در مدح حضرت علی اکبر علیه السلام رخشنده روز و شب چو مه و مهر خاور است از جان هر آنکه را که بدل مهر اکبر است اکبر که هست زاده ی لیلای دلغمین آرام جان حضرت زهرای اطهر است ای جان عالمی بفدایش که گفته اند مرآت حق نما و شبیه پیمبر است زیبد که گویمش ز جلال و مقام و شان فرمانروای بوذر و سلمان و قنبر است کسب ضیاء شمس و قدر میکنند از او چون پای تا بسر همه انوار داور است پشت فلک مدام بی بوسه ی درش چون حلقه های زلف شب آساش چنبر است اندر سپهر شرع نبی گشته آفتاب در برج دین حق مه و خورشید و اختر است در کربلا ز خیمه به میدان چه شد روان گفتی بسوی گله ی رو به غضنفر است آن لحظه کوفیان همه گفتند کاین سوار رزم آور و دلیر و شجاع همچو حیدر است چون شد فدای دین بصف کین باذن باب روز جزا به نزد خدا فخر مادر است در آتش دل از چه نسوزیم ما ز جان کز داغ مرگ اوست جهانی پر آذر است ما را چو در طریق غمش پای همتست در هر دو کون سایه اقبال بر سر است دست طلب کسی که به دامان او زند ایمن ز حادثات به صحرای محشر است سجین بود به حشر مقام عدوی او جای محب او به لب حوض کوثر است با اشگ و آه #ضامن محزون بروزگار در آذر غمش به فغان چون سمندر است. #اکبریه_مدح #ضامن_اصفهانی