تضمینی بر غزل "تب اشرافیت زادگی" سروده سیدعلیرضا شفیعی؛ به قلم آقای مهدی جهاندار رودی که شهره بود به بذل و گشادگی مرداب شد به علت بی استفادگی نفرین به بی تلاطمی و وانهادگی "یادش بخیر خاطرۀ ایستادگی زندان شدیم در قفس بی ارادگی" یادش بخیر دوست شدن بی هزینه بود عشق و بهار و پنجره تنها گزینه بود آیینه بود سینه و دل آبگینه بود "ما را که سال‌ها غم مردم به سینه بود مشغول کرد دغدغۀ خانوادگی" دست طمع نه عاشق و نه همدمی گذاشت دینار را گرفت و فقط دِرهمی گذاشت طوفان بهار درهمی و برهمی گذاشت "بر شانۀ صبور خیابان غمی گذاشت ویراژ دادن تب اشراف زادگی" غافل شدیم و مست تغافل شدیم آه سرگرم عشرت و گل و بلبل شدیم آه در بندگی دچار تزلزل شدیم آه "ما هم اسیر بند تجمّل شدیم آه چندی است نخ نما شده مفهوم سادگی" ای مردمان غیرت و مردان با خدا ای شیعیان تیغۀ شمشیر مرتضی ای مثل عاشقان و شهیدان بی ادّعا "ما تیره دل شدیم ولی سینۀ شما خالی مباد از طپش ایستادگی" #مهدی_جهاندار #سید_علیرضا_شفیعی #اشرافیت #اعتراض #دیگران #تضمین @Shafiepoems