#امام_رضا__ع__روضه سائل، اگر کنار کریمی رصد شود عالم اسیر ذکر رضا جان مدد شود دست از نخ عبای شما بر ندارد او حتی اگر که راه خدایی بلد شود پس می شود که عبد عبید شما شویم وقتی ردیف قافیه هامان شود شود هر کس اسیر پنجه ی عشق شما نشد باید اسیر پنجه ی هر دیو و دد شود امشب شبیه ابر بهاریم یا رضا (ع) اذنی بده دوباره بباریم یا رضا (ع) امشب به قلب مرده جلا می دهد رضا (ع) حال و هوا به چشم گدا می دهد رضا (ع) بر خیز ... ناامید و خطاکارِ روسیاه .... امشب امان به روز جزا می دهد رضا (ع) بیمار خود بیار و دوا از رضا بخواه امشب به هر مریض ، شفا می دهد رضا (ع) ای کربلا نرفته غم کربلا بس است امشب برات کرب و بلا می دهد رضا امشب دخیل پنجره فولاد می شویم امشب به دست عشق تو آباد می شویم شاعر بیا ترنم انفاس را بگو ابراز وجد سوده ی الماس را بگو در روبروی گنبد زرد و مناره ها از جان و دل تلاطم احساس را بگو در بین روضه های حریم رضا کمی حال و هوای زائر حساس را بگو وقتِ دخیل بستن لبهات با ضریح شاعر بیا تو قصه ی عباس را بگو اهل حرم عموی رقیه شهید شد موی حسین و زینب (س) از این غم سپید شد دست از تنش جدا شده ای خاک بر سرم … آهش چه نارسا شده ای خاک برم سرم … آنیکه سالهاست عصای من است خود … بی دست و بی عصا شده، ای خاک برسرم … دنیا چه بی وفا شده … ای خاک بر سرم … حمله به خیمه ها شده … ای خاک بر سرم … پای تمام اهل حرم بعد رفتنت با خار آشنا شده…. ای خاک بر سرم ….. آقا ببخش روضه ی تان ناتمام ماند در شهر شام شعر دلم پشت بام ماند.... امام رضا (ع)

#امام_رضا__ع__روضه ای که مرآت خدایی مددی حضرت سلطان معدن جود و سخائی مددی حضرت سلطان هر گدائی که به سویش بنمایی تو نگاهی رسد آخر به نوایی مددی حضرت سلطان تو نگفته بدهی حاجت و این رسم رئوف است مهد احسان و عطایی مددی حضرت سلطان چه شهیدان که گرفتند برات از حرم تو که حبیب شهدایی مددی حضرت سلطان روضه‌های سحر کوی تو دارد چه صفایی صاحب هر چه بکائی مددی حضرت سلطان قبله ی کعبه تویی جملۀ شاهان سگ کویت کی تو حج فقرایی مددی حضرت سلطان پرچم سبز سر گنبد تو هادی عشق است چون کند قبله نمایی مددی حضرت سلطان تحت آن قبه ی زردت که بود عرش الهی گریه دارد چه صفائی مددی حضرت سلطان بی خود از خود شده دل هر دمی آید به حریمت بشود کرببلائی مددی حضرت سلطان زیر ایوان طلایت چو نجف غرق غرورم شهریار دو سرائی مددی حضرت سلطان شاعر : قاسم نعمتی امام رضا (ع) روضه

#امام_رضا__ع__روضه باز شب آخر ماه عزاست باز دلم پیش امام رضاست باز دو چشمان ترم تشنه اند باز خراسان دلم کربلاست مدینه گریه ها برایت نمود چقدر معصومه دعایت نمود دشمنت از خانه غریبانه برد برد و غریبانه فدایت نمود زهر تو را به پیچ و تابت کشید آه تو را به التهابت کشید زهر به تو خوراند و دشنام را به ساحت ابوترابت کشید قاتل تو که میهمان کشته بود تو را به دست این و آن کشته بود ولی به ولله تو را زهر نه تو را فقط زخم زبان کشته بود وای که از سوز جگر سوختی تا در حجره در به در سوختی صدای یا فاطمه ات تا رسید گمان کنم که پشت در سوختی چقدر مو سفید کردی آقا چقدر غصه دارِ دردی آقا مگر چه زهری به شما داده اند که سبزی و کبود و زردی آقا سوز جگر آه تو را می برد آه تو را سمت خدا می برد سلام بر لبان تشنهٔ تو که هی مرا کرببلا می برد کینه این زهر چه بی حد شده آه تو از سوز جگر سد شده شمر به قتلگاه تو آمده حجره کوچک تو مشهد شده چگونه تا حجره رسیدی بگو در آن میانه چه کشیدی بگو به کوچه یا پشت در خانه ات مغیره را باز ندیدی بگو؟ غریب و تنها به کجا می روی دست به دیوار چرا می روی با جگر سوخته این لحظه ها مدینه یا کرببلا می روی عبای خود را به سر انداختی به کوچه ها یک نظر انداختی در وسط کوچه که خوردی زمین ما را به یاد مادر انداختی ولی کسی در آن میانه نبود و کوچه ها پر از بهانه نبود میان ازدحام داغ کوچه دست کسی به تازیانه نبود بند به دست مرتضی می زدند در وسط کوچه تو را می زند گوشه چشم تو چرا شد کبود کاش به جای تو مرا می زدند شاعر:رحمان نوازی امام رضا (ع) روضه

#امام_رضا__ع__روضه زخم به قلب تو .نمکی بر جگر زند خواهر نداشتی .که برایت به سر زند اینجا مدینه نیست چرا دلخوری شما در کوچه های طوس زمین می خوری چرا با یا علی به زانوی خسته توان بده خاک عبای روی تنت را تکان بده قدری از این عبای شما پاره شد ولی سیلی نزد کسی به تو از کینه ی علی روی زمین چرا بنشستی امام من در کوچه ها چه شد به دلت یا ابل حسن دیدم به زخم این جگرت مرحمی نبود اما رخت که مثل رقیه نشد کبود معجر کسی ز روی سر خواهرت نبرد حتی به پهلوی تو یکی تازیان نخورد راس شما که مثل حسین روی نی نرفت منزل به منزلی سرتان روی نی نرفت اسبی به این بدنت پا نمی زند حتی که خیزران لبت آقا نمی زند غروب نیلی امام رضا (ع) روضه