هرجا بودی تنهاآ ، وایسا برسم.

نهنگی دید مرگش را ولی دل را به ساحل زد ؛ من از پایانِ خود آگاهم ، اما دوستت دارم ..

-

؛

از ۱۴۰۲ غمباری که گذشت؛ اینجوری نگاهش نکنین،، پشتِ همه ی این عکسها کلی غم خوابیده. بگذریم اما سال تحویلِ تو کربلا و حس بی نظیرش، لحظاتی که با خادمی می‌گذشت، بی شک جز اون لحظاتی بود که از تلعقات‌ِ دنیایی رها می‌شدم.. الحمدالله که امسال نوکر بودم و منو در خونشون راه دادن و اجازه خادمی وُ دادن‌ :) رفتن به هیاتِ حاج مهدی تو ایام فاطمیه یکی از آرزوهایِ بود که خب بهش رسیدم خداروشکر^^ راهیان و شبی که گردان تخریب رفتیم، اردویِ مشهدی که با بروبچها رفتیم دیدن بچه ی مورد علاقم ، و رزق خادمی که مشهد بود و دیدن سه تا از دوستای‌یِ مجازیم فاطمه، مهدیه سادات و مهدیه قندی بود وسط تمومِ روزای تلخ.. و شاید خیلی از شباش‌ با گریه گذشت درسایِ زیادی از این سال گرفتم و یه سال بزرگتر شدم. چیزی که روزها و تلخش می‌کرد دلتنگی بود و دوری از عزیز ترینم ؛ نشد امسال زیاد کنارش وقت بگذرونم تلاشمو کردم که باشم اما بیشترِ راها بسته بود، شاید لحظات کوچیکی که کنارش بودم جوابگویِ دلتنگیم نبود و دوست داشتم بیشتر پیشش بودم.. اما همون روزها جز بهترین روزهای ۱۴۰۲ بود و قطعاً کنارش خوشحالتر بودم .:) سال پر ماجرایی بود خلاصه؛ انشالله که امسال سال بهتری باشه برامون، بی غم، پر از رزقِ خادمی، رزق کربلا و نجف و مشهد‌ و نهایتاً ظهور آقامون.‌‌. 🌱

عیدتون مبارک‌ک‌

عیدتون مبارکــــــ ان شاءالله امسال بهترین سال باشه براتون با کلی موفقیت و خوشحالی.

حق میبینم. ولی گردان تخریب>>> من که امسالم کربلا نرفتم..

:)))) ان‌شاءالله که امسال جور میشه،،

یعنی میشه امسال کربلا نصیبمون شه ؟(:

انشالله:))))

از پیام‌های تبریك سِند تو آل شده، فراری‌م. شعر کپی شده حافظ از اولین سایت گوگل، ایموجی قلب وسط پیام برای همه، ویرگول تکون نخورده‌یِ پیام تبریك سال قبل، پیام فورواردی گروه خانوادگی واتساپ، از اینا فراری‌م... اشکال نداره اگه کوتاهه، اگه ساده و بی‌مغالطه‌س. همین که بدونم چند دقیقه تو پیویم "Is typing" بودی، برام تبریکـه. عیدیـه. مهربونیـه. من دلبسته به همین جزئیات کوچیکم. یادت نره اینو.

_

در نبودنِ تو نشمردم این‌که چند روز گذشت دل‌تنگ شدم و تمامیِ شب‌ها در انتظارِ تو ماندم نامِ تو را صدا زدم گفتم که می‌شنوی اما نشنیدی سایه‌ات بر سرِ تمامیِ کوچه‌ها افتاد با تپشی در قلب‌ام شروع به دویدن کردم تو اما نبودی... نبودن‌ات چنان دشوار بود که مپرس! قلب‌ام میلِ گریه کردن داشت من اما سکوت کردم...

@victor3 ‌.

اون منِ بچگی که آرزو میکرد بزرگ شه الان به غلط کردن افتاده

نبابا گریه چیه :))

می‌روی با فرقِ خونین پیشِ بازوی کبود؛

شهر بی فاطمه که جایِ ماندن نبود..

-

معنی دعایِ جوشن کبیر بدجور روح آدمو جلا می‌ده.

احضنوا ببعض.

ولی کاش بشه فردا ببینمش:))

ولی من قشنگترین حرفارو ، زیبا ترین حس هارو ، بهترین آرامشو ، از آدمی گرفتم که کیلومتر ها ازم دوره؛ و دور بودنش تلخ ترین چیزیه که میتونه بین ما دوتا باشه .

حق:)))

از کنارت می‌روم، مرگ دلم یعنی همین. عاشقت باشم ولی رفتن صلاحِ ما شود.

-

من خیلی دلم میخواد مأموریت تورو اینجوری بنویسم که: "در آخرین روز گرم اردیبهشت ماه، سید ابراهیم رئیسی دیداری خصوصی با مأمورین و مسئولین و محکومین رده‌ی اول داشت، آن هم نه حضوری، از پشت میز ریاست جمهوری. و عید را نیز از پشت همان تریبون به ملت شریف ایران تبریک گفت." ولی اون چیزی که منو اذیتم می‌کنه، اینه که تو توی این تاریخ دیدار نداشتی، نه با مامورین، نه با مسئولین، نه با محکومین. این که پشت میز ریاست جمهوری نبودی. این که امروز، یه روز گرم اردیبهشتی نبود. تو حتی عید رو هم تبریک نگفتی بهمون، به عادت سال‌های پیش، نوتیف پیامک وزارت ارتباطاتت نیومد روی گوشی‌های چند اینچی‌مون. و حقیقت قضیه اینه که باید اینجوری بنویسم: آخرین روز اردیبهشت ماه بود، اما به دلیل حضور در نقطه‌ی صفر مرزی، گرم نبود. سرد بود. مه بود. باران بود. جنگل‌های ورزقان بود. بدون تیم محافظتی بود. بی‌خبر بود. یک مأموریت برای افتتاح سد بود. جو هواشناسی خراب بود. راه‌های ارتباطی قطع بود. سیستم راداری بالگرد مختل بود. دل خیل عظیمی از بدخواهانِ داخلی کشورش شاد بود. دشمن امیدوار و در حال زخم زبان زدن بود. اما؛ خبری از صحت و سلامتیِ او نبود... کاش فعل اخرمم به بود ختم میشد، ولی نبود. نه ختم شدن فعلِ من، و نه خبري از تو. تنها چیزی که امشب می‌تونم براش فعل بودن رو صرف کنم، اینه که: امشب او خادمي تنها، در زیر باران، برای خدمت به همین مردم بود...

یادتون نره برای مام دعا کنین.. :)

آ خدا :))