eitaa logo
محمدتقی دشتی
532 دنبال‌کننده
20 عکس
9 ویدیو
2 فایل
برخی‌معتقدند‌من‌متخصص‌مدیریت‌وحقوق‌عمومی ام. برخی‌مرا استراتژیست‌میدانند.خودم معتقدم کارشناسی مسئله شناس و راهبردپرداز هستم و در زمینه : کارآمدسازی سیستم ها و نظام حکمرانی روش مسئله محور راهبردگرا(SPM) انطباق مداوم مسئله‌محور(PDIA) فعالم. @Dmtd52 ادمین
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله العلیم رئیس جمهور گفتمان ساز یا رئیس جمهور مسئول و مسئله پرداز؟ به نظرم رسید به مناسبت بحث مهمی را که به زخم کهنه ای در سیستم حکمرانی ما تبدیل شده، مطرح کنم. آیا تا به حال برای شما سوال شده که چرا ایران دچار شده و حتی گاهی از گفتمان اصلی نظام منحرف می شوند؟ معتقدم یکی از علت های مهم و ریشه ای انحراف و واگرایی روسای جمهور ایران اسلامی از نظام این است که آنها دچار می شوند. مشکل اینجاست که روسای جمهور ما در ذهن خود نقشی برای خود قائل هستند که با نقش رهبری نظام همپوشانی دارد. همین تصور باعث می شود که به تدریج پیش آید و بالاخره به واگرایی ختم شود. در حالی که نقش رئیس جمهور در با نقش رئیس جمهور در کشورهای دیگر متفاوت است. اغلب روسای جمهور ایران به ویژه بعداز بازنگری در سال ۱۳۶۸ ، فراموش می کنند که آنها صرفا یک مقام ارشد اجرایی و رئیس قوه مجریه هستند نه رئیس کشور. به همین دلیل درصدد سازی برآمده و اندیشه پردازی می کنند و به همین دلیل با مقام رهبری دچار تفاوت و تعارض نقش می شوند. این اشتباه در میان اکثر گروهها و هم وجود دارد. اگر ملاحظه کرده باشید اخیرا اشکال می کنند که دکتر پزشکیان فاقد گفتمان است. به نظر من اتفاقا این نقطه قوت ایشان است. اصلا قرار نیست ایشان گفتمان جدیدی تولید کند. چون نظام جمهوری اسلامی یک مقام عالی، گفتمان ساز و ایدئولوژی پرداز و سیاستگذار به نام دارد. پس نیازی به شخص گفتمان ساز و ایدئولوژی پرداز دیگری وجود ندارد و بلکه وجود چنین شخصی تعارض و اختلاط نقش ایجاد می کند. برخلاف تصور برخی از نخبگان، معتقدم در حال حاضر مغز نظام خوب کار می کند و کشور یک رهبر گفتمان ساز قوی دارد. آنچه اکنون اختلال جدی دارد، دستان نظام و ارکان اجرایی آن است که برعهده رئیس جمهور است. بنابراین معتقدم رئیس جمهور صرفا یک مقام عالی اجرایی است و نباید نقش دیگری به خود بگیرد و با دخالت در نقش رهبری ، کشور و خودش را دچار مشکل کند. بلکه براساس گفتمان و سیاست های کلانی که تعیین می کند، امور اجرایی کشور را به سامان برساند. اگر این مطلب را می پسندید به دیگران معرفی کنید. https://eitaa.com/mohammadtaghidashti
بسمه تعالی سنجش ها (قسمت اول) ✅ میزان و ابزار سنجش رشد و محسوب می شوند و به وسیله آنها می توان به موفقیت دولت ها پی برد. ✅ به سه دسته تقسیم می شوند: الف- شاخص های (انجام کارها باکمترین هزینه و زمان) ب- شاخص های (میزان رسیدن به اهداف پروژه) ج- شاخص های و آثار مورد انتظار ✅ از نظر اینجانب تلفیق هرسه شاخص بالا می باشد که با مسامحه اسم آن را شاخص کارآمدی می گذارم. ✅ شاخص‌ سیستم با های آن تفاوت دارد. از طریق ویژگی ها می توان سلامتی و نحوه حرکت سیستم را تشخیص داد اما به وسیله شاخص می توان میزان تحقق و را اندازه گرفت. به عبارتی ها برای تشخیص در مسیر بودن و ها برای تشخیص میزان تحقق عینی هدف و نتایج آنها مطرح می شوند. ✅ شاخص های زیر برای سنجش میزان موفقیت دولت ها طراحی شده و از منظر رویکرد ( ) و مردم نوشته شده اند : 1- میزان دستیابی به و متعالی: این اهداف عمدتاً در قوانین اساسی و اسناد بالادستی هر کشوری تعیین می‌شوند به عنوان مثال اهداف متعالی طبق اصل دوم جمهوری اسلامی ایران" و عدل"، " فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و نظامی" و " " عنوان شده است. البته در اصول دیگر و اسناد بالادستی ( مثل چشم انداز) اهداف متعدد دیگری بیان شده است. 2- میزان برقراری ثبات، آرامش و همه جانبه : امنیت هسته حیات اجتماعی است. بدون امنیت و آرامش هیچ نعمتی (غیر از سلامت) به چشم مردم نمی آید اما یکی از شاخص‌های مهم و مستقل در کارآمدی دولت ها محسوب می شود. 3- میزان : سرمایه اجتماعی شامل شش مولفه مهم ، ، ، ، و اجتماعی می باشد. اگر دولتی کارآمد باشد نرخ سرمایه اجتماعی به سطح قابل قبول یا بالایی می رسد و البته قابل سنجش نیز می باشد. 4- و تامین اجتماعی همگانی: رفاه عمومی و تامین اجتماعی شاخص مهمی برای فهم و سنجش توفیق و هاست. به نحوی که اغلب کشورهای دنیا این مولفه را مهمترین یا یکی از مهم‌ترین شاخص‌های کارآمدی تلقی می کنند. درآمد سرانه، برخورداری از امکانات، شغل و مسکن و بازنشستگی و… از جمله این موضوع می باشند. ادامه دارد... پیشنهاد کتاب : کارآمدی نظام ؛ نوشته دکتر ، دکتر ،دکتر انتشارات @mohammadtaghidashti