▪️ابن شعبه‌ی حرّانی در بخش كلمات قصار و حكمت‌های كوتاه كتاب تحف العقول، از امام صادق علیه السلام نقل كرده است که حضرت فرمودند: «للهِ فِی السَّرّاءِ نِعْمَةُ التَّفَضُّلِ وَ فِی الضَّرّاءِ نِعْمَةُ التَّطَهُّرِ» ▪️يعنی برای خدای متعال درگشايش‌ها، آسايش‌ها، راحتی‌ها و درخوشی‌ها نعمت تفضّل وجود دارد. خدای متعال تفضّل كرده است و از فضل و عنايات خودش رزق واسعه‌ای به كسی داده است؛ سلامت جسمانی داده است؛ آسايش خاطر داده است؛ يا نعم معنوی داده است و او را برخورداركرده است. اگر اهل حالات باطنی است، حالات و مكاشفات و مشاهدات باطنی دوست داشتنی و لذّت بخشی به او داده است كه همه از سر تفضّل است. يعنی كسی از خدا طلبی ندارد؛ اگرخدا به كسی چيز گوارايی عطا كرد، از سر فضل است؛ نه از سر عدل. اگرخدا بخواهد به عدالت رفتاركند، احدی ازخلق، هيچ چيزی دريافت نخواهد كرد؛ چون هيچ كس از خدا طلبی ندارد. وقتی اصل وجود ما بدهی ما به خداست؛ موجودی كه خودش بدهی است، چگونه می‌تواند طلبی از خالق خودش داشته باشد! ▪️لذا آنچه ازجانب خدا عطا شده است؛ از نعمت‌های گوارای مادی و معنوی، ظاهری و باطنی، همه از سر تفضّل و فضل بوده است؛ نه بر مبنای استحقاق و لياقت ما، نه برمبنای عدالت، همه از سر فضل است و عنايت. ▪️«وَ فِی الضَّرّاءِ نِعْمَةُ التَّطَهُّرِ» امّا درسختی‌ها، دشوار‌ی‌ها، فقرها، بيماری‌ها، کاستی‌ها و تلخی‌ها هم نعمت وجود دارد. نعمتی كه در دشواری‌ها و محروميّت‌ها و سختی‌هاست، نعمت تطهّر است. يعنی وقتی روح انسان به اين عالم آمد و آلوده‌ی به تعلّقات مادّی شد؛ آلوده‌ی توجّه به كثرات شد؛ آلوده‌ی به غفلت‌ها شد؛ آلوده‌ی به معاصی و گناهان شد، اين روح نيازمند به تطهير و پاک شدن است و خدای متعال به قصد تطهير روح و جان انسان، دشواری‌ها را برای او مقدّر می‌كند. بنابراين دشواری‌ها و سختی‌ها هم نعمت است و بدون اين نعمت، از طهارت باطنی محروم خواهيم ماند. ▪️بنابراين براساس ديدگاهی كه امام صادق عليه‌السلام به ما می‌آموزند، هرچه می‌شود نعمت است. هرچه خدا می‌كند، نعمت الهی است؛ چه خوشی‌ها و راحتی‌ها و آسايش‌ها و چه ناخوشی‌ها و تنگناها و تلخی‌ها؛ همه‌ی آنها يكجا نعمت الهی‌ است، «للهِ فِی السَّرّاءِ نِعْمَةُ التَّفَضُّلِ وَ فِی الضَّرّاءِ نِعْمَةُ التَّطَهُّرِ» اگر انسان اينگونه درك كرد، درسختی‌ها و تلخی‌ها و كاستی‌ها و محروميّت‌ها بی‌تابی نمی‌كند. چون هيچ انسان عاقلی، وقتی نعمتی نصيبش شود ابراز تلخ كامی ‌نمی‌كند؛ جزع و فزع و بی‌تابی نمی‌كند. بلكه نعمت مستلزم شكر و تشكّر و حمد است. از همين جاست كه اميرالمؤمنين علیه السلام می‌فرمايند: « نَحْمَدُهُ عَلىٰ آلائِهِ كَما نَحْمَدُهُ‏ عَلىٰ‏ بَلائِه» در بلايای الهی همان گونه حمد و سپاس خدا را به جا می‌آوريم؛ كه در آلاء و محبّت‌ها و عطايای خدا. چون از نظر ما هر دو يكی ‌است. هر دوی اينها نعمت هستند و لذا مستحق شكر و حمدند. پس «للهِ فِی السَّرّاءِ نِعْمَةُ التَّفَضُّلِ وَ فِی الضَّرّاءِ نِعْمَةُ التَّطَهُّرِ» ◾️استاد مهدی طیب - ۳۰ شهریور ۹۰◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

☑️مستند «حُسن حَسن» یکشنبه ۹ آبان تا چهارشنبه ۱۲ آبان ماه ۱۴۰۰ ساعت ۲۰ از شبکه معارف سیما @mohamad_hosein_tabatabaei

آیات 27-26 آل عمران، قسمت دوم بخش هفتم ● مراد از بيرون آوردن زنده از مرده و مرده از زنده وَ تُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَيِّت مِنَ الْحَىِّ منظور از ((بيرون كردن زنده از مرده )) و به عكس ، به وجود آوردن از صلب پدر كافر، و بيرون آوردن كافر از صلب مؤمن است ، به دليل اينكه خداى تعالى ايمان را حيات و نور و كفر را مرگ و ظلمت خوانده ، و فرموده : ((او من كان ميتا فاحييناه و جعلنا له نورا يمشى به فى الناس ، كمن مثله فى الظلمات ليس بخارج منها)). البته ممكن نيز هست كه منظور از ((مرده )) و ((زنده )) اعم از كفر و ايمان باشد، و شامل زنده كردن گياهان مرده ، و حيوانات و حتى زنده كردن زمين مرده نيز بشود، چون كلام خداى تعالى صريح و يا مثل صريح است در اينكه خداوند ميت را مبدل به حى وحى را مبدل به ميت مى كند، چون فرموده : ((ثم انشاناه خلقا آخر، فتبارك اللّه احسن الخالقين ، ثم انكم بعد ذلك لميتون )) و آياتى ديگر از اين قبيل . و اما اينكه بعضى از طبيعى دانان گفته اند: هيچ ماده بى حياتى داراى حيات نمى شود، بلكه حيات كه سرانجام منتهى به جرثومه هاى آن مى شود، از يك جرثومه به جرثومه ديگر منتقل مى گردد، بدون اينكه به ماده اى مرده و بى شعور منتهى گردد. علت اين نظريه اش اين است كه وى منكر پديد آمدن حادث است . جوابش هم اين است كه مى بينيم و تجربه هم ثابت كرده كه حيات جارى در يك جرثومه با مردن جرثومه باطل مى شود، پس مبدل شدن حيات به موت ، كاشف از اين است كه بين زنده فلان جرثومه و مرگ آن ارتباطى هست ، كه توضيح بيشتر اين معنا، مقامى ديگر لازم دارد. و آيه شريفه : ((تولج الليل فى النهار...)) تصرف خداى تعالى در ملك حقيقى و تكوينى عالم را توصيف مى كند، ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 213 همچنان كه آيه شريفه : ((توتى الملك من تشاء...)) تصرف او در ملك اعتبارى و قراردادى و توابع آن را توصيف مى كند. #تفسیر_المیزان #سوره_آل_عمران #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

◾️حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره◾️ ▪️به یکی از علمای عامه گفته شد: اختلاف ما با شما بر سر صحابۀ‌ پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله است؛ ولی لزوم مودّت و محبت و دوستی اهل‌بیت علیهم‌السلام مورد توافق فریقین(شیعه و سنی) است. ▪️بنابراین، ما می‌گوییم: اگر صحابه درواقع، مودّت و دوستی اهل‌بیت علیهم‌السلام را دارا باشند، ما با شما در احترام به آن‌ها موافقیم و اگر درواقع، مخالف با اهل‌بیت علیهم‌السلام باشند و مودّت آن‌ها را نداشته باشند، شما نیز باید مثل ما مخالف هرکس باشید که مودّت ذوی‌القربی[١] را ندارد. ☑️[١]. اشاره است به آیۀ ۲۳ سورۀ شوری: «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‌؛ بگو: برای رسالت خود از شما اجر و پاداشی نمی‌خواهم، جز آنکه به نزدیکانم مودت و مهربانی کنید». ◾️در محضر بهجت، ج٢، ص٣٦٦◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️آثار میلاد رسول الله در جهان تکوین◾️ ▪️پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در بین‌الطّلوعین روز هفدهم ماه ربیع الاوّل سال عام الفیل از دامان پاک آمنه بنت وهب سلام الله علیها به عالم خاکی پا نهادند. در جهان تکوین مقارن با میلاد پیامبر علائم و آثار عجیبی رخ داد؛ چه آنچه مشهود اهل ظاهر بود و چه آنچه معلوم اهل باطن. ▪️سال‌های گذشته حدیثی را از امام صادق علیه السّلام عرض کرده‌ام که حضرت فرمودند: ابلیس در آغاز، میدانِ تاخت وتاز و جولانش هفت آسمان بود. با تولّد عیسی بن مریم از سه آسمان رانده شد و تنها در چهار آسمان میدان جولان داشت؛ امّا با تولّد پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم از چهار آسمان باقی مانده هم رانده شد و دیگر جز در افق دنیا مِیدانی برای جولان برای ابلیس نماند. این یکی از برکات عظیم میلاد رسول خدا است. با شهاب ثاقبی که در آسمان دیده شد، ابلیس از آسمان رانده شد و عرصه تاخت وتاز و جولان او به دنیا محدود شد. هنگام تولّد پیامبر اعظم صلّی الله علیه و آله و سلّم کسانی که اهل گوش‌های باطنی بودند؛ صدای ضجّه‌ها و جیغ کشیدن‌های ابلیس و یارانش را شنیدند. ▪️و امّا آنچه در ظاهر مشاهد شده، که در تواریخ نیز ثبت شده است؛ مقارن میلاد پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم در بتکده‌ها بت‌ها از جا کنده و واژگون شدند؛ سقف ایوان مدائن که کاخ یکی از دو اَبَرقدرت دنیای آن روز بود، تَرَک برداشت و چهارده کنگره این ایوان فرو ریخت. این هم نشان دهنده‌ی این است که اسلام آمده تا این‌گونه اقتدارهای مبتنی بر ستم را ویران کند. ▪️آب دریاچه ساوه فرو رفت و خشکید و در برابر آن، آب رود سماوه که بین کوفه و شام جریان دارد و آن زمان خشکیده، بی آب و یا بسیار کم آب بود، یک‌باره جوشید و به جریان افتاد و رود پر آبی شد. ▪️آتشکده فارس که متعلّق به زردشتیان بود و هزار سال بود که آتش آن خاموش نشده بود؛ با تولّد پیامبر اعظم صلّی الله علیه و آله و سلّم، آتشِ این آتشکده هم خاموش شد. رئیس موبدان زردشتی هم رؤیایی دید؛ که خبر از همین اتّفاق عظیم به او می‌داد... ◾️استاد مهدی طیّب۸۷/۱۲/۲۲◾️ #مناسبتهای_ماه_ربیع‌الاول @mohamad_hosein_tabatabaei

‍ ◾️آداب سلوک عرفانی و غربت سالکان در آخرالزّمان◾️ ☑️《شرحی بر حدیثی از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم که «ابن فهد حلّی» رضوان الله تعالی علیه در کتاب «التّحصین فی صفات العارفین» نقل کرده است و برای «اهل سلوک و اهل طریقت» بسیار آموزنده است.》 ▪️قیامت برپا نمی‌شود مگر اینکه قبل از قیامت شرایط امّت به جایی می‌رسد که کسی که اطاعت خدا می‌کند و اهل طاعت و بندگی است، مورد بغض و کینۀ مردم واقع می‌شود. و کسانی که اهل معصیت و گناهند، مورد محبّت و علاقه و دوستی مردم واقع می‌شوند.. ▪️مسلمان حقیقی در آن روزگار مثل فرد غریب رانده شده‌ای است. هیچ جا، جا ندارد. ▪️در آن روزگار، اسلام از بین می‌رود و از اسلام چیزی جز نام اسلام باقی نمی‌ماند و قرآن هم از بین می‌رود و از قرآن چیزی جز خطوط نوشته شده بر کاغذ باقی نمی‌ماند. نه از حقیقت اسلام خبری است، نه حقیقت قرآن. ▪️مردم آن روزگار طریق بندگی حق را ترک کرده‌اند. اهل عرفان و معنویت و سلوک و طریق الی الله نیستند. میل به دنیا کرده‌اند و آخرت را کنار گذاشته‌اند؛ اصلاً صحبتی از آخرت نیست؛ حسابی برای آخرت باز نمی‌کنند؛ بهایی به وجود آخرت نمی‌دهند و وجود آخرت در تصمیم‌گیری‌ها و انتخاب‌ها و رفتارشان هیچ تأثیری ندارد. اینها اهل شکم‌چرانی و خوردن غذاهای لذیذ و اهل پوشیدن لباسهای بسیار زینتی‌اند.... ▪️مردها اهل خودنمایی و خودآرایی‌اند و همان‌طور که زن خودش را برای شوهرش زینت می‌کند و خود را به او عرضه می‌کند، مردها اینگونه می‌شوند؛ خود را زینت کرده و به این و آن عرضه می‌کنند و زن‌ها هم خود را با زیور و شنل‌های زینتی می‌آرایند و خود را به رخ این و آن می‌کشند و در جمع خودنمایی می‌کنند... ▪️آن روز لباس آنها لباس فرمانروایان جبّار است؛ شبیه آنها لباس می‌پوشند و آنها را در چنین لباس‌هایی می‌بینی... ▪️همۀ مباهات و افتخارشان به پست و مقام و موقعیت شغلی و اجتماعی‌شان و به لباس زیبا و جامۀ فاخری است که بر تن کرده‌اند... ▪️در این شرایط اولیاء خدا عبای ساده‌ای بر دوش افکنده‌اند و یا در دل عَناء و سختی و با حالتی که مردم آنها را خوار می‌پندارند، زندگی می‌کنند. در اثر بیداری‌های دل شب رنگ‌های پریده‌ای دارند و پشت‌هایشان از شدّت شب زنده داری و به نماز ایستادن خمیده شده است... ▪️اگر در این جامعه یکی از اولیای خدا سخن حقّی بگوید، به او می‌گویند خاموش باش؛ تو رفیق شیطانی و در رأس گمراهی و ضلالتی... ▪️در آن جامعه قرآن را به غیر حقیقتی که قرآن دارد، تأویل می‌کنند و بر می‌گردانند در تأیید دنیاطلبی‌ها و لذّت‌جویی‌ها و زر و زیور به خود بستن‌ها و فخرفروشی با لباس و جاه و جمال، به قرآن هم استناد می‌کنند. قرآن را به غیر آنچه تأویل حقیقی قرآن است، تأویل می‌کنند. می‌گویند خدا فرموده است چه کسی زینت‌هایی را که خدا برای بندگانش بیرون آورده است و غذاهای لذیذ و خوشمزه و روزی‌های گوارا را برای بندگان خدا حرام کرده است؟ اینها حرام نیست؛ خدا حلال کرده است؛ ما هم از حلال خدا استفاده می‌کنیم. برای دنیاطلبی و تجمّل پرستی‌ها چنین استناد قرآنی می‌آورند... ▪️پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: ای اسامه، بر تو باد بر طیّ طریق حق، سلوک در مسیر حقّ متعال، سلوک الی الله. یعنی اهل طریقت باش. راه حق را طی کن و سلوک الی الله کن. و بر حذر باش از اینکه در اثر جذّابیت‌ها و لذایذ دنیوی، خوشی‌های نعمت‌های دنیوی و شادی‌های ناپایدار و نابود شوندۀ دنیا و عشق زایل دنیوی، از طریق و مسیر سلوک الی الله خارج شوی. نکند تحت تأثیر اینها پای از مسیر سلوک الی الله و طیّ طریق حق بیرون گذاری... ▪️اسامه عرض کرد: یا رسول الله، ساده‌ترین شیوه‌ای که می‌شود این طریق سلوک الی الله و طریقت حق را طی کرد، چه مسیری است؟ چگونه می‌توان به سهل‌ترین روش این راه را طی کرد؟ ▪️پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم به اسامه فرمودند: اوّل: پیوسته شب زنده‌دار باشی ... دوّم: تشنگی در فصل گرما ... سوّم: بازداشتن نفس خویشتن از شهوات چهارم: ترکِ پیروی از هوا و هوس ... پنجم: ....... ◾️استاد مهدی طیّب ۹۱/۱۱/۰۵◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی◾️ ▪️پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: آفرین بر قومی‎که جهاد اصغرشان تمام شد و جهاد اکبرشان باقی مانده است . جهاد اکبر یعنی جهاد با سلاح اخلاق. جهاد اصغر دوره‎اش طی شد، با اخلاق باید کُره‎ی زمین را تسخیر کنیم. ▪️جهاد اکبر مال اخلاقیات است؛ عفّت داشتن، زیاد حرف نزدن، غیبت نکردن و ... جهاد اکبر است. ◾️مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب◾️ #اخلاق @mohamad_hosein_tabatabaei

🍀السَّلامُ علَی مُطَهِّرِ الْأَرْضِ ، وَناشِرِ الْعَدْلِ فِى الطُّولِ وَالْعَرْضِ ، وَ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمَهْدِيِّ ، الْإِمامِ الْمُنْتَظَرِ الْمَرْضِيِّ🍀 @mohamad_hosein_tabatabaei

«اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ بِحَقِّ وَلِیَّکَ عَلِیِّ بْنِ اَبِی‌طالِبٍ اَلَّذِی ما اَشْرَکَ بِکَ طَرْفَةَ عَینٍ اَبَداً اَنْ تُعَجِّلَ فَرَجَ وَلِیِّکَ الْقائِمِ الْمَهْدِیِّ وَ تُصْلِحَ اَمْرَهُ فِی هذِهِ السّاعَةِ» @mohamad_hosein_tabatabaei

فَحُبُّك راحَتي في کُلّ حینٍ وَ ذِکْرُك مُونِسي في کُلّ حالي... #یاحسین @mohamad_hosein_tabatabaei

#حسین_منی_و_انا_من_حسین   ☑️قسمت ۴۴ ▪️عالم طبیعت، عالم تزاحم و تضاد است از این رو ممکن است متضادها در کنار هم قرار بگیرند‌ لذا می‌بینیم پیغمبر صلی الله علیه و آله در کنار عایشه قرار می‌گیرد، موسی و فرعون در کنار هم قرار می‌گیرند؛ این عالم، عالم رنگ است. چون که بی رنگی اسیر رنگ شد موسی با موسی در جنگ شد ▪️برای دوام فیض حق متعال باید این متضادها کنار هم باشند. باید امام حسین و یزید در عالم باشند. حق هرگز نمی‌تواند باطل را بپذیرد و باطل هم هرگز نمی‌تواند زیر بار حق برود کما این که تاکنون چنین بوده و الی یوم القیامة نیز چنین خواهد بود. حق و باطل در کنار هم قرار می‌گیرند تا بشر آزمایش شود. «إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ» (دخان/۴۰) آخرت اما دار تزاحم و تضاد و دعوا نیست لذا در آخرت، افراد بر مبنای سنخیت در کنار هم قرار می‌گیرند: «السنخیة علة الانضمام». ▪️«النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ» (احزاب/۶) زوج هر کسی در آخرت کسی است که اهل او باشد. «إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا» (انشقاق/۱۳) در آخرت، هر کسی با اهل خودش شاد است اما مراد از اهل در اینجا اهل و عیال ظاهری نیست؛ ممکن است همسر کسی در دنیا، در آخرت اهل او نباشد. «إِذْ رَأَىٰ نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى» (طه/۱۰) چون دختر شعیب اهل موسی است، او می‌تواند از ملکوت عالم، قبسات انوار الهی را برایش بیاورد تا مایه‌ی هدایت او باشد. اگر عیال شخصی اهل نباشند عاقبت امر آنها مثل زنان جناب نوح و لوط متفاوت از همسرانشان خواهد بود: «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ ۖ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ» (تحریم/۱۰) ▪️عالم آخرت، عالمی است که زوجیت در آن بر مبنای سنخیت است. این زوجیت نیز به معنای مذکر و مؤنث بودن نیست. لذا این که در قرآن آمده «النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ» (احزاب/۶) به این معنی نیست که هر کسی در این دنیا همسر پیامبر بوده است ام المؤمنین محسوب شود. مادر مؤمنین کسی است که با پیغمبر زوجیت داشته باشد لذا تنها حضرت خدیجه سلام الله علیها و آنکه بر مشرب این بانوی مکرمه باشد می‌تواند با پیغمبر صلی الله علیه و آله زوجیت داشته و مادر ما باشد. امیرالمؤمنین زوج پیغمبر است لذا أم المؤمنین است. أم که فقط به معنای زن و مادر نیست بلکه «وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ» (زخرف/۴). اُم یعنی ریشه و اصل... یعنی هر کسی که چون پیغمبر اصل عالم است اُم است. ▪️«حُسَيْنٌ مِنِّی» یعنی همه خوبی ها از من ظهور کرده است چون حسین مظهر خوبی هاست. کسی که بتواند با پیغمبر اتحاد وجودی برقرار کند، پدر و مادر ماست. «أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة» لذا از آنجا که حضرت مریم و آسیه انسان هایی الهی بودند با پیغمبر سنخیت پیدا کرده و بر این اساس زوج پیغمبر در آخرت هستند اما آن دو زنِ دیگر در کثرت بودند و سنخیتی با آن عنصر لطیف نداشتند لذا در آخرت از ایشان جدا هستند... #ح_م

#شرح_مراتب_نفس_اماره   ☑️قسمت ۱۴ ▪️«السعید سعید فی بطن أمه الشقی شقی فی بطن أمه». همان‌گونه که خواجه عبدالله انصاری می‌فرماید که خدایا همه می‌خواهند عاقبت به خیر شوند، مرا اول به خیر بگردان، این که انسان در باطن خودش موحد باشد خیلی مهم است وگرنه هر ‌قدر هم  پیامبر به او تذکر دهد باز هم چپ می‌کند. هرچه به من و شما بخواهند بدهند در کودکی می‌دهند. «يَا يَحْيَىٰ خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا» (مریم/۱۲) این صباوت اشاره به عین ثابته‌ی جناب یحیی دارد، فتدبر جدا. این آیه فقط درباره حضرت یحیی نیست بلکه درباره همه‌ی ماست یعنی اگر در بزرگسالی و رشد اهل حکمت شدی بدان در کودکی است که به شما حکمت را داده‌اند، وگرنه در بزرگسالی خبری نیست. در بزرگسالی وقتی به مقام رشد رسیدیم به ما علم تفصیل می‌دهند. لذا نطفه در دین اسلام موضوعیت دارد و پیرامون نحوه لقاح نطفه دستورات فراوانی وجود دارد. حضرت عیسی علیه السلام در گهواره می‌فرماید: «إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا» (مریم/۳۰) در این جَعَلَنِي تامل بفرمائید؛ این جعل الهی است یعنی عین ثابته‌ی من مقتضی نبوت و اسم تبارک الهی بود وجعلنی مبارک این ما کنت، پس بدان هرچه در کودکی به شما دادند، همانید. این به این معنی نیست که انسان در گذر زمان دیگر نمی‌تواند کسب کند بلکه خیلی سخت است. اگر در کهولت سن دیدی شخصی متحول شد و مثلا از جهل به علم آمد باز هم بدانید که این تحول به عین ثابته‌ی او بر می‌گردد و یا اینکه به سختی حاصل شد اعنی الدُّعَاءَ يَرُدُّ الْقَضَاءَ وَ لَو أُبْرِمَ إِبْرَاماً. پس تغییر در عین ثابته‌ی فرد در عین ثابته‌ی او نوشته شده بود فافهم فتدبر ترشد ان شاء الله. لذا شما می‌بینید حضرت علی اصغر علیه السلام در شش ماهگی به مقامی رسیده‌ است که به تعبیر یکی از بزرگان اوست که کفر را رسوا کرده است. ▪️قوم بنی اسرائیل کودکی خوبی نداشتند لذا هرچه حضرت موسی معجزه نشان داد باز از ایشان خواستند که برایشان یک بتی قرار دهد تا آن را عبادت کنند. حضرت موسی هم از خدا درخواست کرد« رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ»(اعراف/١٤٣) خدا هم پاسخ می‌دهد که «قَالَ لَن تَرَانِي وَلَٰكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقًا فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ». اول گفت نمی‌توانی مرا ببینی و بعد به او امیدی داد که امکان دیدن من وجود دارد اما به اندازه‌ی خودت. ما روایاتی داریم از ائمه که من خدایی که نبینم عبادت نمی‌کنم و هم چنین در حدیثی داریم که از امام سوال کرد در قیامت خدا را می‌بینیم، در دنیا چطور؟ ▪️ظاهرا ابابصیر بود که از امام صادق علیه السلام سوال کرد که آیا می‌توان خدا را در قیامت دید؟ ایشان فرمودند بله در این دنیا هم می‌توان دید، همین الان هم داری می‌بینی. اگر جلوه‌ی اتمّ او را ببینی، مثل این است که خودش را دیده‌ای‌. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «مَنْ رآنی فَقَد رَأَی الحَقَّ»... #ح_م

☑️فدک سند فساد کودتاچیان سقیفه ▪️فدک ماجراهای بسیار عجیبی دارد؛ بعد از آنکه کودتای سقیفه شکل گرفت، با دستور ابوبکر، فدک مصادره شد. کارگزاران و کارمندانِ فاطمه سلام الله علیها را از فدک بیرون انداختند و فدک را مصادره کردند. ▪️حضرت زهرا علیها السّلام با همان حال رنجور که در اثر صدماتی که در هجوم به منزلشان وارد شده بود، آمدند و اعتراض کردند و فرمودند: فدک ملک شخصی من است. شما به چه مجوّزی این ملک را مصادره کردید؟ ▪️ابوبکر و عمر گفتند: چه کسی گفته است که ملک شخصی تو است؟ این فیء و متعلّق به شخص پیغمبر بوده است و متعلّق به تو نیست. ▪️حضرت فرمودند پیغمبر به امر خدا فدک را به من بخشید. مدّت‌ها در زمان حیات آن حضرت، فدک و درآمد آن در اختیار من بود و من در مصارفی که مدّنظرم بود، هزینه می‌کردم. ▪️گفتند نخیر ما این حرف را قبول نداریم؛ برو شاهد بیاور..... ▪️قاعده‌ی ید یا قاعده‌ی تسلیط که در تمام قوانین حقوقی دنیا پذیرفته شده، در فقه اسلامی هم هست، شیعه و سنّی هم آن را قبول دارند، حکم می‌کند که وقتی چیزی در تصرّف شخصی بود، فرد متصرّف برای اثبات مالکیت آن چیز نیازی به دلیل ندارد.... ◾️استاد مهدی طیب ۸۸/۰۴/۲۵◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️رفع چند ترديد در جواز و لزوم لعن◾️ ▪️در بحث لعن و تبرّى، رفع چند ترديد را لازم می‌دانيم: ▪️۱ـ احاديثى كه از پيامبر اكرم و ائمّه معصومين علیهم السّلام در نهى از لعن كردن وارد شده است، تماماً در نهى از لعن كردن شخصى است كه مستحقّ لعن نيست و طىّ آنها از اينكه مؤمنى مؤمن ديگرى را لعن كند، به شدّت تحذیر شده و اخطار گرديده كه اگر فردى شخصى را كه مستحقّ لعن نيست لعنت كند، اين لعن به سوى لعن كننده باز می‌گردد و شامل حال او می‌شود. ▪️روشن است كه اين گونه احاديث به لعن كسانى كه طرفة العينى بهره‌اى از ايمان نداشتند و مورد لعن خدا و پيامبر خدا و ملائكه بودند ربطى ندارد. ▪️۲ـ اينكه قرآن كريم مؤمنان به خدا را از دشنام دادن و فحّاشى كردن به بت‌هاى مشركان، به خاطر اينكه سبب می‌شود مشركان نيز از سرِ عداوت و جهل، به خدا ناسزا گويند، نهى نموده است، لعن كردن و تبرّى جستن از دشمنان اهل‌بيت علیهم السّلام را منتفى نمی‌سازد. ▪️زيرا سبّ و دشنام عبارت از سخن ركيک و بی‌ادبانه است كه اساساً با شأن و ادب مورد انتظار از مؤمن سازگار نيست؛ در حالى كه لعن، دعا بر محروم شدن شخص از رحمت الهى است و تبرّى، موضع جداكردن از يک شخص يا گروه است و به هيچ وجه حاكى از بی‌ ادبى نيست. ▪️كما اينكه خداوند نيز در قرآن كريم می‌فرمايد: قُتِلَ الاِنسانُ ما اَكفَرَهُ، مرگ بر انسان چقدر كفران پيشه است. هيچ كس اين سخن قرآن را دشنام و فحش و مغاير با ادب تلقّى نمی‌كند. ▪️ضمناً با عنايت به اينكه در آيه مورد بحث علّت نهى از سبّ و دشنام، تحريک شدن مشركان به ناسزا گفتن به خداوند ذكر شده است و نه سزاوار دشنام نبودن بت‌ها، شايد بتوان گفت اگر اين سبّ و دشنام، علنى و با صداى بلند انجام نشود و در نتيجه موجب تحريک مشركان نگردد، از شمول نهى آيه مورد بحث خارج خواهد بود، گرچه همان طور كه گفتيم سبّ و دشنام با صداى آهسته نيز از شأن و منزلت مؤمن كه پايبند به نيكی‎هاى اخلاقى است به دور می‌باشد. ▪️۳ـ اينكه قرآن كريم عنوان نموده است كه خداوند بدگويى كردن با صداى بلند را، جز از مظلوم دوست نمی‌دارد نيز نمی‌تواند نفى كننده جواز و فضيلت تبرّى و لعن بر دشمنان اهل‌بيت علیهم السّلام تلقّى شود؛ ▪️زيرا اولاً، آيه در مورد بدگويى و پرخاشگرى بحث می‌كند، در حالى كه لعن، دعاى بر محروميّت شخص از رحمت الهى و تبرّى، صف جدا كردن و بيزارى جستن است. ▪️ثانياً، آيه اين را كه با صداى بلند بدگويى شود ناستوده دانسته و دلالتى بر بدگويى با صداى آهسته و مخفى ندارد. ▪️ثالثاً، آيه حتّى پرخاشگرى و با صداى بلند بدگويى كردن شخص مظلوم را محبوب خدا دانسته است. چه ظلمى بالاتر از محروم كردن جامعه اسلامى از حاكميّت و زعامت اهل‌بيت علیهم السّلام و جناياتى كه نسبت به آن بزرگواران انجام شد. ▪️ذكر اين نكته خالى از لطف و بهره نيست كه ادب بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ گفتن و صلوات فرستادن، در جَهر و آشكارا ادا كردن آنها و ادب اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ گفتن و لعن كردن و تبرّى جستن، در اِخفاء و آهسته ادا كردن آنهاست. ▪️هرچه مخفيانه‌تر، عميق‌تر و درونی‌تر، از شيطان به خدا پناه برده شده و بر دشمنان محمّد و آل محمّد صلوات الله عليهم اجمعين لعن و از آنها تبرّى جسته شود، آثار بيشترى در پاک كردن وجود فرد از بدی‌ها دارد. ◾️کتاب ره توشۀ دیدار تألیف استاد مهدی طیّب◾️ #لعن_و_تبری - ۸ #ره_توشه_دیدار @mohamad_hosein_tabatabaei

☑️۲۳ ربیع الاوّل ورود حضرت معصومه سلام الله علیها به شهر قم - ۲۰۱ ه.ق @mohamad_hosein_tabatabaei

#حقیقت_ملائکة‌الله ▪️ملک، حقیقت انسان کامل است و امری الوجود می‌باشد. این حقیقت از عالم امر است و یک حقیقت می‌باشد و دو تا نیست. ما چیزی تحت عنوان ملائکة الله و فرشته‌ها نداریم بلکه تنها یک ملک داریم که به حیث ظهور در مراتب پایین، ملائکة الله مطرح می‌شوند‌. این حقیقت حور و حورالعین و حوراء انسی که همان حقیقت ائمه اطهار علیهم السلام است، یک حقیقت بیشتر نیست و ملک عالم وجود است لذا امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «لَما أراد الله أن ينشأ المخلوقات، أقام الخلائق في صورة واحدة»؛ وقتی حق متعال می‌خواست عالم را خلق کند، یک صورت واحد خلق کرد و این صورت، حقیقت اهل‌بیت علیهم السلام بود. این یک حقیقت، به حیث ظهور در مراتب مادون اسامی مختلف می‌گیرد. از آن حیثی که افاضه‌ی علم می‌کند، جبرائیل است. از حیثی که افاضه‌ی حیات می‌کند، اسرافیل است. از آن حیثی که ماده را به کمال می‌رساند، نامش عزرائیل است و... . این ملائکة الله، قوای عالم وجود هستند همانطور که شمای نوعی، قوا دارید. این تنزل و ترفع، عین تنزل و ترفع من و شما است. چطور من و شما معارف داریم، روح داریم، عقل داریم، قلب داریم و حقایق از سرّ ما به ظاهر ما می‌آید، حرف که می‌زنیم می‌شنویم؛ این حقیقت به عقل ما رفته و دوباره به سرّ ما بازمی‌گردد که همان قوس نزول و صعود است که مرتب در عالم در حال تکرار است‌. در همین حد بگویم که «مُختَلَفُ الْمَلائِكَة» یعنی همین؛ یعنی ملائکة الله حقیقت ائمه اطهار علیهم السلام هستند که همینطور پیوسته در ظهور و تجلی هستند و همین حقایق دوباره به سمت حق متعال بازمی‌گردند لذا کل نظام هستی ملائکة الله است. به همین خاطر فرمود هر شیء که خدا در عالم خلق کرده است، «و له قوة روحانیة تُسمي في لسان الشرع بالملك». هر چیزی که در عالم است قوه‌ای دارد و دارای حقیقتی باطنی می‌باشد که این حقیقت باطنی او عبارت است از ملک و ملائکة الله لذا همه و همه در اینجا، در و دیوار و کل نظام هستی ملائکه الله هستند... #ح_م

آیات27-26 آل عمران، قسمت سوم بخش اول ● چهار مقابله لطيف در دو آيه شريفه و در هر يك از دو آيه ، چهار جور تصرف بطور مقابله قرار گرفته ، در اولى دادن و گرفتن ملك آمده ، و در مقابلش در آيه دومى داخل كردن شب در روز و روز در شب ذكر شده و در اولى مسأله دادن و گرفتن عزت آمده ، و در مقابل در آيه دومى بيرون كردن مرده از زنده و زنده از مرده ذكر شده و اين از عجايب لطافت و از لطايف تناسب است كه بر كسى پوشيده نيست ، براى اينكه دادن ملك خود نوعى مسلط كردن بعضى از مردم است بر بقيه مردم ، به اينكه مقدارى بيشتر آزادشان بگذارد، و در نتيجه آزادى بقيه افراد را به همان مقدار محدود كند، و آزادى غريزى آنان را از بين ببرد. همچنان كه ادخال شب در روز مسلط كردن شب بر روز است ، تا شب مقدارى از ساعات روز را جزء خودش كند، و در نتيجه مقدارى از چيزهائى كه روز آنرا آشكار مى كرد، از بين ببرد، و گرفتن ملك عكس ‍ اين معنا است ، و همچنين دادن عزت نوعى زنده كردن است ، زيرا كسى كه اسم و رسمى و در نتيجه عزتى نداشته اثر زندگيش هم پيدا نبوده ، وقتى عزت يافت شهرتى پيدا مى كند و اثر وجوديش هويدا مى شود، و اين خود نظير بيرون آوردن زنده از مرده است ، همچنان كه ذلت نظير پديد آوردن مرده از زنده است ، پس در عزت نوعى حيات ، و در ذلت نوعى ممات هست . البته وجهى ديگر در آيه هست و آن اين است كه خداى تعالى در كلام خود در آيه : ((فمحونا آيه الليل و جعلنا آيه النهار مبصرة )) روز را بيناگر خوانده ، و يكى از مظاهر اين اثبات و محو در مجتمع انسانى ظهور ملك و سلطنت و زوال آن است . و نيز علم و قدرت را از آثار حيات دانسته و جهل و عجز را از آثار مرگ جامعه شمرده است ، و فرموده : ((اموات غير احياء و ما يشعرون ايان يبعثون )). و همچنين عزت را خاص خدا و رسول او و مؤمنين دانسته است ، و در اين باره فرموده : ((و للّه العزه و لرسوله و للمؤمنين )) بنابراين در مجتمع انسانى ((عزت )) مظهر حيات و ((ذلت )) مظهر مرگ است ، و بدين جهت است كه در مقابل مسأله ((دادن )) و گرفتن ملك و عزت (در آيه اول ) مسأله داخل كردن شب در روز و روز در شب بيرون كردن زنده از مرده مرده از زنده را (در آ يه دوم ) آورد. ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 214 مقابله ديگرى كه آيه اول و دوم شده اين است كه در آيه اول فرموده بود: ((بيدك الخير))، و در آيه دوم در مقابل آن فرمود: ((و ترزق من تشاء بغير حساب كه ان شاء اللّه )) بيانش مى آيد. وَ تَرْزُقُ مَن تَشاءُ بِغَيرِ حِسابٍ مقابله اى كه چند سطر قبل متذكر شديم اين نكته را مى فهماند كه جمله ((ترزق ...))بيان مطالب قبل ، يعنى دادن ملك و عزت و ايلاج و غيره است ، بنابراين عطفى كه در اينجمله شده عطف بيان و توضيح دهنده ، است ، و در نتيجه ازقبيل بيان حكمى خاص به علتى عام است ، همچنان كه جمله ((بيدك الخير)) هم نسبت به ماقبل خود همينطور بود، و معناى جمله مورد بحث اين است كه متصرف در امور خلق توئى ،چون توئى كه هركس را بخواهى بدون حساب روزى مى دهى . #تفسیر_المیزان #سوره_آل_عمران #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

◾️حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره◾️ ▪️«وَاجْعَلْ... قَلبِی بِحُبِّکَ مُتَیِّما؛ و دل مرا سرگشته و دیوانه عشق و محبت خود قرار ده» نفی موضوع خودبینی است و اینکه پروانه بشود و به نور رسد و نور شود. از خدا بخواهیم با جذبات او از خود فارغ شویم و بی‌خود گردیم تا نفهمیم و خود را در برابر عظمتش گم کنیم. ◾️در محضر بهجت، ج٢، ص١٢١◾️ #استفتاء #سؤال: آيا لاک و لوازم ديگر آرايشى که زنان استفاده مى‌کنند براى وضو گرفتن اشکالى ايجاد مى‌کند؟ #حضرت_آیت‌الله_بهجت_قدس‌سره: لاک و امثال آن که جرميّت دارد، مانع از رسيدن آب به پوست است، لذا بايد قبل از وضو آن‌ها را برطرف کند. @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️چند تذكّر در نحوۀ لعن و تبرّى - بخش اوّل◾️ ▪️در پايان بحث، بيان چند نكته در مورد نحوه لعن و تبرّى را نيز ضرورى می‌دانيم: ▪️۱ـ دوست اهل‌بيت مظهر ادب و حياست و اهل‌بيت علیهم السّلام نمی‌پسندند كه دوستانشان فحّاش و بی‌ادب باشند، گرچه طرف مقابل آنها سزاوار دشنام و ناسزا باشد ▪️از آنجا كه اقتضاء محبّت و دوستى، دوست داشتن چيزى است كه محبوب دوست دارد و می‌پسندد و كراهت و اجتناب از چيزى است كه محبوب نسبت به آن كراهت دارد و نمی‌پسندد؛ قابل تصوّر نيست كه دوست اهل‌بيت علیهم السّلام لعن و تبرّى را بهانه‌اى براى خروج از مرز ادب و حيا قرار دهد. ▪️اميرالمؤمنين علیه السّلام هنگامى كه در جريان جنگ صفّين متوجّه شدند برخى از اصحابشان، به ياران معاويه دشنام و ناسزا می‎گويند، به شدّت آنها را از اين كار نهى فرمودند و بيان داشتند: اِنِّى اَكرَهُ لَكُم اَن تَكُونُوا سَبّابينَ وَلكِنَّكُم لَو وَصَفتُم اَعمالَهُم وَ ذَكَرتُم حالَهُم كانَ أَصوَبَ فِى القَولِ وَ اَبلَغَ فِى العُذرِ، من خوش ندارم كه شما دشنام دهنده باشيد. اگر به جاى دشنام، اعمال خلافشان را تشريح می‌كرديد و حالات ناپسندشان را بازگو می‌كرديد، سخن درست‌ترى بود و اگر كسى هم می‌خواست به خاطر آن بر شما خرده بگيرد قابل دفاع‌تر بود. پس آن گاه به آنان آموختند كه به جاى دشنام دادن، براى خوابيدن آن فتنه و به راه آمدن گمراهان، دعا كنند. ▪️پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمايند: خداوند بهشت را بر هر شخص فحّاشِ گويندۀ سخنان ركيکِ كم حيا حرام كرده است. ▪️و امام باقر علیه السّلام می‌فرمايند: همانا خداوند دشنام‌گوى فحّاش را دشمن می‌دارد. ▪️پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌فرمايند: هرگز فحش در چيزى نبود مگر آن كه موجب زشتى و سرشكستگى آن چيز شد و هرگز حيا در چيزى نبود مگر مايۀ زينت و آبروى آن گشت. ▪️امام صادق علیه السّلام می‌فرمايند: هر كس حيا ندارد ايمان ندارد. و نيز می‌فرمايند: پنج چيز است كه در هر كس وجود نداشته باشد چيز ارزشمندى در او نيست. از آن حضرت پرسيدند آن پنج چيز چيست؟ حضرت فرمودند: دين و عقل و حياء و خوشخوئى و نيک ادبى. ▪️۲ـ قرآن كريم می‌فرمايد: قُلِ اعمَلوا فَسَيَرَى اللهُ عَمَلَكُم وَ رَسولَهُ وَالمُؤمِنونَ، بگو عمل كنيد كه به زودى خدا و رسول خدا و مؤمنان عمل شما را مشاهده می‌كنند. ▪️به موجب احاديث فراوانى كه از اهل‌بيت علیّهم السلام رسيده است، مقصود از المُؤمِنونَ در آيۀ مزبور اهل‌بيت علیّهم السلام می‌باشند. ▪️دوست اهل‌بيت علیهم السّلام هميشه خود را در محضر خدا و پيامبر اكرم و اهل‌بيت علیهم السّلام احساس كرده و در نتيجه حيا می‌كند در حضور آنان مرتكب رفتار زشت و ناپسند و الفاظ و سخنان ركيک و بی‌ادبانه شود. بنابراين، همواره مراقب است كه به بهانۀ لعن و تبرّى، به رفتار و گفتارى كه شايستۀ محضر خدا و پيامبر اكرم و اهل‌بيت علیهم السّلام نيست كشيده نشود. ▪️به راستى مرد شيعه‌اى كه خود را در محضر حضرت زهرا علیها السّلام احساس می‌كند يا زن شيعه‌اى كه خود را در محضر پيامبر اكرم و ائمّه اطهار علیّهم السلام احساس می‌كند، آيا به خود اجازه می‌دهد كه به بهانۀ لعن و تبرّى، در چنان محضرى زبان به سخنان ركيک و خلاف ادب و عفّت بگشايد يا حركات و اعمال شنيع و ناشايست و مغاير با حيا و تقوى از خود نشان دهد؟ ▪️البتّه بزرگوارى اهل‌بيت علیهم السّلام سبب می‌شود كه اگر از سر نادانى و بى توجّهى، رفتار يا سخن ناشايستى در مقام اعلام بيزارى از دشمنان اهل‌بيت علیهم السّلام از شخصى سر زد، بر او سخت نگيرند؛ كما اينكه پيامبر اكرم در جنگ اُحد در برابر بی‌وفايى و گريزپايى اصحاب و كينه‌توزى و آسيب‌ رسانى اعداء، نفرين نكردند و زبان به دعا گشودند كه اَللّهُمَّ اغفِر لِقَومى فَاِنَّهُم لا يَعلَمونَ: پروردگارا قومم را ببخش زيرا آنها نادان و جاهلند. ▪️امّا اين بزرگوارى آنها ما را بيشتر به مراعات ادب و حيا در محضرشان ترغيب می‌كند و نبايد مورد سوء استفاده و خروج از مرز ادب و حيا در محضر آن بزرگواران شود... ادامه دارد.... ◾️کتاب ره توشۀ دیدار تألیف استاد مهدی طیّب◾️ #لعن_و_تبری - ۹ #ره_توشه_دیدار @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی◾️ ▪️حضرت عیسی علیه السّلام و یارانش بعد از طی مسافت زیادی به مقصد رسیدند. حضرت عیسی علیه السّلام آب آوردند که پای یارانشان را بشویند. همه عرض کردند: یا روح‌‌الله ما چگونه بنشینیم که شما پای ما را بشویید؟ شما باید بنشینید تا ما پای شما را بشوییم. حضرت علیه السّلام فرمود: این کار که انسان پای دوستش را بشوید، کار خوبی است یا بد؟ عرض کردند: کار خوبی است. فرمود: من به کار خوب اولی هستم یا شما؟ عرض کردند: شما. فرمود: پس بنشینید تا پایتان را بشویم. ☑️وقتی علمی ‎پیدا کردی، از جهّال فاصله نگیر. هر وقت ثروتی پیدا کردی، از فقرا دور نشو. ◾️مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب◾️ #اخلاق @mohamad_hosein_tabatabaei

#شفاعت_انسان_کامل ▪️شفاعت از ماده شفع به معنای جفت و خلاف وتر می‌باشد. قیام انسان کامل و قائمی مشرب بودنش در بین ممکنات شفاعت اوست. تا حقیقت روح و نفس ناطقه‌ی انسانی با جان کامل مکملی شفع نگردد، سیر استکمالی برای او محقق نمی‌شود. تمامی مخلوقات در مسیر استکمالِ خود در حرکتند پس جمله ی ماسوی الله از شفاعت امام بهره‌مند می‌باشند و محال است که موجودی حرکت قهقهرایی از کمال به نقص داشته باشد و یا فاقد هر حرکتی باشد. پس تمام حرکات و بیقراری‌ عالم، زیر سر شفاعت انسان کامل مکمّل است. ▪️شفاعت ولی مطلق عبارت است از تعلق تکمیلی نفس امام به مادون جهت استکمال آنها به سریان نفس ولوی کلی آن امام در جمیع عوالم وجودی از ذره تا دُرّه که همان شفع شدن روح امام با نفس شئون خودش می‌باشد. ▪️همه ی برکات از حرکات است و تمام حرکات به برکت شفاعت امام است. لذا او را «دابة الأرض» نامیده‌اند. یعنی اوست که جنباننده ی ارض وجود است. شفاعت او سریان نَفَس رحمانی در شراشر وجودی ممکنات است که بدین سریان، همه ی مخلوقات خلعت وجود و ظهور بر تن می‌نمایند و عدالت در کل هستی برقرار می‌گردد و نظام احسن وجود دوام و قوام می‌یابد که اگر این شفع شدن که در حقیقت وتر است منقطع شود فرو ریزند قالب‌ها... . ▪️بدان که امام و ولایت کلیّه ی علویّه دابةالارض است کما قال علی بن ابی طالب علیهماالسلام فی خطبه البیان: «أنا دابة الأرض»، اعنی حرکت جوهری متعلق به نشئه ی شهادت و تجدد امثال مربوط به عالم ملکوت و حتی حرکت حبّی ذات احدیت در متن وجودی نفس کلی حقیقت ولایت مطلقه واقع می‌شود؛ چون او شفیع و قیامت است. ذات حق متعال در مرتبه‌ی ذات، بسیط محض و صرف است لذا حرکت حبّی ایجادیّه در موطن صادر اول محقق می‌شود و اوست که منشأ تمام حرکات و برکات است و اوست که جنب و جوش و غلغل به هستی انداخته است و اوست آن زلزله‌ای که شئ عظیم می‌باشد و به ید اوست ملکوت هر شیئی لذا حبّ ذات در صورت او متجلّی شده است. همه‌ی حرکات مادون ذات به ید قدرت کامله‌ی اوست و در حقیقت خود اوست که دابةُالارض می‌باشد و ارض، کشور وجودی خود امام می‌باشد و جز او در هستی موجودی نیست تا حرکت داشته باشد؛ به سبب اتحاد با حقیقت محمدیه صلی الله علیه و آله، اول حقیقتی است که بر زمین علم و وجود به حرکت در آمده است. چون تجلّی اعظم حق است، حرکت او حرکت تمام شئون او از موجودات امری و خلقی می‌باشد لذا آن فآن در هستی قیامت قائم است و جهان در سیر مدام به سوی کمال است و دائماً همه در صیرورت الی الله هستند و این همه، تجلیات حضرت انسان کامل می‌باشد... ▪️پس با جان او شفع شو تا قیامت بین شوی و شفاعت را تو با خود ببری و از شفاعت تشریعی امام بهره‌مند گردی هرچند تکویناً حیات هستی به شفاعت تکوینی اوست و چون او جامع و حامل جمیع اسماء و صفات کمالی است، بدین شفاعت همه‌ی عالم وجود را از کل اسماءالله بهره‌مند ساخته است. پس بدو تمامی مخلوقات علم و حیات و اراده و قدرت دارند و بدو سمیع و بصیر و تسبیح‌گوی حقند و بالاتر سخن، او خود همه است... مطلق آن آواز خود از شه بود گر چه از حلقوم عبدالله بود ◾️علی، نقطه آغاز وجود، نکته نهم، ص ۲۴ و ۲۵◾️ #ح_م

آیات 27-26 آل عمران، قسمت سوم بخش دوم ● رزق از نظر قرآن به چه معنا است ؟ معناى رزق روشن و واضح است و آنچه از موارد استعمال آن به دست مى آيد اين است كه در معناى اين كلمه نوعى بخشش و عطا هم خوابيده ، مثلا مى گويند پادشاه به لشگريان رزق مى دهد، كه اين جمله تنها شامل مواد غذائى لشگر مى شود، قرآن كريم هم مى فرمايد: ((و على المولود له رزقهن و كسوتهن بالمعروف )) كه در اين آيه لباس جزء مصاديق رزق شمرده نشده است . اين معناى اصلى و لغوى كلمه بود، ولى بعدها در معناى آن توسعه دادند و هر غذائى را كه به آدمى مى رسد، چه دهنده اش معلوم باشد و چه نباشد رزق خواندند، گويا رزق بخششى است كه به اندازه تلاش و كوشش انسان به او مى رسد هر چند كه عطا كننده آن معلوم نباشد، سپس ‍ توسعه ديگرى در معناى آن داده و آن را شامل هر سودى كه به انسان رسد نموده اند هر چند كه غذا نباشد، و به اين اعتبار همه مزاياى زندگى اعم از مال و جاه و عشيره و ياوران و جمال و علم و غيره را رزق خواندند. ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 215 در قرآن كريم هم به اين اعتبار آياتى وارد شده مانند آيه ((ام تسئلهم خرجا فخراج ربك خير، و هو خير الرازقين )). و نيز از شعيب حكايت فرموده كه به قوم خود گفت : ((يا قوم ارايتم ان كنت على بينه من ربى ، و رزقنى منه رزقا حسنا)) كه مراد وى از رزق حسن نبوت و علم بود، و از اين قبيل اند آيات مربوطه ديگر. و آنچه از آيه شريفه : ((ان اللّه هو الرزاق ذو القوه المتين )) بر مى آيد البته با در نظر گرفتن اينكه مقام آن ، مقام حصر است اين است كه اولا رزق به طور حقيقت جز به خدا منسوب نمى شود، و هر جا به غير او نسبتش دهند از قبيل نسبت عمل خدا به غير خدا دادن است ، مانند آيه : ((و اللّه خير الرازقين )) كه از آن استفاده مى شود رازق بسيار است ، و خدا بهترين آنان است ، و نيز مانند آيه : ((و ارزقوهم فيهاو اكسوهم )) همانطور كه مى بينيم ملك و عزت که مخصوص ذات خدا است ، به غير خدا هم نسبت داده شده ، به اين اعتبار كه غير او هم به اذن و تمليك او، ملك و عزت دارند. و ثانيا استفاده مى شود كه آنچه خلق در وجودشان از آن بهره مند مى شوند رزق ايشان و خدا رازق آن رزق است ، دليل بر اين معنا علاوه بر آيات بسيارى كه درباره رزق ، سخن گفته ، آيات زياد ديگرى است كه دلالت دارد بر اينكه خلق و امر و حكم و ملك (به كسره ميم ) و مشيت و تدبير و خير همه خاص خداى عزوجل است . #تفسیر_المیزان #سوره_آل_عمران #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

#سؤال‌کننده: من نماز نمی‌خوانم، یک روز می‌خوانم، دو روز نمی‌خوانم، چه‌کار کنم؟ #حضرت_آیت‌الله_بهجت: بخوان! برو جماعت، اول وقت برو جماعت! #سؤال‌کننده: حاج آقا! یک روز می‌خوانم، یک روز نمی‌خوانم، چه‌کار کنم؟ #حضرت_آیت‌الله_بهجت: بخوان هر روز! اگر دنیا می‌خواهی بخوان! اگر آخرت می‌خواهی بخوان! اگر هیچ چیز نمی‌خواهی نخوان! @mohamad_hosein_tabatabaei

◾️ #خصوصیتهای_معصومین علیهم السّلام در حوایج مختلف◾️ ▪️امام حسن عسکری علیه السّلام #خصوصیتی برای برآورده شدن حاجات اخروی دارد. معصومین علیهم السّلام گرچه هر کدام از آنان وسیله ای برای بندگان خدا در جمیع حوائج می باشند ولی هر کدام #خصوصیتی برای بعضی از حاجتها دارا می باشند - چنانچه دعای توسل شاهدی بر این مطلب است. ▪️رسول خدا و دختر بزرگوارش و امام حسن و امام حسین علیهم السّلام در حاجتهای مربوط به بدست آوردن #طاعت_خدا_و_خوشنودی او خصوصیتی دارند. امیر المؤمنین علیه السّلام خصوصیتی در مورد #انتقام از دشمنان و برطرف نمودن #ظلم_ظالمین دارد. امام سجاد علیه السّلام خصوصیتی در مورد #ستم_پادشاهان و #القاءات و #وسوسه_های_شیطان دارد. امام باقر علیه السّلام و امام صادق علیه السّلام خصوصیتی در #کمک_گرفتن در مورد آخرت دارند. امام کاظم علیه السّلام خصوصیتی در مورد #سلامتی کامل از بیماریها و دردهایی که مردم از آن گریزانند دارد. امام رضا علیه السّلام خصوصیتی در مورد #ترسهای_مسافرت در دریا و خشکی و زمینهای بی آب و علف و بدون آبادی و سکنه دارد. امام جواد علیه السّلام خصوصیتی در مورد #توسعه_روزی و #بی_نیاز_شدن از آنچه در دست مردم است دارد. ▪️امام هادی علیه السّلام خصوصیتی در مورد #قضای_نافله ها و #احسان به برادران مؤمن و به #کمال رسیدن طاعتهای پروردگار دارد. امام حسن عسکری علیه السّلام خصوصیتی در #کمک_نمودن در مورد #آخرت دارد. و امام عصر ما، پناهگاه، امید و حافظ ما، نور ما و زندگی ما، امام مهدی (عجل الله) #جامع_تمام_خصوصیات مذکوره بوده و برای حاجات دیگر نیز توسل به او مناسب است. ▪️و این روز را همانطور که سایر روزهای شریف را به پایان می رسانند ختم نموده و ماه را نیز با آنچه ماههای دیگر را ختم می نمایند و در ماههای دیگر گفتیم به پایان برساند. #المراقبات @mohamad_hosein_tabatabaei

☑️حجر بن عدی (وفات ۶۰ ق ) ▪️در مروج الذهب مسعودی است : عدی بن حاتم به معاویه برخورد کرد و معاویه از او سؤال کرد که فرزندانت را چه کردی ؟ گفت : آنها در رکاب امام علی علیه السلام به شهادت رسیدند . معاویه گفت : آیا از انصاف است که فرزندان علی زنده بمانند اما فرزندان شما کشته شوند ؟ عدی جواب داد : ای معاویه من انصاف را درباره علی علیه السلام رعایت نکردم . زیرا او کشته شد و من زنده ماندم ، می بایست جان خود را در زمان حیات فدایش می کردم . ▪️معاویه گفت : هنوز از قصاص خون عثمان باقی مانده او را برطرف نمی کند مگر خون شریفی از اشرف یمن ، (غرض معاویه جناب عدی بود . ) عدی فرمود : والله قلبهای ما که بغض تو را در سینه های ما است دارا می باشد و شمشیرهای ما که با تو جنگ کردیم به شانه های ما می باشد و بدرستی که قطع حلقوم و رسیدن جان به سینه آسانتر است بر ما از شنیدن سخن سویی درباره مولای مان حضرت علی علیه السلام . ☑️از کتاب طعم خوب بندگی @mohamad_hosein_tabatabaei