⚡ تقریرات گعده آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی 🔸 معمولا هر روز پس از نماز مغرب اگر به دفتر آیت‌الله‌العظمی سید موسی شبیری زنجانی بروید که نزدیک‌ترین دفتر در میان دفاتر مراجع بزرگ تقلید به حرم حضرت معصومه(ع) است، این مرجع تقلید 92 ساله را می‌بینید که حتی روز تعطیل آخر هفته به دفتر می‌آید و با حاضرین در دفترش بحث آزاد علمی می‌کند. این دفتر که تا ربع قرن پیش محل سکونت خاندان پدری امام موسی صدر بوده، اغلب روزها شاهد گعده علمی آیت‌الله با شاگردان و طلاب است. البته متاسفانه در پی شیوع کرونا، این جلسات موقتا تعطیل شده است. 🔹 از حاج‌آقا جواد زنجانی و برادرش حاج‌آقا ابوالفضل زنجانی شنیدم که از پدرشان سید محمد نقل می‌کردند که از استادش مامقانی شنیده بود: «در اعلمیت حسنین (صاحب جواهر و کاشف‌الغطاء) بین علما اختلاف بود. ولی اگر کسی انوارالفقاهة را با جواهر قیاس کند بر تقدم شیخ حسن کاشف‌الغطاء اعتراف می‌کند». منتهی ریاست با صاحب جواهر بوده است. مرحوم سید محمد زنجانی زمانی ریاست علمای زنجان را داشت و مورد قبول علمای عراق هم بود(۱۸ اردیبهشت ۹۸). 🔹 قاعده درأ به شبهه در حدود وقتی جاری می‌شود که هیچ اماره یا اصلی وجود نداشته باشد؛ مثلا در شبهات مفهومیه قائل به تمسک به عام نباشیم یا حتی امکان استصحاب هم نباشد(۲۰ اردیبهشت ۹۸). 🔹 مشهور، محمد بن سنان را ثقه نمی‌دانند ولی از نظر ما ثقه است(۲۴ اردیبهشت ۹۸). 🔹 شیخ انصاری هرچند در مسائل علمی چندان به صاحب جواهر اعتنا نداشت، ولی در مسأله تقلید همه را به او ارجاع می‌داد و احترامش را حفظ می‌کرد(۱۱ خرداد ۹۸). 🔹 شیخ عبدالصاحب جواهری تقریرات درس آقاضیاء را نوشته بود و مقدم بر بقیه تقریرات بود و خود آقا ضیاء مایل بود همین چاپ شود، ولی چون شیخ عبدالصاحب نظرات خودش را هم در پاورقی‌ها نوشته بود، آقاضیاء مایل نبود آنها چاپ شود و به همین خاطر به توافق نرسیدند و چاپ نشد (۱۰ شهریور ۹۸). 🔹 آشیخ محمدکاظم شیرازی سهم سادات را می‌گرفت ولی در گرفتن سهم امام محتاط بود و فقط به چند نفر سهم امام می‌داد و خودش هم تصرف نمی‌کرد (۱۰ شهریور ۹۸). 🔹 روایتی که هیچ جمع عرفی با قرآن ندارد، ولو اگر صحیح‌السند باشد باید کنار گذاشته شود. ولی اگر صرفا مخالف ظاهر قرآن بود نوبت به بحث‌هایی مثل بحث سندی می‌رسد (۱۶ شهریور ۹۸). 🔹 اینکه گفته شده: «العلة یعمم و یخصص»، یعنی علت شخص حکم را تخصیص می‌زند یعنی به موضوع آن متوجه می‌شود (۲۶ شهریور ۹۸). 🔹 معروف بین علما این است که «حکمت» در احکام به دو معناست: یکی اینکه اکثر موارد دارای آن نکته باشد. مثلا در غالب افراد نبیذ چون سکر وجود دارد، پس حکم به حرمت همه موارد می‌شود. دوم اینکه غلبه ندارد، ولی خود آن علت ذکر شده به گونه‌ای است که طبق آن، حکم عام صادر می‌شود. مثل اختلاط انساب که حکمت تشریع عده است و در اغلب موارد معلوم نیست اختلاط انساب صدق کند، ولی برای حفظ احتیاط، حکم عمومی می‌دهند (۲۶ شهریور ۹۸). 🔹 نوسان ارزش پول در زمان ائمه(ع) مثل حالا زیاد نبوده و لذا ائمه(ع) می‌گفتند که این تفاوت‌های جزئی در پرداخت دیون لحاظ نشود (۲۶ شهریور ۹۸). 🔹 شیخ انصاری شاگرد صاحب جواهر نبوده و شاید احتراما مدتی در درس ایشان شرکت کرده باشد. در زمان خود صاحب جواهر، عده‌ای شیخ را اعلم می‌دانستند ولی شیخ حاضر به عرض اندام نبود (۱۶ مهر ۹۸). 🔹 تعبیر آقای خوئی برای آمیرزا محمدتقی شیرازی با عنوان «بعض المعاصرین» خیلی لطیف نیست، چون آقای خوئی در طبقه شاگرد شاگردان آمیرزا محمدتقی بود و بهتر بود از تعبیر «بعض من عاصرناه» استفاده می‌کرد. آقای خوئی ۲۱ ساله بوده که آمیرزا محمدتقی فوت می‌کند (۱۶ مهر ۹۸). 🔹 شنیده‌ام آسید محمد فشارکی هم خودش را اعلم می‌دانست و هم تقلید از اعلم را هم واجب می‌دانست ولی رساله نداد و گفت نمی‌توانم مرجعیت را به عهده بگیرم (۱۶ مهر ۹۸). 🔹 در مواردی که عبارات یک روایت در کتاب «قرب‌الإسناد» دچار دست‌انداز و ایراد باشد و صدر و ذیل آن با هم نخواند، آنجا نقل این کتاب حجیت ندارد (اول دی ۹۸). 🔹 انصراف اطلاق و ارتکازات عرفی، اموری ذوقی است که نمی‌توان برهانی برای آنها اقامه کرد (۱۰ دی ۹۸). 🔹 ما استصحاب در کلیات را قبول نداریم. خود شیخ انصاری می‌گفت اگر حجیت ظن را نپذیریم نمی‌توانیم به استصحاب هم عمل کنیم. چون دلیل قطعی بر حجیت آن نداریم و دلیلش ظنی است. پس استصحاب نمی‌تواند مانع انسداد شود (۱۷ دی ۹۸). 🔹 اصل تقلید و وجوب تقلید اعلم عقلایی نیست و از باب موافقت با احتیاط است (۱۷ دی ۹۸). 🔸 مشاهده متن کامل: http://mobahesat.ir/22985 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ سکولاریسم در حوزه، نقدی بر خویشتن ✏ محمدصابر صادقی/حوزه علمیه قم 🔹 در باب سکولاریسم و نفوذ آن در حوزه علمیه، سخن‌ها و گفتارهای علمی و خطابی زیادی بیان شده و گاه تب آن بالا گرفته و به مواضع تند و شدید هم کشیده شده‌است. اهل سیاست نیز در این وادی وارد گشته‌اند و هرکدام از این نمد برای خود کلاهی دوخته‌اند. گاه با موضع ضد سکولاریسم افرادی که کمتر موضع سیاسی ـ اجتماعی دارند را نواخته‌اند و گاه عده‌ای با موضع ضد سکولاریسم از عدم وجود فضای گفتگو و نقد حاکمیت سخن رانده‌اند و ماهی خود را صید نموده‌اند. اما نگارنده در این یادداشت کوتاه نه به دنبال تعریف سکولاریسم و ماهیت آن هستم و نه در صدد اثبات یا نفی آن در ساختار و نهادهای حوزوی؛ آنچه مرا به این نقد فرامیخواند و وادار به نوشتن می‌کند، رویت عرفی گرایی ـ تلقی رایج از سکولاریسم ـ در میان حوزویان است و نه حوزه. 🔹 به تعبیر دیگر نگارنده در بالا و پایین زندگی و در مواجهه با طلاب و روحانیون، به رفتارها، سخن ها و قضاوت‌هایی برمیخورم که آن را جز نفوذ عرفی گرایی ـ در مقابل دین گرایی ـ در عرصه حیات، معیشت و سبک زندگی حوزویان نمی توانم تعبیر کنم. واضح‌تر آنکه در رفتارها، سخن‌ها و قضاوت‌های برخی از حوزویان قواعد عرفی‌گرایی بصورت مشهودی نفوذ کرده چه آنکه خود به آن التفات ندارند و شاید بی خبر و تقلید وار از آن قواعد پیروی می‌کنند و آن را صحیح و درست و منطبق با شرع می‌دانند، و چه‌بسا به تنبهی از این غفلت درآیند. در واقع هیچکدام از ما حوزویان در این عصر غلبه مدرنیته و جَو رسانه‌ای در امان نیستیم. ناگفته نماند که در همین عصر فرومایگی و سطحی‌گرایی و تقلیدی زندگی کردن، هستند حوزویانی که برخلاف آداب و رسوم عصر جدید مَشی می‌کنند و سنت‌های حسنه را در زندگی خود و دیگران جاری و ساری می‌کنند. مانند حوزوی که خانه خود را بر خلاف معمول گران اجاره نمی داد و به ازاء تولد فرزند کرایه دو ماه را می‌بخشید؛ بیش باد. در میانه کاری و گفتگوی پر حرارتی با چند تن از طلاب بودیم که با جملات و رفتارهایی برخورد کردم که بیش از پیش مرا به نفوذ عرفی‌گرایی در حوزویان حساس‌تر کرد؛ از بازگویی رفتارها از شدت خجالت و شرم صرف نظر می‌کنم و فقط به یک مکالمه کوتاه اشاره می‌کنم. 🔹 طلبه‌ای که احساس می‌کردیم سنتی و متدین و از همه‌ی جمع ما با تقواتر است و روحانی زاده می‌باشد، در خلال یک گفتگو و در جواب ما که می‌گفتیم «بایست مطلب غلط و خلاف واقع را درست و اصلاح کنید»، گفت:«در این زمینه دو مبنا وجود دارد، یک مبنا، مبنای شماست که باید حق و واقع را بیان کرد و اصلاح نمود و لو بلغ ما بلغ، اما مبنای دیگری هم وجود دارد، و آن عبارت است از اینکه اگرچه مطلب خلاف واقع است، اما بایست هزینه و فایده را بررسی کنیم، اگر اصلاح مطلب خلاف واقع، هزینه اش بالاست لازم نیست کاری بکنیم» و در بیان دیگر می گفت«انتخاب مبناها بسته به رای اکثریت دارد و آن فصل الخطاب است». 🔹 در این بیان می بینید که چگونه مبانی اصولی و محکم معرفتی و دینی ذبح می‌شود. در روایات متعدد به این مطلب اشاره شده است که بایست پای حق ایستاد و در مقابل خلاف ایستادگی کرد اگرچه که به ضرر ما باشد مانند: «قُلِ‏ الْحَقَ‏ عَلَى كُلِّ حَال»؛ «اتَّقِ اللَّهَ وَ قُلِ‏ الْحَقَ‏ وَ إِنْ كَانَ فِيهِ هَلَاكُكَ فَإِنَّ فِيهِ نَجَاتَكَ أَيْ فُلَانُ اتَّقِ اللَّهَ وَ دَعِ الْبَاطِلَ وَ إِنْ كَانَ فِيهِ نَجَاتُكَ فَإِنَّ فِيهِ هَلَاكَكَ»؛ «قُلِ‏ الْحَقَ‏ وَ لَوْ عَلَى نَفْسِك»‏؛ «قُلِ‏ الْحَقَ‏ وَ إِنْ كَانَ مُرّا». و غم انگیزتر آنکه انتخاب مبنا در این مسئله را به رای اکثریت یا دموکراسی احاله کرد، یعنی ما آنقدر از معرفت و اصول دینی تهی هستیم و عرفی گشته‌ایم که در انتخاب مبنا نیز دست به انتخابات میزنیم و آنچه دموکراسی به‌بار آورد را فصل‌الخطاب می‌دانیم! این ها نمونه‌های کوچکی است که شاید خیلی از خوانندگان هم در زندگی خود مشاهده کرده باشند و یا ناخودآگاه گرفتار آن شده باشند. نفوذ سکولاریسم و عرفی‌گرایی از آنچه در تبلیغات بیان می‌شود بسیار عمیق‌تر و ریشه‌ای تراست، هر چند فعال بودن ساختارهای عرفی و سکولار در حوزه و غیر حوزه نیز بی تاثیر نیست و در جای خود می‌بایست بررسی شود. اعاذنا الله من شرور انفسنا http://mobahesat.ir/22994 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡️از کرونا در محرم تا جریان افراطی شیعی 🔹جنبش «ماسک نزینم» حرکتی بود که در روزهای نزدیک به ماه محرم از سوی برخی فعالان «جریان افراطی شیعی» ترویج می‌شد. به اعتقاد این افراد استفاده از ماسک و رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی در مجالس روضه اهل‌بیت، توهین به ساحت آن بزرگواران است، چرا که این مجالس «دارالشفاء» هستند. این تفکر فراتر از سطح فعالان هیات هم بود و کلیپ سخنرانی برخی از روحانیون و اساتید آنان نیز دست به دست می‌شد. از سوی دیگر همه‌ی برگزارکنندگان مجالس عزاداری ماه محرم دغدغه‌ی چگونگی برگزاری این مجالس را داشتند و هریک سعی می‌کردند از روش‌های مختلف و با توجه به امکانات موجود به‌گونه‌ای این مجالس را برگزار کنند که اصول بهداشتی هم رعایت شود. 🔹با فرار رسیدن ماه محرم و عزادار شدن کشورمان خوشبختانه رعابت اصول بهداشتی در برگزاری مجالس عزاداری عملا به یک اصل مهم تبدیل شد و می‌توان گفت قریب به اتفاق برنامه‌های عزاداری تلاش می‌کنند این اصول را رعایت کنند. مراجع عظام تقلید و سایر علما و بزرگان نیز در بیانات خود رعایت اصول بهداشتی در مراسم عزاداری را لازم و ضروری دانستند. 🔹در واقع می‌توان گفت محرم امسال در کنار جلوه‌های جدید و زیبا از رعایت قوانین بهداشتی یک آموزه‌ی مهم دیگری هم داشت و آن هم عیان شدن وزنه‌ی «جریان افراطی شیعی‌» است. تبلیغات این جریان با حرکت منطقی و عاقلانه‌ی عموم مردم عملا به انزوا رفت و بدون نیاز به ورود دستگاه‌های قضائی یا امنیتی به «ضدهنجار» تبدیل شد. سایر رفتارهای و تبلیغات این جریان مانند «قمه‌زنی» و برخی رفتارهای هنجارشکن دینی در بین عموم دین‌داران هیچ جایگاهی ندارد و فقط توسط رسانه‌های معاند جهت تحریف خدشه‌دار کردن چهره‌ی تشیع صورت می‌گیرد. @mobahesat

⚡پاسخ وارده: جریان افراطی شیعی مقصود چه کسانی هستند؟ چرا بطور شفاف گفته نمی شود؟ انجام دادن چه کاری افراطی گری شیعی محسوب می شود و معیار در این مساله چیست؟ بطور مثال مدرسه تخصصی فقهی امام کاظم (ع) قم مستقر در حوزه علمیه امام کاظم قم در فلکه معلم قم وابسته به یکی از مراجع تقلید مطابق اطلاعیه رسمی سایت خودش حضور کلیه طلاب را در سال تحصیلی آینده اجباری اعلام کرده است مگر برای طلابی که علائم کرونا داشته باشند یا مدرسه تخصصی فقهی امام محمد باقر (ع) قم به عنوان پرسابقه ترین مدرسه تخصصی فقهی قم نیز در اطلاعیه رسمی سایت خود حضور تمامی طلاب در کلاس های راهنمای این مدرسه را در سال تحصیلی آینده الزامی اعلام کرده است مگر برای طلاب معذور که علائم کرونا داشته باشند این دو مدرسه وابسته به دو مرجع تقلید متفاوت هستند، دیگر مدارس تخصصی فقهی وابسته به دیگر مراجع تقلید نیز در طول تابستان برنامه های خود را اجرا کرده و حضور طلاب را اجباری اعلام کرده بودند مثل موسسه عالی فقه و علوم اسلامی که جنب مدرسه معصومیه قم قرار دارد، تاکید می شود که حضور طلاب در داخل شهر قم اجباری اعلام شده است در حالیکه قم در سراسر تابستان در وضعیت قرمز کرونا قرار داشت. ولی باید طلاب شهرستانی اجباراً به قم آمده و در خوابگاه های خصوصی این مدارس ساکن شوند، حداقل سه عدد از این مدارس به سه مرجع تقلید متفاوت وابسته هستند ... . علاوه بر اینکه دیگر مدارس فقهی که وابستگی آن به مراجع تقلید معروف نیستند نیز برای سال تحصیلی آینده همین روش را قصد دارند ادامه دهند آیا اجباری اعلام کردن حضور کلیه طلاب در طول تابستان امسال و سال تحصیلی که ۱۵ شهریور ۱۳۹۹ شروع می شود «جریان افراطی شیعی» نیست ؟ معیار و ملاک شما برای تشخیص افراط چیست؟

یادداشت وارده/ ⚡ امام حسین علیه‌السلام، مرشد یا موید؟ ✏محمدامین رادمند 🔹 یکی از مهمترین چالشها در زمینه عاشورا و سیدالشهداء این است که آیا ما پیرو امام حسین هستیم یا امام حسین پیرو ما هستند؟ آیا ما ابتدائا سیره و اهداف سیدالشهدا را شناسایی می‌کنیم و سپس بر مبنای آن رفتار می‌کنیم یا ابتدا بر اساس امیال و گرایشها و خواسته‌های خودمان اهدافی را مشخص می‌کنیم و سپس تصویری از سیدالشهدا نشان می‌دهیم که موید هدفمان باشد؟ 🔹 قبل از انقلاب تصویری که توسط انقلابیون و نویسندگان انقلابی از امام حسین ارائه می‌شد، تصویر یک امام مبارز و انقلابی بود که علیه حاکم ظالم زمان خود اقدام مسلحانه انجام می‌دهد و در همین حین عده‌ای امام حسین را صرفا امامی می‌دانستند که مسیح وار مصائبی را به جان خرید تا پیروانش را از عذاب جهنم نجات دهد؛ 🔹 در وقایع سیاسی یک دهه اخیر هم عده‌ای امام حسین را امامی می‌دانستند که علیه سلطان جائر زمان خود قیام کرد و عده‌ای راه تبعیت از امام حسین را تبعیت از ولی فقیه می‌دانند. 🔹 بعد از ماجرای برجام برخی امام حسین را امام مذاکره و مصالحه معرفی کردند و برخی امامی دانستند که هیهات مناالذله گویان با هیچ ظالمی مذاکره نکرد. 🔹 بالاخره امام حسین کدام این امام‌هاست؟ جالب اینکه تمام اینان نیز برای اثبات حرف خود به سخنی یا سیره‌ای از حضرت استناد می‌کنند و منابع ما تاب تمام این تفاسیر را دارد. 🔹 عاشورای امسال مصادف شده بود با سالگرد ربایش امام موسی صدر و خوب است به همین بهانه از ایشان نیز یاد کنیم. از آنجایی که امام موسی صدر دیگر در بین ما نیستند به نظر می‌رسد هرکسی امام صدر خودش را ساخته و همان را دوست دارد. یکی از انقلاب طرفداری میکند و استناد می‌کند به امام صدر، یکی با انقلاب مخالفت می‌کند و استناد می‌کند به امام صدر، یکی طرفدار جنبشهای مسلح منطقه است و استناد می‌کند به امام صدر و دیگری نیز که طرفدار گفت‌وگو و صلح است نیز استناد می‌کند به امام صدر. بالاخره سید موسی صدر کدام یک از این تصویرهاست؟ 🔹 نمونه دیگر مساله مختار است. داود میرباقری گفته من احساس کردم که ما نیاز به یک گلادیاتور وطنی داریم و برای همین مختارنامه را ساختم. یعنی ایشان در ابتدا یک هدف برای خودش تعیین کرده و سپس مختاری را ساخته که با اهداف خود سازگار بوده و لزوما منطبق با مختاری که در برخی منابع تاریخی گزارش شده نیز نمی‌باشد. 🔹 خلاصه آنکه به نظر می‌رسد با توجه به تعدد نقل‌ها و تواریخ و تفاسیر، هرکسی ابتدا هدف و مسیرش را مشخص می‌کند و سپس برای تایید خود سراغ سیدالشهدا میرود تا از ایشان نیز به عنوان موید خود استفاده کند. 🔹 و البته در این میان سوالی پیشینی و مهمتر نیز به وجود می‌آید و آن اینکه با توجه به این واقعیت که تنها راه شناخت ما از سیدالشهدا همین تواریخ و منقولات و روایت‌هاست، آیا اساسا راهی برای شناخت امام حسین خالص و بدون روتوش وجود دارد؟ آیا می‌توان امام حسین حقیقی را شناخت؟ جواب به این سوال قطعا ساده نیست! ⚡ انتشار یادداشت‌های وارده لزوما دیدگاه مباحثات نبوده و برای بحث و اظهارنظر بین اهل نظر و نقد منتشر می‌شود. 🔸 http://mobahesat.ir/23017 🔻🔻🔻 @mobahesat

📢اطلاعیه فوری مرکز مدیریت حوزه های علمیه اجتماع طلاب و اساتید حوزه علمیه و مردم متدین و انقلابی قم در محکومیت اهانت وقیحانه به کلام الله مجید و ساحت قدسی پیامبر اعظم (ص) همزمان با دیگر استانها و با رعایت دستورالعمل های بهداشتی ساعت 10 صبح پنجشنبه 20 شهریور در حرم مطهر حضرت معصومه(س) برگزار میگردد. https://hawzahnews.com/x9Pwq @HawzahNews| خبرگزاری حوزه

⚡️اختصاصی مباحثات 🔹آیت‌الله یوسف صانعی از مبارزان پیش از انقلاب و دادستان و عضو فقهای شورای نگهبان در دهه ۶۰ صبح امروز در ۸۳ سالگی دارفانی را وداع گفت. وی در دهه سی و چهل شاگرد علمای آیات عظام بروجردی، اراکی و محقق داماد بود و از شاگردان مبرز امام خمینی نیز محسوب می‌شد. 🔹وی همراه با اعضای جامعه مدرسین بیانیه‌های گوناگونی علیه دولت پهلوی امضا کرد و درکنار سایر علما و روحانیون تلاش گسترده‌ای برای حمایت از انقلاب آنان خمینی داشت. پس از انقلاب با حکم امام خمینی به عضویت شورای نگهبان و دادستان کل کشور منصوب شد. 🔹در سال ۱۳۷۲ رساله عملیه خود را منتشر نمود اما با شکل‌گیری دولت اصلاحات، برخی از مراجع و علما از «قاعده گریزی» فتواهایش در محافل علمی و خصوصی به شدت انتقاد کردند. درهمین اساس جامعه مدرسین در دی‌ماه سال ۸۸ در پاسخ به سوال مکرر مقلدین اعلام کرد:«با توجه به پرسش‌های مکرّر مؤمنان، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم براساس تحقیقات به عمل آمده در یک سال گذشته و پس از جلسات متعدد به این نتیجه رسیده‌است که ایشان فاقد ملاک‌های لازم برای تصدّی مرجعیت می‌باشد.» 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡️خبر تکمیلی: 🔹گفته می‌شود پیکر آیت‌الله یوسف صانعی در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده خواهد شد. باتوجه به وصیت ایشان و تدارک محل دفن توسط خود ایشان که سال‌ها پیش صورت گرفته بود، پیکر ایشان در این محل دفن خواهد شد. در اطلاعیه صادره از سوی دفتر ایشان اعلام شده‌است بخاطر شرایط خاص کرونا، هیچ‌گونه برنامه رسمی تشییع و مجلس بزرگداشت برگزار نخواهد شد. 🔹گفتنی است ایشان روز گذشته بخاطر شکستگی لگن به بیمارستان منتقل شدند اما با توجه به مشکلات کلیوی و دیالیز که از مدتها قبل مبتلا بودند، نیمه‌شب شنبه دارفانی را وداع گفت. 🔻🔻🔻 @mobahesat

♨️در حاشیه حرف و حدیث هایی که درباره ی محل دفن مرحوم مغفور آیت الله صانعی مطرح شده است؛ آیت الله صانعی: 💠 من را در شیخان، کنار قبر زکریا بن آدم دفن کنید. 💠 این سندی باشد برای کسانی که بعداً این فیلم را می بینند! @HowzehSN

⚡️برزخی به نام « کار طلبگی» ✒️علی رمضانی 🔹به خاطر دارم چند سال پیش مصاحبه‌ای از آقای میثم مطیعی خواندم، که ایشان در رابطه با حکم مساله‌ی « کف‌زنی» در هیأت ، از حضرت آقا سوال کرده بودند و معظم‌له فرموده بودند که: «اگر آهنگ لس‌آنجلسی نباشد، مانعی ندارد» بعد آقای مطیعی (به این مضمون) می‌گوید که من به حضرت آقا عرض کردم ( و ایشان هم تأیید کردند) که ما الگوهای شادی برای مردم ایجاد نکرده‌ایم. یعنی جامعه‌ی متدین ما وقتی می‌خواهد به سمت شادی برود، احساس می‌کند به سمت ابتذال نزدیک می‌شود، و وقتی هم می‌خواهد از ابتذال پرهیز کند، جنبه‌ی شادی را از دست می‌دهد. 🔹نگارنده بر این عقیده است که ، ما درحوزه ی علمیه نیز، دچار یک چندین برزخی شده‌ایم. یعنی دچار یک بحران هویتی شده‌ایم .یعنی وقتی می‌خواهیم به سمت کارهای عملی و اجرایی و اقامه‌ی دین برویم، احساس می‌کنیم که از رسالت اصلی طلبگی که همان درس و بحث و منبر است دور شده‌ایم. از طرفی هنگامی هم که به مباحث علمی و تبلیغ نظری می‌پردازیم، احساس می‌کنیم که کارآمدی لازم را نداریم و نمی‌توانیم گره‌گشا باشیم و وجداناً حس می‌کنیم، دینی که برای اقامه‌ی قسط و عدل آمده، با تبلیغ و منبر رفتن صرف، کارش راه نمی افتد. 🔹به نظر حقیر ، کم نیستند در بین روحانیت، چهره‌ها و اشخاص برجسته‌ای که به اقامه‌ی دین و کارهای عملی می‌پرداختند و هیچ کس هم امروز به آنها اعتراضی ندارد که چرا این کار ها را کردید و این کار ها طلبگی نیست. برای مثال حضرت امام و همراهانش در سالها مبارزات سیاسی. روحانیون حاضر در جبهه‌های جنگ. روحانیون حاضر در سیل و زلزله و کرونا و مواسات و... اما هیچ وقت در حوزه، این اشخاص تبدیل به الگو نمیشوند. یعنی نهایتا انسان‌های بسیار ستودنی و برجسته‌ای هستند که ما از آنها یاد میکنیم اما هیچگاه جهت حرکت ما نیستند. 🔹به نظر حقیر، ریشه‌ی این بلاتکلیفی ها و دوگانگی‌ها در این است که ما هنوز از حوزه‌ی نجف دل نکنده‌ایم. هنوز نفهمیده‌ایم که انقلاب شده است و قدرت سیاسی، طرفدار مذهب و اسلام است و نفهمیده‌ایم که چه قدرتی پیدا کرده‌ایم. حوزه‌ی ما، حوز‌ه‌ی طراز انقلاب نیست و ما می‌خواهیم هنوز با الگوی حوز‌ه‌ی نجف، ایران را اداره کنیم. ما متوجه سنگر‌های جدید نیستیم. ما متوجه تکلیف نیستیم. ما جای خودمان را هنوز پیدا نکرده‌ایم و نسبت به کار طلبگی دچار جمود در روش شده‌ایم . 🔹سال‌ها بحث می‌کنیم که آیا صیغه‌ی امر دلالت بر وجوب دارد یا ندارد. بعد که وجوب را به نحوی احراز کردیم، گویی که مأموریت‌مان به سر انجام رسیده باشد، پرونده‌ی بحث را می‌بندیم و می‌رویم سراغ بحث بعدی. انگار نه انگار که این واجب، امتثال هم میخواهد و اگر تا به حال بحثی هم می‌کردیم برای این بود که تکلیف عملی خود را تشخیص دهیم. 🔹امروز اگر جنگ ما، جنگ اقتصادی است و حاکمیت و مردم و خانواده‌های ما از این زاویه در معرض آسیب هستند و اگر به تعبیر حضرت آقا، راهکار آن نیز اقتصاد مقاومتی و قوی شدن است، یکی از وظایف اصلی حوزه این است که برای مردم و برای خودش «کار آفرینی» کند. یا خودش این کار را مستقیم انجام دهد و یا حداقل نقش « واسطه‌گری» را ایفا کند. اگر حوزه، حضور در میدان جنگ و پای کار نظام ایستادن را وظیفه ی خود و مصداق کار طلبگی نمی‌داند، پس چه چیز را وظیفه می داند؟ آقایی کردن را ؟ حق بدهید که مردم کمی دلسرد باشند. حوزه اگر بصیر و فرصت شناس باشد به این کار مبادرت خواهد کرد. 🔻🔻🔻 @mobahesat

یادداشت وارده/ ✒️علی اسماعیلی ⚡️انقلاب اسلامی جهشی در سربلندی شیعه در دنیای معاصر 🔹مطالعات جامعه‌شناختی حاکی از آن است که انقلاب اسلامی ایران در سال ۵۷ جهشی در دنیا برای شناخت شیعه ایجاد کرده‌است. شاه‌بیت حرکت انبیاء علیهم‌السلام دو چیز بود استبداد ستیزی و استکبار ستیزی. سوال محوری این است در دنیای معاصر چه کسانی شیعه را خوار و ذلیل کردند؟ به نظر می‌آید پاسخ این سوال کاملا روشن و مبرهن است. فلسفه وجودی حرکت حضرت امام رحمة‌الله علیه همان فلسفه حرکت انبیاء در استبداد و استکبار ستیزی بود. تجربه چهل ساله انقلاب اسلامی در دفاع مقدس، مبارزه با سلطه و نفوذ بیگانگان، دفاع از حرمهای اهل‌بیت در منطقه این را نشان میدهد. 🔹شیعه را کسانی خوار و دلیل کردند که به غیر از منافع خودشان چیز دیگر را ندیدند و برای رسیدن به دنیای خود سعی کردند شیعه را در حد مناسک تقلیل دهند و در نظام‌سازی سهمی برای اندیشه های متعالی شیعه قائل نباشند. تقلیل حداقلی شیعه به انجام مناسک و متظاهرات عرفیه خیانتی است که در حق اندیشه متعالی جهان شمولی شیعه مطرح شد و سعی در کانالیزه کردن گردید و در اجرای آن از هر وسیله ممکن استفاده نمود حتی با تمسک به نظریه براندازی نظام. چه کسی نمی‌داند عظمت امروز شیعه معاصر، حداقل در سده اخیر مرهون تلاش علمایی همچون مرحوم میرزایی شیرازی، آخوند خراسانی، میرزایی نایینی بروجردی و حائری و امام و ....که استکبار ستیزی سرلوحه اقدامات آنان بود. شیعه ای که از سر سفره انگلستان یا آمریکا و یا هر کشور استکباری دربیاید چیزی جز خفت و خواری برای جهان اسلام به دنبال نخواهد داشت. کدام جریان دلسوز اسلام و تشیع توصیه می‌کند در این زمان حاضر به اختلافات میان امت اسلامی دامن بزنند چه برسد بر عالم دینی و مرجع تقلید؟؟!! 🔹آنچه مسلم است هیچ مرجع دینی بر اختلاف میان امت اسلامی راضی نیست. و می‌دانید هم‌اکنون در امت اسلامی اکثریت با اهل سنت است. و احترام یا لااقل عدم بی احترامی امری ضرورییه عقلی ایست. کدام مرجع دینی توصیه میکند در جایی که یقین به ضرر نفس هست امر مستحبی اقامه گردد.؟؟ تا جایی که بزرگان فرموده‌اند «در جایی که ضرر به نفس هست حتی واجبات هم محدود میشود و در برخی موارد به خاطر مصلحتی ترک میشود» 🔹 لعن بر مقدسات اهل سنت برفرض استحباب در زماننا هذا -که یقینا اینگونه نیست- لوفرض، میشود امری مستحب ، آیا با این استدلال میشود خون شیعیان را به مخاطره انداخت ؟؟ شیعه همیشه از نگاه های سطحی و پوسته محور ضربه خورده نه مقاومت و ایستادگی دربرابر ظالمین عالم. تاریخ شیعه مملو از بی‌خردی متحجران خوارج اندیش و دلباختگان معاویه‌صفت و یا گول خوردگان ابوموسی اشعری‌ها است. 🔹در انتخاب میان اینها ما کدام طرف خواهیم بود؟ تشیع برخاسته از اندیشه ناب معمار کبیر انقلاب اسلامی یا تشیع ظاهری برخواسته از اتاق فکرهای لندنی ؟ همین سوال درباره استکبار و ایران هم قابل تکرار است؟ 🔹البته این به این معنی نیست که ضعف‌ها و کاستی های نظام را نباید دید اگر همه کمر همت بر رفع کاستی های نظام بر دارند یقینا وضع فرق خواهد کرد، نه اینکه بعد از چهل سال نظریه براندازی نظام را تئوریزه کنند و فتوی دهند و جاسوسان را ذی‌حق بدانند و دفاع کنند. هیچ کس نمی‌گوید نظام ایده‌آل است و هیچ مشکلی ندارد. مهم این است بدانیم ما چقدر در رفع مشکل قدم برداشته‌ایم. 🔹امروز دوست و دشمن معارف به رهبری داهیانه رهبر انقلاب هستند، و این نیست الا به برکت اندیشه تشیع که ایشان یکی از مجریان آن هستند. این نظام مورد تایید اکثریت مراجع معظم تقلید بود و هست حتی مرجع اعلای جهان تشیع آیت الله العظمی سیستانی که در عدم متابعت هوای نفس شهره عام و خاصند، تضعیف نظام را جایز نمی‌دانند. 🔹با این حال میان نظام اسلامی ایده‌آل و نظام کنونی جمهوری اسلامی فاصله‌هاست، هیچ عالم دلسوزی براندازی نظام حداقلی را هم جایز نمی‌داند، بلکه تقویت آنرا عقلا راجح میدانند. اما راز حمایت برخی جریانات شیعه‌نما از براندازان و جاسوسان کشور شیعی چه میتواند باشد؟ 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ جامعه مدرسین، انزوا یا پرده‌نشینی؟ ✏ ابراهیم مسعودی 🔹 پس از فوت مرحوم آیت‌الله صانعی واکنش‌های متفاوتی را نسبت به ایشان شاهد بودیم. بخشی از واکنش‌ها مربوط به همفکران سیاسی آن مرحوم بود که طبیعتا تجلیل بسیار پررنگ از ایشان بود. برخی دیگر مانند مراجع عظام تقلید و رهبر معظم انقلاب اگرچه همگرایی سیاسی و فقهی با آن مرحوم نداشتند اما بنابه مصالحی ترجیح دادند به خدمات علمی ایشان اشاره کنند و با اغماض نظر از مسائل سیاسی و چالش‌های فقهی از آن مرحوم تجلیل کنند. اما گروه دیگری که بیشتر در فضای رسانه‌ای نمود دارند به چالش‌های سیاسی مربوط به ایشان پرداختند و همان نظرات پیشین خود را درباره عملکرد آن مرحوم عنوان کردند. 🔹 در این بین اما جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ترجیح داد سکوت اختیار کند. همانطوری که ابراز نظر جامعه مدرسین در خصوص مسائل مهم حوزه و مرجعیت مهم است و براساس تعریفی که خود این نهاد دارد باید فصل‌الخطاب قرار گیرد، قاعدتا سکوت آنان نیز بارمعنایی خاصی دارد . در این یادداشت فارغ از نوع رفتار سیاسی و فقهی مرحوم آیت‌الله صانعی، به بررسی مواجهه‌ی بزرگان حوزه بویژه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با فوت ایشان می‌پردازیم. 🔹 همانطور که پیشتر اشاره شد رهبر معظم انقلاب و برخی دیگر از مراجع که هیچ‌گونه همگرایی سیاسی با آن مرحوم نداشتند و از سوی دیگر منتقد روش فقهی هم بودند ترجیح دادند بدون اشاره به این مسائل از خدمات مرحوم آیت‌الله صانعی در پیش از انقلاب و زحمات ایشان در تصدی مسئولیت‌های مختلف قدردانی کنند. 🔹 اما سوال اینجاست که جامعه مدرسین حوزه علمیه قم که ده سال پیش براساس آنچه که «وظیفه ذاتی خود» می داند و تقلید از آیت‌الله صانعی را جایز ندانست، چرا در قبال فوت ایشان سکوت کرد؟ از سوی دیگر آیت‌الله صانعی عضو قدیمی این نهاد بوده و اخلاق تشکیلاتی اقتضا می‌کرد واکنش حداقلی برای فوت یک عضو تشکیلات را شاهد باشیم. 🔹 واکنش جامعه مدرسین نمی‌توانست از دو حال خارج باشد. نخست آنکه در تبعیت از پیام رهبری و مراجع تقلید آنان نیز مصالحی را رعایت کرده و پیامی در تجلیل از مرحوم آیت الله صانعی صادر نمایند. دوم آنکه طبق همان نظر پیشین خود در پیام صادره به عملکرد سیاسی و نظرات شاذ فقهی ایشان اشاره می‌کردند تا مشخص گردد همچنان نظرشان درباره آیت‌الله صانعی تغییر نکرده‌است. 🔹 به اعتقاد بنده هردوی این موارد حق طبیعی جامعه مدرسین بود و انتظار می‌رفت با جرات تمام یکی از این دو راه را انتخاب می‌کردند. اما سکوت جامعه مدرسین هیچ پیامی جز «تحیر» و «بلاتکلیفی» نداشت. این بلاتکلیفی و عدم جرات در بیان نظر بسیار بدتر از تغییر نظر است! آیا عجیب نیست که اصلی‌ترین استناد منتقدین عملکرد سیاسی و فقهی آیت‌الله صانعی به بیانیه جامعه مدرسین باشد و پس از فوت ایشان این افراد به این بیانیه استناد کنند اما خود صادرکننده بیانیه سکوت اختیار 🔹 کند و بخاطر بلاتکلیفی نتواند از مدعای خود دفاع کند؟ فراموش نکنیم که این موضوع مانند موضع‌گیری در انتخابات و حمایت از فلان کاندیدا نیست که گاهی جامعه مدرسین در حمایت از اشخاص به نتیجه نمی‌رسد. موضوع مربوط به فوت کسی است که در حیطه‌ی فقهی و فتوا نقش‌آفرین بوده است و نوع واکنش‌های سیاسی وی این نقش آفرینی را پررنگ‌تر کرده بود. 🔹 اگر جامعه مدرسین وظیفه ذاتی خود می‌داند که فصل‌الخطاب مسائل مهم حوزوی و بویژه مرجعیت باشد، سکوت در چنین واقعه‌ای با شرح وظیفه‌ای که برای خود تعریف کرده‌است در تناقض جدی است. 🔹 بد نیست به این بهانه بررسی کلی داشته باشیم که مرجعیت فعلی جامعه مدرسین در امور حوزوی و دینی در چه سطحی است؟ هم‌اکنون مسائل روز دینی مانند حجاب، الهیات کرونا، مناسک دینی کرونائی و ... و مسائل صنفی روحانیت مانند معیشت، رابطه حوزه با نظام و .. پیش آمده است که باید پرسید راهبری و نقش‌‌آفرینی جامعه مدرسین کجاست؟ آیا شاهد عزلت و گوشه‌نشینی و انزوای خودکرده‌ی جامعه مدرسین هستیم؟ یا آنکه ترجیح می دهد در پس پرده به نقش‌آفرینی بپردازد؟ 🔹 فراموش نکنیم اعتبارات گذشته یک فرد یا نهاد به تنهایی نمی‌تواند تضمینی برای تقویت جایگاه فعلی باشد. تعاریف و حمایت‌های امام و رهبری از جامعه مدرسین و اعضای آن در جای خود محترم است اما مهمتر از آن عملکرد فعلی این نهاد است. http://mobahesat.ir/23052 🔻🔻🔻 @mobahesat