🔶 ناراحتی هم ارزشمند است میگنا- درطول زندگی، ما با #واقعیت‌های دردناک بسیاری مواجه می‌شویم مثل #شکست‌های عاطفی، طردشدن، دشواری‌های مالی، بیماری، #مرگ، ازدست‌دادن و …، به‌علاوه بسیاری از ما هنوز کوله‌باری از #غم‌ها و تجربیات تلخ گذشته را با خود حمل می‌کنیم. بسیاری از این #تجربیات_تلخ مربوط به دوران کودکی ما هستند، آن زمان خیلی برایمان مهم نبودند، اما اکنون که درک بیشتری از وقایع داریم تلخی آن وقایع برایمان بیشتر شده است. در زمان کودکی به‌خاطر زنده‌بودن و رفع نیازمان به دیگران وابسته بودیم و بدون افرادی که حامیانمان بودند، یعنی پدر و مادرمان، احساس می‌کردیم زندگی‌مان درمعرض خطر قرار گرفته است و اگر این حامیان به‌نوعی #رفتار کرده باشند که حس کرده باشیم درمعرض تهدید قرار گرفته‌ایم، #احساس ترس شدیدی را باتمام‌وجودمان درک کرده‌ایم و این تجربیات دردناک درطول سالیان زندگی همواره با ما بوده‌اند. ♦ بیشتر ما به‌محض‌اینکه احساس ناراحتی می‌کنیم و یا حتی حس می‌کنیم اتفاقی ممکن است موجب بروز ناراحتی ما شود، سعی می‌کنیم آن را سریعا دفن کنیم تا فرصت ابراز پیدا نکند. در دوره کودکی یا #نوجوانی برای فرار از ناراحتی، خود را با بازی و فعالیت‌های مختلف سرگرم می‌کنیم و گاهی خودمان را به نادانی می‌زنیم تا با این شیوه از ناراحتی فرار کنیم اما اگر آن مسئله واقعا مسئله مهمی ‌باشد و والدین به آن بی‌توجهی کنند، همین که ببینند فرزندشان خودش را با کاری سرگرم کرده است و ظاهرا به موضوع ناراحت‌کننده اهمیتی ندهند و خیالشان راحت شود، این مسئله در روح و روان آن کودک باقی می‌ماند و در بزرگ‌سالی در موقعیتی خاص به شکلی خاص بروز می‌کند و آن زمان یافتن ریشه این رفتار یا مشکل بسیار دشوار است؛ چون معمولا خودش نیز نمی‌داند که مشکل فعلی‌اش ریشه در کدام رخداد دوران کودکی‌اش دارد. کودکان باید اجازه داشته باشند احساسات خود را درک و احساس کنند و آن‌ها را بیرون بریزند، والدین باید به کودکان کمک کنند تا آن‌ها بتوانند بهتر با احساساتشان ارتباط برقرار کنند و آن‌ها را بشناسند. با این کار کودک از احساساتش درس می‌گیرد، این درس‌ها در بزرگ‌سالی در موفقیت فرد بسیار تاثیرگذار هستند. وقتی والدین به کودک اجازه می‌دهند احساساتش را بشناسد به او کمک می‌کنند بیاموزد به روشی مسئولانه با مسائل زندگی برخورد کند. ♦ والدین با حمایت از احساسات کودکان می‌توانند به رشد ذهنی و عاطفی فرزندانشان کمک کنند. به همین دلیل چند نمونه از رفتارهای حمایتی از احساسات کودکان را نام می‌برم تا بیشتر با این رفتارها آشنا شوید: ▪ #همدردی: مانند اینکه من هم در کودکی جوجه‌ای داشتم که بسیار به آن علاقه‌مند بودم، ولی گربه جوجه مرا خورد؛ به همین دلیل الان می‌توانم درک کنم که از مرگ گربه‌ات چه احساسی داری. ▪ #گوش‌کردن فعال: وقتی کودک صحبت می‌کند در چشمانش نگاه کنید، خودتان را به کار دیگری سرگرم نکنید. زبان بدنتان به‌گونه‌ای باشد که گویی مهم‌ترین اخبار را می‌شنوید. ▪ #کنجکاوی: وقتی کودکتان درمورد ماجرایی برایتان صحبت کرد، چند روز بعد درمورد نتیجه آن اتفاق از او سوال بپرسید تا متوجه شود که او و مشکلاتش برای شما اهمیت دارند. ▪ #تشویق به ابراز احساسات: تو کاملا حق داری، من هم اگر جای تو بودم همین‌قدر ناراحت می‌شدم. هیچ مسئله‌ای نیست اگر می‌خواهی گریه کنی، بیا در آغوش من و هرقدر خواستی گریه کن تا احساس کنی سبک شده‌ای. ▪ #شناسایی دقیق احساسات: عزیزم می‌دانم که از این وضعیت احساس ناخوشایندی داری، اما برایم بیشتر توضیح بده که الان از این اتفاق #عصبانی هستی یا غمگین. ▪ وقتی کودک می‌بیند که احساساتش برای شما مهم هستند و بیرون‌ریختن آن‌ها موجب ناراحتی شما نمی‌شود، می‌آموزد که با خود و احساساتش صادق باشد و آن‌ها را ابراز کند. وقتی کودک می‌بیند اجازه دارد احساساتش را بیرون بریزد احساس امنیت خاطر می‌کند و همین موضوع موجب می‌شود به شما نزدیک‌تر شود. این کار در دوران نوجوانی نیز به حفظ ارتباط شما با #فرزندتان کمک می‌کند و موجب می‌شود شما بتوانید بر فرزندتان نفوذ داشته باشید، حتی بیشتر از گروه دوستان و همسالانش. بدون شک فرزندتان نیز وقتی با شما احساس نزدیکی کند، نظر شما را درمورد مشکلاتش می‌پرسد و از شما راهنمایی می‌گیرد و به این ترتیب دیگر نگران تاثیر منفی غریبه‌ها بر فرزندتان نخواهید بود....👇👇👇 http://www.migna.ir/news/49985/preview/