برف روی زمین نشسته است و همه جا سفید پوش شده است و من شده ام مثل همان دخترک کبریت فروش که در هیاهو و غوغای خیابان و رفت و آمد مردم گوشه ای ایستاده ام و نگاه میکنم به سمت یک فروشگاه بوتیک و لباس نزدیک میشوم و داخلش میشوم وقتی دلم تنگش میشود میایم و در خیابان قدم میزنم و به یاد دوران شیرینی که با هم داشتیم میایم خرید رنگ صورتی و کاپشن صورتی رنگ رنگ مورد علاقه م هست وقتی دارم نگاه میکنم به جنس و نوعشان چشمم میخورد به تلویزیون و خبری که گوینده اعلام میکند انفجار در گلزار شهدای کرمان و خبر همان دختر۲ ساله کاپشن صورتی با گوشواره های قلبیش که شناسایی شد در جایم خشک میزند و گوشه ای اشک از چشمم جاری می شود زمزمه میکنم کاپشن صورتی و دختر ۲ ساله چقدر این دو کلمه برایم سنگین هس من که غم از دست دادن را چشیده ام از بوتیک بیرون می آیم و در گوشه بوتیک نزدیک پارک نزدیک مینشینم و زار زار گریه میکنم دلم آتیش گرفت از این خبر و قلبم درد گرفت... با این خبر غم چن ساله فراق خودم را از یاد بردم و از ته دل دلم سوخت چقدر شیرین و تلخ با هم در آمیخته است تلخی فراق و شیرینی وصال به پروردگار.. #دلنوشته #دختر_کاپشن_صورتی #جهاد_و_ایثار #همه_مقاطع به کانال #مدارس_امین ملحق شوید: @mamin110