🔸غزه جهان را از استعاره و نماد و کنایه بی‌نیاز کرده است! این کاریکاتور می‌توانست اثر یک هنرمند در نشان دادن واقعیت شعارهای دروغین جهان ما باشد... اما نیست! هنرمند هیچ نشانه‌ای را خرج نکرده، او تنها اتفاقی را به تصویر کشیده که افتاده است... جعبه‌های کمک غذایی آمریکا که از هواپیما روی سر مردم گرسنه غزه افتاده تا کنون باعث مرگ چند نفر شده است... فکر نمی‌کنم چنین وجه تراژیکی به تخیل هیچ نویسنده‌ای هم راه یافته باشد! 🔹ما واقعی‌ترین سیمای جهان را به چشم می‌بینیم و وجه خطرناک‌تر این واقعیت، همین عجز ما از انجام هر کاری است... تفسیری از عقلانیت را به ما تجویز کرده‌اند که پذیرش این وحشتِ انسان‌کش را به عنوان واقعیت در پیش‌فرض‌های خود ثبت کنیم 🔸ننگ بر عصر و زمانه‌ای که ما زندگان آن هستیم و بدون شرم کردن، اعداد را روی نمودار می‌بریم و می‌گوییم چند کودک با گلوله کشته شده‌اند و چند کودک دیگر بر اثر گرسنگی مردند... گویی ذهن ما هنوز توان جمله‌سازی این را ندارد که  بر اثر گرسنگی نمی‌میرند، کشته می‌شوند! «محمدصادق فرامرزی» #جهان #فلسطین #رنج #هنر #مصیبت #زمان #مواد_غذایی @Esrar3

° امروز یک جهان قاتل غزه است. شما می دانید جهان دقیقا کجاست؟ جهان شاید همه چیز است. از غذایمان گرفته تا چهره ها، اسم ها، کلمات، خاطرات و ... جهان تمام چیزی ست که چشم و گوش و زبان مان آن را لمس می کند و کم کم به آن چنان خو می گیرد که فرزندی در شکم به مادر. جهان ما آمریکایی ست و مأمنِ چیزی ناچیز به اسم اسرائیل. می دانید؟ در جهان آمریکایی همه چیز با عادی سازی در گذر زمان پیش می رود. عادی سازی مگر چه چیز عجیب غریبی باید باشد؟ همیشه عادی سازی را در رده های سیاسی- فرهنگی و دیپلماتیک گفته اند اما من فکر می کنم همین که ما ۱۷۰ روز را با همین جفت چشم هایمان دیدیم و توانستیم غذا بخوریم و بیاشامیم و بخوابیم و نمیریم یعنی عادی سازی. همین که ما توانستیم ببینیم و کنارِ دیدن به همین یک بند مو زندگی نداشته ادامه بدهیم یعنی عادی سازی. دستکم باید می مردیم و نمردیم و نمردن این روزهایمان خبر تلخی شده برای تک تک مان. باز هم فکر می کنم اسرائیل خیلی وقت است در ما عادی شده. آن مراحل دیپلماتیکش آخرین مرحله است که علنی می شود وگرنه قبلش راه های زیادی را طی کرده تا توانسته به پشت دروازه‌ی چشم مان برسد. من به همین جهانِ قاتل مان فکر می کنم. چون ما دیدیم و با همین یک جفت چشم مان بخشی از همین جهانی بودیم که ما را به این نقطه رسانده. جهان؛ آجر بر آجر چیدن است و ما با این چشم‌ها، وسط این بنای نامیمون جهان، آجری شدیم بر آجرها. ما خودمان به چشم غزه کشته ایم. امروز قاتلِ غزه جهان است و چشم های ما تماشاچیان، سیاهی بر سیاه‌لشکریِ این جهان. آن چشم و گوش و زبان و دهانی که دیگر این جهان را بر نمی تابد کجاست؟ آن چشمی که بپرسد کجاست، کجاست؟ روزی که قلب ساعت‌ها چنان بایستد که دیگر زندگی قدم از قدم برندارد، آن روز با همه ی تلخی و سختی و دشواری اش بزرگ ترین خبر برای من خواهد بود. آن روز یقین می کنم جهان مان در حال فرو ریختن است. جای دوری هم نمی روم، من صدای شکستن جهان‌مان را در همین خانه، در خودم خواهم شنید. #جهان #زمان #خبر #آمریکا #زندگی #خانه #اصرار @Esrar3