سخن درباره ی نوعی زیست به اسم زیست توسعه یافته است. در زیست توسعه یافته #لذت است که اصالت دارد. #مادر اگر فرزندان کمتر داشته باشد یا اصلا فرزند نداشته باشد ، لذت و تمتعش در دنیا بیشتر است. اگر مبنا لذت باشد ، #عقل حکم می کند که #بچه_دار نشود؛ چون با دشواری هایی همراه است؛ نُه ماه بارداری و پس از آن، نامتناسب شدن بدن و بعد هم دو سال زحمت شیر دادن و تر و خشک کردن و نگرانی های بعدی. این مادر نه میتواند به #تفریح و مسافرات برود ، نه می تواند تحصیلش را ادامه دهد و نه می تواند سر کار برود و پول درآورد. لشری که در زندگی اش لذت اثل باشد، مسئولیت نمی پذیرد. تفاوتی بنیادی در کار است: دنبای توسعه یافته مبتنی بر رهایی و لذت است و دنیای متدین مبتنی بر #تکلیف. ص۱۳۷ #ماجرای_فکر_آوینی

آیا اگر کسی صرفا #شعاردینی بدهد، انسان باید دنبال‌ش راه بیفتد؟ یا باید حرفش را با عمل‌ش مقایسه و تطبیق کند؟ مگر انسان #عقل و #شعور ندارد که رفتار مخالف با حرف را ببیند و باز هم به گوینده اعتماد کند؟ ... ص۱۱۰ بینش و نگرش ؛ سلوک عاشورایی منزل نهم؛ آیت الله مجتبی تهرانی؛

صرف اینکه کسی بگوید:" من نمی دانستم"، بریءالذمه نمی‌شود #وظیفه است بروی و یادبگیری. خدا به تو #عقل و #شعور داده، #معیار داده، تا راه را بیابی و به بیراهه نروی. ص۱۱۴

آیا اگر کسی صرفا #شعاردینی بدهد، انسان باید دنبال‌ش راه بیفتد؟ یا باید حرفش را با عمل‌ش مقایسه و تطبیق کند؟ مگر انسان #عقل و #شعور ندارد که رفتار مخالف با حرف را ببیند و باز هم به گوینده اعتماد کند؟ ... ص۱۱۰ بینش و نگرش ؛ سلوک عاشورایی منزل نهم؛ آیت الله مجتبی تهرانی؛