✡ سیر شوان از اسلام تا «دین خالده» (١)
📚 مریمیه: از شوان تا سیدحسین نصر (١٠)
1⃣ از اواخر دههٔ ١٩٧٠، مقارن با #انقلاب_اسلامی در ایران، شوان و بخشی از پیروانش از #اسلام فاصله گرفتند و به‌نوعی #یونیورسالیسم (دین جامع و فراتر از ادیان مرسوم) گرایش یافتند که در آن تأکید اصلی بر شخص شوان بود.
2⃣ #فریتیوف_شوان از رؤیایی در سال ١٩٧٣ خبر داده و می‌نویسد: «این آگاهی بر من غالب شد که مانند سایر انسان‌ها نیستم.» سجویک می‌نویسد: شاید شوان خود را در این مرحله #ایلیاء_نبی می‌دید که در آخرالزمان ظهور کرده یا تجلّی #الهه_کالی هندوها.
3⃣ #سیدحسین_نصر نیز از «نقش الیاسی شوان» سخن گفته است:
👈 «شوان به من گفت که پیش‌ترها... مواجهه‌ای با #خضر داشته؛ نبی سبز که با #الیاس مطابقت دارد... این مواجهه تنها با #نقش_الیاسی خود شوان قابل قیاس است.»
4⃣ منطبق کردن خضر یا الیاس (نماد جاودانگی و زندگی و راهنمای خردمند) با موجودی ترسناک و نفرت‌انگیز چون الهه کالی هم از کج‌سلیقگی شوان و شوانی‌ها است و هم بیان‌گر شیوهٔ نگرش آن‌ها که می‌کوشند میان #اسلام با #بت‌پرستی هندو یا بومیان آمریکا انطباق ایجاد کنند و حتی فراتر از آن #هندوئیسم یا #آئین‌های_سرخپوستی را جلوه‌ای اصیل از #دین_خالده بنمایانند!
✡ سیر شوان از اسلام تا «دین خالده» (٢)
📚 مریمیه: از شوان تا سیدحسین نصر (١٠)
1⃣ #لئو_شایا نویسندهٔ #یهودی، مبدع «نقش الیاسی» یا «خضرگونه» شوان در آخرالزمان است. او در کنفرانسی که در سال ١٩٧٣ در هیوستن تگزاس برگزار شد، مقاله‌ای ارائه داد با عنوان «کارکرد ایلیایی» که در آن فعالیت‌های #مریمیه با نقش جاودان #ایلیاء نبی پیوند داده شد.
2⃣ شوان در خاطراتش می‌نویسد: در هیوستن همایشی علمی برگزار شد که «شرکت‌کنندگان اصلی برخی از پیروان، دوستان و نمایندگان من بودند.» منظور شوان، سیدحسین نصر، لئو شایا و... است. شوان ادامه می‌دهد: لئو شایا «سخنرانی کرد و اشاره کرد که میان کار ما [شوان] و رجعت الیاس در آخرالزمان پیوندی است». و شوان را با #پیامبر یا #آواتار مقایسه کرد.
3⃣ در سال‌های بعد رؤیاهای شوان بیش‌تر شد. شوان در دسامبر ١٩٨٠ به لئو شایا نوشت: «ابزار انسانی برای تجلّی #دین_خالده در آخرالزمان یک #غربی خواهد بود.» روشن است که منظور شوان خود اوست.
4⃣ #فریتیوف_شوان از سال ١٩٧٨، مقارن با آغاز #انقلاب_اسلامی در ایران، فاصله گرفتن خود از #اسلام را علنی کرد. این رویه شاید به‌دلیل تحولات ایران بود. شاید شوان می‌خواست در غرب «اسلام» او را با اسلام #ایران_انقلابی یکسان ندانند. مقالهٔ «جنبه‌های ناسازنمای تصوف» شوان در سال ١٩٧٨، لحنی تقریباً ضداسلامی داشت.