✡ سیر شوان از اسلام تا «دین خالده» (۴) 📚 مریمیه: از شوان تا سیدحسین نصر (١٠) 1⃣ به‌تدریج، واژگان غیراسلامی جایگزین واژگان اسلامی شد. مثلاً به شوان #پنوماتیکوس می‌گفتند. یعنی انسانی که روح قدسی در کالبدش حضور دارد. آن‌ها شوان را #آواتار می‌دانستند. 2⃣ مناسک جدیدی نیز وضع شد. مهم‌ترین این مناسک «رقص خورشید» بود که در جشنی به‌نام «روزهای سرخپوستی» انجام می‌شد. در این مراسم شوان نیمه‌برهنه در کسوت رئیس قبیله سرخپوست، به میان جمع می‌آمد و زنان نیمه‌برهنه می‌رقصیدند. 3⃣ علاوه بر این، مناسکی وجود داشت که در آن تنها شوان و گروه کوچکی از نزدیکانش شرکت می‌کردند. ماد موری، سومین زن شوان، مناسک فوق را این‌گونه توصیف کرده: 👈 «در محافل سرّی زن‌ها #برهنه بودند. شیخ [شوان] پوستینی آزاد به تن داشت یعنی هیچ چیز زیر آن نبود و می‌شد او را #برهنه دید. شارلین رومین رقص را شروع می‌کرد. ربکا بیش‌تر بدون حرکت رقص بدن می‌کرد و ران و شکم و سینه را تکان می‌داد. بعد شیخ رقص پرایموردیال را شروع می‌کرد. به‌نظر من، تنها اعتراض جدّی که می‌شود به این مراسم وارد کرد این بود که شارلین مدت طولانی با لنگ‌های باز روبه‌روی شیخ می‌نشست. ربکا هم گاهی این کار را می‌کرد». 4⃣ این همان شوانی است که #سیدحسین_نصر او را مظهر «برکت محمدیه» خوانده است: 👈 «کسانی که... در خصوص آنچه صوفیه “البرکة المحمدیة” نامیده‌اند، تجربه‌ای‌ عینی و محسوس دارند... می‌گویند که وقتی برای ملاقات شوان به خانهٔ او رفتند، بی‌درنگ حضور این برکت را احساس‌ کرده و رایحهٔ غیرقابل تردید آن را استشمام‌ نموده‌اند. خود من هم... کاملاً مبهوت حضور قدرتمند #برکت_محمدی‌ شدم که از وی ساطع بود.»