💠 رهنمای مقصود 🔹 فرمود این پیامبر شما با دو ویژگی آمده است: هم هدف را می ‌داند که چیست و هم اینکه راه را بلد است. کسانی به مقصد می‌ رسند که هدفمند باشند اوّلاً و راه‌ شناس باشند ثانیاً؛ این گروه می ‌شوند متمدّن، می ‌شوند عقلانی و مانند آن. آن دو خطری که شما را تهدید می ‌کرد، نه می‌ گذاشت شما #هدفمند باشید و نه می ‌گذاشت شما #راه_شناس باشید. فرق اساسی ضلالت و غوایت این است که ضالّ آن کسی است که راه را نمی‌ داند و غاوی آن کسی است که هدف ندارد یعنی کجا برود کجایی است چه کار می‌ خواهد بکند را نمی داند. 🔹 ابلیس این دو دام را در مسیر زندگی جامعه قرار داده است: ﴿وَ لَأُضِلَّنَّهُمْ﴾ و ﴿وَ لَأُغْوِینَّهُمْ﴾؛ این ﴿لَأُمَنِّینَّهُمْ﴾ و ﴿لَأُزَینَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ﴾، همه اینها مقدمه است برای این دو خطر: یکی اینکه اوّل نمی ‌گذارم که اینها هدفمند بشوند که بدانند کجا می‌ خواهند بروند و دیگر اینکه اینها را از راه به در می ‌برم؛ اگر هم هدف را تشخیص بدهند، من نمی‌ گذارم راه را ادامه بدهند. 🔹 بیراهه رفتن را می‌ گویند #ضلالت و بی‌ مقصد بودن را می ‌گویند #غوایت. بعضی‌ ها اصلاً نمی ‌دانند که برای چه خلق شدند و چه کار می ‌خواهند بکنند، خب اینها غاوی ‌اند یعنی بی ‌هدف هستند؛ برخی‌ ها هدف دارند ولی نمی ‌دانند راه کجاست و از چه راهی می‌ خواهند به مقصد برسند. خدای سبحان سوگند یاد کرد که وجود مبارک پیغمبر (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) هم هدف را می ‌شناسد و هم راه را می‌ داند و طی طریق می ‌کند: ﴿ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ﴾، پس راه را بلد است، ﴿وَ ما غَوی﴾ هدف دارد. اگر رهبری #هدفمند باشد، #راه‌_شناس باشد، #راهرو باشد، #راهنما باشد، باید از او پیروی کرد. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه نجم جلسه 1 تاریخ: 1395/12/07 🆔https://eitaa.com/moflehoon

💠 حیات ممدوح 🔸 این دنیایی كه انسان دارد در آن زندگی می‌ كند، ممرّ است برای آن مقرّ؛ این كشاورزی، این دامداری، این تحصیل، این كارهای حوزوی و دانشگاهی، همه اینها باید #هدفمند باشند تا انسان به #پاداش برسد، این راه حقیقی است؛ اما این وسط ‌ها چیزی است كه به جایی نمی‌ رسد، آن وقت می ‌شود خسارت. سرمایه باختن، خسارت است! فرمود عمر را داری به چه چیزی صرف می‌كنی؟ اگر به بازی داری صرف می ‌كنی، خب این تلخی را به همراه دارد؛ اما اگر همین به عنوان خدمت باشد كه «اَلکاسبُ حَبیبُ اللهِ». 🔸 چطور وجود مبارك حضرت امیر به بزرگانی سِمت می ‌داد كه آنها نظامش را اداره كنند؟ خب این عبادت بود؛ اما اگر من نشدم، اوضاع را به هم بزنم، این می ‌شود #لهو_و_لعب. اگر من شدم، شدم، اگر نشدم، دیگری! 🔸 می ‌بینید یكی از روایات كه انسان معنایش را درست نمی فهمید و #انقلاب آن را تفسیر كرد همین حدیث نورانی است كه «الرَّاضِی بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِیهِ مَعَهُمْ»؛ اگر دو نفر یا حوزوی ‌اند یا دانشگاهی ‌اند یا یكی حوزوی و یكی دانشگاهی است، یكی به سِمتی رسیده دیگری دستش به جایی بند نشد، این اگر راضی باشد به كار او، در #تمام_ثواب كار او شریك است؛ اما اگر غُر بزند كه ما چه عیب داشتیم، این می ‌شود دنیا! شما همه اختلافاتی كه از هر غُدّه‌ ای بدتر است را در هر روستا و شهری بررسی می ‌كنید، پایانش به دنیا بر می ‌گردد كه چرا من نه، این آقا آری! خب اگر شما راضی باشی و او را #تأیید كنی، در همه ثواب شریكی؛ نه خودت مشكل می ‌بینی نه او را از پا در می ‌آوری! 🔸 این جزء غرر روایات وجود پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) است كه فرمود: «فَنِعْمَتِ المُرْضِعَةُ و بِئْسَتِ الفاطِمَةُ»؛ دنیا دو روز دارد: یك روز مرضعه است كه به آدم شیر می ‌دهد و یك روز هم فِطام دارد، خب اگر فطامی در كار است، انسان در روزِ شیر این قدر به این نمی ‌چسبد. #آیت_الله_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه روم جلسه 3 تاریخ: 1391/11/04 🆔https://eitaa.com/moflehoon