⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️ ☄ ⭕️در #قیامت، نحوه انتشار محتوای #نامه_اعمال چگونه است؟ 🔷يكی از موضوعاتی كه درباره #نامه_اعمال مطرح است، نحوه انتشار محتوای آن است. در آياتی از سوره «تکویر» به تعبيرى در زمينه #نامه_اعمال برخورد مى كنيم كه بسيار گوياست، مى فرمايد: «وَ اِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ...* عَلِمَتْ نَفْسٌ ما اَحْضَرَتْ؛ در آن هنگام كه #نامه_هاى_اعمال گشوده شود...، در آن موقع هر كس مى داند چه چيزى را آماده كرده است؟!». «نُشِرَتْ» از ماده «نشر» به معناى #گستردن و باز كردن است. 🔷اين تعبير در مورد #نامه_عمل يا به خاطر آن است كه به #هنگام_مرگ پيچيده مى شود و در #قيامت به #هنگام_حساب گشوده خواهد شد، مانند پرونده هايى كه با ختم بازپرسى بسته مى شود و سپس در دادگاه باز مى شود و يا به خاطر آن است كه همه آنها #نزد_خداوند جمع است و در #قيامت در ميان صاحبانش منتشر و تقسيم مى شود. هر يك از مفسّران يكى از اين معانى را برگزيده و بعضى دو احتمال را با هم ذكر كرده اند؛ اما تفسير اوّل مناسب تر به نظر مى رسد. 🔷به هر حال #نامه_هاى_اعمال چنان گسترده خواهد شد كه نه تنها #صاحبان_آنها از آن آگاهى مى يابند و #اعمال_فراموش_شده را به خاطر مى آورند؛ بلكه #اهل_محشر نيز از آن مطلع و آگاه مى شوند و اين، خود يكى از #اسباب_شادى و آرامش #نيكوكاران و ناراحتى و #عذاب_بدكاران است. آيه ۱۳ سوره «اسراء» كه مى فرمايد: «وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقيامَةِ كِتاباً يَلْقيهُ مَنْشُوراً؛ #روز_قيامت براى او #نامه‌اى بيرون مى آوريم كه آن را #گسترده مى يابد»، نيز گواه اين معناست. 📕پيام قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ‏۱۳۸۶ ش، چ نهم، ج ۶، ص ۷۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #قيامت #حساب #اعمال #نامه_اعمال

🛑📢بحث «نامه اعمال» چه بازتابی در روایات اسلامی داشته است؟ 🔹موضوع #نامه_عمل يا «صحيفه اعمال» بازتاب گسترده اى در روايات اسلامى دارد كه به عنوان نمونه به چند حديث آموزنده كه هر كدام نكته مهمى را در بر دارد اشاره مى كنيم: در حديثى از امام صادق (ع) مى خوانيم: «إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ دُفِعَ إِلَى الْإِنْسَانِ كِتَابُهُ ثُمَّ قِيلَ لَهُ: اقْرَأْ قُلْتُ: فَيَعْرِفُ مَا فِيهِ؟ فَقَالَ: إِنَّ اللهَ يُذَكِّرُهُ فَمَا مِنْ لَحْظَةٍ وَ لَا كَلِمَةٍ وَ لَا نَقْلِ قَدَمٍ وَ لَا شَيْ‏ءٍ فَعَلَهُ إِلَّا ذَكَرَهُ كَأَنَّهُ فَعَلَهُ تِلْكَ السَّاعَةَ! فَلِذَلِكَ قَالُوا: "يا وَيْلَتَنَا مَا لِهَذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَ لَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا؟!" [کهف، ۴۹] - [۱] هنگامى كه #قيامت برپا شود #نامه_عمل_انسان را به دست او مى دهند، سپس به او گفته مى شود: بخوان! - راوى مى گويد: من عرض كردم آيا آنچه را در آن است مى شناسد - فرمود: خداوند به او يادآورى مى كند، هيچ چشم بر هم زدن، سخن گفتن، و برداشتن گام و نه چيز ديگرى كه او انجام داده وجود ندارد، مگر اينكه آنها را به خاطر مى آورد، گويى در همان ساعات انجام داده است و لذا مى گويند: "اى واى بر ما! اين چه كتابى است كه هيچ كار بزرگ و كوچكى نيست مگر آنكه آن را شمارش و ثبت نموده است؟!"». 🔹در يكى از خطبه هاى «نهج البلاغه» مى خوانيم كه امام امير المؤمنين (ع) فرمود: «وَ نَسْتَغْفِرُهُ مِمّا اَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ وَ اَحْصَاهُ كِتابُهُ، عِلْمٌ غَيْرُ قاصِرٍ و كِتابٌ غَيْرُ مُغادِرٍ؛ [۲] من از خدا طلب مغفرت مى كنم از آنچه علمش به آن احاطه دارد و كتابش [نامه اعمال بندگان] آن را احصا كرده، علمى كه قصورى در آن نيست و كتاب و نامه اى كه چيزى را فرو گذار نكرده است». در حديثى از امام باقر (ع) چنين آمده است: «وَ لَيْسَتْ تَشْهَدُ الْجَوارِحُ عَلَى مُؤْمِنٍ، اِنَّما تَشْهَدُ عَلَى مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذابِ، فَاَمَّا الْمُؤْمِنُ فَيُؤْتَى كِتابُهُ بِيَمِينِهِ؛ [۳] اعضاى مؤمن بر ضد او شهادت نمى دهند، اين شهادت مخصوص كسانى است كه مستحق عذابند؛ اما نامه اعمال مؤمن را به دست راست او مى دهند». 🔹در حديث ديگرى از امام باقر (ع) مى خوانيم كه فرمود: «خداوند متعال هنگامى كه مى خواهد به حساب مؤمن رسيدگى كند نامه عملش را به دست او مى دهد و او را حسابرس خود مى سازد و مى فرمايد: بنده من! آيا فلان كار و فلان كار را انجام داده اى؟ عرض مى كند: پروردگارا! آرى، من انجام داده ام، مى فرمايد: من تو را بخشيدم و آن گناهت را [به خاطر حسنات فراوانى كه انجام دادى] مبدل به حسنات كردم [در اين هنگام او عارى از هر گناه در ميان مردم ظاهر مى شود] مردم مى گويند: سبحان الله! آيا اين بنده حتى يك گناه نداشته؟ و اين همان است كه خداوند در قرآن فرموده: «فَاَمّا مَنْ اُوتِىَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسيراً وَ يَنْقَلِبُ اِلى اَهْلِهِ مَسْرُوراً؛ [۴] اما آنها كه نامه اعمالشان به دست راستشان سپرده شده، حساب آسانى خواهند داشت، سپس خوشحال به سوى خانواده خود [در بهشت] مى رود». 🔹در «سنن» ترمذى از رسول خدا (ص) چنين نقل شده است كه فرمود: «مردم در روز #قيامت سه بار [به پيشگاه خداوند يا دادگاه او] عرضه مى شوند: اما در دو عرضه اوّل و دوّم جدال و عذرخواهى هاست [گاه كوشش مى كنند گناهان خود را متوجه ديگرى سازند و گاه در مقام بيان عذر مى آيند] و اما در عرضه سوّم، نامه هاى اعمال پرواز مى كند و در دست ها قرار مى گيرد، گروهى به دست راست و گروهى به دست چپ». [۵] از اين تعبير ضمناً معناى «تطاير كتب» كه در عبارات مختلفى آمده است معلوم مى شود و آن اينكه نامه هاى اعمال از محل اصلى (نزد عرش خدا يا علّيّين و سجّين و... كه مركز جمع آورى آنهاست) حركت مى كنند و در دست صاحبانشان قرار مى گيرند. اين تعبير به خوبى نشان مى دهد كه نامه اعمال صفحه روح انسانى نيست؛ بلكه آثارى است كه در بيرون وجود او ثبت شده است (دقت كنيد). پی نوشت‌ها؛ [۱] التفسير، عياشى، چاپخانه علميه، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۳۲۸ [۲] نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت‏، قم‏، ‏۱۴۱۴ق، چ اول، ص۱۶۹، (خطبه ۱۱۴). [۳] الكافی، كلينى، دار الكتب الإسلامية، ‏۱۴۰۷ق، چ چهارم، ج ۲، ص۳۲ [۴] الزهد، كوفى اهوازى، المطبعة العلمية، ۱۴۰۲ق، ‏چ دوم، ص۹۲، باب۱۷ (الحشر و الحساب و الموقف بين يدی الله تعالى و الصراط). [۵] جامع الصحيح سنن الترمذي، الترمذی السلمی، دار إحياء التراث العربى، بی تا، ج۴، ص۶۱۷ 📕پيام قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ نهم، ج ۶، ص ۸۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #اعمال #نامه_اعمال #قيامت #آخرت