🌷امام مهدی شناسی
✨علم و معرفت امام✨
◀️۳- علم و تصرفات تکوینی انبیاء و ائمه علیهم السلام
💠خدای تعالی در قرآن از علم کتاب یاد کرده و فرموده است: {قَالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتَابِ أنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ}.
گفت آن کسی که دانشی از کتاب نزد او بود (آصف بن برخیا) من می‌آورم آن را (تخت بلقیس) نزد تو، قبل از آن که چشمت را به هم آوری پس هنگامی که نگاه کرد آن را نزد خودش ثابت دید.
💠داشتن قسمتی از علم کتاب این چنین قدرتی به دارنده آن می‌دهد که در تکوینیات تصرف می‌نماید. باید توجه نماییم که این قدرت که به وزیر حضرت سلیمان داده شده، علم بعضی از کتاب است که خدای تعالی می‌فرماید: {عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ} که من تبعضیه است، یعنی علم بعضی از کتاب نزد اوست.
💠به همین جهت در روایاتی که ناظر به این آیه است، تصریح شده است که آصف بن برخیا یک حرف از کتاب نزدش بود.
💠 آیه ی دیگری در قرآن وجود دارد که به معرفی شخصی که علم تمام کتاب نزد اوست می‌پردازد و می‌فرمایند:
{وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلا قُلْ کَفَی بِاللهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ}.
و کسانی که کافر شدند می‌گویند: تو فرستاده الهی نیستی. بگو (ای رسول من) کافی است از حیث گواهی و شهادت میان من و شما، خدا و کسی که نزد اوست علم کتاب.
💠این آیه شریفه همچون آیه مربوط به آصف بن برخیا، اسمی از آن شخصیت عالیقدر که دارای علم کتاب است نیاورده است. ولی به نقل از عامه و خاصه و به نصّ صریح پیامبر عظیم الشأن اسلام، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم، مراد از این آیه شریفه، وجود مقدس و نورانی مولی الموحدین امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام است.
💠محل و تاریخ نزول آیه نیز گواهی بر این مدعا است. محل نزول آیه مکه معظمه است و تاریخ نزول آن اوایل بعثت است. در آن زمان، ایمان آورندگان به اسلام، جمعی معدود و مشخص بودند، هیچ کس جز درباره امیرالمؤمنین علیه السلام این مطلب را بیان نکرده است و در تمام دوران رسالت پیامبر عظیم الشأن اسلام، این عنوان به غیر از آن حضرت اطلاق نشده و مصداق آن قرار نگرفته است.
💠علاوه بر آن شواهد، داشتن علم کتاب مخصوص انبیاء و اوصیاء است و دیگران صلاحیت داشتن آن را ندارند.
💠در آن زمان غیر از پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم پیغمبر دیگری نبود، آن وجود مقدس با اینکه افضل انبیاء است و علم امیرالمؤمنین علیه السلام در طول علم آن حضرت است، ولی قطعاً مراد از این آیه شریفه آن وجود مقدس نیست؛ زیرا انسان خودش بر خودش نمی تواند گواه و شاهد باشد، شاهد حتماً باید کس دیگری باشد که طبق روایات، مراد، وصی و وزیر پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم است. شهادت در این مورد،شهادت از قبیل اهل خبره است در مطلق شهادت.
💠در شهادت اهل خبره شرط است که شاهد، دارای آن مقداری از علم و اطلاع باشد که بتواند با علم و اطلاع شهادت بدهد و همچنین در مورد شاهد باید آن اندازه بهره از نبوت و ولایت داشته باشد که بتواند با علم خود، نبی را از غیر نبی تشخیص بدهد، مانند شاهد دیگر که خدای تعالی است، و با علم و اطلاع کامل بر آن شهادت بدهد و از آن طرف شاهد باید در رتبه پیامبر باشد و آن کسی جز امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام نمی باشد.
💠با توجه به اخبار و روایات اهل بیت علیهم السلام، اسم اعظم هفتاد و سه حرف است که بعضی از انبیاء علیهم السلام یک حرف و بعضی دو حرف و بعضی چهار حرف و بعضی هشت حرف و بعضی پانزده حرف از آن را دارا بودند و هفتاد و دو حرف از آن، نزد خاندان نبوت یعنی محمد و آل محمد است و یک حرف در علم مخزون الهی است و کسی را از آن اطلاعی نیست.
💠از این رو، به خوبی روشن می‌شود که هر یک از اولیاء حق دارای ولایت تکوینی و علم غیب هستند، ولی هر کدام به اندازه و درجات و مقامی که در پیشگاه خداوند دارند. بعضی کم و برخی شان بیشتر، ولایت تام و مطلق به موجودات با اذن خداوند دارند.
📚 علم_و_معرفت_امام
✍سید رحمت الله موسوی
هیات بنت الحسین اردستان پیروان ولایت⭐️⭐️⭐️
سلام مولای ما، مهدی جان
روزهای عمرمان چه پرشتاب گذشت ...
بی آنکه بدانیم و بفهمیم ، روزها و شب هایمان ... هفته و ماهمان ... فصل و سالمان ...طی شد ...
گرد پیری بر صورتمان نشست و در تمامی این عبورها ...
خوش آن دمی که در هوای شما گذشت ...
خوش آن اوقاتی که معطر به نام و یادتان بود ..
خوش آن لحظه هایی که بیقرارتان بودیم ...
... باقی همه بی حاصلی و بی‌خبری بود ...
یک روز انتقامِ
تو را از همه عقربه‌ها می‌گیریم !
سلام حضرت دوازده ...
#یاایهاالعزیز🥀
سلام تنها پادشاه زمین ✋
برای سلامتی وتعجیل درامر ظهور امام عصر
عجل الله ......
دلهایمان رو نورانی کنیم،باذکر[14]صلوات
🌹🍃🌹🍃
🌐آیدی عضویت در کانال ایتا:👇👇
https://eitaa.com/joinchat/3280666642C9b9ebd02e0
🌟 قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی (حفظه الله) 🌟
♦️ جلسه هفتم - صبح روز چهارم ماه محرّم ۱۴۴۴ (ه.ق)
♦️ ۱۱ مرداد ۱۴۰۱ (ه.ش)
✳️ قسمت اوّل ⬇️⬇️ از ابتدا تا دقیقه ۱۵
🔸 در زیارتنامه‌ی حضرت زهرا (س) در روز یکشنبه، از محضر الهی درخواست می‌کنیم که ما را به واسطه اهل بیت (ع)، به درجاتِ عالیه نائل بفرماید که این امر، اشاره به مقامِ برزخیّتِ کبرای این بزرگواران دارد.
🔹 پیغمبر اکرم (ص) بِالْاِصالة به این مقام راه پیدا کرده‌اند و امیرالمؤمنین (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) و یازده فرزند صاحب عصمت ایشان، به تَبَعِ جناب رسول الله (ص) در مقامِ برزخیّتِ کبری قرار گرفته‌اند.
🔸 شخصی که دارای برزخیّتِ کبری است، مقامِ جامعیّت دارد یعنی جامعِ بین غیب و شهود است و این امر، بر سِعِه‌‌ی وجودی شخص دلالت می‌کند.
🔹 در برزخیّت‌های معنوی، واسطه، علاوه از این که همرنگِ با مافوق است، همرنگِ با مادون نیز هست؛ چرا که برزخیّتِ در این‌جا، برزخیّتِ طولی است همان طوری که عوالمِ دنیا، برزخ و آخرت، در طولِ یکدیگر قرار دارند.
🔸 زمانی که انسان در دنیاست، یک نحوه مشابهتی با عالم برزخ دارد و هنگامی که مرتبه‌ی برزخی را طی می‌کند، هم با دنیا و هم با آخرت مُجانِست و مُناسبت دارد برخلاف برزخیّتِ در امور جسمانی که حتّی ممکن است واسطه، برزخ بین دو شیءِ متمایز هم باشد.
🔹 همیشه در سلسله‌‌ی طولیّه، در سِیرِ نزولی، مافوق، اصل است و مادون، فرعِ آن است و یا به تعبیری مافوق، حقیقت است و مادون، رَقیقَت. و لذا هم احکامِ حقیقت، در رَقیقت تنزّل می‌کند و هم احکامِ رَقیقت به احکام حقیقت تَرفُّع می‌یابد که در سیر صعودی، رقیقت ترفّع پیدا می‌کند و خودش را به حقیقت می‌رساند.
🔸 پیغمبر اکرم (ص)، مقامِ برزخیّت و جامعیّتِ کبری را که جامعیّتِ بین غیب و شهود است؛ به نحو اِطلاقی دارند نه تَقییدی و هر آن‌چه که از مقام علمِ حق متعال، به مقامِ عین و خارج از ذاتِ حق تنزّل پیدا می‌کند، به جامعیّت و وساطتِ جناب خاتم انبیاست.
🔹 تمام موجوداتی که از علمِ الهی به عین آمده‌اند همچون عقل اوّل، عقول عَشَره‌ی در تعابیر آقایان مَشّاء، عقول عَرضیّه‌ای که شیخ اِشراق قائل شدند، موجودات عالم مثال، موجودات عالم ماده، تمام انبیاء و نفوس انسانی، همه و همه به واسطه خاتم انبیاء و حقیقت محمّدیّه (ص) تنزّل پیدا کرده‌اند که از این مقام به برزخیّت کبری تعبیر می‌شود.
🔸 از آن‌جایی که مقام برزخیّتِ کبری در ولایتِ تامّه‌‌ی اِلاهیّه پیش می‌آید، حتّی واسطه بین مقامِ ذاتِ الهی و اَسماءِ الهی هم هست و بالاتر از آن، در مقامِ جامعیّتِ اَسماءِ حق نیز، بین این مقام و جامعیّتِ اسماء حق در مقام تفصیل، برزخیّت وجود دارد که دیگر این بحث بسیار اوج می‌گیرد و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
🔹 لذا هر کسی، به اندازه توحیدش اِرتزاق می‌کند به طوری که خوابِ او، بیداریِ او، مُکاشفات و حالاتِ او، و چیزهایی را که می‌یابد، به مقدار فهم او از توحید است.
🔸 حق متعال، بیشترین توفیق را نصیب کسانی کرده است که در عصر غیبت تامّه بسر می‌برند چرا که تا این عصر، تمام اولیاء و اوصیای الهی، از مقامِ علم به عین و از غیب به شهود آمده‌اند به گونه‌ای که همه این بزرگواران، در سِیری نزولی از عالم عقل به عالم مِثال تَنزُّل کردند و از عالم مثال هم به عالم ماده و اَنزلِ مراتب آن یعنی نطفه آمدند و از آن‌جا نیز سِیر صعودیِ از شهود به غیب را طی کردند.
🔹 بر این اساس، ما در زمانی بسر می‌بریم که تمام اولیای خاصّه‌‌ی الهی و اوصیای آن‌ها، دو سیرِ اِنّا لِله وَ اِنّا اِلَیهِ راجِعون را طی کردند امّا کسانی که مثلاً در زمان حضرت آدم (ع) زندگی می‌کردند، تنها شاهد تَنزُّل حضرت آدم (ع) از غیب به شهود بودند و آمدنِ دیگر اولیای الهی را به نشئه‌‌ی طبیعت ادراک نکردند.
🔸 یا کسانی که مثلاً در زمان حضرت نوح (ع)، حضرت موسی (ع) و دیگر انبیاء الهی بودند، تنها شاهد تنزّل انبیای زمان خود و انبیای قبل از خود، از غیب به شهود بودند و انبیای بعد از خود و اوصیای آن‌ها را ادراک نکردند چرا که آن‌ها هنوز در نشئه‌‌ی طبیعت ظهور نیافته بودند.