⭕️ کارگران و صنعت‌گران این طرف بنشینند! مدیران و متخصصان، آن طرف! 🔹 سیاست‌های شهری و رویکردهای حاکم بر شهرسازی، طی چند دهه‌ی اخیر، پیامدهای قابل تأملی در تبریز داشته است. 🔹 قطبی شدن شهر و شکل‌گیری قطب‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی در شهر، نخستین پیامد و در واقع، مخرب‌ترین پیامد بوده است؛ چرا که #طبقاتی‌ شدن شهر، پیرو همین قطبی‌سازی شهر، تشدید و تعمیق شده است. 🔹 قطب‌های شکل‌گرفته، ادامه‌ی سیاست‌های شهری را متاثر می‌کند. جهت‌گیری‌ها و اولویت‌های مدیریت شهری، تحت فشار این قطب‌ها دگرگون می‌شود. این روند، نابرابریِ نهادینه‌شده‌ی شهری را بازتولید می‌کند و دامن می‌زند؛ چرخه‌ی نابرابری، تداوم می‌یابد. 🔹رابطه‌ی مستقیم و معناداری میان «گروه شغلی» ساکنان مناطق شهری با کیفیت خدمات شهرداری و در یک کلمه، #عدالت_شهری وجود دارد. برای نمونه، مناطقی که در آنها، غلبه‌ی جمعیتی با قانونگذاران، مقامات و مدیران است، مشخصاً کیفیت بیشتر و خدمات بهتری دارند. 🔹 در مقابل، مناطقی که اکثریت جمعیتشان را کارگران ساده تشکیل می‌دهند، درجه‌ی محرومیت بالاتری دارند و خدمات کم‌کیفیت‌تری دریافت می‌کنند. تأثیر ترکیب شاغلان بر کیفیت مناطق شهری، پیام مهمی دارد: از دل برود، هر آن‌که از دیده برفت! 🔹تحلیل میزان و شدت پیگیری مسائل مناطق مختلف نیز نشان می‌دهد مناطق با ترکیب شغلی مدیران و مقامات و متخصصان، پاسخ‌های بهتر و سریع‌تری به مطالبات خود دریافت می‌کنند. ➖ آنچه در تصاویر می‌بینید: 1️⃣ گروه شغلی صنعتگران، شاغلین صنعت 2️⃣ گروه شغلی امور آموزشی 3️⃣ گروه شغلی متخصصان 4️⃣ کارگران ساده 5️⃣ قانونگذاران، مقامات، مدیران منبع تصاویر: اطلس شهر تبریز، کاری از معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تبریز 🖋 روح الله #رشیدی