدانه پایین آورد تا مانع از دست رفتن #قدرت_رقابت بین‌المللی کالاهای کره‌ای شود یا در موردی دیگر "پارک" تحت فشار و تهدید آمریکا به قطع کمک، نرخ بهره را افزایش داد اما نرخ بهره تسهیلات را پایین‌تر از نرخ بهره پس‌انداز قرار داد تا به تولید یارانه دهد... این است که در دوره حکومت "پارک" شاهد یک منازعه گفتمانی بین حمایت‌گرایی هوشمندانه "پارک" و تجویزهای نئولیبرالی دولت آمریکا برای تبعیت کورکورانه سئول از قواعد #اقتصاد_بازار هستیم...(ادامه دارد) 📚 دولت و بازار؛ سیدیاسر جبرائیلی @mahdi_ghasemzadeh