*•═•••●◈﷽●◈•••═•* #آموزشی #حکمت‌های‌نهج‌البلاغه #‌‌حکمت‌بیست‌و‌‌سه‌‌‌‌‌_بخش‌دهم‌ ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ، لَمْ يُسْرِعْ بِهِ [حَسَبُهُ] نَسَبُهُ،كسى كه كردارش او را به جايى نرساند، افتخارات خاندانش او رابه جايى نخواهد رسانيد. ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ 🥀سوال نهم )آیا می توان با تکیه برمحبت اهل بيت اهمال در عمل داشت؟ لا تَدَعُوا الْعَمَلَ الصّالِحَ والإجْتِهادَ فِی الْعِبادَهِ إتّکالاً عَلی حُبِّ آلِ مُحمّدٍ، وَلاتَدَعُوا حُبَّ آلِ مُحَمَّدٍ وَ التَّسلیمَ لاِءمْرِهِم اِتّکالاً عَلَی العِبادَهِ، فَإنَّهُ لا یُقْبَلُ اَحَدُهما دُونَ الآخَرِ؛ عمل صالح و تلاش در بندگی را، به اتّکای محبّت آل محمّد صلی الله علیه و آله ترک نکنید، محبّت خاندان پیامبر و تسلیم بودن در برابر فرمانشان را نیز، به اتّکای عبادت، ترک نکنید، چرا که هیچ کدام بدون دیگری پذیرفته نیست! بحارالانوار، ج 70، ص ۱۵ با توجه به این کلام گوهر بار درمیابیم که عمل صالح در کنار محبت و مودت اهل بیت ارزشمند و قیمتی است و هر کدام بدون دیگری بی اعتبار و بی ارزش است. در حدیث معروف و مشروحى این حقیقت در لباس دیگرى از امام سجاد نقل شده است و خلاصه حدیث چنین است که «اصمعى» مى گوید: شبى در مکه بودم که شبى مهتابى بود هنگامى که اطراف خانه خدا طواف مى کردم صداى زیبا و غم انگیزى گوش مرا نوازش داد. به دنبال صاحب صدا مى گشتم که چشمم به جوان زیبا و خوش قامتى افتاد که آثار نیکى از او نمایان بود. دست در پرده خانه کعبه افکنده و با جمله هاى پرمعنا و تکان دهنده اى با خدا مناجات مى کند. مناجات او مرا سخت تحت تأثیر قرار داد. آن قدر ادامه داد و گفت و گفت که مدهوش شد و به روى زمین افتاد. نزدیک رفتم و سرش را به دامان گرفتم و به صورتش خیره شدم دیدم امام زین العابدین على بن الحسین(علیهما السلام) است. سخت به حال او گریستم. قطره اشکم بر صورتش افتاد و به هوش آمد و فرمود: «مَنِ الَّذِی أَشْغَلَنِی عَنِ ذِکْرِ مولاى; کیست که مرا از یاد مولایم به خود مشغول داشته» عرض کردم: «اصمعى» هستم اى سید و مولاى من این چه گریه و چه زارى است؟ تو از خاندان نبوت و معدن رسالتى. مگر خدا در مورد شما نفرمود: (إِنَّما یُریدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهیرا)(2) امام برخاست و نشست و فرمود: «هَیْهاتَ هَیْهاتَ خَلَقَ اللَّهُ الْجَنَّةَ لِمَنْ أَطَاعَهُ وَأَحْسَنَ وَلَوْ کَانَ عَبْداً حَبَشِیّاً وَخَلَقَ النَّارَ لِمَنْ عَصَاهُ وَلَوْ کَانَ وَلَداً قُرَشِیّاً; هیهات هیهات خداوند بهشت را براى مطیعان و نیکوکاران آفریده، هرچند غلام حبشى باشد و دوزخ را براى عاصیان خلق کرده، هرچند فرد بزرگى از قریش باشد مگر این سخن خدا را نشنیده اى که مى فرماید: هنگامى که در صور دمیده شود و قیامت برپا گردد نسب ها به درد نمى خورد و کسى از آن سؤال نمى کند.» (تفسیر نمونه، ج 14، ذیل آیه 101 سوره مؤمنون) ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ 📌توجه:هرگونه نشر یاکپی برداری ازتمام یا بخشی ازپیام بدون ذکرنام کانال اشکال شرعی دارد. ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ موسسه‌نورالیقین مرکز‌‌تخصصی‌تفسیروعلوم‌قرآنی @‌‌moassese‌‌‌_nooralyaghin

*•═•••●◈﷽●◈•••═•* #آموزشی #حکمت‌های‌نهج‌البلاغه #‌حکمت‌بیست‌‌و‌‌‌‌چهار‌‌‌‌‌‌‌_بخش‌‌_اول ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ 《مِنْ کَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ، وَالتَّنْفِیسُ عَنِ الْمَکْرُوبِ.》 《از كفّارات (سبب هاى آمرزش) گناهان بزرگ،دادرسى ستمديده و شاد نمودن غمگين است.》 موضوع: رهایی از زندان گناهان ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ 👈سوال1) امیربیان در حکمت مزبور کدام قسم از کفاره را ارده کرده است؟ خداوند رحمان، برای زدودن آثار گناه و نافرمانی، از پرونده اعمال گناهکاران، آزادی از بند معاصی و ایجاد آرامش در درون آنها، که به سبب شکستن حریم بندگی و اطاعت از نفس، خیرات و درجات معنوی بزرگی را از دست داده اند، فرصت های بسیاری را برای جبران پاداش از دست رفته و دوری از عقوبت و آثار گناهان، فرا روی مذنبین قرار داده است. از جمله آن فرصت ها، راهکاری به نام «كفاره» است! کفاره غیر از انتقام بوده و به منزله دارو یا غذاهای تقویتی است که درد حاصل از برخی گناهان را درمان می کند. هدف خداوند از تشریع چنین حکمی آزار بندگان و ظلم به آنها نیست بلکه این درجه از رحمت واسعه الهی در مورد کفاره گناهان، گویا به جهت کمال و پرورش فردی و در نهایت، رشد عدالت اجتماعی در جامعه می باشد. دسته ای از کفارات مربوط به علم فقه و دسته ای مربوط به علم اخلاق است. یکی از آثار کفاره اثر تربیتی آن است. خداوند متعال در قرآن فرموده تربیت به دو شکل امکان پذیر است: ۱- کفاره فقهی: یکی با عذاب الهی و کیفر است. «...إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ؛... البته ما از بدکاران انتقام خواهیم کشید.» (سجده/22) ۲- کفاره اخلاقی: یکی با اثرات سازنده و تربیتی ناشی از کفارات مثل کفاره روزه خواری در حین داشتن عذر: «وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ؛ و هر که ناخوش یا در سفر باشد (به شماره آنچه روزه خورده است) از ماهای دیگر روزه دارد، که خداوند برای شما حکم را آسان خواسته و تکلیف را مشکل نگرفته، و خواسته تا اینکه عدد روزه را تکمیل کرده و خدا را به عظمت یاد کنید که شما را هدایت فرمود، باشد که (از این نعمت بزرگ) سپاسگزار شوید.» مقصود امیر بیان در این حکمت سازنده، کفاره اخلاقی است؛ زیرا تاثیرات وسیع و سازنده آن میتواند جامعه را تحت الشعاع قرار دهد. (برگفته از سخنان علامه جوادی آملی) ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ 📌توجه:هرگونه نشر یاکپی برداری ازتمام یا بخشی ازپیام بدون ذکرنام کانال اشکال شرعی دارد. ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ موسسه‌نورالیقین مرکز‌‌تخصصی‌تفسیروعلوم‌قرآنی @moassese_nooralyaghin

*•═•••●◈﷽●◈•••═•* #آموزشی #حکمت‌های‌نهج‌البلاغه #حکمت‌بیست‌و‌‌چهار‌‌‌_بخش‌‌‌_دوم ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ 《مِنْ کَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ، وَالتَّنْفِیسُ عَنِ الْمَکْرُوبِ.》 《از كفّارات (سبب هاى آمرزش) گناهان بزرگ،دادرسى ستمديده و شاد نمودن غمگين است.》 ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ 👈سوال2) تفاوت های گناهان کبیره و صغیره در آینه آیات و روایات چگونه انعکاس یافته است؟ گناهان بر دو قسم می باشند و قسم دیگری برای آن شمرده نشده است؛ 1- کبیره 2- صغیره. این تقسیم بندی در قرآن صورت گرفته است. در آیه 49 سوره کهف آمده: «وَوُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَالِ هَذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا وَلَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا؛ و کتاب اعمال نیک و بد خلق را پیش نهند، آن گاه اهل عصیان را از آنچه در نامه عمل آنهاست ترسان و هراسان بینی در حالی که (با خود) گویند: ای وای بر ما، این چگونه کتابی است که اعمال کوچک و بزرگ ما را سر مویی فرو نگذاشته جز آنکه همه را احصا کرده است؟! و در آن کتاب همه اعمال خود را حاضر بینند و خدا به هیچ کس ستم نخواهد کرد.» گناهان کبیره و صغیره تفاوت های محسوسی باهم دارند که به برخی از آن ها اشاره می شود: ▪️برای گناهان کبیره وعده آتش جهنم داده شده است اما گناهان صغیره وعده عذاب ندارد. مثلا صحبت دنیوی در مسجد و لعن کردن انسان و حیوان مثالهایی برای گناه صغیره می باشد. (مثالهای بیشتری آورده شود) امام صادق علیه السلام می‌فرماید: «الْکَبَائِرُ الَّتِی أَوْجَبَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَیْهَا النَّارَ؛ منظور از کَبَآئِرَ(گناهان کبیره) اعمالی است که خداوند آتش جهنّم را بر آن‌ها واجب گردانیده است». (کافی، ج۲، ص۲۷۶) مثل ترک نماز بدون عذر زراره گوید: «از امام صادق علیه السلام درباره‌ی گناهان کبیره پرسیدم». فرمود: «آن‌ها در کتاب خدا هفت مورد است: کفر به خدا، آدم‌کشی، نافرمانی پدر و مادر، خوردن ربا بعد از دانستن (ربا بودن مال)، خوردن مال یتیم به ناحق، فرار از جهاد. مرتدشدن پس از ایمان‌آوردن». عرض کردم: «این‌ها بزرگترین گناهانند»؟ فرمود: «آری»، عرض کردم: «گناه به ناحق خوردن یک‌درهم از مال یتیم بزرگتر است یا ترک نماز»؟ فرمود: «ترک نماز». عرض کردم: «شما که ترک نماز را از کبائر نشمردی»؟ فرمود: «نخستین چیزی که به تو گفتم چه بود»؟ عرض کردم: «کفر». فرمود: «تارک نماز کافر است، یعنی ترک‌کننده‌ی نماز بدون علّت و عذر».( الکافی، ج۲، ص۲۷۸) ▪️در مورد گناهان کبیره گفته شده آثاری را به دنبال دارند که گناهان صغیره آن آثار را ندارند. از نظر فقهای شیعه، مرتکب گناهان کبیره از عدالت فردی ساقط می شود. ▪️همچنین حاکم اسلامی موظف است مرتکب کبائر را در مواردی که حد مشخص شده است حد بزند و در غیر آن تعزیر کند بر خلاف گناهان صغیره.(التوحید، ابومنصور الماتریدی، ص380) ▪️همچنین در حرمت و ممنوعیت گناه کبیره نص یا اجماع محقق شده است ولی درباره گناهان صغیره چنین نص و اجماعی وجود ندارد. (ر.ک: عیون اخبار الرضا، ص591) ▪️مرتکب گناه صغیره از گستره ایمان خارج نمی شود تا وقتی که از طاعت های بزرگ چیزی را ترک ننماید و مترکب گناه کبیره نگردد. زیرا خداوند در سوره نساء آیه 31 می فرماید: «إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ؛چنانکه از گناهان بزرگی که شما را از آن نهی کرده‌اند دوری گزینید، ما از گناهان دیگر شما درگذریم». (تفسیر ابن کثیر، ج2، ص285) ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ 📌توجه:هرگونه نشر یاکپی برداری ازتمام یا بخشی ازپیام بدون ذکرنام کانال اشکال شرعی دارد. ┄┄┅•●✻●••┅┄┄ موسسه‌نورالیقین مرکز‌‌تخصصی‌تفسیروعلوم‌قرآنی @moassese_nooralyaghin