eitaa logo
مباحثه فقاهت
7.6هزار دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
6 ویدیو
41 فایل
کانال مباحثه فقاهت وابسته به مدرسه عالی فقهی امام محمد باقر عليه السلام با هدف کمک به تعمیق فقه و اصول و ايجاد فضاي علمی و تخصصی در حوزه ایجاد شده است کانال مباحثه فقاهت در تلگرام https://t.me/+h9HkTrDUB4ViMWY0 🌐ارتباط با مدیر کانال 🆔️ @mobahathah
مشاهده در ایتا
دانلود
🔸 💠 تشخیص علت از حکمت 👤 🔻 در روایات ابتدا باید قرینه خاصه یعنی فضای صدور روایات را بررسی کنیم تا ببینیم که در دوران حضور و ملحق به حضور تا پایان غیبت صغری آیا بین این حکم و این خصوصیت تفکیک شده است یا تفکیک نشده است که اگر مانند اختلاط میاه نسبت به حکم عده تفکیک شده است آن خصوصیت حکمت حکم است و علت نیست اما اگر بین خصوصیت و حکم تفکیک نشده است مانند زمان جنگ نسبت به حرمت فروش سلاح و حکم با آمدن خصوصیت آمده است و با رفتن خصوصیت رفته است، خصوصیت علت است. اما اگر قرینه خاص ای نبود سراغ قرائن عامه مانند توجه به استفاده علت یا حکمت از وضع یا اطلاق می رویم و اگر هیچ قرینه ای ثابت نشد، حکم به اجمال می شود... 📚 درس خارج فقه جلسه ۸۱، ۹ اسفند ۱۴۰۱ 🔗 ادامه مطلب و مباحثه، در این لینک. ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔 @mobahathah_ir
🔸 💠 تفاوت عدم الدلیل دلیل العدم با اطلاق مقامی 👤 🔻 در بحث عدم الدلیل دلیل العدم _البته لو کان لبان هم همینطور است_ باید نگاه کنید که این مسأله مبتلی به بوده یا خیر؟ دواعی بر نقل آن کم بوده یا زیاد؟ اما در مقامی اصلا به میزان محل ابتلاء و بر نقل، کاری نداریم. از طرف دیگر در اطلاق، به مقام بیان و مقدمات نیاز داریم اما در عدم الدلیل دلیل العدم کاری به مقام بیان نداریم. پس این ها دو قاعده متفاوت هستند ولو ممکن است بتوان در یک مثال مانند امر به و نهی از هر دو را ادعا کرد. توضیح قاعده عدم الدلیل دلیل العدم: اگر مسأله مبتلی به بین مردم باشد و دواعی بر نباشد، اگر شارع چیزی بیان نکرد، معلوم می شود که چیزی نبوده است. اما اگر مسأله مبتلی به نباشد یا مبتلی به باشد اما دواعی بر إخفاء قوی باشد، این جاری نمی شود. 📚 درس خارج اصول، ۵ آذر ۱۴۰۳ ✅ ادامه مطلب و مباحثه👇🏼 🌐http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3719 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
🔸 💠ثمره‌ی «علت غیر منحصره» بودن یا «حکمت» بودنِ «اذکریت» 👤 🔻 طبق بیان مرحوم آقا ضیاء، هر جا حین العمل بود، نباید به اعتناء کرد چه قاعده و بیاید چه نیاید، لذا در تجاوز و فراغ، با توجه به روایت اسماعیل بن جابر بحث محل مطرح می شود. مثلا اگر پس از نماز هنوز از جای خود بلند نشده اید و حالت نمازگزار را به هم نزده‌اید، اگر شک کنید سلام آخر را گفته‌اید یا خیر، در صورتی که اذکریت باشد می گوییم هنوز از محل عبور نکرده‌ای لذا به شک خود اعتناء کن اما اگر اذکریت باشد، می‌گوییم کاری به محل و غیر محل نداشته باش بلکه اگر بود، ولو از محل هم عبور نکرده‌ای، به شک خود اعتناء نکن. پس اگر اذکریت علت باشد، دیگر کاری به اشتراط محل نداریم. 📚 درس خارج فقه، ۸ بهمن ۱۴۰۳ ✅ ادامه مطلب و مباحثه👇🏼 🌐http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3869 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔 @mobahathah_ir