مرقومات/علی ریاحی پور
بریده باد...
تو این ایام چه در فاطمیه اول چه در فاطمیه دوم جلسات مختلفی رو رفتم و پای منبر آقایون علما و مدح و مرثیه گویی مادحین اهل بیت نشستیم، بلکه چیزی یاد بگیریم.
.
بلاشک فاطمه،فاطمه است اما این فاطمه ای که غالباً این روزها از آن شنیدم فاطمه نبود. فاطمه ای که خلاصه شود در گزاره هایی چون: دَر و دیوار و کوچه و مسمار و آتش و هیزم و در پایان هم احساس ترحمی و.. همه ی فاطمه نیست. فاطمه ای که اهل #قعود است و نه #قیام.
اشکال آن است که از پشت در رفتن بگوییم اما چرایی آن را نگوییم.
اگر شهید مطهری در قید حیات بود فکر میکنم بعد از نگاشتن کتاب حماسه حسینی به فکر نگارش کتاب #حماسه_فاطمی می افتاد.
.
منبر ها و مرثیه هایی که از همه چی میگویند اما از خطبه انقلابی، صریح و بدون لکنت فاطمه در منکوب کردن اعاظم و علما و انصار و مهاجرین چیزی نمی گویند.
از #الجار_ثم_دار فاطمه که بیان گر مسئولیت اجتماعی و لزوم کنش گری های اجتماعی می باشد سخنی گفته نمی شود، از خانومی که تک تک به در خانه انصار و مهاجرین رفت و از #اصلح بودن علی گفت و اندکی در بیان حق #مصلحت_سنجی نکرد و حاضر نشد مصداق روایت #الساکت_اخو_الراضی شود، سیلی خورد و هزینه داد تا امر به معروف و نهی از منکر را تا ابد الدهر به یادمان بیاندازد حال چه مخاطب امر و نهی ما آن دومی و اعوانش باشند و چه فلان آیت الله و انصارش.
.
وقتی از فاطمه ی معترض، انقلابی، فریاد گر و غیر محافظه کاری که نسبت به ارتجاع گفتمانی به ارزش های جاهلی قبل از انقلاب نبوی و تن آسایی و تن پروری و #راحت_طلبی و خو گرفتن به وضع موجود و سر سفره انقلاب پیامبر نشستن خواص هشدار می دهد سخنی به میان نیاوریم، دیگران از فاطمه ای ساکت و مظلوم و مهجوری که در شب و در میان تاریکی تشییع و تدفین شده روایت گری می کنند.
روايت و قرائتی که در آن #معنویت تهی از #عدالت و #عبادت تهی از #مسئولیت است؛ قرائتی تخدیری که خروجی ای جز انفعال و #محافظه_کاری و #ارتجاع و درجازدگی هویتی ندارد.
پ.ن: این سخنرانی رهبر انقلاب در سالهای اول دهه پنجاه شمسی ایراد شده است.
#علی_ریاحی_پور
@marghoomat