💥 #نظریه_حکومت_دینی باید نسبت #دین» و #دولت_حداکثر را بیان کند. 💥 «دین» نمي‌تواند نسبت به «دولت حداکثر» بي‌تفاوت باشد و در عین حال، سعادت انسان را هم تأمين کند. 💠 استاد سید محمدمهدی میرباقری: «دولت‌های حداکثر خصوصیاتی دارند. #خصوصیت_اول دولت‌های حداکثر اين است که افراد در آن محور نيستند، بلکه سازمان‌ها و ساختار‌هاي اجتماعي محور مديريت‌اند؛ يعني تفاوتي که در دولت‌هاي مدرن پيدا شده اين است که تصميم‌سازي و تصميم‌گيري در آنها بر محور سازمان انجام مي‌گيرد، نه بر محور شخص. #خصوصيت_دوم دولت‌های مدرن، که دولت حداکثر هستند، این است که رسالتشان بسترسازي و «اقامه» يک اخلاق و فرهنگ و رفتار خاص اجتماعي است. منظومه این خلقيات، و تفکرات و اطلاعات اجتماعي و انديشه‌هاي جمعي، و رفتار و تصرفات جامعه است که به يک توسعه خاص منتهي مي‌شود؛ [لذا] رسالت اين دولت‌ها ايجاد بستر براي پيدايش اخلاق، فرهنگ و رفتار خاص اجتماعي است. به‌تعبير ديگر اقامه يک اخلاق، فرهنگ و رفتار، محور تصميم‌گيري‌ها و تصرفات دولت‌هاست؛ دولت‌ها بستر‌هاي روحي، ذهني و عيني اجتماعي براي بازسازي انسان‌ها ايجاد مي‌کنند؛ شرايط روحي، ذهني و عيني خاصی [ایجاد می‌کنند] که فرد در اين شرايط تنفس مي‌کند و در آن به اخلاق و گرايش‌ها، و انديشه‌ها و تفکرات، و رفتار و اعمال خاص مي‌رسد؛ ايجاد اين بسترها – اعم از بستر گزينش سياسي، فرهنگي و اقتصادي [و به‌تعبیر جامع] بستر هدايت اختيارات اجتماعي ـ کار حکومت‌ها و دولت‌هاست؛ يعني کار دولت‌ها اقامه است. #خصوصيت_سوم چنين دولتي، حکومت يک فرهنگ بر آن است. فرهنگ توسعه خاصی بر مديريت توسعه حاکم است؛ مديريت توسعه از فرهنگ توسعه و تکامل فارغ نيست؛ [بلکه] تکاملِ همه شئون را بر اساس يک فرهنگ خاص هدايت مي‌کند. آن فرهنگ هم فقط فرهنگ ارزش‌ها نيست، [بلکه] اعم از فرهنگ ارزش‌ها، دانش‌ها و گرايش‌ها و فرهنگ حاکم بر گرايش‌ها و دانش‌ها و ارزش‌هاست؛ اين فرهنگ بر مديريت تکامل حاکم است. اگر چنين مديريتي تصوير شد (که مديريتي همه‌جانبه است، اخلاق سازماني خاص و رفتار سازماني خاص و اطلاعات سازماني خاص ايجاد مي‌کند، نظام توزيع اخلاق و اطلاع و رفتار درست مي‌کند) آنگاه جای سؤال است که آیا واقعاً دين مي‌تواند نسبت به اين دولت بي‌تفاوت باشد و در عین حال سعادت انسان را هم تأمين کند؟» 📚 منبع: کتاب #حکمت_حکومت ☑️ @mirbaqeri_ir