🔺 جزوه خواندنی«واین شدنی است» 🔹 پنجاه گفتار و خاطره کوتاه سیاسی از بیان دکتر سعید جلیلی #کپسول_مطالعاتی #سعید_جلیلی @marghoomat

⭕🎙️ من هم هیچ حقی ندارم! 🔺از 15 خرداد تا حالا که آمدیم، خون دادیم یعنی شما خون دادید، من که نشسته‌ام اینجا. من هم هیچ حقی ندارم. شماها خون دادید. شماها به میدان رفتید؛ شماها مبارزه‌ کردید؛ ماها هیچ حقی نداریم. 🔺ما باید برای شما خدمت کنیم. خودمان نباید استفاده کنیم. نه استفاده عنوانی.خاک بر سر من که بخواهم استفاده عنوانی از شما بکنم! خاک بر سر من که بخواهم خون شما ریخته بشود و من استفاده‌اش را ببرم! #روح_الله @marghoomat

⭕ باید جلوی این بختک ایستاد! 🔸از ویژگی‌های ذاتی اندیشه محافظه‌کاری نفی آرمان‌شهرگرایی است. از نظر یک محافظه‌کار هر گونه کوشش برای تغییر «بنیادین» وضعِ موجود، انتزاعی و خیالی خوانده می‌شود. درک این نکته برای محافظه­‌کارها دشوار است که «در شرایطی که آرمانی برای تغییرِ بنیادین وجود نداشته باشد، هیچ جنبشی شکل نمی‌گیرد». 🔸این بدان معنا نیست که هیچ تحرک اجتماعی‌ای با خاستگاه محافظه‌کاری شکل نخواهد گرفت؛ بلکه بدین معنا است که تحرک‌‌های اجتماعیِ محافظه‌کارانه، عوض این‌که به معنای دقیق کلمه معطوف به تغییر وضع موجود باشند،بیشتر ناشی از «هراس» از وضعِ بدتر خواهند بود. محافظه‌کاری عبارت است از مخالفت با اراده و طلبِ تغییرِ وضع موجود به سمت وضع مطلوب. بنابراین تحرک اگر ناشی از هراس وضع بدتر باشد، نه فقط نشانه‌ی عدم محافظه‌کاری نیست بلکه لازمه‌ی آن خواهد بود. 🔸این تفکر ما را حداقلی بار آورده است. چرا؟ چون همیشه تو را اسیری تصویری موهوم و سیاه از آینده می کنند و می گویند به آنچه امروز داری راضی باش. لذا کوچک ترین کارهای مثبت برخی کارگزاران حکومتی را چنان برایت تصویر می کنند که انگار تحولی بنیادین و اساسی صورت گرفته است. در این نگاه نمی شود با اینان از تحول و جهشی انقلابی سخن گفت! نمی شود از بازسازی انقلابی دم زد! چون اساسا انگارهای محافظه کارانه تهی از آرمان هستند و وضع مطلوب را یا در حفظ وضع موجود و یا عبور لاک پشتی وار از وضع موجود می دانند. 🔸 آن­ها همواره به ما می­‌گویند یک «جریان‌ انحرافی» و یک «لولو» وجود دارد که باید برای فرار از آن، به ما پناه ببرید. محافظه‌کاران همواره این چنین استدلال می‌کنند که باید برای جلوگیری از یک خطر بزرگ‌تر، از طلب حداکثری و استراتژی‌های آرمان‌خواهانه دست برداشت و در یک سطح تاکتیکی و سیاست‌ورزانه، به حداقل‌هایی «اکتفا» کنید. «اکتفا» عنصر مقوم محافظه‌کاری است. 🔸شاید از نگاه تاکتیکی و در کوتاه مدت اجماع بر عبور از وضع موجود ساخته شده توسط لولوها، معقول‌تر و کم‌خطرتر از آرمان‌خواهی به نظر برسد؛ در دراز مدت اما با جایگزنی «هراس از وضع بدتر» به جای «کوشش برای وضع بهتر»، آن‌چنان «رکود» و «ارتجاع» را بر جبهه‌ی انقلاب حاکم می‌کند که نتیجه‌ای جز به مسلخ بردن انقلاب و یا بدتر از آن،مسخ انقلاب به دنبال ندارد. «کنش‌گری به خاطر هراس از وضع بدتر» اگر چه در کوتاه‌مدت معقول‌تر و سهل‌الوصل‌تر از «کوشش برای تغییر معطوف به وضع مطلوب» به نظر می‌رسد اما از منظری کلان این کنش‌گری بازتولید کننده‌ ساختار/ فرایند ارتجاعی تام است. 🔸 در این‌جا یک آسیب دیگر هم مطرح است: بازتولید «هراس» به مثابه دینامیسم و موتور محرکه حرکت‌های‌ سیاسی- اجتماعی، به تفوق امر امنیتی بر امر اجتماعی می‌انجامد و ظرفیت کنش اجتماعیِ حزب‌الله را از درون تهی می‌سازد. همه‌ی ما تجربه‌ی رأی دادن به گزینه های که هیچ وقت دوست‌شان نمی داشتیم را دار‌یم. گزینه‌هایی که هیچ وقت فرق‌ بنیادی میان آن‌ها و رقیب‌شان نمی‌دیده‌ایم: این دوره به آقای الف رأی می‌دهیم که آقای ب رأی نیاورد. دوره‌ی بعد به آقای ج رأی می‌دهیم که همان آقای الف رأی نیاورد! و این چرخه ادامه دارد. 🔸اگر بنا بر کنشگری اجتماعی است، برای تغییر بنیادین وضع موجود باید کاری کرد. در غیر این‌صورت کنش برخاسته از هراس و بازتولید این هراس، سیری قهقرایی به سمت و سوی قتلگاه محافظه‌کاری خواهد بود. گذار بنیادین از «هراس» به «آرمان» مسئله‌ی امروز ماست. این دلق پوسیده­‌ چنان نیست که با رفوگری‌های رسانه­ ای و خبر خوب و... نو شود. نومحافظه‌کاری و محافظه‌کاری‌ای که رهبرانش جوان‌تر باشند، به مراتب از محافظه‌کاری ریش‌سفیدان حادتر است. عبور از محافظه‌کاری ممکن نیست. برای رهایی از این بختک باید در مقابلش ایستاد و رسوایش کرد. تا زمانی که حزب الله خود را اسیر دست محافظه کاران کرده، باید با آرمانشهری که خمینی کبیر برایمان تصویر کرد، خداحافظی کند و آن را صرفا در لابه‌لای صفحات صحیفه بخواند و حسرت بخورد. #علی_ریاحی_پور @marghoomat

⭕ بعثتی تاریخی برای دو اسلام! 🔸امروز همه ی امت اسلامی شاد هستند و مسرور. محظوظ اند از بعثت پیامبری که برایشان اسلام را آورد و مسیر زندگانی شان را متحول و رو به کمال کرد. اسلامی که ارزش های الهی و انسانی را بالا می برد و بر ارزش های شیطانی و استکباری خط بطلانی محکم و کوبنده می کشد. او حامی و مُعَرف اسلامی و نافی و نیستگر اسلامی دیگر است. 🔸 درود و رضوان خدا بر پیامبری که به تعبیر امام، اسلام ناب محمدی را به ما هدیه داد. 🔺همان اسلام پابرهنگان زمین، اسلام مستضعفین، اسلام محرومین، اسلام رنج دیدگان تاریخ، اسلام تازیانه خوردگان تاریخ تلخ و شرم‌آور محرومیت‌ها، اسلام فقرای دردمند، اسلام هدم کفر و شرک، اسلام کتاب و سنت، اسلام جهاد و شهادت و مجاهد پرور، اسلام تعبد و تعقل، اسلام دنیا و آخرت، اسلام علم و معرفت، اسلام دیانت و سیاست، اسلام قیام و عمل، اسلام فرد و جامعه، اسلام ولایت و اطاعت، اسلام عدالتخواه، اسلام ظلم ستیز، اسلام ضد تکاثر، اسلام پرسشگر، اسلام توضيح خواه. 🔺اسلام غیرت و شجاعت، اسلام تهذیب نفس، اسلام خودسازی و جامعه سازی، اسلام تفکر و تعقل، اسلام شدت و رحمت، اسلام عزت و بزرگی، اسلام قناعت و شرافت، اسلام خواستار وضع مطلوب و نه موجود، اسلام بدون لکنت زبان، اسلام صریح و رُک، اسلام شاخص محور، اسلام شور و شعور، اسلام صبر و بصیرت و اسلام ابوذر و عمار. 🔸 و سلام و صلوات خدا بر رسولی که غیریت های اصولی خود را شفاف و صریح نفی و طرد کرد و به باز به تعبیر امام راحلمان اسلام آمریکایی را رسوا ساخت. 🔺 همان اسلام سرمایه‌داری، اسلام مستکبرین، اسلام منافقین، اسلام مستبدین، اسلام محتکرین، اسلام مفسدین،اسلام مترفین، اسلام مسرفین، اسلام منافقین، اسلام راحت‌طلبان، اسلام فرصت‌طلبان، اسلام اشرافیت، اسلام ابوسفیان، اسلام ملاهای کثیف درباری، اسلام مقدس‌نماهای بی‌شعور حوزه‌های علمی و دانشگاهی، اسلام ذلت و نکبت، اسلام پول و زر و زور و تزویر، اسلام فریب و سازش و اسارت، اسلام حاکمیت سرمایه و سرمایه‌داران بر مظلومین و پابرهنه‌ها. اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط و جهالت، اسلام انحراف، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مناسک میان تهی، اسلام مقدس‌نماهای متحجر و سرمایه‌داران خدانشناس. 🔺اسلام مرفهین بی‌درد، اسلام کاخ نشینی، اسلام منفعت طلب، اسلام تساهل و تسامح، اسلام اشرافیت مذهبی، اسلام عزلت نشینی، اسلام خرافه و بدعت، اسلام قعود و اسارت و ذلت، اسلام دنیاپرستی یا رهبانیت، اسلام تحجر و غفلت، اسلام بی بند و باری و بی تفاوتی، اسلام بی‌حالی و افسردگی، اسلام تشریفاتی و بی خاصیت، اسلام بازیچه دست ابرقدرتها، اسلام مبارزه بی معنویت، اسلام عبادت بی مسئولیت، اسلام محافظه کار و چرتکه انداز، اسلام دکان داران مذهب، اسلام استحمار گر، اسلام توجیح گر، اسلام صغیرپرور و اسلام کوه های ثروت و دره های فقر. 🔸 دعوای اصیل و اساسی اسلام ناب و اسلام آمریکایی از روز بعثت آغاز شد و تا امروز ادامه دارد. دعوایی که باید مبنای اصلی کنشگریها، اقدامات، مواضع و فریاد زدن ها و سکوت کردن‌های جریان انقلابی مدعی ادامه خط نبوی و علوی و حسینی و خمینی باشد. #علی_ریاحی_پور @marghoomat

🎙️⭕ فاصله جهنمی! 🔹 پوست کنده و صریح می‌گویم، انقلاب اسلامی ما با روند و مناسبات اقتصادی موجود در جامعه ما، در معرض خطر و آسیب#قطعی است. چرا؟ برای اینکه در این بُعدش اسلامی نشده است. 🔹هنوز در جامعه ما، سیرها و #خیلی_سیرها با گرسنه‌ها و #خیلی_گرسنه_ها با هم در جامعه دیده می‌شوند. تا وقتی چنین است جامعه ما اسلامی نیست. 🔹 قابل قبول نیست برای ما، که اداره جامعه در دست ما باشد و باز هم در این مملکت کسی شب گرسنه بخوابد. کسی زیر طاقی بخوابد که نگران است بر سر او و عزیزانش خراب شود. از آب آلوده برای شرب استفاده کند. ولی اعتراف میکنم در برابر ملت عزیزمان که موفقیت ما در این زمینه بسیار ناچیز بوده. 🔹باید حرکت و اقدامی سریع و قاطع و موثر آغاز کنیم و هرچه زودتر به این فاصله جهنمی سطح زندگی در جامعه جمهوری اسلامی ایران پایان بدهیم. #سید_محمد_بهشتی @marghoomat

💠 ۵۱۲ امین شماره هفته‌نامه ۹دی منتشر شد 👈فردا روی دكه‌های مطبوعات 🔻بر اساس نظر رهبر انقلاب، مصونیت برای مولدسازی باطل است 🔹ردی بر نظر رئیس سازمان خصوصی‌سازی در برنامه پایش 🔻ساندیس معجزه‌گر! 🔹پشتوانه مردمی انقلاب اسلامی، سوخت موشکهای جمهوری اسلامی 🔸 پیوند داعش و نئونازی‌ها در اوکراین 🔸 صدای واقعی ملت 🔸 سوغات چینی ♨️ فروش نسخه pdf هفته نامه ۹ دی ♨️ با توجه به درخواست مکرر برخی علاقمندان داخلی و بویژه عزیزان خارج از کشور، از سال ۹۸ فروش نسخه دیجیتال ۹دی آغاز شد. برای خرید نسخه PDF روی لینک زیر بزنید: ‏jaaar.com/kiosk/archives/9day هفته نامه ۹ دی 👇 http://eitaa.com/joinchat/389742592Cfbd77cc21a مدیر مسئول 👇 http://eitaa.com/joinchat/389677056C798a6dc5a1 ...

⭕ مهم خروجی و برآیند است! 🔺 یک اصل مهم در کنشگری انقلابی و مطالبه گری مبتنی بر آرمان‌ها، نفی محافظه کاری است. مفهومی که حفظ وضع موجود و مخالفت با هرگونه تغییر است را تئوریزه می کند. 🔺 به عبارت دیگر شخصی که در طلب برقراری عدل در جامعه تلاش می کند، باید همواره از شرایطی که هست (واقعیت های تثبیت شده) به سوی وضعیتی که باید باشد (حقیقت های های وعده داده شده) حرکت کند. و این یعنی بر هم زدن نظم موجود، چیزی که بسیاری از اهالی قدرت آن را مطلوب نمی دانند. 🔺 شخص مدعی انقلابی بودن، باید بداند و درک کند که برهم زدن نظم صحنه و به تعبیر بهتر، زدن زیر میز بازی و تغییر شرایط موجود، نیاز به جسارت و شجاعت دارد و این راه مستلزم آمادگی برای پرداخت هزینه است. یعنی اگر پایش برسد، حاضر است از مال، یا آبرو و در مواردی از جانش نیز مایه بگذارد. 🔺اما یکی از چالش هایی که در مسیر طلب عدالت و پیگیری آرمان‌ها، بسیاری را به ورطه محافظه کاری می افکند، این است که گاهی باید یقه شخصی را گرفت، یا شخصی یا سازمانی را مورد بازخواست و پرسش قرار داد که به نحوی از انحا به مقدسات، به نظام و انقلاب، به شخصیت های اول نظام و یا نهادهای منسوب به انقلاب ربط پیدا می کنند. 🔺 مثلا دولت و مجلس فعلی، نماینده گان ولی فقیه، اعضای دفتر رهبری، سپاه پاسداران، شخصیت های دینی مثل علمای حوزه، منسوبین رهبری مثل رئیس قوه قضاییه، صدا و سیما و ستاد اجرایی و بنیاد مستضعفان و... در اغلب اوقات وقتی کار به این اشخاص یا سازمان ها می رسد، زبان ها الکن و اراده ها سست می شود. دقیقا بر خلاف وقتی که پای کسانی در میان است که نسبتی به جریان انقلاب و نظام و.... ندارند. که در این حالت همه شیر شجاع میدان مطالبه می شوند. 🔶در این مواقع باید به چند اصل توجه کرد: 1️⃣ نخست آنکه هیچ شخص و هیچ نهادی در حکومت اسلامی مصون از خطا و اشتباه و پرسش نیست. حتی امیر المومنین علی(ع) که معصوم است نیز به کرات از مردم عوام می خواهد که بر افعالش نظارت کنند و یکی از حقوق والی بر مردم را امربه معروف و نهی از منکر حاکمان می دانست. 2️⃣ دوم آنکه عدالتخواهی گزینشی که متاسفانه امروزه یکی از آفات بزرگ این راه است را باید مطرود کرد. اینکه عدالت را تنها برای مخالفین فکری و عملی و سیاسی خود بدانیم و نزدیکان و همفکران خود را از آن استثنا کنیم. 3️⃣ سوم آنکه نزدیکی به رهبری یا منسوب بودن به انقلاب نه تنها مصونیت نمی آورد بلکه مسئولیت و حساسیت بیشتری را طلب می کند. 🔺 اما مهمترین اصل که مانع عدالتخواهی گزینشی و محافظه کاری می شود، اصلی است که ما آن " تئوری برآیند" می نامیم. ⬅️ این اصل به ما می گوید که: «اینکه چه شخص یا نهاد یا روندی باید مورد پرسش قرار گیرد مهم نیست، بلکه مهم برآیند یا خروجی شیوه مدیریتی او است. مهم نیست آن فرد رفیق حاج قاسم، خادم الرضا و هیأتی و اهل نماز شب خوندن باشد، مهم نیست او جانباز باشد و دوجین سابقه مبارزه و جهاد داشته باشد، مهم نیست که او مجتهد باشد و سالها درس فقه و فقاهت را پاس کرده باشد؛ ما به هیچ کدام کاری نداریم، فقط یک چیز مهم است؛ خروجی کارکردی و عملکردی. 🔺 اگر برآیند رفتار و سیاست و شیوه اش، اسلام، نظام و منافع مردم را تقویت می کند، هر کس باشد باید از سوی انقلابیون مورد حمایت قرار گردد. از هر گروه و با هر نگرشی. در هر لباس و سطحی. 🔺 اما اگر برآیند و خروجی مدیریتی آن شخص یا سازمان، برای اسلام و انقلاب بدنامی می آورد، فرق ندارد کیست و به کجا وصل است و مقام و منصب و لباسش چیست. آیت الله است یا دکتر، شهردار است یا نماینده رهبری در فلان استان، نظامی است یا مدیر اقتصادی. در این حالت هر فرد انقلابی موظف است پیرامون رفتارش بدون در نظر گرفتن این موارد، از او پرسش نماید.» 🔺معتقد بودن به اصل برآیند یا خروجی مدیریتی که همانا بازخورد روش ها و منش های رفتاری حاکمان بر افکار عمومی است، از مهمترین اصولی است که انقلابیون حقیقی و تصنعی و شعاری را از هم تمیز می دهد. باید خود را از بند القاب و عناوین و نسبت های من درآوردی خود ساخته تقدیس یافته رهانید و آدم ها را صرفا مبتنی بر خروجی و برآیند کارکردی آنان قضاوت کرد و نه موهومات کاریکاتوری و صد من یه غاز محافظه کارانه. 🔺 این مهم اگر رخ داد، افراد و کارگزاران حکومتی دیگر نمی توانند پُشت ارزش‌ها، عناوین، القاب و وابستگی های انتصابی و عقبه ای خود پنهان شوند. دراین حالت ملاک ارزش گذاری افراد کارآمدی آنان است و نه ویژگی شخصی و هم پوشانی های اعتقادی آنان با ما. تعارف را باید به کناری گذاشت و بپذیریم تا زمانی که نحوه مواجهه ما با افراد و گروه های مختلف مبتنی بر تعارفات سیاسی است و نه کارآمدی کارکردی، وضع موجود نه تنها تغییری نخواهد کرد بلکه روز به روز مسیر نزولی و قهقرایی خود را با سرعت بیشتری خواهد پیمود. #علی_ریاحی_پور @marghoomat

⭕ از خواب خرگوشی شیخ ابواسحاق تا هشدارهای سید علی خامنه ای! یک. 🔹رهبر انقلاب در یکی از دیدارهای دانشجویی خود در اسفند 79 روایتی از بی عرُضگی یکی از حاکمان شهر شیراز در زمان حافظ را نقل می کنند که خواندش خالی از لطف نیست. 🔹«در زمان حافظ، چهار امیر پشت سر هم بر شیراز حکومت کردند که یکی از آنها شاه شیخ ابواسحاق است - البته اسمش شیخ است، اما شیخ نبوده - حافظ هم در چند جا اسم او را آورده؛ چون به او بسیار علاقه‌مند بوده است. شاه شیخ ابواسحاق، هم جوان، هم زیبا و هم بسیار عیّاش بوده است. امیر مبارزالدّین - که یکی از پادشاهان آن منطقه بود - از کرمان حرکت کرد و به طرف شیراز آمد و قصد داشت این شهر را بگیرد. برای حمله به شیراز، آرام میآمد تا شیرازیها نفهمند و او ناگهان شیراز را محاصره کند و فرصت دفاع به آنها ندهد. بعضی از مردم از ماجرا آگاه شدند، مأموران حکومت هم قضیه را فهمیدند؛ اما کسی اصلاً جرأت نمیکرد موضوع را به شاه شیخ ابواسحاق خبر دهد. دشمن نزدیک شیراز رسید و تمام منطقه جلوِ حصار شیراز را اردو زد. 🔸وزیر شاه شیخ ابواسحاق بالاخره دید این‌طوری نمیشود؛فردا دشمن به شهر حمله میکند و پادشاه خبر ندارد که دشمن پشت شهر است.آیا این برای یک مسؤول هنر است که نداند دشمن کجاست؟!وزیر پیش شاه شیخ ابواسحاق آمد،اما دید جرأت نمیکند مستقیم به او بگوید! لذا از راهش وارد شد؛ گفت هوا خیلی خوب و بهاری است و صحرا سبزه‌زار است؛آیا میل ندارید بالای پشت بام قصر بروید و بیرون را تماشا کنید؟به این بهانه پادشاه را از داخل قصر بیرون کشید و بالای قصر برد. وقتی پادشاه روی پشت بام رفت و نگاه کرد، دید کسانی در بیابان اردو زده‌اند. پرسید این اردو مربوط به کیست؟گفت متعلّق به امیر مبارزالدّین است. گفت چه موقع آمده‌اند؟ گفت - مثلاً - ده روز است.این پادشاه بیغیرت و بیعرضه به جای این که بلافاصله بیاید و لباس جنگ بپوشد - البته بعد هم جنگ کرد و ابتدا اسیر و سپس کشته شد -گفت اینها حیفشان نیامد در این هوای خوشِ بهاری به جنگ آمدند! این‌گونه نمیشود انسان مسؤولیتهای مهم جامعه را بر عهده گیرد.» 🔹آری هنر اصلی و ویژگی بارز آیت الله خامنه ای دشمن شناسی اوست. او عرصه شناس است. او اولویت های دشمن را می شناسد و برای مردم و جریان انقلابی اولویت سازی می کند. وی خیمه های برافراشته دشمن در اطراف شهر را سالها زودتر از اطرافیان و دوستدارانش دیده و شناخته است. جنگ اقتصادی دشمن سالهاست اولویت اول ترویج گفتمانی رهبر انقلاب است. اولویتی که انگار هنوز برای برخی کارگزاران نظام و نیروهای انقلابی اولویت نشده است. 🔸آیت الله خامنه ای در این کارزار درست است که فشار را از ناحیه دشمن تعریف کرده و جنگ اقتصادی او را افشا می کند،اما عامل مشکلات را در داخل جست و جو می کند و همه مشکلات را گردن دشمن نمی اندازد:«ما همه مشکلات را به گردن امریکا نمیاندازیم - مشکلات ما از خودمان است - منتها دشمن میخواهد از این مشکلات حداکثر استفاده را بکند و پدر کشور و ملت را دربیاورد؛این را هم نگوییم؟! ما نمیگوییم اگر تورم هست،تقصیر امریکاست؛ نه، اگر تورم و کاهش قدرت خرید و کمبود اشتغال هست، چه کسی گفته تقصیر امریکاست؟این تقصیر خود ماست، تقصیر مسؤولان است؛ اما اگر اسم امریکا را میآوریم، میخواهیم بگوییم گرگی کمین گرفته و پشت خم کرده تا به شما حمله کند؛ از این غافل نباشید. به مسؤولان میگوییم ضعفها را برطرف کنید؛ به شما میگوییم متوجه این دشمن باشید تا به شما حمله نکند.» 🔹 این کشاکش شمشیرهای اقتصادی و زخم های دردناک آن بر تن مردم آنقدر برای ایشان ضجرآور است که خاضعانه ابراز خجالت می کند: «در زمینه‌ی مسائل اقتصادی خب الان مشکلاتی در کشور وجود دارد: تورم بالا یکی از اساسی‌ترین مشکلات است؛ کسری بودجه هست؛ معیشت مردمِ کم‌درآمد هست -که اینها مشکلات مهم است- کاهش ارزش پول ملی هست، که این یکی از آن چیزهایی است که انسان واقعاً‌ خجالت‌زده میشود از این قضیّه؛ کاهش قدرت خرید مردم هست؛ مشکلات فضای کسب و کار هست، این همه هم ما و مسئولین اقتصادی تأکید کردیم، یعنی همه تأکید کردند و گفته شده اما خب مشکلاتی در بهبود فضای کسب و کار وجود دارد؛ مشکلات نظام بانکی هست.» 🔹 او بر خلاف برخی کارگزاران غصه دار شرایط موجود است: «متأسّفانه امروز وضع معیشت مردم خوب نیست؛ این غصّه‌ی بزرگی است برای ما.» بر خلاف تصور برخی ایشان نه تنها کانالیزه نشده بلکه آمار دقیقی از ریز قیمت های افسار گسیخته اقلام مصرفی مردم دارد:«مشکلات معیشتی، امروز چیزی است که آحاد مردم، همه آن را احساس میکنند؛ یک بخشی از مردم هم بشدّت و واقعاً زیر فشارند؛ گرانی هست؛ در مواد غذایی، گوشت، تخم‌مرغ، مرغ، بقیّه‌ی چیزهای لازم در زندگی، اجاره بهای مسکن در وسایل منزل، وسایل دیگر و امثال اینها، گرانی فراوان است. خب اینها واقعاً فشار می‌آورد روی مردم.» #علی_ریاحی_پور @marghoomat

⭕ از خواب خرگوشی شیخ ابواسحاق تا هشدارهای سید علی خامنه ای دو. 🔸علت تاکید ها و اخطار های چند صدباره ایشان آن است که حقیقتا تلخی شرایط موجود را با تمام وجود درک و لمس می کنند و نمی توانند دمی بر نیاورند و همواره صدای مشکلات مردم بوده اند: «تلخی‌ها و سختی‌‌ها عمدتاً مربوط به مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم است؛ طبقات متوسّط و ضعیف...درگیر این مشکلات بودند و همچنان هستند؛ چون از وضع مردم مطّلع هستم، لذا تلخی را با همه‌ی وجود حس میکنم؛ تلخی کامِ مردم، بخصوص مردمِ ضعیف و فرودست و طبقات ضعیف» «وضع اقتصادی با همه‌ی این تلاشهایی که انجام میگیرد، مطلوب نیست؛ مردمِ زیادی هم از لحاظ اقتصادی در فشار هستند. مسئله‌ی گرانی‌ها و این چیزها را کم‌وبیش شماها میدانید و بسیاری از مردم آن را با همه‌ی وجودشان لمس میکنند؛ این یک مشکلِ اساسی کشور است.» 🔹او در کنار پیشرفت ها ضعف ها را می بیند. همان ضعف هایی که چون زخمی کهنه و جذاب، مگسها روی آن نشسته و شروع به مکیدن می کنند: «خب، پس گفتیم که ما پیشرفت کردیم امّا آیا در کنار این پیشرفتها ضعف نداریم؟ چرا، الی‌ماشاء‌الله؛ ضعف داریم، کمبود داریم؛ کمبودهای زیادی [هم] داریم؛ دلایل مختلفی هم دارد. کمبودهای ما، ضعفهای ما کم نیست. بعضی‌اش را مردم احساس میکنند، میفهمند؛ خب گرانی هست، تورّم هست، کاهشِ ارزشِ پولِ ملّی هست؛ اینها ضعف است؛ اینها را ما داریم. ضعفهای دیگری هم داریم، در بخش‌های مختلف، بخشهای اداری، غیره.» 🔸 رهبری معظم انقلاب در میان زخمهای متعدد و دردآور مردم و حاکمیت، دست روی اصلی ترین و اولویت دار ترین آن یعنی تورم می گذارند:«خب رشد اقتصادی اگر بخواهد پیدا بشود، تولید اگر بخواهد افزایش پیدا کند، باید ثبات اقتصادی باشد، تورّم باید مهار بشود. امروز یکی از کارهای اساسی‌ای که مسئولین کشور، قوّه‌ی مجریه، قوّه‌ی مقنّنه، دستگاه‌های پیگیری و دستگاه‌های اجرائی به عهده دارند ــ مسئولین مستقیم، مسئولین غیر مستقیم ــ این است که [مشکلات را] علاج کنند. علاج‌پذیر است؛ این‌جور نیست که علاج نداشته باشد؛ راه دارد، باید راهش را پیدا کنند. علاج کنند تورّم را؛ این ثبات اقتصادی، ثبات قیمتها، کشور را پیش میبرد؛ پس نگاه باید این نگاه باشد.» «حالا بخشی از این مشکلات، ناشی از تورم است. ما در کشور کمبود کالا نداریم؛ خوشبختانه کالاهای گوناگونِ مورد نیاز مردم در کشور فراوان یافت میشود؛ لیکن مسئله‌‌ی گرانی و کاهش قدرت خرید وجود دارد؛ این را باید علاج کنید؛ این به عهده‌‌ی بخشهای مختلف اقتصادی است؛ یعنی هم بخشهای ستادیِ اقتصادی، هم بخشهای عملیاتیِ اقتصادی - مثل وزارت صنعت و معدن و تجارت، وزارت جهاد کشاورزی، بخشهای دیگر - که باید به طور جد ان‌‌شاءالله این را دنبال کنند.» 🔹 رهبر انقلاب صرفا به بیان مشکلات و همدردی و... اکتفا نکرده اند و بارها راه حل هم ارائه داده اند: «ما در زمینه‌ی اقتصاد کشور مشکلات داریم دیگر؛ این گرانی، این تورّم، این کم‌ارزش شدن پول ملّی، خب اینها به مردم فشار می‌آورد؛ اگر بخواهیم اینها برطرف بشود، تنها راه همین است که بپردازیم به مسئله‌ی تولید ملّی.» 🔸 اشارات بالا تنها مشتی نمونه خروار است از صدها سخنرانی و دستور و ارشادات اقتصادی رهبر انقلاب. آنچه عیان می‌باشد آن است که رهبری انقلاب چه در لایه حکمرانی و ابلاغ سیاست های کلان اقتصادی و چه در لایه ارشادات و تذکرات اقتصادی، وظیفه و رسالت خود را بارها انجام داده و امروز توپ در زمین کارگزاران نظام است. کارگزارانی که حداقل امروز دیگر در شرایط حاکمیت یکدست سیاسی، بهانه ای برای کار نکردن ندارند و مردم و رهبری همچنان منتظر اقدامات و پیگیری های آنان می باشند. امروز نه چُنان دوران شیخ ابواسحاق هستیم که حاکم جامعه در عیش و نوش باشد و غافل از کید و مکر دشمن و نه مردم چُنان وزیر شاه هستند که از حاکمان بترسند و چیزی نگویند تا آنقدر دیر شود که دشمن کار خود را یکسره کند. امروز رهبری و مردم در کنار یکدیگر عَلَم مطالبه مهار تورم و بهبود شرایط اقتصادی و معیشتی را بدست گرفته اند و کارگزاران باید هم جواب ولی نعمتان و صاحبان انقلاب را بدهند و هم جواب نائب امام زمان(عج). #علی_ریاحی_پور @marghoomat

⭕ نوحجتیه ای ها به صف شده اند! 🔸 امام در منشور روحانیت تیغ تیز حملات خود را به سمت نفرات، گروه ها و جریانات مختلف انحرافی از انجمن حجتیه و جریان متحجر درون حوزه های علمیه تا لیبرالها و منتظری و بازرگان و... گرفته است و خطوط اصلی دعوای خط امام با خطوط التقاطی و انحرافی را مشخص میکند. یکی از این جریانات که همواره مورد عتاب و خطاب امام بوده، انجمن حجتیه و تفکرات و خطوط اصلی گفتمان حاکم بر انجمن است. 🔸امام در منشور روحانیت انجمن را ولایتی های دیروز و مقدس نماهای بی شعور نامیده و اینچنین خطابشان می کند: «دسته‏اى دیگر از روحانى‌نماهایى که قبل از انقلاب دین را از سیاست جدا میدانستند و سر به آستانه دربار مى‏ساییدند، یک‌مرتبه متدین شده و به روحانیون عزیز و شریفى که براى اسلام آن همه زجر و آوارگى و زندان و تبعید کشیدند، تهمت وهابیت و بدتر از وهابیت زدند. دیروز، مقدس‌نماهاى بی‌شعور میگفتند دین از سیاست جداست و مبارزه با شاه حرام است، امروز میگویند مسؤولان نظام کمونیست شده‏ اند! تا دیروز مشروب‌فروشى و فساد و فحشا و فسق و حکومت ظالمان براى ظهور امام زمان را مفید و راهگشا میدانستند، امروز از اینکه در گوشه اى خلاف‌شرعى که هرگز خواست مسؤولان نیست رخ میدهد، فریاد «وا اسلاما» سر میدهند!» 🔸«دیروز حجتیه‌ای ها مبارزه را حرام کرده بودند و در بحبوحه مبارزات تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانی نیمه شعبان را به نفع شاه بشکنند،امروز انقلابی تر از انقلابیون شده‌اند! «ولایتی»های دیروز که در سکوت و تحجر خود آبروی اسلام و مسلمین را ریخته‌اند و در عمل پشت پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت را شکسته‌اند و عنوان ولایت برایشان جز تکسب و تعیش نبوده است،امروز خود را بانی و وارث ولایت نموده و حسرت ولایت دوران شاه را می‌خورند!» 🔸اما اشکال اصلی امام به انجمن حجتیه چه بود؟آیا صرفا امام با شکستن تحریم چراغانی و محمد رضا را شاه شیعه خطاب کردن مخالف بود؟ آیا امام با مبارزه با بهائیت و مخالفت با واردات گوشت یخی غیر ذبح شرعی شده مخالف بود؟ خیر. امام دعوای اصلی اش با انجمن بر سر اولویت ها بود. 🔸بزرگترین مشکل انجمنی ها تشخیص انحرافی از دشمن و اولویت‌شناسی‌های غلط بود، امام میگفت شما به معلول ها چسبیده اید و علت العلل همه مشکلات را رها کرده اید. اگر نگران نفوذ بهائیت هستید باید ریشه این درخت خبیث را خشکاند و نه آنکه شاخ و برگ ها را برید. باید آن دستگاه و رژیمی که برای بهائیت بسط ید ایجاد کرده را سرنگون کرد. انجمن در اوج دوران مبارزه تمرکزش را بر بهائیت و بعد از پیروزی انقلاب دشمن خود را وهابیت و مارکسیسم تعریف کرد.دقیقا در مقطعی که امام دشمن درجه اول را آمریکا می دانست.اساسا نقطه تمایز امام با بسیاری از گروه ها دقیقا همین نقطه بود.امام در نظام اولویت گذاری خود با نهضت آزادی که معتقد به اصلاحات و مبارزه رفرمیستی و پارلمانتاریستی و در چارجوب قانون‌ اساسی بود نیز درگیر شد و اعتقادی به این رویه نداشت و اولویت اول و آخر را انهدام و سرنگونی رژیم پهلوی می دانست.خلاصه آنکه ایراد اساسی امام به کج روی در اصلی و فرعی و اهم مهم کردن موضوعات بود. 🔸 اما این جریان امروز هم ادامه دارد. نوحجتیه ای ها را می گویم.جریانی که در نظام اولویت گذاری خود دچار خطای محاسباتی گشته و شمشیر را برای جریان انقلابی چنان تیز کرده و در پی حذف جوانان انقلابی برآمده که برق شمشیرش چشم ها را کور می‌کند. نوحجتیه ای ها اولویت خود را حذف جریان انقلابی پرسش گر و مطالبه گر آرمان‌های انقلاب اسلامی کرده و در این راه به هر طریقی متوسل می شود و انواع و اقسام تهمت ها و اهانت ها را روانه میدارد. 🔸 نوحجتیه ای ها امروز نعل وارونه میزنند.کسانی که امروز باید پاسخگوی تصمیمات سیاسی خود باشند،مقصر را جوانان انقلابی آرمانخواهی معرفی کرده و فرار رو به جلو می کنند.جریان نوحجتیه ای نیز در شرایطی که بخش مهمی از مشکلات کشور هنوز پابرجاست و کشور هنوز اسیر انگاره های نئولیبرالی غیرشفاف و غیر مردمی در عرصه اقتصاد و... است و جریانات مختلف خارجی و داخلی عزم به سر بریدن انقلاب اسلامی را کرده اند، در عین سکوت،اولویت را در ذره بین به دست گرفتن و کشف انحراف و رگه های مارکسیستی و التقاطی در جوانان مطالبه گر تشخیص داده اند. 🔸مسئله در نقد برخی اعمال نادرست به نام مطالبه گری نیست که البته خود جریان اصیل عدالتخواهی در این زمینه پیشتاز بوده، اختلاف در اولویت دادن به این مسئله در نظام موضوعات،سیاسی کردن نقدها،تعریف خط قرمزهای قبیله ای برای عدالت (به جای مرزهای اعتقادی و اخلاقی) و تبدیل آن به دعوای حیدری-نعمتی برای به محاق بردن اصل عدالتخواهی و مطالبه گری از یک سو و سکوت در برابر انحراف در بقیه ارزش های دینی مانند تحجر، تکفیر و اشرافیگری به نام دین و انقلاب از سوی دیگر است. #علی_ریاحی_پور @marghoomat

🔺همه ی هستیمو مدیون چشاتم میدونی #نوستالژی #حاج_عبدالرضا_هلالی @marghoomat

⭕ عامل ناامیدی؛ پرسشگران یا کارگزاران! 🔸همواره و خصوصا در سالیان اخیر عده ای در مواجهه با جوانان انقلابی و توده های مختلف مردمی این نکته را مطرح می کنند که انتقادها، پرسش‌ها و بیان اشتباهات و خلاصه امر به معروف و نهی از منکرهای شما باعث و سبب ناامیدی و القای یاس و دلسردی عموم مردم می شود! فلذا هیس! کسی فریاد نزند. 🔸خلاصه گزاره بالا آن است که علت ناامیدی مردم،منتقدین و پرسشگران سیاسی هستند و اینانند که بذر تردید و تشکیک را می پاشند. اما به راستی آیا علت حرمان، سرخوردگی و دلسردی مردم پرسشگران هستند یا عاملیت های سیاسی؟ آیا منتقدین به عملکرد پرسشگران سیاسی، در شناخت علت و معلول ماجرا دچار خطا و اشتباه نشده اند؟ آیا ریشه ناامیدی ها را باید در برخی تصمیمات، اقدامات و مواضع کارگزاران جست و جو کرد و یاانتقاد محدود ولو تیز و تند تنی چند از جوانان انقلابی؟کدام روی سکه علت العلل ناامیدسازی مردم است؟کدام روی این معادله در حال تکمیل کردن پازل دشمنان هستند و اعصاب و روان مردم را به بازی گرفته اند؟ 🔸از منظر نگارنده اقدام ضدانقلابی، ضد امنیتی و ناامید ساز در بستر اجتماعی، خود اون حادثه،موضع و اقدام و تصمیم است و نه بیان پرسش و انتقاد نسبت به آن اقدام و تصمیم و...؛اگر تصمیم غلط، موضع اشتباه و اقدام ناصوابی رخ ندهد، مساله ای اساسا پیش نخواهد آمد که حالا عده ای بخواهند آن را به باد انتقاد بگیرند.آنچه معیار و مبنای امیدواری و ناامیدی مردم است؛واقعیت می باشد. این واقعیت را چه کسی رقم می زند؟پرسشگر سیاسی یا عاملیت سیاسی؟ این عاملیت است که با اقدامی غلط می تواند پمپاژ ناامیدی کند و با تصمیمی درست بذر امیدواری را بکارد. 🔸 پس اساسا ریشه ایجاد ناامیدی را باید در تصمیمات، اقدامات و مواضع عاملیت سیاسی جست و جو کرد.مقاطع زمانی متعددی را می توان مثال زد که اتفاقا به واسطه عملکرد مسئولین وقت، میزان امیدواری مردم مطابق آمارهای رسمی شدیدا افزایش کرده و خود مردم با دیدن واقعیتها، مقابل روایت‌های غلط دشمنان می‌ایستادند. نمونه مثبت آن را می توان در سال‌های 84 الی 88 در دولت نهم و نمونه منفی این معادله را می توان در هشت سال دولت حسن روحانی مشاهده و ارزیابی کرد. هشت سالی که اقدامات مسئولین وقت موجی از ناامیدی و نارضایتی را تولید کرد. تنها دوای پروژه ناامید سازی مردم اصلاح رویها،سازوکارها،ساختارها و اقدامات و مواضع مسئولین و کارگزاران نظام است. 🔸 اما چه چیزی این ناامیدی را دوچندان و تبدیل به بن بست ذهنی و انسداد گفتمانی میکند؟چه چیزی مردم را به این نتیجه میرساند که مسائل قابل اصلاح نیست و هیچ روزنه امیدی را باقی نمیگذارد؟مهم ترین عامل جهت ایجاد و القای ناامیدسازی اجتماعی،عدم وجود و یا حذف پرسشگران سیاسی است.ادعای نگارنده آن است که اتفاقا پرسشگری و مطالبه گری سیاسی امید را در دل مردم افزایش میدهد.چرا؟بخوانید. 🔸 وجود جریان پرسشگر در زمانی که همه مشی محافظه کارانه را پیشه خود کرده اند و دمی بر نمی آورند،اسباب امید مردمی را فراهم میکند که صدایشان به جایی نمیرسد و اساسا احساس میکنند صدایی ندارند.در اوج بی صدایی صدای اقلیت پرسش‌گری را می شنوند که مطالبات آنان را سر دست گرفته و به مسئولین نهیب می‌زنند. یکدست انگاری حاکمیت و اثبات این گزاره که همه دستشان در یک کاسه است،خطرناک ترین فهم از حکمرانی امروز کشور است؛این تصور را چه جریانی می تواند برای مردم بشکند؟جریان پرسشگر سیاسی. 🔸آیا وقتی که مردم می بینند عده ای جوان حزب اللهی با ادبیات انقلاب اسلامی، مسئولین جمهوری اسلامی را نقد میکنند و مطالبات و دردهای مردم را فریاد میزنند،اسباب ناامیدی مردم و یا امیدواری مردم را فراهم میکند؟اینکه در ماجرای هفت تپه و هپکو و ماشین سازی و... دانشجویان انقلابی بر خلاف بسیاری از مسئولین وقت در کنار کارگران ایستادند و مشکل شان را حل کردند باعث امیدواری آنان به نظام می شود و یا سکوت سنگین و کَر کننده بخش کثیری از دلبستگان و مسئولین وقت جمهوری اسلامی؟ دهها مثال دیگر می توان زد که اگر جریان پرسشگر نبود و حاکمیت خودش با تشخیص خودش تصمیمات را پیش می برد، ناامیدی ها دوچندان و اندک روزنه های امید هم کور می شد. در بسیاری از موارد تنها امید مردم،همین جوانان انقلابی و پرسشگری هستند که صدای آنان بوده و بن بست شکنی کرده و حقیقت انقلاب اسلامی را نمایان کنند. 🔸 فلذا اگر امروز دنبال امیدآفرینی و مقابله با پروژه ناامیدسازی مردم توسط دشمن هستید، اولا یقه مسئولین و عاملیت های سیاسی را بگیرید که هیچ چیزی مثل تصمیمات،اقدامات و مواضع آنان در ایجاد و نابودی امیدواری مردم اثر ندارد و ثانیا اینکه جریان پرسشگر سیاسی را تقویت و حمایت کنید و بدانید و بدانیم که اگر این جریان بمیرد و حذف شود،اندک امیدهای باقی مانده مردم هم ناامید شده و امید به اصلاحات برای همیشه می میرد. #علی_ریاحی_پور @marghoomat