السَّلامُ عَلَیک یا امَّ الْمَصآئِبِ یا زَینَبُ  ▪️مرثیه و روضه▪️ 🔻روضه جانسوز🔻 #حضرت_زینب (سلام الله علیها) 🔘 #استاد_انصاریان 📓مرثیه #حضرت_زینب_کبری (سلام الله علیها) ┈••✾•🍃⚫️🌿•✾••┈┈

🏴 السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (علیه السلام) با کاروان #امام_حسین (علیه السلام)‼️ آیا یزید از جنایت هولناکش در کربلا پشیمان شد⁉️ سخنان و روشنگری های #امام_سجاد (عليه السلام) و #حضرت_زینب (سلام الله علیها) در شام چنان تاثیری در مردم گذاشت که يزيد براى كم كردن فشار افكار عمومى هنگام غذا خوردن #امام_سجّاد (عليه السلام) را بر سر سفره خود مى نشاند! و به حضرت زينب و زنان بنى هاشمى (علیهم‌السلام) اجازه داد كه براى #امام_حسين (عليه السلام) عزادارى نمايند و #حضرت_زينب_كبرى (عليها السلام) نيز به مدت هفت روز براى آن حضرت مراسم عزا برپا كرد و زنان شامى در آن مجلس حاضر شدند؛ تا آنجا كه نزديك بود مردم به قصر يزيد بريزند و او را بكشند كه دستور داد آن مراسم را تعطيل نمايند و از آن پس يزيد سعى مى كرد گناه را بر عهده پسر مرجانه(ابن زياد علیه اللعنه) بيندازد و او را متّهم اصلىِ چنين جنايتى معرّفى كند! سيوطى ـ دانشمند معروف اهل سنّت ـ مى نويسد: يزيد ابتدا از كشته شدن امام حسين (عليه السلام) و خاندانش خوشحال شد، امّا بر اثر خشم مسلمين از آن كار اظهار ندامت مى كرد، ولى با اين حال مردم از او خشمگين بودند و حق داشتند كه او را دشمن بدارند. طبرى نيز نقل مى كند: يزيد پسر مرجانه را لعنت مى كرد و مى گفت: «فَبَغَّضَني بِقَتْلِهِ إِلَى الْمُسْلِمِينَ وَ زَرَعَ لي في قُلُوبِهِمُ العَداوَةَ، فَبَغَّضَنِي الْبَرُّ وَ الْفاجِرُ بِمَا اسْتَعْظَمَ النَّاسُ مِنْ قَتلي حُسَيْناً»؛ ابن زياد مرا با كشتن #حسين (عليه السلام) منفور مسلمانان قرار داد و بذر عداوت آنان را با من در قلبشان كاشت. و چون كشتن #حسين (عليه السلام) براى مردم گران آمده همگان مرا دشمن مى دارند. به يقين اين عقب نشينى مصلحتى يزيد و تغيير موضع سياسى بر اثر خطبه هاى افشاگرانه #حضرت_زينب و #امام_سجاد (عليهما السلام) در شام و بيدارى مردم بود، و گرنه هرگز يزيد با آن سابقه و آن كلمات مسرّت آميزى كه در آغاز بر زبان راند، از كار خود پشيمان نبود و از اين رو، پسر مرجانه و ديگر فاجعه آفرينان حادثه #كربلا را هرگز محاكمه و مجازات نكرد و همچنان آنان را بر مناصبشان باقى گذاشت! 📚 عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، ص 612، 617 و 621