✅ به نام خدای منان ✅ کوفه را اینگونه بشناسیم!! (۷) این افراد عمیقا به خاندان اهل بیت (ع) عشق می ورزیدند و همانها بودند که پس از مرگ معاویه، باب نامه نگاری با امام حسین (ع) را گشودند. (تاریخ الطبری، ج 4، ص 261) شیعیان عادی با وجود علاقه زیاد به اهل بیت (ع)، اما بخاطر زهر چشم والیان اموی ترسیده شده بودند و تا احتمال پیروزی را قطعی نمی دیدند دست به قیام نمی زدند. شاید علت اصلی نامه نگاری آنها و نیز پیوستنشان به نهضت مسلم و قیام مختار نیز به جهت قطعی دیدن پیروزی آنها بوده است، از این رو پس از استشمام بوی شکست نهضت مسلم، از دور او پراکنده شدند. در مقابل اما حزب اموی نیز درصد قابل توجهی از مردم کوفه را تشکیل می داد. در مدت بیست سالی که از حکومت بنی امیه بر کوفه می گذشت، آنها بسیار قوی شده بودند. (مقتل الحسین، علیه السلام، عبدالرزاق موسوی مقرم، چاپ پنجم: [قم]، دارالکتاب الاسلامی، 1399 ق، ص 149; حیاة الامام الحسین، علیه السلام، ج 3، ص 441) همزمان با جدی شدن قیام حسین (ع) اموی های کوفه نیز به یزید نامه نوشتند و به وی هشدار دادند. (الکامل فی التاریخ، عزالدین ابوالحسن علی بن ابی الکرم معروف به ابن اثیر، تحقیق علی شیری، چاپ اول: بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1308 ق، ج 2، ص 535) روان شناسی جامعه کوفه صفات و ویژگیهای مثبت کوفیان الف) شجاعت؛ عنصر شجاعت کوفیان در جنگهای سه گانه حضرت علی (ع) یعنی جمل، صفین (تا قبل از فتنه قرآن بر سر نیزه کردن) و نهروان به یاری آن حضرت آمده و موجبات پیروزی سپاه حضرت را فراهم آورد. این عنصر، پس از فتنه صفین کم کم رنگ باخت! به گونه ای که ترس از سپاه شام در دل آنها جای گرفت. در مقابل شبیخونها و غارتهای شامیان به شهرهای تحت فرمان حضرت علی (ع) در سال 39 هجری، عکس العمل مناسبی از خود نشان ندادند و همین امر موجب گلایه شدید حضرت از آنها شد. خطاب به آنان فرمود؛ «ای اهل کوفه [شما را چه شده است] هرگاه خبر حرکت لشکری از سپاه شام را می شنوید، به خانه های خود پناه می برید و در خانه را به روی خود می بندید، چنانچه سوسمار و کفتار به خانه خود می خزد.» (تاریخ الطبری، ج 4، ص 103) ب) حمیت دینی: این خصلت در سال 30 ق باعث عزل فرماندار شرابخوار و فاسق کوفه یعنی «ولید بن عقبه» گردید، به گونه ای که عثمان خلیفه سوم را مجبور به اجرای حد شرابخواری بر او در مدینه نمودند. (تاریخ الطبری، ج 3، ص 329 و پس از آن) ج) علم: کوفه از نظر علم و هنر کم شهری نبوده، برای خود یال و کوپالی داشته است. مکتب فقهی، حدیثی و نحوی، مجلس نهصد نفری درس امام صادق (ع) در مسجد کوفه، ابداع خط کوفی و مجتهدان بنام از جمله شناسنامه درخشان کوفیان بوده است. 👈 ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ یا عالم و یا حکیم! ✅ آیا « اِبْنِ مُقْله شیرازی» را می‌شناسید؟! (1) عصر روز پنجشنبه ۲۱ شوال ۲۷۲ق در بیضا فارس متولد شد. ابوعلی محمد بن علی بن حسین (حسن) بن عبدالله شیرازی ملقب به اِبْنِ مُقْله مردی ایرانی است که از هر انگشتش هنر می¬بارد. یک ایرانی از تبار سلمان فارسی که مظلوم است و ناشناخته.! پدرش؛ ابوالعباس علی‌ بن حسین ملقب به مقله، خطی زیبا داشته و قرآنی نوشته كه ابن‌ ندیم آن را دیده است. از اساتید وی می¬توان به «ابوالعباس ثَعْلَبْ» و «ابوبكر ابن دُرید» اشاره کرد. ابن مقله در علوم و فنون مختلف از جمله؛ فن بلاغت، حفظ لغت، علم اِعراب و فنون شعر نیز استاد بوده است. اشعار وی زیبا و ملیح بوده و توقیعات او بی‌مانند و بسیار زیبا شمرده شده است. بیشتر تاریخ‌دانان از ابن‌مقله به‌عنوان اولین مبتکر خوشنویسی اسلامی نام می‌برند و او را اولین کسی ذکر می‌کنند که کتابت را به یک هنر ارتقاء داد. ابن ندیم مرتبه كمال هنر خوشنویسی را مخصوص این دو برادر (ابن مقله و برادرش) دانسته است. ثعالبی نیز ضمن آن كه خط وی را نیكوترین خطوط دنیا و غیرقابل توصیف دانسته به نامه‌ای اشاره كرده كه در كلیسای قسطنطنیه بوده و در جشن‌ها، آن را در حجره ویژه‌ای از حجره‌های عبادت به نمایش می‌گذاشتند و از زیبایی و ملاحت آن در شگفت می‌ماندند. بیشتر كسانی كه شرح حال وی را نوشته‌اند، او را نخستین مخترع و مبتكر رسم‌الخط بدیع و شیوه جدید خط عربی دانسته‌اند. در واقع ابن‌مقله با بررسی و نظام بخشیدن به خطوط مختلف رایج در زمان خود خطوط ششگانه را نظم داد و به آن‌ها هویت واقعی بخشید و برای آن‌ها قواعدی وضع کرد. 👈 ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#تقویم_نگار 🗓 ☘ پنجشنبه 🔅 ۱۰ مهر ماه ۱۳۹۹ 🌙 ۱۳صفر ۱۴۴۲ 🎄 ۱ اکتبر ۲۰۲۰ 🔎رویدادهای مهم تاریخی امروز: 🔸روز سالمندان 🔹وفات آیةالله سيد ابوالفضل موسوی تبريزی(۱۴۲۴ق) ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای منان ✅ کوفه را اینگونه بشناسیم!! (۸) عمر؛ خلیفه دوم، هنگام مشایعت انصار بسمت کوفه، به آنها گفت؛ «شما به سمت مردمی می روید که قرآن در سینه هایشان است و صدای قرآن خواندن آنها مانند همهمه زنبوران عسل به گوش می رسد.» (الطبقات الکبری، محمدبن سعد کاتب الواقدی، تحقیق سخاد، بیروت، دار صادر، 1377 ق، ج 6، ص 7) بعدها با پایتخت قرار دادن این شهر توسط حضرت علی (ع) در سال 36 ق، مهاجرت اصحاب از شهرهای بزرگ اسلامی به کوفه رشد بیشتری یافت، به گونه ای که تعداد اصحاب شرکت کننده در جنگ صفین را 2080 نفر ذکر کرده اند؛ 900 نفر آنان از شرکت کنندگان در بیعت شجره و 78 نفر آنان از شرکت کنندگان در جنگ بدر بودند. درباره رشد آگاهی کوفیان نسبت به بعضی از علوم اسلامی ذکر همین نکته کافی است که؛ اکثریت گروه 12 هزار نفری خوارج از قراء و حافظان قرآن بودند. (مروج الذهب، ج 2، ص 347) به نظر می رسد مجموع صفات سه گانه فوق است که باعث ورود روایاتی از زبان ائمه اطهار (ع) در مدح کوفه گردیده است. روایاتی که در آنها از کوفه با عناوینی همچون «جمجمة الاسلام »، «کنزالایمان »، (گنج ایمان) و «شمشیر و نیزه خدا که آن را هرجا بخواهد قرار می دهد» یاد شده است. (فضل الکوفه و مساجدها، محمد بن جعفر مشهدی حائری، تحقیق محمد سعید طریحی، بیروت، دارالمرتضی، ص 71) صفات و ویژگیهای منفی کوفیان الف) دنیاطلبی؛ در جنگ جمل که احتمال پیروزی حضرت علی (ع) بر سپاه دشمن کم بود، تقریباً ده درصد جمعیت کوفه به آن حضرت پیوستند، یعنی دوازده هزار نفر.! (تاریخ الطبری، ج 3، ص 513) گرچه این تعداد کم از میان افراد با ایمان و شجاع کوفه بودند و توانستند سرنوشت جنگ را تغییر دهند اما در جنگ صفین که حکومت علی (ع) را سامان یافته دیدند و امید فراوانی به پیروزی و کسب غنیمت جنگی داشتند، رغبت بیشتری به شرکت در جنگ نشان دادند، به طوری که تعداد سپاهیان آن حضرت (ع) را در این جنگ بین 65 تا 120 هزار نفر نگاشته اند. (تاریخ التمدن الاسلامی، ج 4، ص 64) پس از حضرت علی (ع) تعداد فراوانی از کوفیان به سپاه امام حسن (ع) پیوستند، اما هنگامی که ضعف آن سپاه را مشاهده نمودند، دسته دسته خود را از آن بیرون کشیدند. این در حالی است که نام امام حسن (ع) به عنوان خلیفه، توسط چهل هزار کوفی، بلافاصله بعد از شهادت حضرت علی (ع) اعلام شد.! معاویه اما توسط چهار نفر سرشناس کوفی، از امام (ع) جاسوسی می کرد. حتی برخی از سران کوفه حاضر شدند به خاطر معاویه، امام حسن (ع) را به قتل برسانند. عده‌ای از اشراف و روسای قبایل کوفه، مخفیانه به معاویه نامه نوشتند و طی آن اطاعت خود را اعلام و او را به حرکت به سمت کوفه تشویق کردند. همچنین اطمینان دادند به محض نزدیک شدن معاویه، به او خواهند پیوست که حضرت (ع) از محتوای نامه‌ها باخبر شد. (کوفه و نقش آن در قرون نخستین، رجبی، محمد حسین رجبی، تهران، دانشگاه امام حسین(ع)، ۱۳۷۸، ص ۲۸۴) 👈 ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅بسم الله الرحمن الرحیم ✅تبریک تبریک!! در سالروز نام گذاری به سالمندان عزیز عرض تبریک و گرامیداشت به جوانان پرنشاط دیروز، عصا به دستان و ریش سفیدان امروز! عبارتی که بارها به عنوان دعا نثار ما کردند اینست؛ «پیر شی جوون!!» گرچه شاید بارها سَرسری از این دعای پر مغز گذر کردیم؛ اما در این سه کلمه، معانی مثبت و مفیدی به کالبد جان، تزریق می شود. «پیر شی جوون» در نگاه ابتدایی؛ یعنی؛ از جوانی ات خیر ببینی. در این ایام نشاط و شادابی جوانی، بهترین ها را نصیب خویش بگردانی! بجای دنبال دوست و رفیق بودن، سیاحت در فضای غیر حقيقي، کام گرفتن و امتحان کردن کافی شاپ و رستوران های سنتی و مدرن سطح شهر، و مواردی که بوق ممتد دارد و قابل نوشتن نیست؛ بد نیست به دنبال خوشی های بهتر و والاتر رفتن! در جوانی از فکر خود، در جهت آینده ای درخشان استفاده کردن! به دنبال کار و فعالیتی رفتن که هم درآمدزا باشد و هم لذت بخش! در اوایل شنگولی جوانی، خانواده تشکیل بدهد. همسری همدم بگیرد. زیبایی های جوانی را باهم سپری نمایند. در بهار زندگی، در کنار یکدیگر باشند. و در خزان عمر نیز، با مرور خاطرات بهاری، چین و چروک صورتشان باز شود. این دعای پربار که تنها گوشه ای از آن، به زبان قلم در آمد؛ در حق شما به اجابت برسد. خصوصا جوانانی که هنوز وارد عرصه زندگی شیرین دونفری نشده اند. در پایان، از جوانان انقلابی دیروز، که جوانی خویش را صرف جوانی کردنِ جوانان امروز کردند، کمال تشکر داریم. روزتان گرامی باد. ✍علی شاکر اردکانی 🗓روز سالمند، پاییز ۹۹ ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#تقویم_نگار 🗓 ☘ جمعه 🔅 ۱۱ مهر ماه ۱۳۹۹ 🌙 ۱۴ صفر ۱۴۴۲ 🎄 ۲ اکتبر ۲۰۲۰ 🔎رویدادهای مهم تاریخی امروز: 🔸شهادت محمد بن ابى بكر(۳۸ق) 🔹خلع ابراهيم بن وليد از خلافت(۱۲۷ق) ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای منان ✅ کوفه را اینگونه بشناسیم!! (۹) در پایان، سفرای معاویه نزد فرزند ارشد علی (ع) آمدند و امضای صلحنامه را گرفتند. برخی از امام نشناسان کوفی که بی بصیرتی از سر و رویشان می بارید به محضر مبارک فرزند برومند علی (ع) جسارت کردند. هجوم آوردند و خیمه و آنچه را در آن بود به غارت بردند. (تاریخ یعقوبی، یعقوبی، ترجمه محمد ابراهیم آیتی، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۶۲، ص۱۴۲) معاویه با خیالی راحت بر منبر کوفه، صلحنامه را کاغذی بیش خطاب نکرد و در دَم! امضایش را پس گرفت. کوفیانِ معاویه شناس! که تا دیروز بر سر کوچکترین چیز با خاندان اهل بیت (ع) بحث و مجادله می کردند، سکوت اختیار کردند! گویا زبانی در دهان ندارند. لام تا کام حرف نزدند.! کوفی جماعت می دانست که آزادی بیان فقط و فقط در زمان حکومت علوی ارج و قرب دارد. معاویه، منتقدین را بیسواد می دانست و سریع سرشان را زیر آب می کرد.!! کار بجایی رسید که در عراق، شام و دیگر مناطق، تا زمان خلافت عمر بن عبدالعزیز، مردم علی (ع) را سب و لعن می کردند. (کوفه و نقش آن در قرون نخستین، رجبی، محمد حسین رجبی، تهران، دانشگاه امام حسین(ع)، ۱۳۷۸، ص ۲۹۲) بعد از معاویه و در زمان یزید بی بند و بار، سلیمان بن صرد، مسیب بن نجبه، رفاعة بن شداد، حبیب بن مظاهر، عبدالله بن وائل و جمع دیگری از شیعیان، 12 هزار نامه یا بعبارتی طومارهای هزار امضائی را برای دعوت حسین (ع) فرستادند. ادامه ماجرا را هم دیده اید و هم شنیده اید. تعداد فراوان بیعت کنندگان با مسلم که رقم آنها را بین 12 تا 40 هزار نفر نوشته اند، (حیاة الامام الحسین، علیه السلام، ج3، ص 327) طبق همین اصل توجیه می شود. در آن هنگام از سویی به علت مرگ معاویه و جوانی و خامی یزید، حکومت مرکزی شام را در ضعف می دیدند و از سوی دیگر به علت ضعف فرماندار کوفه یعنی «نعمان بن بشیر» او را قادر به مقابله با یک قیام جدی نمی دانستند. با سیاست ابن زیاد معادلات پیش بینی شده عوض شد. او کوفیان را از جلال و شوکت سپاه شام ترساند. با این حربه، قیمت ها بالا رفت و کالاهای اساسی کمیاب شد. کوفی جماعت از ترس، انبارها را پر کردند. دلالان حکومتی تا توانستند بر مردم فشار آوردند. بالاخره فشارها و تحریم های داخلی کار خود را کرد و مردم را متفرق نمود. ب) نظام ناپذیری؛ معاویه هنگام شمردن برتری های خود بر حضرت علی (ع) می گوید؛ «من در میان مطیعترین لشکریان بودم، درحالیکه او (حضرت علی(ع)) در میان نافرمانترین سپاه به سر می برد. (العقد الفرید، احمدبن محمد بن عبدربه اندلسی، تحقیق عبدالمجید الترحینی، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1317 ق، ج 5، ص 115) نظام ناپذیری کوفیان باعث شده بود تا همیشه بین مردم و والیان اختلاف وجود داشته باشد. این مسأله ناشی از عدم وجود فرهنگ شهرنشینی بین اکثر مهاجرین به این شهر بوده است. چنین جامعه ای امیر عادل و آزاداندیش را برنمی تابد. در این جامعه از اینگونه والیان سوءاستفاده می کنند و در مقابل آنها به معارضه برمی خیزند. تجربه ثابت کرده است؛ برای این نوع مردم دو نوع حکومت جواب می دهد؛ عدم ارتباط مستقیم با مردم یا دیکتاتوری! امیر مناسب این جامعه افرادی همانند «زیاد بن ابیه»، «عبیدالله بن زیاد» و «حجاج بن یوسف ثقفی » می باشند که با خشونت و ظلم آنها را وادار به اطاعت از حکومت نمایند. 👈 ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ یا عالم و یا حکیم! ✅ آیا «ابن مقله شیرازی» را می‌شناسید؟! (۲) او خط نسخ را در سال 310 ق در زمان المقتدر عباسی و وزارت ابن فرات اختراع و وضع كرد كه به مناسبت سهولت در تحریر، ناسخ خطوط دیگر شد و از همین‌رو "نسخ" نام گرفت و از همان زمان در ممالك اسلامی شایع و رایج گردید. ابن مقله هر یك از این خطوط را برای نوشتن مطلبی مخصوص تعیین كرد و الف را مقیاس اساسی حروف قرار داد. ابن‌مقله، خط محقق را از خط کوفی و نسخ قدیمی بیرون کشید و آن را قاعده‌مند کرد. سپس خط ریحان را ایجاد کرد. بعد از آن خط ثلث را از خط ریحان اخذ کرده و قاعده‌مند ساخت. بعد از آن‌ها به شکل‌دادن و منزه کردن خط نسخ پرداخت. ابن‌مقله قرآنی به خط نسخ نوشت و خطوط محقق و ریحانی و کوفی را در سر سوره‌ها قرار داد و هنگامی که خواست کتابت قرآن با سایر خطوط فرق داشته باشد خط توقیع را ابداع کرد. ابن مقله ۱۲ قاعده برای زیبایی خط تعیین کرد که به اصول دوازده‌گانه خوشنویسی معروفند. اینک و پس از گذشت بیش از ۱۰۰۰ سال نیز اعتبار خود را حفظ کرده‌اند. این قواعد عبارتند از: ترکیب، کرسی، نسبت، ضعف، قوت، سطح، دور، صعود مجاز، نزول مجاز، اصول، صفا و شأن. اختراع نوعی خط به نام "خط منسوب" كه بعدها به‌دست ابن بوّاب تكمیل شد نیز به او یا برادرش ابوعبدالله حسن منسوب است. پس از ابن‌مقله افرادی چون «محمد بن سمسانی» و «محمد بن اسعد» شیوه او را فرا گرفتند و یک سده بعد، «ابوالحسن علی بن هلال» معروف به «ابن بواب» این شیوه را از آن دو آموخت و تکمیل کرد و تمامی خطوطی که ابن‌مقله پدیدآورده بود را کامل کرد. (ابن مقله، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۴) آثار برجای مانده از ابن مقله عبارتند از: «رساله فی علم‌الخط ‌‌و القلم» (موجود در دارالكتب)، «رساله فی میزان ‌الخط» (موجود در كتابخانه عطارین تونس) و مرقّعی از خطاطان مختلف كه در كتابخانه سلطنتی (سابق) در تهران موجود است. همچنین از وی چند نامه برجای مانده كه در مآخذ از آنها یاد شده است. (دائره المعارف کتابداری و اطلاع رسانی، مدخل "ابن مقله" از علی رفیعی (دابا)؛ تلخیص نوری السادات شاهنگیان) 👈 ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

#تقویم_نگار 🗓 ☘ شنبه 🔅 ۱۲ مهر ماه ۱۳۹۹ 🌙 ۱۵ صفر ۱۴۴۲ 🎄 ۳ اکتبر ۲۰۲۰ 🔎رویدادهای مهم تاریخی امروز: 🔸هجرت حضرت امام (ره) از عراق به كويت(۱۳۵۷ش) 🔹ابتداى بيمارى پيامبر صلى الله عليه و آله(۱۱ق) 🔸جنگ يزيد بن مهلب با سپاهيان يزيد بن عبدالملك(۱۰۲ق) 🔹خلافت مروان حمار آخرين خليفه اموى (۱۲۷ق) ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ به نام خدای منان ✅ کوفه را اینگونه بشناسیم!! (۱۰) ج) اجتهادات نابجا؛ نمونه بارز این نوع اجتهاد را در جنگ صفین می بینیم. اجتهاداتی که تفکر خوارج را تولید کرد. در جریان صلح امام حسن (ع) نیز شاهد اظهار نظرهای شخصی و نابجا هستیم. د) احساساتی بودن؛ این خصلت از برآیند رفتاری کوفیان بدست می آید. هرجا منبر غرا بود تحریک می شدند و پشت سر سخنران راه می افتادند. اگر سخنران علی (ع) و اولاد او بودند به نفع آنها کار می کردند و اگر دیگران بودند آنها را حمایت می کردند. شوخی نیست؛ در مدت 10 سال، رفتارهای ضد و نقیضی از جانب کوفیان صادر شد.!! از تنها گذاشتن علی (ع) تا شهادت حسین (ع) و شرکت در قیام توابین و مختار!!! کوفیان حتی به پاس جبران کم فهمی خود، مسجد حنانه که مدفن قسمت کوچکی از پوست سرِ حسین (ع) شده بود را احیاء نمودند.!! ه) غدر و فریبکاری؛ این خصیصه، معلول دنیاطلبی و احساساتی بودن آنان است. علی (ع) خطاب به کوفیان می فرماید؛ «شما در هنگام آرامش مانند شیر هستید و در هنگام جنگ شبیه روباه.» (مهرة خطب الوب، ج 1، ص 420 و پس از آن) یا در جای دیگری می فرماید؛ «خدایا هرچه برای آنان خیرخواهی کردم، جواب مرا با فریب دادند و هرگاه آنان را امین شمردم، به من خیانت کردند.» (مختصر کتاب البلدان، ص 171) جناب مسلم نیز در آخرین لحظات زندگی خود فرمود؛ «خدایا تو خود میان ما و گروهی که ما را فریب دادند و تکذیب نمودند و آنگاه ما را خوار کرده و کشتند، حکم فرما.» (مروج الذهب، ج 3، ص 69) حسین (ع) نیز در آخرین ساعات حیات خود فرمود؛ « اللهم ان اهل العراق غرونی و خدعونی» (موسوعة کلمات الامام الحسین، علیه السلام، ص 500- مجله موعود، 1380ش، شماره 25) با شکل گیری بغداد توسط منصور عباسی، کوفه از نگاه ها افتاد. (ایزدی، «جغرافیای تاریخی کوفه»، ص۸۲) کوفه در روایات از مهمترین افتخارات کوفه، نظر اهل بیت عصمت (ع) در مورد این شهر است. در مجموع، روایات وارده را می توان در یکی از موارد زیر جا داد؛ 1- روایاتی که کوفه را قبة الاسلام معرفی می‌کند. از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: «نوح (ع) در وسط مسجد کوفه قبه ای بر پا نمود و اهل و عیال خود و مؤمنین را داخل آن کرد تا اینکه شهرها را بنا کرد و فرزندان خود را در شهرها ساکن نمود و علت اینکه کوفه را قبة الاسلام نامیدند همین قبه بود.» (إثبات الوصیة، مسعودی، علی بن حسین مسعودی، ترجمه نجفی، تهران اسلامیه، ۱۳۶۲. ص۴۱) 2- روایاتی که در مورد فضیلت مساجد کوفه مخصوصا مسجد کوفه صادر شده است. 👈 ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

آقای روحانی ممنون!! تا به امروز هیچکس نتوانسته بود طعم «زندگی در لحظه» را به ما بچشاند.! ابراز احساسات مردمی نوش جانت! شاید طعم این دو؛ زندگی در لحظه و ابراز احساسات مردمی، یکی باشد.! ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc

✅ یا عالم و یا حکیم! ✅ آیا «ابن مقله شیرازی» را می‌شناسید؟! (۳) هنرمند که باشی همیشه شکار می¬شوی.! اگر کاردان هم باشی که دیگر هیچ، طعمه آماده¬ای می¬شوی که همه بدنبالت راه خواهند افتاد.! ابن مقله اینگونه بود؛ هم هنرمند و هم کاردان اما ظاهراً زبان تندی داشته است چنانکه در ادامه اشاره خواهد شد. وی در شانزده سالگی به دستگاه «ابوعبدالله محمد بن داوود بن جرّاح» راه یافت و به دبیری پرداخت. هشت ماه بعد از ابن جراح جدا شد. ظاهراً نخستین سمت دیوانی او گردآوری مالیات اراضی فارس بوده است. پس از چندی در دستگاه «ابوالحسن علی‌ بن محمد بن فُرات» سمت دبیری می¬یابد. ابن فرات در حق وی بسیار نیكی می¬کند و افزون بر شغل دبیری مسئولیت‌های دیگری بر عهده او می¬گذارد. ابن مقله در نخستین دوره وزارت ابن فرات (296-299 ق) سمت دبیری و ریاست دیوان خاتم را بر عهده داشته است. در دوره دوم وزارت او (304-306 ق)، جزو خواص دستگاه وی و عهده‌دار دبیری سیده، مادر المقتدر می¬شود. گفته شده که این خوشنویس نامی، سودای وزارت در سر داشته است چون در این دوره با مخالفان ابن فرات همدست می¬شود. پس از بركناری ابن فرات توسط «علی‌ بن عیسی؛ رئیس وقت دیوان‌ها»، به نظارت امور مالی ناحیه سواد انتخاب می¬گردد. اما از بخت بد ابن مقله! برای سومین بار در سال 311 ق، ابن فرات به وزارت المقتدر می¬رسد. او نیز ابن مقله را دستگیر و به‌ همراه همدستانش، نخست به بصره سپس به اهواز و بعد به شیراز تبعید می¬کند. ابن مقله سرانجام در 312 ق به شیراز رسید. ابن فرات به حاكم شیراز دستور قتل او را داده بود اما وی جان سالم به ‌در برد. در عین حال؛ اموال وی مصادره شد. در 314 ق، علی‌ بن عیسی، وزیر دربار عباسیان شد و ابن مقله بار دیگر قدرت یافت، اما شغل رسمی پیدا نكرد. وی با روابط پنهانی، خود را به المقتدر عباسی نزدیک کرد. ظاهراً همین امر باعث شد تا پس از بركناری علی‌ بن عیسی در 316 ق به توصیه نصر حاجب، به رؤیای وزارتش برسد. 👈 ادامه دارد... ✏️ @medademan https://eitaa.com/joinchat/4259250201C60440c06cc