🔴اهمیت راهبردی #دعا 🔶"دعا" در ادبیات دینی ما زمانی به استجابت نزدیک میشود که از سر درد و دغدغه باشد؛ به عبارت دیگر، دعا باید از درون، از منتهای دل بجوشد و فوران کند، دعای زورکی نداریم، دعا در نتیجه طی شدن یک فرآیند درونی شکل میگیرد و "دعا" میشود؛ برای همین است که میگویند اضطرار عامل اجابت دعاست، اضطرار هم بیرونی و تحمیلی و زورکی به وجود نمی آید... 🔶این مقدمه ها را گفتم تا اشاره ای کنم به یکی از دعاهای ماه مبارک رمضان... اللهم اشف کل مریض...اللهم اغن کل فقیر...اللهم فک کل اسیر...اللهم رد کل غریب... با توجه به مقدمه، میتوانیم درباره این دعا بگوییم که این آرزوهای مهم و بزرگ، صرفا ارزوهایی خیالی و اتوپیایی نیستند؛ این ها مسائل واقعی ائمه بوده اند. 🔶ما حتما نمیتوانیم برای همه فقرای جهان کاری کنیم، اما این دعا به ما یاد میدهد که ارتفاع دغدغه هایمان را به اندازه نهایت کار بالا ببریم... 🔶کل مکروب...کل اسیر....کل فقیر... یعنی لزوما دغدغه های آدم ها نباید به اندازه میزان توانستنشان باشد، ما وسعمان محدود است اما فکر میکنم این دعا به ما یاد میدهد که دغدغه داشتن و به فکر بودن و دعا کردن هم جزئی از عمل حساب میشود؛ به همین دلیل هم هست که پیامبر(ص) میفرماید اگر کسی شب بخوابد و در #فکر "اهتمام" به امور مسلمین نباشد، مسلمان نیست... 🔶یعنی پیامبر(ص) شرط مسلمانی را اهتمام و توجه به امور مسلمین میدانند، یعنی باید نهایی و آرمانی و غایی و حداکثری فکر کنیم، و بعد زمینی و واقعی در حد وسعمان عمل نمائیم... اما در همین عمل کردنمان هم باید نگاه نامحدود داشته باشیم، احتمالا به همین دلیل است که در روایت داریم: انما الاعمال بالنیات... یا در جایی دیگر داریم: النیه افضل من العمل... یعنی اصل به نیت است و نه عملِ صرف... 🔶نیت است که #عمل را نامحدود کرده و جهت دهی میکند، با این اوصاف باید جهانی فکر کنیم... 🔶باید در صدد ریشه کن کردن همه مفسدین عالم باشیم... باید در اندیشه نابودی مطلق #فقر باشیم... باید برای تمام‌ #مظلومین و #مستضعفین_عالم، غصه بخوریم و اشک بریزیم... باید درونمان مالامال از بغض و نفرت همه #ظالمین باشد؛ چه داخلی آن چه خارجی اش... #علی_ریاحی_پور @marghoomat