🖋️ فاصلۀ عرف تا اسلام 📌 وضعیت عقب‏مانده‏ای را که بر زن مسلمان و مناسباتش با جامعه و مردان ، حاکم است در نظر بگیرید : به‌جای اینکه بر اساس مفاهیم بی‏حجابی و دیدگاه تمدن غربی در مورد رابطۀ مرد و زن (که بخش عظیمی از افراد امت اسلامی را در صف مخالفان این دیدگاه قرار می‏دهد) به نبرد با این عقب ماندگی پرداخته شود، بایستی مبارزه‏ای بر اساس مفاهیم دینی صورت گیرد و این مبارزه باید از آگاه ساختن مسلمانان از تفاوت گذاشتن بین عرف‏ها و شرایط اجتماعی‏ای که موجب این عقب‏ماندگی برای زن مسلمان شده است و بین اسلامی که هیچ ارتباطی با این عرف‏ها ندارد ، شروع شود . 📌 از این طریق می‏توان ارزش‏های اخلاقی‌دینی‏ای که طی شرایط عقب‏ماندگی چهره‏ای منفی گرفته ، تصحیح و آنها را از چهرۀ منفی به چهرۀ مثبت شایستۀ اسلامی تبدیل نمود. 📚 کتاب اسلام راهبر زندگی، صفحه ۲۲۴ 🔰 #معیاری_برای_همیشه 🆔 @shahidsadr

#یادداشت | نگاهی فلسفی و عرفانی به زوجیت در نظام هستی 📝 به قلم نرگس‌السادات روح‌الامین، پژوهشگر عرفان و فلسفه: رهبر معظم انقلاب اسلامی بیانات بسیار ارزشمندی، در دیدار اقشار مختلف بانوان در ۱۴ دی­ماه ۱۴۰۱ ایراد فرمودند. یکی از فرازهای مهم این سخنرانی اشاره ایشان به «زوجیت» به عنوان قانون عام عالم آفرینش است. به فرموده معظم له مطابق آیات قرآن، خداوند در همه چیز در انسان، در حیوانات، در گیاهان و در چیزهایی که نمی­دانیم مانند سنگ­ ها و اجرام فلکی، زوجیت را قرار داده‌­است. به همین مناسبت با نگاهی اجمالی به «زوجیت» از دیدگاه فلسفه و عرفان می­پردازیم.... 🔗 مطالعه متن کامل: https://gesostu.ir/n006/ 🚻 دفتر مطالعات راهبردی جنسیت و جامعه @gesostu www.GESOSTU.ir

« وَ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ؟ » آیا داستان موسی را شنیده‌ای؟ آیا خبر داری آنکه نامش موسی بود، قوم که نه، همه‌ی پیروانش را الی‌الابد، مادامی که شمس می‌درخشد، از هر چه نیل و فرعون بود رهایی داد؟ خبر داری موسی چطور بلاکش بود و چگونه رنج خویشتن را بر عذاب امت برگزید؟ خبر داری که موسی باب حاجات خلائق بود و هست و ما جز انتهای خاکی عبای او دستاویزی نداریم؟ خب اینها که به جای خود؛ پسرجان! اصلاً خبر داری یک روز در کاظمیه، در آغوشش، روبروی ضریحش، طلب کردم که نامی برایت امر بفرماید، خبر داری کتاب خدایش را باز کردم و «وَ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ» مهمان مردمک‌های غرق در آب چشمانم شد؟ من هم که انگار گوش شنوا پیدا کرده بودم، بی‌درنگ گفتم چرا که نه! من از داستان موسی خوب باخبرم؛ از موسای کاظم به ما رسیده! اصلاً من تا چشم باز کردم لابلای داستان او بودم... حالا از داستان موسی برایت حرف‌ها دارم؛ تازه آمده‌ای و عجله‌ای نیست. به‌هرحال پسرک عزیزکرده، خوش آمدی، نام گوارایت را دوست بدار! ۰۱/۱۱/۰۱

🔰 زبان و جنسیت و جامعه یا من یملک حوائج السائلین و یا من یعلم ضمیر الصامتین بناست ذات بی‌مثالش را بخوانیم به اوصافی که در هیچ ماه دیگری نمونه ندارد. آداب ماه رجب را هرچه مرور کردم، دیدم مخاطبش با وصف "هرکس" آمده، حتی یک‌جا هم پیامبر رحمت فرمودند: هر مرد و زن این عمل را به جا آورد... فقط و فقط در انتهای دعای "یا من ارجوه لکل شی" سفارش شده به نشانه تضرع انگشت تکان دهید و ریش‌ها را در دست بگیرید. این در حالی است که در جامعه ما دقیقا رایج‌ترین دعای ماه رجب، چه در رسانه چه در مکان‌های زیارتی و عبادتی همین یک دعای دارای نماد مردانه است و دقیقا اوج دعا، موقع قرائت عبارت ریش در دست است! ⁉️دوست دارم بدانم زنان در مواجهه با این اعمال عبادی چه احساسی دارند، که اگر فاقد هیچ احساسی باشند، به معنای پذیرش نامرئی بودنشان است. ➕همین‌طور است کتاب‌های آموزش نماز و وضو برای نوتکلیفان. تا جایی که من دستم رسیده و دیده‌ام، اغلب تصویرپردازی‌های آموزش وضو با انیمه پسر است. دیروز صدای دخترم به اعتراضی معصومانه بلند شد و پرسید چرا همه آموزش‌های وضو با شکل پسر است! و حجم وسیعی از احساس دیده‌نشدن و محذوف‌بودن در نگاهش موج زد. این در حالی است که باز در جامعه ما، سن تکلیف دختران و هویت دینی آنان بسیار پررنگ‌تر از پسران است. ماجرای زبان و جامعه ماجرای دامنه‌داری است که نمی‌توان بُرش جنسیت را در آن نادیده گرفت. زبان در بُرش جنسیت و در سطح اجتماع دقیقا نقطه‌ عطفی است که با گفت‌وگو و تفکر درباره آن می‌توان تحول آفرید و به سمت اعتدال حرکت کرد. #زبان #جنسیت #جامعه #هویت_دینی #هویت_جنسیتی @Safoora_AminJavaheri

🔶معاونت پژوهش و فناوری دانشکده حضرت زینب سلام الله علیها برگزار می کند: 📌سلسله نشست های تخصصی زن در ساحت ولایت اجتماعی و تمدن سازی نوین اسلامی 📆زمان نشست ششم : چهارشنبه ۵ بهمن ماه ۱۴۰۱ از ساعت ۱۰ الی ۱۲ 🔸️عنوان نشست:امتداد اجتماعی الگوی سوم زن در تحقق ولایت اجتماعی 🌐لینک آنلاین نشست: https://basij.fanavaidc.com/b/adm-1hn-8ke-6rz

امتناع ابژه‌سازی زنان در رهیافت مبتنی بر زوجیت ✍مریم منصوری ✅مقوله‌ی "ابژه‌سازی زنان" و مسائل ایشان، یکی از مسائلی‌ست که اندیشه درباره‌ی آن، ما را به این تفطن می‌رساند که بسیاری از مسائل زنان، یا بیش از آن‌که واقعی باشند برساخته‌ی اذهان متفکران این حوزه هستند یا بیش از موجودیت‌شان، پرابلماتیک و مساله‌مند شده‌اند. نمونه‌ی آن را چندسال پیش بر زبان یکی از سردمداران مذکر حوزه‌ی زنان شنیدم که با مشاهده‌ی یک گعده‌ی پارک لاله‌ی تهران، کل جامعه‌ی زنان ایرانی را دارای مساله‌ی نگران‌کننده‌ای می‌دانست! ✅به رغم اینکه به نظر می‌رسد ما نیازمند نگرش درست درباب زنان و مسائل ایشان از جوانب مختلف هستیم، اما این حجم ابژه‌سازی مسائل زنان و تمرکز بر این مسائل، ممکن است چند محصول داشته باشد که در نتیجه، نگران‌کننده‌ خواهد بود. یکی از این مشکلات، همان‌گونه که بیان شد، تبدیل کردن آسیب‌ها و مشکلات به "معضله" در این حوزه است که چه بسا طبیعی هم بوده و بخشی از ناهنجاری‌های طبیعی هر جامعه شناخته می‌شود، اما با ذهن سوبژکتیو و خودبنیاد، این امر به حدی پرابلماتیک می‌گردد که تبدیل به یک بحران در اذهان می‌شود. به خصوص با مسیر پیش رو که بسیاری از این مسائل همگانی و خارج از جامعه‌علمی کشور است، مصداق اشاعه‌ی فحشا است که درباره‌ی هر آسیب و امرمذمومی نهی شده است و خود، معضله را دوچندان می‌سازد. ✅ دیگر آن که اساسا ابژه‌سازی مسائل زنان، بخش عمده‌ای از مساله را که ممکن‌است مردانه و چه بسا حاکمیتی باشند را تعلیق می‌کند. نمونه‌ی این امر را در گفتمان افزایش جمعیت شاهدیم. این تعلیق، موجب می‌شود تا تنها زنان، جامعه‌ی هدف اندیشه و یا سیاستگذاری قرار گیرند و از دیگر عوامل که بخش تعیین‌کننده‌ای از مساله هستند، چشم‌پوشی شود. این موضوع در خوشبینانه‌ترین حالت، در دراز مدت ممکن است به پیشرفت‌هایی در حوزه‌ی زنان منجر شود، اما نادیده‌انگاری دیگر امور، نهایتا جامعه را دچار صورتی کاریکاتوری خواهد کرد که تنها زنان رشدیافته‌ای در آن وجود دارند که به تبع رشدناهمگون، آنان را از شرایط اطرافشان ناراضی میگرداند. بدین ترتیب، به نظر می‌رسد به خصوص درباره‌ی سیاست‌های خانواده، تمرکز جدی تنها بر زنان مشکل‌ساز خواهد شد و نیازمند دیدن سویه‌های مختلف یک موضوع، به خصوص مردان و مسائل مرتبط با آنان نیز هستیم. اگر چه می‌توان به نکات دیگری نیز اشاره کرد، اما بحث مذکور را با این تفطن که رهبر انقلاب، به جای تمرکز ویژه بر بحث زنان، به زوجیت و مبانی مشترک انسانی ارجاع دادند را در این چارچوب می‌توان فهم کرد. رهیافتی که موجب خروج از ابژه‌سازی زنان می‌شود و زنان را همچنان، عدالت‌محور، در کنار مردان، به عنوان عناصر جدی هویتی هر جامعه لحاظ می‌کند و از هرگونه رویکرد یکجانبه یا تقابلی، پرهیز می‌دهد. @azmanegasht

چند سطر درباره‌ی یادداشت «امتناع ابژه‌سازی زنان در رهیافت مبتنی بر زوجیت» خانم دکتر منصوری در متن بالا ابژگی زن و مسائل زنان را مورد انتقاد قرار داده‌اند و یا دست کم تورم ابژگی زن و مسائل زن را نشانه‌ای از وضعیت همراه با کج‌کارکرد جریان علمی و شبه‌علمی دانسته‌اند. تذکر ایشان این نگرانی را مجدداً به ما یادآوری می‌کند که نکند با پرداختن به زنان و با مسئله کردن «زن» در حال بازتولید معضلات آنان هستیم! نکند با تکرار هم‌نشینی زن و معضل، موجب تثبیت چنین ملازمه‌ای باشیم و به آن دامن بزنیم! از سوی دیگر روشن است که پیگیری بسیاری راه‌حل‌ها در مسائل زنان احتمالاً نه از رهگذر خود ایشان بلکه از مسیر مخاطبه با مردان محقق و موفق می‌شود! من این خطرات را محتمل و نگران‌کننده می‌دانم و حتی می‌توانم به سهم خودم این خطرات را از زوایایی دیگر گوشزد کنم. پیش از این هم من همواره با «اقلیت» و «مرئی» شدن زنان در شرایط نامرئی‌بودگی مردان به مثابه‌ی یک کلان‌معضل مواجه بودم و هستم. تردیدی نیست که ما در لبه‌ی از مو نازک‌تر پرتگاهی حرکت می‌کنیم که اگر به این سو غش کنیم مسائل زنان را فراموش کرده‌ایم و متهم به ندیدن هستیم و اگر به آن سو بلغزیم برای اصلاح ابرو به چشم آسیب زده‌ایم؛ پس من در نقطه‌ای که بر روی آن دست گذشته شده همراهم اما مسئله در دو ناحیه باید تدقیق شود: نخست این که چرا و تحت چه شرایطی زن بیش از حد ابژه می‌شود و دوم این که راه حل چیست؟ آیا نباید از مسائل زنان بحث کرد؟ بنا به برداشت من تمام مسائل زنان از نابرابری در قدرت اجتماعی ناشی می‌شود. تسلط تاریخی مردان بر ساخت جهان اجتماعی این زمینه را پدید آورده که آنان بتوانند به دیگر موجودهای پیرامون خود شیئیت بدهند. آن‌ها را «چیزهایی» بپندارند که می‌توانند در مورد آن تصمیم بگیرند، آن‌ها را نام‌گذاری کنند، به خدمت بگیرند و یا هر عمل دیگری که می‌توان نامش را «تعیین هویت» دانست. اینجا دقیقاً نقطه‌ای است که از زنان به عنوان نیمی از انسان‌ها سلب استقلال شده و امکان معناپردازی و تعیین هویت از آنها گرفته می‌شود و جان‌مایه‌ی اصلی این چیرگی جنسیتی، این است که مردان در یک سابقه‌ی موسع تاریخی، فرصت کرده‌اند تا در غیاب زنان رهیافت‌های خود را به ساخت‌های عینی جامعه امتداد و توسعه دهند. به همین ترتیب آنان صاحب قدرت خلق معنا هستند و می‌توانند معنابخشی کنند و زنان هم به همین دلیل طبیعی است که غالباً می‌توانند معنا بشوند. این خود یک وضعیت ابژه‌ساز مستمر است که می‌تواند هر صدایی را به نفع خود مصادره کند حتی اگر ظاهراً علیه آن باشد. در این شرایط پرابلماتیک کردن زن، از آنجا که در بطن خود امکان غفلت از مردان را همراه دارد، در معرض این «احتمال» است که مردان باز بیشتر به پشت صحنه رفته و زنان بیش از پیش در معرض «قضاوت» و «معنا شدن» قرار بگیرند. من این احتمال را تأیید می‌کنم اما عرضم این است که این تنها یک احتمال و نه تمام احتمالات است؛ یعنی بستگی به این دارد که ما چگونه زن را مسئله می‌کنیم. ما باید در مورد چگونگی‌ها صحبت کنیم. چه باید کرد؟ آیا باید نقطه‌ی تاکید خود را از زنان برداریم و نگران نظام زوجیت و نظم جنسیتی جامعه باشیم؟ تردیدی که نیست ما با وضعیت آشفته‌ای از هندسه‌ی رابطه‌ی زنان و مردان مواجه هستیم و به همین نسبت عقل حکم می‌کند که جز با پرابلماتیک کردن «زوجیت» امکان اصلاح وضعیت را نداریم. اما آنچه که محل توجه است این است که هم از حیث تاریخی-اجتماعی نقطه‌ی کانونی برهم‌خوردگی نظم جنسیتی جامعه، سلب استقلال از زنان است و هم از منظر فلسفی-کلامی اصلاح این نظم جنسیت باز از رهگذر زنان و احیای زنانگی عبور خواهد کرد. درست است که در این نظم آشفته وضعیت مردان هم با کج‌کارکردهای مختلفی روبرو است اما باید توجه کرد که اعوجاج در وضعیت مردان، خود ناشی از جابجایی زنان از جایگاهی که باید می‌بودند است. به عبارتی بازگردانی نظام زوجیت به وضعیت متعادل الزاماً از طریق احیای هویت زن و بازگشت زن به موقعیت حقیقی خود اتفاق می‌افتد. چنانچه نظام زوجیت هم بر اثر همین دستکاری هویت زن دچار خلل و آشفتگی شده است. به‌عبارتی می‌توان گفت مسئله‌کردن زن با ملاحظاتی دقیقاً همان مسئله‌کردن نظام زوجیت است. بنابراین من گمان می‌کنم که مسئله‌کردن وضعیت زنان نه‌تنها خطا نیست بلکه ضرورت هم دارد اما می‌پذیرم این مسیر بی‌خطا و بی‌انحراف نیست و باید از کج‌روی‌ها و افراط و تفریط‌ها مراقبت کرد. @Mahdi_Takallou

♦️ «زن ایرانی این است و فقط این نیست» ✍🏼|مریم اردویی ▪️برای اولین بار در جهان کنگره‌ای بر پا شد که از نظر تا عمل عاملیتی زنانه داشت؛ کنگره‌ای با نام «زنان تأثیرگذار». این کنگره که به گفته‌ی دبیر علمی آن از سال گذشته ایده‌ی آن مطرح و خیز برای اجرایی شدن آن برداشته شده بود، توانست ۳۰۰ بانوی فعال و اثرگذار در سه حوزه‌ی «اقتصاد و کارآفرینی»، «علم و فن‌آوری» و «اجتماعی» از ۵ قاره و ۹۶ کشور را گرد هم آورد. ▫️ از زمان برگزاری این همایش نقدهایی صورت گرفت که برخی وارد و برخی تهاجماتی غیراخلاقی بود. به عنوان مثال تلاش برای ویترینی نشان دادن حضور خانم دکتر علم‌الهدی و تنها منتسب دانستن ایشان به مقام ریاست جمهوری یکی از موارد غیراخلاقی و ظلم به جایگاه علمی ایشان بود. چراکه خانم علم‌الهدی در این کنگره نماینده تخصص خودشان بودند و نه رئیس‌جمهور. اما با وجود تمام نقدها می‌توان گفت این کنگره اقدامی مثبت و بهنگام بود در زمانی که غرب تلاش می‌کرد، چهره‌ای کریه و بدمنظر از جمهوری اسلامی ایران به دنیا ارائه دهد؛ زمانی که زن ایرانی با نام مهسا امینی شناخته و تنها اخباری که به دنیا مخابره می‌شد حصر و قتل زن ایرانی بود؛ زمانی‌که اخراج ایران به استناد همین ظلم از کمیسیون مقام زن سازمان ملل رقم خورده و جمهوری اسلامی ناقض حقوق زن به شمار می‌رفت؛ دستاوردی مثبت از منظر بین‌المللی بود از آن جهت که زنان ایرانی ابتکار عمل را در دست گرفتند و هم‌نوعان خود را در میانه‌ی یک جنگ ترکیبی علیه زن مسلمان ایرانی به مواجهه‌ی با واقعیت این زن کشاندند. ▫️اقدامی به هنگام بود چرا که توانست در یک جنگ اقتصادی و هیبریدی به زنان دنیا نشان دهد که زنان ایرانی با تمام سنگ‌اندازی‌ها و تحریم‌های داخلی و خارجی، توانسته‌اند مدیرعامل بیش از ۹۰۰ شرکت دانش‌بنیان شوند و بانوی اندیشمند آلمانی را به چنان حیرتی وادارند که در مقابل زن مسلمان ایرانی انگشت حیرت به دهان بگیرد و زین پس خود را سفیر زن ایرانی در کشورش بداند. برگی برنده بود چراکه موجب شد بانویی با ده‌ها هزار کارمند در ۱۶ کشور دنیا دست یاری اقتصادی دهد و ده‌ها تفاهم‌نامه و قرارداد امضا شود. دستاوردی قابل تقدیر بود چرا که توانست برساخت سیاه رسانه‌ها از بانوان چادری در ذهن بانوان دیگر کشورها را اینگونه اصلاح کند: «هیچ وقت فکر نمی‌کردم زنانی در این پوشش سیاه (black cover ) اینقدر بافرهنگ، عالم و شاد باشند. شما بانوان محجبه آرامشی دارید که من فقط در قدیسه‌ها سراغ دارم.» بله اینها همه جای امتنان و تشکر دارد. 🔺 اما پرسشی در اینجا قابل طرح است که وقتی صحبت از تأثیرگذاری می‌شود، ملاک تأثیر چیست؟ آیا در سنجیدن میزان تأثیر نسبت امکانات و دارایی‌ها با توان فرد هم سنجیده می‌شود؟ آیا ملاک‌ها صرفا مادی و به تعداد مقالات و دستاوردهای علمی، اقتصادی و پژوهشی محدود می‌شوند؟ مثلا زنی که در روستایی دور افتاده بخشی از بار تولید کشور را بر دوش گرفته و در زمانه‌ای که مصرف‌زدگی در حال بلعیدن تولیدات خانگی مادرها است، جایی در محاسبات دارد؟ آیا دختری که در میان یک جو ناسالم و محیط گناه‌آلود شجاعت تغییر دین یا سبک زندگی را داشته و در برابر ناپاکی‌ها قیام کرده، میزان اثرگذاریش بر محیط پیرامونی محلی از اعراب دارد؟ آیا زنی که دستاوردهای او انسان‌هایی والا در شرایطی سخت بوده، به عنوان زن اثرگذار شناخته می‌شود؟ آیا جای این نبود که از میان هفت بانویی که برتر شناخته شدند یک نفر بر اساس ملاک‌های معنوی بانوی برتر می‌شد؟ مگر حرف انقلاب رشد معنوی در کنار دستاوردهای مادی نبود؟ 🔺 اینها و ده‌ها سوال از این دست را می‌توان مطرح کرد. خوب است الان که سنگ بنای چنین محفلی توسط زنان ایرانی بنا نهاده شده و به گفته‌ی خانم خزعلی «ایران اسلامی می تواند مستقل از نهادهای بین المللی محور هم‌اندیشی زنان تاثیرگذار جهان باشد.» به ملاک‌های دیگر اثرگذاری نیز اندیشیده و به جهان نشان داده شود که ملاک انقلاب اسلامی در کنار پیشرفت‌های مادی، دستاوردهای معنوی چون تولید انسان است. #یادداشت 🔻 پایگاه تحلیلی تخصصی عصر زنان 🌐|@asrezanan_ir|

🎙رادیو بانور 🔸 قسمت سی‌ودوم: 200 خواهر و برادر محمدمهدی 🔻 به روایت خانم رمضانی - جاجرم 📍مکثی کردم و گفتم: «ببینم. نکنه واقعا عاشق شدی؟» گونه‌هایش سرخ شد. «بععععله. دختر ما عاشق شده رفته پی کارش. من اگه بعد بیست سال سر و کله زدن با شما جوونا این چیزا رو متوجه نشم که خانم رمضانی نیستم!» #رادیو_بانور #قسمت_سی_و_دوم 🔸 @radio_banoor

💥گزارش خبری از جلسه استاد دهقان💥 «این جریان آخرین تقابل ما با غرب نیست و تازه شروع کار است؛ باید برای مواجهه با چالش سازی دشمن در سایر مسائل جنسیتی، آماده باشیم.» 🔰در امتدادِ سلسله نشست های «حجاب، ملاحظات و الزامات حکمرانی» عصر پنجشنبه 6 بهمن ۱۴۰۱، حجت الاسلام و المسلمین دکتر مجید دهقان، به ارائه دیدگاه‎های خود در مورد راهکارهای حلّ معضلِ حجاب پرداختند. 🔷عضو کمیته زن و خانواده مرکز تحقیقات اسلامی مجلس، درک اندیشمندان دینی از اقتضائات حاکمیتی را ضرورتی مهم دانسته و با اشاره به خلاء موجود، بیان کرد: اندیشمند دینی اگر مراحل درک دینی را به خوبی پیش رفته باشد تازه در نقطه آغازین ورود به حوزه حاکمیت است و درک پیچیدگی های امور عینی و حاکمیتی فراتر از آگاهی قبلی او، نیاز به تعمیق و تحقیق خواهد داشت. 🔶مدیرگروه فقه خانواده «موسسه عالی فقه و علوم اسلامی» با اشاره به تکراری شدنِ برخی استعاره ها برای دخترِ امروزی افزود: ما باید آزمایشگاه مفهومی راه بیاندازیم و ببینیم چه عناصری در حجاب وجود دارد، تمام لوازم مرتبط با این مفهوم را کشف کرده و بر اساس آن ها برای ضرورت حجاب استعاره بسازیم. ما باید ببینیم ارتباط معنایی کدام مفهوم با «حجاب» می تواند، التزام به حجاب را جذاب تر سازد. 🔶حجت الاسلام و المسلمین مجید دهقان در مورد راهکار های حل معضل حجاب این گونه گفت: یکی از راهکار های موثر در گرایش زنان به حجاب، افزایش کانون های خدمات اجتماعی(مانند مهد کودک، خانه بازی کودک، کانون های توسعه فردی و...) در نقاط مختلف شهر است، که بدون فعالیت مستقیم در مورد حجاب، نقش بسیار موثری در تغییر فرهنگ حاکم بر شهر خواهد داشت. 🔻🔻🔻🔻🔻🔻 🆔 @fekrefarda 🆔 @D_gofteman

متن بالا خلاصه‌ای از جلسه است و طبعاً نمی‌تواند به خوبی محل قضاوت قرار بگیرد. اما فی‌الجمله من با بحث حاج آقای دهقان در تشخیص مسئله همراهم. کما این که پیش از این چنین بحثی را در یادداشت‌های زیر مشخصاً بحث کردم: - چرا قانون حجاب، تحمیلی به‌نظر می‌رسد؟ - عیب و نقص گفتمان حجاب در جمهوری اسلامی اما درباره‌ی راه حل برداشت حقیر این است که باز این «ما» به مثابه‌ حاکمیت، نخبگان یا ... نیستیم که در پیرایش گفتمان حجاب در یک نظم بالا به پایینی نقش داریم. استعاره‌ها ممکن است از بالا به پایین قابل عرضه باشند اما همه‌ی عناصر پیشرانی گفتمان ذیل این رابطه‌ی بالا به پایینی عمل نمی‌کنند. مسئله مهم این است که باید به سراغ متن واقعیت زنانه رفت و معانی، انگیزه‌ها و دلالت‌هایی را که زنان به نحو روزمره برای حفظ حجاب به کار می‌برند تفهم کرد، بیرون کشید و در بسترهایی باز توسط خود زنان به آن زبان بخشید. پرسش مرکزی مفروض در این ایده این است که زنان چرا حجاب را حفظ کرده‌اند؟ این پرسش به پاسخ‌هایی احتمالی راجع است که می‌تواند ذخائر گرانبها اما مسکوت و مغفولی را در حیات روزمره‌ی زنان برای ما نمایان کند. لذا من مدافع برساخت سازه‌های گفتمانی در یک حرکت پایین به بالایی و یا تعاملی هستم که این خود نیاز به بسترها و پلتفرم‌هایی دارد. @Mahdi_Takallou