♨️ من زیاد از اهمّیت دریاچه‌ی ارومیه سر در نمی‌آورم و کلاً هم دغدغه‌ام نبوده؛ اما تا همین امروز بارها و بارها از طرف اپوزوسیون فریاد وامصیبتا سر داده شده که چه نشسته‌اید که دریاچه‌ی ارومیه خشک شد و زیست‌بومِ ایران دارد نابود میشود و... ‼️ اما حالا که به لطف دولت سیزدهم آب دوباره در رگ‌های این دریاچه جاری شد و قلب دریاچه تپیدن گرفت، هیچ‌کس از خیرخواه و بدخواه، صدایش در نیامد و یک اظهار خرسندیِ خشک و خالی هم نکرد! حتی مدعیان عدالتخواهی که خود را انقلابیِ مُنصف میدانند و سر هر مسئله‌ی کوچکی دادِ انسداد سیاسی سر می‌دادند!... ❓بنظر شما چرا؟!... 🧐 @Maktabkhaaneh

❇️ یاد مرگ چگونه باعث نشاط و امید می‌شود؟ 🔹 ابتدا باید بدانیم که پاسخِ این پرسش فقط و فقط براساس الهیات قرآنی امکانپذیر است (و البته دیگر ادیان توحیدی هم تا حدّی) و بدون تفکّر اسلامی چنین سؤالی بی‌معناست. 🔻 زیرا در تفکّری که مرگ چیزی بیش از «پایان زندگی = نابودی انسان» نیست، اساساً یاد مرگ نمی‌تواند جز پوچی به ارمغان بیاورد. به همین دلیل است که در فرهنگ مدرن، همه‌چیز دست به دست هم می‌دهد تا انسان فقط بتواند از یاد مرگ فرار کند؛ چیزی که غیرممکن است! ✔️ پس بهتر است سؤال را دقیق‌تر بپرسیم: براساس معارف قرآنی، یاد مرگ چگونه می‌تواند باعث نشاط وامید باشد؟ پاسخ را در دو گام پِی می‌گیریم: 1️⃣ مرگ به‌مثابه یک «باور ایمانی» خیلی بستگی دارد به اینکه فهم و شناخت ما از پدیده‌ی «مرگ» چه باشد. وقتی براساس معارف قرآنی، مرگ را در این منظومه‌ی فکری بشناسیم که: ۱- انسان موجودی «ابدی» است که به دلیل عظمتِ وجودی‌اش، نه مقهور مرگ باشد، بلکه «مرگ را می‌میرانَد و در وجودش هضم میکند (کلّ نفسٌ ذائقة الموت)» و لذا مرگ برایش -به تعبیر آیت‌الله جوادی آملی- «نه پوسیدن بلکه از پوست به‌در آمدن» و رهاشدن از قفسِ تن و پرواز کردن در افق ملکوت است؛ و از این منظر دیگر مرگ -به تعبیر سیدالشهداء علیه‌السلام در روز عاشورا- صرفاً در حدّ یک «پُل و گذرگاه» برای ورود به مرحله‌ی برتری از هستی و زندگی است. ۲- زندگیِ این‌دنیایی هم مرحله‌ای نازل و سطح‌پایین از زندگیِ ناب و حقیقی است؛ البته با این ویژگیِ شگرف که امکان ساختنِ تمام ابدیّت در آن حیات جاودانه را در همین سال‌های کوتاه دنیا برای انسان فراهم می‌کند و به همین دلیل انسان با ریز ریزِ اعمال و حرکاتش در حال ساختنِ آن ابدیّت است. 🔺 در چنین نگاهی، اساساً هیچ باوری به اندازه‌ی مرگ نمی‌تواند برای انسان امیدبخش و نشاط‌آفرین باشد؛ مگر امید و نشاط در افقی به‌جز «آینده‌ی مطلوب» معنا پیدا می‌کنند؟ و مگر امید چیزی جز «نیروی تلاش» برای ساختنِ چنان آینده‌ای و نشاط چیزی جز «تحرّک و پویاییِ دائم» برای ساختن آن است؟ آیا باوری هست که بیش از «یاد مرگ» [در افق قرآنی] این دو را برای انسان فراهم کند؟ 2️⃣ مرگ به‌مثابه یک «چالش وجودی» اما مرگ برای انسان صرفاً یک باور نیست؛ بشریّت از روز اوّل تا امروز همواره با مرگ چالشِ وجودی داشته و از مرگِ بمعنای نیستی و نابودی گریزان بوده و با آن دست‌وپنجه نرم کرده است. حتی مؤمنِ قرآنی هم به دلیل انس با زندگیِ این‌دنیایی و تعلّقاتِ دنیوی که دارد، از مرگ وحشت دارد و به همین دلیل یاد مرگ برایش غم‌بار است. 🔺 بنابراین «یاد مرگ» باید برای انسان یک امتیازِ وجودی هم ایجاد کند و انسان را بلحاظ وجودی چنان ارتقاء دهد که نشاط و امید به ارمغان بیاورَد. اما چگونه یاد مرگ با انسان چنین می‌کند؟ 🔹 باید کمی به عقب برگردیم: تمام آنچه که باعث می‌شود مرگ برای انسان وحشتناک و غم‌بار باشد، عاملی جز وابستگی شدید به زندگیِ این‌دنیایی و تمام تعلّقات دنیوی چیزی نیست. 🔺 یاد مرگ دقیقاً همین عامل را از بین می‌برَد و در وجود انسان می‌سوزانَد؛ یعنی وقتی انسان بطور پیوسته در اکثر لحظات زندگی‌اش مرگ را در منظومه‌ی قرآنی (که قبلاً اشاره کردیم) یاد کرد و به مرحله‌ی «هم‌زیستی با مرگ» رسید، تمام وابستگی‌ها و تعلّقاتی که جداشدن از آنها برای انسان وحشتناک به نظر می‌آمد رنگ می‌بازند. 🔹 چرا؟ به این دلیل که انسانِ مرگ‌اندیش (در منظومۀ قرآنی) در حالِ زندگی در افقِ برتری از هستی است و دائماً اشتیاق آن «حیات حقیقی و ناب» را دارد؛ چنین کسی وابستگی و تعلّقش به «وطن اصلی» هر لحظه بیشتر می‌شود و به همان نسبت از وابستگی و تعلّقات دنیوی‌اش کاسته می‌شود. ✅ آدمی که خودش را در حال «حرکت» به سمتِ «وطنِ اصلی» می‌یابد که با هر نفَس، یک قدم به آن مرتبه‌ی برترِ هستی و حیات حقیقی دارد نزدیک‌تر می‌شود، آیا با نشاط و امید بیشتری نفَس‌های بعدی‌اش را زندگی نمی‌کند؟ ✍️ علی‌رضا ملااحمدی @Maktabkhaaneh

امام رضا علیه السلام: 💐 و اما فصل #بهار... این فصل روحِ زمان‌هاست؛ تنفس در روزها و شب‌هایش گواراست؛ زمین نرم می‌گردد و خون به جوشش تازه می‌افتد. و حجامت برای بدن مفید است. 📖 بحارالانوار ؛ ج۵۹ ؛ ص۳۱۲ 📷 تصویر : طبیعت زیبای منطقهٔ ایذه در شمال خوزستان ؛ روزهای آغازینِ بهارِ ۱۳۹۴ @Maktabkhaaneh

❓آیا «تحوّل» که از سوی رهبر انقلاب به‌عنوان امری ضروری مطرح شد، صرفاً یک تاکتیک است برای ایجاد رضایت عمومی یا اینکه یک مسئله‌ی ریشه‌ای و برآمده از مبانی فکری ایشان است؟ 🔺 سخن در این‌باب بسیار است امّا فعلاً توجّه به همین نکته‌ی نسبتاً قدیمی (مربوط به ۱۶ سال قبل) نشان می‌دهد افق دید ایشان بسی عمیق‌تر از آن چیزی‌ست که تصوّر می‌شود: 💎 «تحول، سنّت الهی است در زندگی بشر. با او سینه به سینه نباید شد؛ از او استقبال باید كرد. باید تحوّل را مدیریت كرد، تا به پیشرفت بینجامد؛ جامعه را پیش ببرد...» (۸۶/۰۲/۲۵) 📌 پ.ن: تصویر بالا فقط فهرست عناوین موضوعاتی است که ایشان طی دوران رهبری حول موضوع «تحوّل» سخن گفته‌اند. @Maktabkhaaneh

🔻 اینکه سخنان رهبری برای دنباله‌روانِ بی‌شرف و نمک‌نشناسِ آمریکا در داخل کشور حاوی هیچ «امید»ی نبود، خود بتنهایی نشانه‌ی سازنده‌ و نقطه‌زن بودنِ این بیانات است. مثل همیشه :) @Maktabkhaaneh

💠 این صعود، مکمّلِ آن نزول است... 👈 [قرآنِ نازل و قرآنِ صاعد در ماه رمضان] آیت‌الله مجتبی تهرانی (رضوان‌الله‌علیه) : 🔹 ماه مبارک رمضان، هم ماه نزول است و هم ماه صعود؛ ماه نزول حقیقت جمعیِ قرآن کریم بر قلب مطهّر پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه‌وآله) در شب قدر است. ماه صعود کلام عبد به سوی ربّ هم هست. 🔺 لذا اهل معرفت گفته‌اند: ما یک قرآنِ نازل داریم و یک قرآنِ صاعد؛ که هر دو از جنس کلام‌اند. اوّلی کلامِ ربّ است با عبد؛ و دوّمی کلامِ عبد است با ربّ. هر دو هم تعلیم خداوند به بنده است. 🔹 ربّ همانطور که در قوس نزولِ معنویّت، قرآن کریم را نازل کرد، در قوس صعود هم به اولیائش الهام میکند که چگونه با او سخن بگویند و کلامشان را در چه قالبی بریزند. ما با تو به‌وسیله‌ی قرآن حرف زدیم، حالا تو هم با ما حرف بزن؛ اما اینگونه که ما به تو می‌آموزیم. 🔸 لذا در ماه مبارک رمضان به دو چیز زیاد سفارش شده است؛ تلاوت قرآن و دعا. معنویّت و قرب عبد به ربّش، بستگی به این دو امر دارد. البته در همۀ اوقات عبد می‌تواند با ربّش سخن بگوید؛ اما ماه مبارک رمضان موقعیّت خاصّی است که این سخن‌گفتن با ربّ از نظر سازندگی، بُرد بیشتری برای انسان دارد و سِیر صعودی به‌وسیله‌ی دعا در این مقطع زمانی تسریع شده است. لذا نزد اهل معرفت، این ماه یکی از منازلِ سلوک إلی الله است. ❗️نمی‌شود که فقط کلام الهی را گوش کنی؛ خب تو هم باید با پروردگارت سخن بگویی؛ سر تا پای تو احتیاج است؛ یک چیزی بخواه! «این صعود، مکمّلِ آن نزول است.» 📖 کتاب «دعا» ؛ جلد اوّل ؛ گفتار اوّل. @Maktabkhaaneh

🔻حَیفِس! ✍️سید مقدام حیدری: چه مذهبی باشی چه نباشی فرقی نمی‌کند؛ فرض کن اگر حضرت موسی(ع) عصایش را با قابلیت اعجازش به مدت یک سال به تو امانت دهد چه می‌کنی؟ لابد همه جا با خودت برمی‌داری‌اش و بارها و بارها بکارش می‌گیری تا بل‌که اعجازش را ببینی. مگر نه؟ ممکن است یکی دو ماه بل‌که بیشتر این عصا، هیچ رخی نشان ندهد و هیچ فرقی با چوب‌دستی نکند. ولی اگر تخس باشی، حیفت می‌آید لِمِ این عصا را درنیاوری و از اعجازش استفاده نکنی. ناسلامتی چوب‌دستی که نیست؛ عصای موسی است. لابد هر جا در زندگی‌ات به گیر و گور خوردی، یا خواستی کاری بکنی که راهی ندارد، می‌آیی سراغش. لابد با خود می‌گویی سنگ مفت گنجشک مفت، می‌زنیم به زخم زندگی‌مان شاید خوب شد. و این‌قدر همه جا و در همه چیز، امتحانش می‌کنی تا قلقش بیاید دستت. بگذریم، فعلا عصای موسی را به من و تو نداده‌اند؛ ولی از آن بهترش را داده‌اند. قرآن، یک کتاب معجزه است که تا آخر عمر، در دست‌رس من و شماست. حالا خودمانیم؛ کدام یک از ما اعجاز این کتاب را دیده‌ایم؟ چند نفرمان از اعجاز این کتاب خاطره داریم؟ چند تای‌مان دل‌بسته ی اعجازهایش شدیم و دیگر بدون قرآن نمی‌توانیم زندگی کنیم یا حتی جایی برویم؟ چند نفرمان کنج‌کاو شدیم که برویم با این کتاب معجزه کمی ور برویم تا ببینیم چیزی دست‌گیرمان می‌شود یا خیر؟ کدام یک از ما فهمیده‌ایم و با همه‌ی وجودمان درک کرده‌ایم که این کتاب، با کتاب‌های دیگر فرق دارد؟ کدام یک از ما هر وقت دنبال کارهای نشدنی رفتیم و خواستیم یک کار خارق‌العاده‌ای را رقم بزنیم، اولین چیزی که به ذهنمان آمد، قرآن بود؟ چندتا از قلق‌های قرآن آمده دست‌مان؟ حالا کاری نداریم ولی به قول اصفهانی‌ها حَیفِس! واقعا حیف است که هم‌چین کتاب معجزه‌ای کنار دست‌مان باشد و ما معمولی زندگی کنیم. https://eitaa.com/sayedmeqdam

📕 پیشنهاد #کتاب برای ماه مبارک رمضان آیت‌الله مجتبی تهرانی (ره) مباحث رمضانیِ شش سالِ پایانی عمر مبارک‌شان (از ۸۶ تا ۹۱) را به یکی از مهم‌ترین مؤلّفه‌های سلوک إلی الله یعنی «دعا» اختصاص دادند و بسیاری از مباحث معرفتی را در خلال این مباحث مطرح کردند و تقریباً هر آنچه از معارف اسلامی که در باب دعا مطرح بوده را در سِیر منظّمی بیان کردند. تمام آن مباحث اکنون در شش جلد با عنوان «حقیقت بندگی؛ دعا» منتشر شده است. میتوان یکی از محورهای مطالعه در این ماه را کتابهای این مجموعه قرار داد. البته شاید همۀ جلدهایش برای همه در دسترس نباشند؛ اما این هیچ مشکلی ایجاد نمیکند؛ چرا که اوّلاً هر جلد تدوین‌شدۀ سخنرانی‌های یک ماه رمضان است و لذا بدون مجلّدات دیگر خودش از انسجام کافی برخوردار است؛ ثانیاً بطور کلّی مباحث آیت‌الله مجتبی تهرانی (ره) هم بگونه‌ایست که هر بخش از گفتارهای ایشان (حتی یک جلسه وسطِ یک جلد کتاب) را که انسان باز کند بخواند، به همان مقدار از گفتار ایشان بهره می‌برَد و نکته می‌آموزَد؛ گرچه مطالعۀ منسجم همۀ مباحث با هم نیز مسلّماً ثمره‌ی خاصّ خود را دارد. بخصوص که بیانِ روان و لطیف و گرم خود ایشان که عیناً در کتاب‌ها منعکس شده، حلاوت خاصّی برای مخاطبِ تشنه دارد و میتواند برای حال معنویِ روزه‌دار مفید باشد. @Maktabkhaaneh

⭕️ قرآنِ صاعد مانند قرآنِ نازل «زبان‌فهم» میخواهد! 📍حضرت امام خمینی (رضوان الله علیه) دو مرتبه صریحاً از ادعیه‌ی مأثوره به «قرآنِ صاعد» تعبیر کرده اند. یکی از آن موارد: 🔹 ادعیۀ ائمۀ ما‏‎ ‎‏(علیهم السلام) به حسب تعبیر بعض مشایخ*،‏‎ «قرآن صاعد» است و هر چه مسائل‏‎ ‎‏بخواهید، در ادعیه هست. زبان ادعیه با زبان عادی‌ای که احکام می‌خواهند بگویند‏‎ ‎‏دوتاست. زبان ادعیه با زبان فلسفه هم دوتاست، با زبان عرفانِ علمی هم دوتاست، یک‏‎ ‎‏زبان دیگری است مافوق اینها؛ منتها زبان‌فهم می خواهد؛ باید کسانی که آن زبان را‏‎ ‎‏می فهمند توجه کنند. 🔸 [همچنانکه] قرآن [هم] یک نعمتی است که همه ازش استفاده می‌کنند، اما استفاده‌ای‏‎ ‎‏که پیغمبر اکرم می‌کرده است از قرآن، غیر استفاده‌ای است که دیگران میکردند. «إنّما یَعرفُ‏‎ ‎‏القرآنَ مَن خُوطِبَ به» (تنها آن کسی مفاهیم و مضامین قرآن را در عمقش می‌فهمد که مخاطب حقیقی و اصلی قرآن بوده است) 📖 صحیفه امام ج ۱۹ ص ۳۵۵ * منظور از «بعض مشایخ» در این عبارت، آیت‌الله شاه‌آبادی (رضوان الله علیه) است. @Maktabkhaaneh

📍مورد دوّم در وصیّتنامه‌ی الهی-سیاسی: «صحیفه‌ی کامله‌ی سجّادیه، نمونه‌ی کامل «قرآن صاعد» است و از بزرگترین مناجات عرفانى در خلوتگاه انس است که دست ما کوتاه از نیل به برکات آن است؛ آن کتابى است الهى که از سرچشمه‌ی نور الله نشأت گرفته و طریقه سلوک اولیاى بزرگ و اوصیاى عظیم الشأن را به اصحاب خلوتگاه الهى مى‏آموزد.» 📖 صحیفه امام، ج ۲۱ ، ص۲۰۹ @Maktabkhaaneh

❇️ دوره جامع معنویت و زندگی 🎙 با حضور اساتید برجسته حوزه و دانشگاه 📌 شرکت در این دوره رایگان است. 🔖 گواهی مشترک از آکادمی بین‌المللی حکمت و دانشگاه تهران 🕟 رمضان ۱۴۰۲ هر روز ساعت ۱۷ 🖇جهت کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام به لینک زیر مراجعه کنید: https://hekmat.academy/courses/life-and-spirituality/ 🌐 در شبکه‌های اجتماعی همراه ما باشید:‌ تلگرام I اینستاگرام I ایتا | آپارات