تمام انیمیشن های خشونت آمیز و جنگی که در پویای خودمان به خورد کودکان و خردسالان معصوم میدهند، غیر ایرانی و محصول بنگاه های غربی است. چطور پاندای کنگ فو کار و لاک پشت های نینجا و جنگ فضایی و ده ها مورد دیگر از این دست مروج خشونت در کودکان و جرم نیست اما آشنا کردن آنها با شهدا و مرام و هدفشان باعث تربیت جنگی میشود؟ لطفا سرمان را مثل کبک در برف نکنیم! مخاطبین

خیلی ساده و خودمونی بگم: یاد و خاطره شهدای روز عاشورای سال ۸۸ (به دست فتنه گران لعین) گرامی باد🌷 #شهیده۲۳۳ #کف_خیابون۱و۲ #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

در خصوص شهدای عصر عاشورا👆👇

بسم الله الرحمن الرحیم به یاد شهدای مظلوم عصر عاشورای سال 1362 شهرستان جهرم... مهرماه سال 1362 هجری شمسی بود و جهرم در دهه اول محرم سیاه پوش عزای سرور و سالار شهیدان... اتوبوس کمیته امداد امام‌خمینی(ره)، بچه‌های خسته‌ی عملیات والفجر 2، از غرب کشور را با خود به شهر آورد، آن‌ها کسانی بودند که مرخصی گرفته و از تیپ المهدی(عج)، به جهرم برگشته بودند تا تاسوعا و عاشورا را در مسجد و حسینه‌های شهرستان به عزاداری سالار شهیدان بپردازند. * دفتر اعزام نیروی سپاه جهرم مثل هرروز باز بود. کسانی که مرخصی‌شان تمام شده بود و می‌خواستند به جبهه باز گردند می‌آمدند و اسمشان را می‌نوشتند که با اتوبوس کمیته، عازم جبهه‌ی غرب شوند؛ اما به خاطر روزهای پرالتهاب و سراسر شور و شوق، تاسوعا و عاشورا و اشتیاق وافر بچه‌های جبهه و جنگ به شرکت در عزاداری آقا ابا عبدالحسین(علیه السلام)، استقبال کمتر بود. فقط یک سوم صفحه کاغذ پر شده بود...   از طرفی هم دسته‌ها و هیئت‌های سیاه‌پوش، سینه‌زنان و زنجیرزنان، کوچه پس کوچه‌ها و خیابان‎های شهر را از صدای یاحسین، یاحسین پرکرده بودند. صدای طبل و سنج در فریاد سینه‌زن‌ها که با شور و هیجان نوحه‌ی دسته را بازخوانی می‌کردند گم بود... مسافران اتوبوس کمیته امداد امام (ره) از خلوتی خانه‎های‌شان استفاده و ساک و وسایل‌شان را سریع جمع کرده و جلو کمیته امداد جهرم، جمع شده بودند. مجید پویان، کاغذی دستش بود، و در ورودی پله اتوبوس ایستاده و یکی یکی اسم‌ها را از روی کاغذ می‌خواند: ابراهیم یاعلی، غلامعباس‌کارگرفرد، سیدمسعود مروج ، حمیدرضا یثربی، اسدالله رزمدیده، محمدحسن مصطفی‎زاده، بمانعلی ناصری، مصطفی رهایی، سعید اعظمی، حمید مقرب، محمود زارعیان، کرامت الله اقناعی، سید مهدی‌صحرائیان.  مسئول اعزام نیرو اسم هر کس را که می خواند یا حسین گویان سوار اتوبوس می شود. *  مسافران اتوبوس 15 نفرند: راننده آقای غلامحسین رشیدیان، با کمکی و شاگردش همراه با 13نفر، از گل‌های نورسته‌ی باغ عشق و ایمان. هرکس دوتا صندلی هم که بگیرد، باز جای خالی هست...  رزمنده‌ها همه کم سن و سال هستند. بیشتر آن‎ها، دانش‌آموز و شاید هم بچه‌های یک کلاس یا مدرسه باشند، بزرگ‌ترشان مصطفی رهایی و غلامعباس کارگر است. مصطفی و غلامعباس پاسدار و بقیه بسیجی هستند، در بین آن‎ها فقط بمانعلی ناصری صبح زود از خفر آمده تا به اتوبوس برسد... اذان ظهر تاسوعا، سکوتی در اتوبوس حکم‌ فرما می‌شود... * شب عاشورا شب عاشور است و اتوبوس در سکوتی محزون در جاده‌های پُر پیچ و خم کردستان به پیش می‌رود. شب عاشورا نمی‌شود غمگین نبود. هرکس برای خودش زمزمه‌ای دارد. شب عاشورا آخرین شب عمر امام حسین(ع) و 72 تن از یاران با وفایش بود. این شب عاشورا هم شاید آخرین شب عمر مسافران اتوبوس باشد. کسی نمی‌داند دست سرنوشت، برای مسافران آسمانی چه تقدیری را رقم خواهد زد... *مهاباد – جاده روز عاشورا غمگین‌تر از شب عاشورا از راه می‌رسد. رشیدیان، راننده سخت کوش اتوبوس، سعی می‌کند بچه‌ها را به حرف بکشد و آن‌ها را از این سکوت آزار دهنده رها کند. حِس غریبی در فضای اتوبوس حاکم است، راننده می‌خواهد که تا قبل از ساعت چهار، زمان منع عبور و مرور در کردستان، به جایی برسد و شب را در آن‌جا بماند. او مقر سپاه مهاباد را برای ماندن شبانه انتخاب می‌کند... * عصر عاشورا – کربلا سرهای بریده بر نیزه‌ها، میان گرد و غبار و هلهله کوفیان به چشم می‌خورد. جسدهای پاره پاره شده بر روی خاک‌های گرم کربلا افتاده است. فریاد ناله‌های کودکانِ وحشت زده از لا به لای شیهه اسب‌ها به گوش می‌رسد. غوغایی است کرب و البلا . . . کسی به زن و بچه‌ها رحم نمی‌کند آتش به خیمه ها افتاده . . . * عصر عاشورا – مهاباد راننده آخرین پیچ جاده را که رد می‌کند می‌بیند که یک مینی‎بوس و چند ماشین کنارجاده ایستاده‎اند. راننده پا از روی گاز برمی‌دارد و سرعتش را کم می‌کند تا از کنار ماشین‎ها با احتیاط رد شود، ناگهان یک نفر کومله با لباس کردی، آرپی‌جی بر روی دوش به وسط جاده می‌پرد. مصطفی رهایی دست به اسلحه می‌برد. رشیدیان ترمز محکمی می‌گیرد، بچه ها از شیشه اتوبوس می‌بینند دو نفر دیگر کلاش‌های‌شان را به سمت اتوبوس نشانه رفته اند، یکی داد می‌زند کمین خوردیم . . . کمین خوردیم . . . * پنچ کیلومتری مهاباد اینجا 5 کیلومتر مانده به مهاباد است... فرمانده کومله‌ها مسافرین اتوبوس را پیاده می‌کند. پلاک اتوبوس شخصی است. یک نفر بالا می‌رود و اتوبوس را می‌گردد یک نفر دیگر هم جعبه‌های بغل را باز کرده و وسایل بچه‌ها را بیرون می‌ریزد. کارت بسیجی و سپاهی بچه‌ها پیدا می‌شود. کارت‌ها را به فرمانده خود می‌دهند و او دستور می‌دهد همه را لا به لای درخت‌های اطراف جاده ببرند... * عصر عاشورا – کربلا خیمه ها سوخته و هلهله سپاه فروکش کرده است. هرجا نگاه می‌کنی جسد شهیدی بی سر افتاده، زن‌ها و

کودکان دور حضرت زینب جمع‌اند. همه بی‌صدا گریه می‌کنند. چند سوار شمشیرها را می‌رقصانند و اطراف بچه‌ها حرکت می‌کنند... وحشت از سر و روی کودکان می‌بارد. تنها بازمانده مردان سپاه حسین، امام سجاد(ع) است که با تنی بیمار درون خیمه نیمه سوخته‎ای خوابیده، می‌خواهند او را هم بکشند، حضرت زینب سر می‌رسد و خود را روی بدن امام می‌اندازد و نمی‌گذارد او را شهید کنند... * عصر عاشورا – مهاباد فرمانده کومله‎ها دستور قتل رشیدیان را می‌دهد اما او می‌گوید که یک راننده شخصی است و زن و بچه دارد، او را برمی‌گردانند... صدای تیراندازی از زیر پل به گوش می‌رسد، آن‎ها مصطفی رهایی را زیر پل به شهادت می‌رسانند و بقیه بچه‌ها را داخل درخت‌ها می‌برند و دقایقی بعد صدای رگبار کلاش به گوش می‌رسد و بدن سوراخ، سوراخ بچه‌ها، روی خاک ها در لا به لای درخت ها می‌افتد کردها به غلامحسین رشیدیان دستور می‌دهند که با اتوبوس برگردد . . . * عصر عاشورا – مهاباد تویوتای سپاه که بالای آن دوشیکا نصب است از روبرو می‌آید پشت سرش ماشین های سپاه، پر از نیرو در حال حرکتند، غلامحسین تویوتا را که می‌بیند چراغ می‌زند و می‌ایستد، تویوتا متوقف می‎شود... غلامحسین سراسیمه پایین می‌پرد و تند تند ماجرا را تعریف می‌کند. راننده‌ی تویوتا گازش را می‌چسباند که سریع‌تر به صحنه برسد. پشت سرش غلامحسین اتوبوس را به سمت مهاباد برمی‌گرداند. در صحنه جنایت خبری از کومله‌ها نیست و فرمانده که کنار راننده تویوتا نشسته به رشیدیان می‌گوید: این‌ها برای ما کمین گذاشته بودند شما پیش مرگ یک گردان شده‌اید وگرنه تلفات زیادی از ما می‌گرفتند . . . *** شب یازدهم محرم – کربلا اجساد مبارک امام و شهدای کربلا روی خاک های تبدار افتاده و ماه کم فروغ و غمگین می‌تابد، سرها را هلهله کنان به کوفه برای ابن زیاد برده اند، شب حزن آلودی است، آسمان خون گریه می‌کند، اجساد مطهر شهدای عصر عاشورای جهرم، تیر باران شده، لا به لای درخت‌ها بر خاک افتاده، ماه کم فروغ و غمگین می‌تابد. در جهرم شام غریبان ابا عبداله گرفته اند و مردم در حسینه و مساجد بعضی هم در گلزار شهدا شمع روشن کرده و بر غربت عاشورائیان گریه می‌کنند... دو روز دیگر شهدا برمی‌گردند و با شکوه تشییع می‌شوند اما در تشییع امام حسین و اصحابش جز تعدادی از طایفه بنی اسد و امام سجاد (علیه السلام) کسی حضور ندارد... آری . . . کربلا همیشه در تکرار است ... کربلا همیشه وجود دارد. یادشان بخیر دفتر حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس لشکر 33 المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) #دلنوشته_های_یک_طلبه

پاسخ به دو پرسش: چرا دهه محرم؟ تصورات اشتباه از قیام عاشورا #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

بیداری؟

صبح خیلی خاص و خوبیه و یک احساس جذاب دارم که باهاتون درمیون می‌ذارم دیشب اکثر برنامه های دهه محرم تمام شد البته جاهایی هستند که تا سیزدهم روضه میگیرن و خیلی هم عالیه ولی امسال محرم خیلی به دل من نشست با اینکه سرم بسیار شلوغ بود و از کار و منبر و نوشتن و لایو و ... وقت اضافه نمی‌آوردم، اما حس خیلی جالبی داشتم امسال به برکت امام حسین، کرونا نذاشت مردم فقط تو مساجد و حسینیه ها محصور باشند هر جا می‌دیدی روضه بود مساجد تکیه ها هیئات کوچه ها خونه ها پارک ها فرهنگسراها مدارس مجتمع ها و کلی جاهای دیگه... ما امسال تکثیر شدیم هم از نظر مکان و هم از نظر اجتماع انسانی بعلاوه اینکه تصاویر فوق العاده جذاب و حرفه ای که از اوج نظم و انضباط و رعایت حداکثر پروتکل های بهداشتی از مجالس روضه در ایران به دنیا مخابره شد، طعم و لذت محرم امسال را با بهترین تبلیغ از مجالس امام حسین علیه السلام همراه کرد. کاش کرونا نابود بشه اما هر سال مراسمات روضه و انضباط و بهداشت و قانونمداری مثل امسال و بلکه بهتر پیاده بشه. اجر همتون با امام حسین #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

مثل سنوات گذشته، از امروز تا کلی وقت باید شاهد تقطیع و بُرش سخنرانی های اعزّه در دهه محرم توسط عده ای بی انصاف و حتی منافق باشیم. لطفا به هیچ وجه راضی به تخریب و سواستفاده عده ای نشید و نادانسته به پخش و انتشار کلیپ های تقطیع شده اقدام نکنید. #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

#حاج_محمود_کریمی #لطفا_نشر_حداکثری #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

#نمیشه_باورم یاد راهیان نور و منطقه علقمه بخیر #دلنوشته_های_یک_طلبه

این آقا تنها چیزی که بهش نمیخوره، اینه که اسیر باشه! یک مرد به معنای واقعی کلمه که اهل یمن هست و به دست اشرار سعودی اسیر شده و در حال وصف اهل یمن برای مزدوران سعودی است. نه ترسی نه دلهره ای انگار نه انگار که دو سه نفر مسلح دارن تهدیدش میکنن جملاتش با اصرار و تاکید و شجاعت کامل می‌کنه و مردان مسلح را به بال مگس هم حساب نمیکنه حالا شما بگید دقیقا چه کسی در بند است؟ این مرد یمنی یا اون سعودی ها که با وجود مسلح بودن، بازم ازش میترسن! خدا حفظ کنه سید حسن نصرالله که گفته بود: حاضرم ۱۰ نفر از حزب الله بدم اما یک نفر از حوثی های یمن را بگیرم. #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

#درخواست لطفا #هر_مطلب به درد بخور و علمی و کاربردی درباره سند ۲۰۳۰ دارید برایم ارسال کنید. و همچنین اگر متن و یا #برنامه_جایگزین و مناسب به جای سند ۲۰۳۰ دارید خواهشمندم حتما ارسال کنید. اگر هم کسی پژوهش و تحقیق به درد بخور و کاملی در این خصوص انجام داده، خوشحال میشم با بنده مطرح کنند و استفاده کنم. منتظرتونم باتشکر #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه

سلام و صبحتون بخیر از قشنگ ترین صحنه های عزاداری که خیلی خالص و بی ریاست👆 گفتم تقدیم کنم که شما هم لذت ببرید🌷☺️

در خصوص این پیام👆👇

یکی از مخاطبین محترم تحقیقی در این مورد داشته اند که مطالعه آن خالی از لطف نیست👇 با اندکی تسلط بر زبان انگلیسی و یک جست و جوی ساده در سایت مؤسسه گالوپ مشخص می‌شود که تاکنون چنین نظرسنجی یا شاخص‌سازی توسط این مؤسسه شناخته‌شده صورت نگرفته است. با کمی جست و جوی بیشتر مشخص می‌شود که اساساً چنین شاخصی وجود خارجی ندارد. علاوه بر این نوع، نگارش متن نیز کاملاً ناشیانه و عوام‌فریبانه به نظر می‌رسد، چرا که جامعه‌شناسان و دیگر اندیشمندانی که با بحث شاخص‌های مطرح بین‌المللی آشنا هستند، می‌دانند که تعریف و همچنین سنجش «میزان توجه دولت‌مردان جهان نسبت به وضعیت معیشت مردم کشور خود» اگر غیرممکن نباشد، نیازمند مبانی نظری مفصل و بسیار پیچیده خواهد بود. اما در هیچ سایت علمی و تخصصی مرتبطی درباره این شاخص سخنی مطرح نشده است. نکته دیگر اشاره به تعداد 209 کشور است که بیشتر از تعداد کشورهایی است که توسط سازمان ملل به رسمیت شناخته شده‌اند. به جز عدم اشاره نظام‌مند به کشورهای نام برده شده در متن، نکته دیگری که جلب توجه می‌کند جمله آخر است که به شکل هدفمند مطرح شده است. آیا ایران پنجمین کشور ثروتمند دنیا است؟ به لحاظ شاخص اصلی ثروت کشور یعنی تولید ناخالص داخلی (GPD) ایران حائز رتبه 29 است، اگر چه که از لحاظ ذخایر منابع طبیعی رتبه بسیار بالاتری دارد. اما انتشار چنین مطالبی حقیقتاً چه سودی دارد؟ کاستی‌ها و ضعف‌های عملکردی دولت به ویژه در سال اخیر بر کسی پوشیده نیست، اما انتشار خبرهایی از این دست ممکن است ذره‌ای پیشرفت یا فایده برای مردم یا دولت حاصل کند؟ آیا در ذهن خواننده چیزی جز ناامیدی یا خشم به وجود می‌آید؟ تشدید تشویش اذهان عمومی و کمک به ناراضی‌تر کردن مردم به نفع چه کسانی است؟ انتشار این خبر و مطالب مشابه توسط رسانه‌های بیگانه، اتفاق جدید و تازه‌ای نیست، اما انتشار آن‌ها توسط رسانه‌های ظاهراً «خودی» و منتقد، آب به آسیاب دشمن ریختن است و بس. آدرس سایت موسسه گالوپhttps://www.gallup.com/home.aspx

بیداری؟

سلام وقتی خیلی اینجوری بشم، می‌شینم وصیت نامم رو میخونم. جاتون خالی دیشب دوباره نشستم وصیت نامه نوشتم اما اینبار فرق داشت چون خانوادگی نشستیم دور هم و من گفتم و اونا نوشتن جدی میگم یک ساعت طول کشید نصف بیشترش اینقدر خندیدیم که دلمون درد گرفت ولی علاوه بر اینکه لحظات خوشی بود، لذتش تا الان زیر زبون هممون مونده شما هم امتحانش کنید خیلی باحاله بعدشم خیلی دیر به دیر دلتون میگیره هر وقت دلتون گرفت، برگردین و دوباره بخونین تا حالتون بهتر بشه حالا یه بار امتحان کنین اگه بد گذشت، هر چی خواستین بگین☺️ #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه