مادر سقراط ماما بوده است و سقراط مى گفت: من مانند مادرم پيشه مامایى پيش گرفتم. او كودكان را در زادن كمك مى كرد و من جانها را يارى مى كنم كه زاده شوند؛ يعنى به خود آيند و راه كسب و معرفت را بيابند. اين بود گفتار سقراط، استاد افلاطون، استاد ارسطو. بنابراین چگونه خرسند نباشم که پیشه ی با ارج مامایی را که چون سقراط پیشه ی خود کرده بود پیش گرفتم؛ و یا دارم باغبانی می کنم. اگر آن باغبان نهال می پروراند این باغبان کمال می پروراند. سخنی دیگر در خویشتن نهفته دارم که فاش کردن آن را بهتر از پنهان داشتنش می بینم و آن این است که فروردین هزار و سیصد و پنجاه و چهار فرا رسیده است. راستی دارم از روش و ایین ناپسند و عادات و رسوم خسته کننده و بی ریشه و بی اندیشه ی این مرز و بوم فرار می کنم. دیوجانس (۳۲۳-۱۳ ۶م.) را دیدند که در میان روز با فانوس روشن می گردید. سبب پرسیدند، گفت: انسان می جویم. عارف رومی در این بیت نظر به وی دارد که فرمود: دی شیخ گِرد شهر همی گشت با چراغ کز دیو و دَد ملولم و انسانم آرزوست و نیز وقتی مردم شهرش او را تبعید کردند، کسی به طعن گفت: «همشهریان تو را از شهر راندند.» گفت: «نه چنین است، من آنها را در شهر گذاشتم.» باری بیم من درباره ی دوستان نو سفرم است که مبادا در این روزها دستخوش ناشایست ها شوند. خرد خودتان را داور بگیرید و از وی بپرسید که آیا آدمی برای بیهوده کاری ها، ولگردی ها، یاوه گویی ها، هرزگی ها و نشخوار کردن از بام تا شام و از شام تا دل شب است؟ آیا پوشش های گوناگون مایه ی پیشرفت و بزرگی کسی خواهد بود؟ آیا در مرز و بومی که از سویی با پوشاک های رنگارنگ چون بوقلمون و طاووس از کوچه و برزن به در آیند، و از سوی دیگر هم سالان و ابنای نوع و وطن شان در برابر آن ها چون بوتیمار سر به زیر پر گرفته بدان ها می نگرند، مردم آن مرز و بوم روی رستگاری را خواهند دید؟ دوستان دانش پژوه و دانش پرورم! این سرای هستی یک کتاب خانه ی بزرگ است و این همه هستی ها هر یک، کتابی از این کتاب خانه است. این کتاب ها را فهمیده ورق بزنید. ببینید آیا یک خط خطا حتی یک کلمه ی ناروا در آنها پیدا می شود؟ آیا در کارهای گوناگون این همه هستی ها یک کار بیجا دیده می شود؟ امید است که با بلند اندیشی این ذوات عزیز که آحاد نامور اجتماع آینده ی نزدیک ما خواهند بود، دارای مدینه ی فاضله شویم. در همین جا سخن را کوتاه کنیم و گوییم به امید دیدار. #دروس_معرفت_نفس #علامه_حسن_زاده_آملی #معرفت_نفس #خودشناسی #علم_النفس #بیداری #آگاهی #حکمت درس دهم قسمت چهارم @shakhehtoba

#قرائت در هر نشأه صورتى دارد، قرائت اين نشأه با اين لب و دهن است، و مطابق عوالم و نشئات قرائتها تفاوت دارد. شما در #بيدارى كه حرف مى‏ زنید طورى است، و در عالم خواب كه با آن بدن برزخى حرف مى‏ زنيد طور ديگر است آن دهن كارى به اين دهن ندارد آن گويا است و اين بسته و خاموش، بقول #ملاى_رومى در دفتر سوم #مثنوى در بيان اين كه تن روح را چون لباسى است، و اين دست آستين دست روح است، و اين پاى موزه پاى روح: تا بدانى كه تن آمد چون لبيس‏ رو بجو لابس لباسى را مليس‏ روح را توحيد الله خوشتر است‏ غير ظاهر دست و پاى ديگر است‏  دست و پا درخواب بينى ايتلاف‏  آن حقيقت دان مدانش از گزاف‏ آن توئى كه بى‏ بدن دارى بدن‏ پس مترس از جسم، جان بيرون شدن‏ روح دارد بى‏ بدن بس كار و بار مرغ باشد در قفس بس بیقرار باش تا مرغ از قفس آيد برون‏ تا ببينى هفت چرخ او را زبون‏ و از مرحله #عالم خواب هم بالاتر برويم و به #باطن عالم نزديكتر بشويم، و هكذا هرچه به عالم بالاتر و عالى و اعلى ارتقا و اعتلاء بيابيم، آيات قرآنى و قرائتها و بدنها و حرفها و درجات تفاوت دارند و تفاوت به كمال و اكمل و تمام و اتم است همانطور كه #امام باقر علوم نبيين فرموده است: اللهم انى اسألك من كلماتك بأتمها و كل كلماتك تامة، اللهم انى اسألك بكلماتك كلها. از معلم اول #ارسطو منقول است كه: الانسان العقلى فيه جميع الاعضاء التى فى الانسان الحسى على وجه لائق به (صفحه ۱۱۴ جلد ۴ اسفار) و اين كلامى كامل و سخنى سخت استوار است. 📖هزار و یک نکته/نکته ی ۵۰۵ ✍علامه حسن زاده ی #آملی 💯نو+جوان کانال #حقیقت جویان و خداپویان @nojavan_e_nokhbe