eitaa logo
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام🇵🇸
2هزار دنبال‌کننده
7.1هزار عکس
3.8هزار ویدیو
231 فایل
🌟بسم الله الرّحمن الرّحیم🌟 🌿اگر کسی فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام را نقل کند خداوند گناهان زبان او را می بخشد🌿 🥀تعجیل در فرج قطب عالم امکان صلوات🥀 خادم کانال: @fattemeh0606 🌷درمحضراستادشجاعی @jalasate_ostad
مشاهده در ایتا
دانلود
✔️تاکتیک های نظامی، تبلیغی در 🔘روش های روانی، تبلیغی ١٦- «فرهنگ گريه و نوحه»: امامان شيعه تأكيد فراوان كردند كه مظلوميت اهل بيت و حادثۀ عاشورا همواره ياد شود و زنده بماند. اين فرهنگ ياد و يادآورى در قالب مفاهيمى همچون: گريه، نوحه‌خوانى، مرثيه سرودن، زيارت، تربت سيد الشهدا «ع»، كام‌گيرى با آب فرات و تربت، ياد كردن از عطش حسين هنگام آب نوشيدن، برگزارى مجالس عزادارى براى اهل بيت و... شكل گرفت. اين فرهنگ، تاكنون هم سبب زنده ماندن و جاودانه شدن آن حماسه گشته است. ✔️در مجموع حركت عاشورا، چه از بُعد نظرى و چه عملى، روشها و محورهايى مورد توجه قرار گرفته است تا: - پيام نهضت به همه رسانده شود - در درازمدت، منافقان نفوذى در تشكيلات حكومتى و پُستهاى كليدى معرفى و افشا گردند - امر به معروف و نهى از منكر و اصلاح فساد اجتماعى، زنده شود - راه مبارزۀ سياسى فرهنگى براى نسلهاى آينده ترسيم گردد 🔘«» نسبت به حادثۀ كربلا نيز از سوى امامان شيعه و پيروان عاشورا، در طول تاريخ شيعه، آن پيامها را مطرح ساخته و آن حماسه را زنده نگهداشته و عظيم ترين عامل برانگيزنده، وحدت‌بخش، راهنما و جهت ده را پديد آورده است. اوج گيرى روحيّۀ و افزايش و آگاهى و به رسيدن نيروهاى معتقد به و رهبرى ائمّه، از آثار اين تحوّل است. 📓فرهنگ عاشورا، صفحه 102 @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام🇵🇸
✔️تحلیل گفتمان ادبی خطبه های حضرت زینب (س) #بخش_یازدهم 🔘ویژگی های ساختاری خطبه حضرت زینب(س) در کو
✔️تحلیل گفتمان ادبی خطبه های حضرت زینب (س) 🔘ویژگی های ساختاری خطبه حضرت زینب(س) در کوفه 🔘محکوم به خواری و عذاب ابدی ✔️واژه "ذلّه" هفت بار در قرآن آمده است و کلمه "مسکنه" فقط در مورد یهودیان و در دو آیه فوق مطرح شده است. در هر دو آيه مقرّر شدن ذلّت و مسكنت و قرين شدن با غضب خدا ذكر شده و علّت آن بدبختى‏ها، كفر به آيات حق و قتل پيامبران است. "ذلّه" به معنى زبون ساختن و خواركردن نفس از ناحيه خود انسان بر نفس سركش، بر اثر قهر و غلبه می‌باشد. "مِسكِين" كسى است كه هيچ چيز نداشته باشد و از واژه "فقر" رساتر و بليغ‏تر است. "مسکنه" به معنای "درماندگی" و مصدرِ "مسکین" است. برخی آن را نیز به معنای خواری و بیچارگی معنا کرده اند؛اما حرف (م) در مسكنه زائد است كه در آن صورت "سكنه" است و به معنى خانه به دوشى است نه خوارى كه مترادف ذلّت است و نه فقير بودن كه در ثروت و اقتصاد همواره آزمند بوده‏اند. ✔️بنابراین "مسکنه" حالتی فراتر از فقر همراه با « ذلّ و ضَعْفٌ و قلَّة يَسَارٍ» معنا شده است. 🔘فعل "ضُرِبَت" که اصل آن به معنای کوبیدن میخ‌های چادر با چکش جهت نصب چادر و قبّه می‌باشد، شريف رضى(ره) مى‌فرمايد: «مراد از آن فراگيرى ذلّت و خوارى و بيچارگى است؛ به‌سان خيمه‌اى كه بر سر افراد زده مى‌شود.» که استعاره از آن است که؛ همان‌گونه که خیمه سرپا و ثابت می‌ایستد، ذلت ایشان نیز ثابت و همیشگی خواهد بود. و همانند نقش سکه بر روی فلز بر آنان مقدّر و ثابت شده‌است. 🔘همچنین می‌تواند بیانگر آن باشد که "ذلّة" و "مسكنة"، به خیمه و چادری تشبیه شده است که بر قوم یهود افراشته شده‌است و منظور از آن بیان صفت شمولیت ذلت و احاطه مسکنت بر آنان است. همچنین در معنای فعل "ضرب" «در سخن عرب به اتصال شدید ظاهر یک شیء به شیء دیگر، "ضرب" گویند. بر اساس این معنی می‌توان گفت که این فعل نشانگر شدت اتصال و چسبندگی است؛ لذا در این سخنِ خداوند؛ می‌توان چنین گفت که "ذلّة" و "مسكنة"، در احاطه و شمولیت و نیز لزوم و التصاق به خانه یا خیمه‌اي تشبیه شده است که فرد آن را سخت و محکم برپا می‌کند.» ✔️به عبارتی دیگر، "مسکنه" درماندگى به خصوصى است كه از ذلّت و خوارى ناشى مى‌شود. 🔘بنابراین، در نتيجه كفر به آيات خدا و قتل پيامبران، خوارى و ذلّت بر يهود مقرّر و زده شد. مردم آنها را خوار و ذليل دانستند. خود نيز در پيش خود مسكين و درمانده شدند و رهایی از آن توسل جستن به دو پیمان است؛‏ ﴿بِحَبْلٍ مِنَ اللَّهِ وَ حَبْلٍ مِنَ النَّاسِ﴾‏. 🔘 آيات مورد بحث (بقره: 61 و آل عمران: 112) خود يكى از معجزات تاريخى و پيشگويى بزرگ قرآن دربارة گروهى عصيان‌گر و تجاوزگر از بنى اسرائيل است. ✔️محكوميّت به ذلّت و خوارى تاريخى و بى خانمانى و خشم خدا بر آنان نتيجه عصيان، كفران، كشتن پيامبران و تجاوزگرى آنان است و بعد مى‏فرمايد: «كسانى كه (به پيامبر اسلام) ايمان آورده‌اند، و كسانى كه به آئين يهود گرويدند و نصارى و صابئان [پيروان يحيى] هر گاه به خدا و روز رستاخيز ايمان آورند، و عمل صالح انجام دهند، پاداش‌شان نزد پروردگارشان مسلم است؛ و هيچ گونه ترس و اندوهى براى آنها نيست.» (بقره: 62) 🔘و در آيه 112 سوره آل‌عمران هم مى‏فرمايد: «... مگر اينكه يا به ايمان حقيقى خدائى متوسّل شوند و يا اينكه در پناه ديگران در آيند كه در آن صورت راهى برايش ميسور است.» 🔰 بنابر توضیحات داده شده به این نتیجه می‌رسیم که یهودیان در این دنیا مورد غضب خداوند قرار گرفته‌اند و مهر ذلت و خواری به آنها زده شده است. مانند آنچه در آیه 9 سوره حج آمده است که استكبارپيشگى و جدال با حق، در پى‌دارندۀ خوارى و رسوايى دنيوى است، ﴿فِي الدُّنْيا خِزْيٌ‌﴾ و در واقع آنها از همین دنیا دچار عذاب و دوری از رحمت الهی شده‌اند. و این ذلت و خواری تا زمانی که روح تبهکاری و جاه‌طلبی در آنها وجود دارد، ادامه خواهد داشت. @mola_amiralmomenin_as
✔️ 🔘 يا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ‌ لَقَدْ عَظُمَتِ‌ الرَّزِيَّةُ‌ وَ جَلَّتِ‌ الْمُصِيبَةُ‌ بِكَ‌ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ‌ أَهْلِ‌ الْإِسْلَامِ‌ وَ جَلَّتْ‌ وَ عَظُمَتْ‌ مُصِيبَتُكَ‌ فِي السَّمَاوَاتِ‌ علي جميع اهْلِ‌ السَّموات ترجمه: يا ابا عبدالله بى ترديد اين گرفتارى دردناك خيلى بزرگ و بسيار غمبار بود و اين مصيبت بزرگ شما بر ما و بر تمامى ملت اسلام خيلى سنگين و دردناك شد و نيز در آسمانها مصيبت شما براى اهل و ساكنان آسمانها خيلى بزرگ و سنگين واقع شد. ⁉️ساكنان آسمانها چگونه از اين مصيبت داغدار شدند؟ ✔️هر مخلوقى اعم از ريز و درشت مانند آسمانها و زمين، ذرات مُعلّق، امواج و ... داراى شعورند و از اطراف خويش آگاهند و با آنها ايجاد ارتباط‍‌ مى‌كنند زيرا اگر از درك و شعور برخوردار نباشند چگونه خدا را در تمام لحظات تسبيح مى‌گويند و قرآن مى‌فرمايد: (يُسَبِّحُ‌ لِلَّهِ‌ مَا فِي السَّمَاوَاتِ‌ وَمَا فِي الْأَرْضِ‌ ...) ١هر چه در آسمانها و زمين است خدا را تسبيح مى‌گويند در آيه ديگر مى‌فرمايد (... وَلَكِن لاَّ تَفْقَهُونَ‌ تَسْبِيحَهُمْ‌ ...) ٢ولى شما نمى‌توانيد تسبيح آنها را بفهميد. و در زيارت شريف امين الله آمده: (... مَحْبوُبَهً‌ فَي ارْضِكَ‌ و سَمائِك) خدايا توفيقى عطايم فرما كه در زمين و آسمانت محبوب و دوست داشتنى باشم اگر آنها شعور و درك نداشته باشند محبوب آنها شدن معنائى نخواهد داشت. يا در زيارت مطلقه آن حضرت آمده: (... و بَكَتْ‌ لَهُ‌ السَّمواتُ‌ السَّبع و الْاَرضوُنُ‌ السَّبع و ما فِيهنَّ‌ و ما بينهن) سايه‌هاى عرش بخاطر شهادت آن حضرت به هم پيچيدند و همه آسمانها و زمينهاى هفتگانه و تمام مخلوقاتى كه در آنها وجود دارند و ... همگى برايش گريستند. 🔘بنابراين بايد پذيرفت كه همه مخلوقات بويژه آسمانها و زمين و ... انسانها را با نيك و بدشان مى‌شناسند و متناسب با عملكرد آنها احساسشان را نشان مى‌دهند خصوصاً درباره كسى كه محبوب و مالك واقعى آنهاست وجود نازنين حضرت امام حسين(ع) محبوب خدا و همه مخلوقاتش مى‌باشد فقط‍‌ انسانهاى منحرف و برده دنيا و بنده شياطين از درك زيبارويان جهان هستى محرومند و اين نقص بزرگى بر پيشانى تمام دشمنان امامت و ولايت(ع) چسبيده و آنها را از حيوانات پست تر و زشت تر ساخته است. @mola_amiralmomenin_as
✔️تحلیل گفتمان ادبی خطبه های حضرت زینب (س) 🔘ویژگی های ساختاری خطبه حضرت زینب(س) در کوفه 🔘محکوم به خواری و عذاب ابدی ✔️واژه "ذلّه" هفت بار در قرآن آمده است و کلمه "مسکنه" فقط در مورد یهودیان و در دو آیه فوق مطرح شده است. در هر دو آيه مقرّر شدن ذلّت و مسكنت و قرين شدن با غضب خدا ذكر شده و علّت آن بدبختى‏ها، كفر به آيات حق و قتل پيامبران است. "ذلّه" به معنى زبون ساختن و خواركردن نفس از ناحيه خود انسان بر نفس سركش، بر اثر قهر و غلبه می‌باشد. "مِسكِين" كسى است كه هيچ چيز نداشته باشد و از واژه "فقر" رساتر و بليغ‏تر است. "مسکنه" به معنای "درماندگی" و مصدرِ "مسکین" است. برخی آن را نیز به معنای خواری و بیچارگی معنا کرده اند؛اما حرف (م) در مسكنه زائد است كه در آن صورت "سكنه" است و به معنى خانه به دوشى است نه خوارى كه مترادف ذلّت است و نه فقير بودن كه در ثروت و اقتصاد همواره آزمند بوده‏اند. ✔️بنابراین "مسکنه" حالتی فراتر از فقر همراه با « ذلّ و ضَعْفٌ و قلَّة يَسَارٍ» معنا شده است. 🔘فعل "ضُرِبَت" که اصل آن به معنای کوبیدن میخ‌های چادر با چکش جهت نصب چادر و قبّه می‌باشد، شريف رضى(ره) مى‌فرمايد: «مراد از آن فراگيرى ذلّت و خوارى و بيچارگى است؛ به‌سان خيمه‌اى كه بر سر افراد زده مى‌شود.» که استعاره از آن است که؛ همان‌گونه که خیمه سرپا و ثابت می‌ایستد، ذلت ایشان نیز ثابت و همیشگی خواهد بود. و همانند نقش سکه بر روی فلز بر آنان مقدّر و ثابت شده‌است. 🔘همچنین می‌تواند بیانگر آن باشد که "ذلّة" و "مسكنة"، به خیمه و چادری تشبیه شده است که بر قوم یهود افراشته شده‌است و منظور از آن بیان صفت شمولیت ذلت و احاطه مسکنت بر آنان است. همچنین در معنای فعل "ضرب" «در سخن عرب به اتصال شدید ظاهر یک شیء به شیء دیگر، "ضرب" گویند. بر اساس این معنی می‌توان گفت که این فعل نشانگر شدت اتصال و چسبندگی است؛ لذا در این سخنِ خداوند؛ می‌توان چنین گفت که "ذلّة" و "مسكنة"، در احاطه و شمولیت و نیز لزوم و التصاق به خانه یا خیمه‌اي تشبیه شده است که فرد آن را سخت و محکم برپا می‌کند.» ✔️به عبارتی دیگر، "مسکنه" درماندگى به خصوصى است كه از ذلّت و خوارى ناشى مى‌شود. 🔘بنابراین، در نتيجه كفر به آيات خدا و قتل پيامبران، خوارى و ذلّت بر يهود مقرّر و زده شد. مردم آنها را خوار و ذليل دانستند. خود نيز در پيش خود مسكين و درمانده شدند و رهایی از آن توسل جستن به دو پیمان است؛‏ ﴿بِحَبْلٍ مِنَ اللَّهِ وَ حَبْلٍ مِنَ النَّاسِ﴾‏. 🔘 آيات مورد بحث (بقره: 61 و آل عمران: 112) خود يكى از معجزات تاريخى و پيشگويى بزرگ قرآن دربارة گروهى عصيان‌گر و تجاوزگر از بنى اسرائيل است. ✔️محكوميّت به ذلّت و خوارى تاريخى و بى خانمانى و خشم خدا بر آنان نتيجه عصيان، كفران، كشتن پيامبران و تجاوزگرى آنان است و بعد مى‏فرمايد: «كسانى كه (به پيامبر اسلام) ايمان آورده‌اند، و كسانى كه به آئين يهود گرويدند و نصارى و صابئان [پيروان يحيى] هر گاه به خدا و روز رستاخيز ايمان آورند، و عمل صالح انجام دهند، پاداش‌شان نزد پروردگارشان مسلم است؛ و هيچ گونه ترس و اندوهى براى آنها نيست.» (بقره: 62) 🔘و در آيه 112 سوره آل‌عمران هم مى‏فرمايد: «... مگر اينكه يا به ايمان حقيقى خدائى متوسّل شوند و يا اينكه در پناه ديگران در آيند كه در آن صورت راهى برايش ميسور است.» 🔰 بنابر توضیحات داده شده به این نتیجه می‌رسیم که یهودیان در این دنیا مورد غضب خداوند قرار گرفته‌اند و مهر ذلت و خواری به آنها زده شده است. مانند آنچه در آیه 9 سوره حج آمده است که استكبارپيشگى و جدال با حق، در پى‌دارندۀ خوارى و رسوايى دنيوى است، ﴿فِي الدُّنْيا خِزْيٌ‌﴾ و در واقع آنها از همین دنیا دچار عذاب و دوری از رحمت الهی شده‌اند. و این ذلت و خواری تا زمانی که روح تبهکاری و جاه‌طلبی در آنها وجود دارد، ادامه خواهد داشت. @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام🇵🇸
🔘ويژگى‌هاى #خوارج #بخش_یازدهم 7️⃣تنگ نظرى و كوته‌بينى 🔘#خوارج مردمانى #تنگ‌نظر و #كوته‌فكر بودند
🔘ويژگى‌هاى 8️⃣ظاهربينى و قشريگرايى 🔘 مردمانى سطحى‌نگر بودند كه از ظواهر امور و قشر مسائل فراتر نمى‌رفتند، و به هيچ روى آينده‌نگرى نداشتند. همين ويژگى خوارج سبب شد كه چون در پيكار صفّين، به حيلۀ معاويه و عمروبن عاص قرآن‌ها بر سر نيزه شد، آنان بلافاصله فريب خوردند و به سخن امام على(ع) كه ظاهر اين اقدام پذيرش داورى قرآن است و باطن آن دشمنى با دين و ايمان، توجّه نكردند و كار را بدانجا كشاندند كه رسيد. بعدها امام(ع) اين موضوع را به آنان يادآور شد و فرمود: آيا هنگام بالا بردن قرآن‌ها از روى حيله‌گرى و چاره‌سازى، و فريبكارى و نيرنگ‌سازى، نگفتيد كه اينان برادران و هم‌كيشان مايند، از ما درخواست گذشت كردند، و با روى آوردن به كتاب خداى پاك از هر كاستى، خواستار آسايش شدند، پس درخواستشان را بپذيريم و گردِ اندوه از رخسارشان بزداييم‌؟ و من به شما گفتم: اين كارى است كه ظاهرش گرايش به آيين است و باطنش تجاوز به دين و دشمنى و كين؛ و آغاز آن بخشايش است و مهربانى، و انجام آن ندامت است و پشيمانى. 📎(نهج‌البلاغه، كلام 127.) 📓کتاب "دامگه شیطان"، اثر مصطفی دلشاد تهرانی. @mola_amiralmomenin_as
✔️پرتو دوم ♻️و لَهُ‌ الشُّكْرُ عَلى مَا أَلْهَم 🔘شكر بر افق برين وحى اين واژه «ش - ك - ر» و مشتقات آن افزون بر هفتاد مورد در قرآن كريم تكرار گرديده و فروغ شكر را آشكار ساخته است. در آياتى بندگان را به اين وصف مى‌ستايد و مأجور مى‌شناسد چون: وَ سَيَجْزِي اللّٰهُ‌ الشّٰاكِرِينَ‌ (آل عمران / 144.) وَ سَنَجْزِي الشّٰاكِرِينَ‌ (آل عمران / 145.) أَ لَيْسَ‌ اللّٰهُ‌ بِأَعْلَمَ‌ بِالشّٰاكِرِينَ‌ (انعام / 53.) لَنَكُونَنَّ‌ مِنَ‌ الشّٰاكِرِينَ‌ (انعام / 63، اعراف / 189؛ يونس / 22.) كُنْ‌ مِنَ‌ الشّٰاكِرِينَ‌ (اعراف / 144؛ زمر / 66.) لِكُلِّ‌ صَبّٰارٍ شَكُورٍ (ابراهيم / 5؛ لقمان / 31؛ سباء / 19؛ شورى / 33.) عِبٰادِيَ‌ الشَّكُورُ (سباء / 13.) إِنَّهُ‌ كٰانَ‌ عَبْداً شَكُوراً (اسراء / 3.) شٰاكِراً لِأَنْعُمِهِ‌ (نحل / 121.) فَأُولٰئِكَ‌ كٰانَ‌ سَعْيُهُمْ‌ مَشْكُوراً (اسراء / 19.) كٰانَ‌ سَعْيُهُمْ‌ مَشْكُوراً (انسان / 23.) أَنِ‌ اشْكُرْ لِلّٰهِ‌ (لقمان / 12) أَنِ‌ اشْكُرْ لِي (لقمان / 14) وَ اشْكُرُوا لِي (بقره / 152.) وَ اشْكُرُوا لِلّٰهِ‌ (بقره / 172.) وَ اشْكُرُوا نِعْمَتَ‌ اللّٰهِ‌ (نحل / 114.) وَ اشْكُرُوا لَهُ‌ (عنكبوت / 17؛ سباء / 15.) يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ‌ (نمل / 40.) لَعَلَّكُمْ‌ تَشْكُرُونَ‌ (بقره / 52 و 56 و 185؛ آل عمران / 123؛ مائده / 6 و 89؛ انفال / 26؛ نحل / 14 و 78؛ حج / 26؛ قصص / 73؛ روم / 46؛ فاطر / 12؛ جاثيه / 12.) . و در پرتو آياتى ناسپاسان ملامت و سرزنش شده‌اند چون: أَكْثَرَ النّٰاسِ‌ لاٰ يَشْكُرُونَ‌ (بقره / 243.) وَ لٰكِنَّ‌ أَكْثَرَهُمْ‌ لاٰ يَشْكُرُونَ‌ (يونس / 60 و نمل / 73.) فَلَوْ لاٰ تَشْكُرُونَ‌ (واقعه / 70 و...) و.... ♻️اين تابش و جلوه‌ى «مقام شكر» در پرتو آيات قرآن است. و بدون شك آموزه‌هاى وحى جان‌هاى مؤمنين و بندگان مقرّب خدا را به اين حقيقت آسمانى مزين ساخته‌اند، ⁉️شگفتا كه فاطمه عليها السلام كه درياى بى‌كران روحش مالامال از عشق و محبت به خداست و جانش از موج شوق لقاء خداوند لبريز و در مقام بندگى خدا بر بلنداى اين سپهر مى‌درخشد، وحى و سخن خداوند در جان الهى او چه بازتابى دارد و چه موج‌هايى مى‌آفريند او در آراستگى به مقام شكر خداوند، چگونه تجلى خواهد كرد و آموزه‌هاى وحى او را بر چه اوجى مى‌رساند؟ ✔️ بديهى است كه او نيكو مى‌درخشد و در مقام خداوند چون پيامبران و بندگان مخصوص خدا «شكور» خواهد بود كه خداوند فرموده است: وَ قَلِيلٌ‌ مِنْ‌ عِبٰادِيَ‌ الشَّكُورُ (سبأ: 13)؛ و اين است ترجمان ده‌ها آيه‌ى پيرامون شكر كه: «وَ لَهُ‌ الشُّكْرُ عَلى مَا أَلْهَمَ‌» بازتابى از فروغ اين آيات وحی است. 📓برگرفته از کتاب «مبانی قرآنی خطبه ی فدکیه»؛ اثر غلامعلی عباسی فردوئی @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام🇵🇸
#شرح_بر_صد_کلمه_امیرالمؤمنین_(ع) #بخش_یازدهم 🔰11- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *«لَا تَنْظُرْ إ
(ع) 🔰12- اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: *«اَلْجَزَعُ عِنْدَ اَلْبَلاَءِ مِنْ تَمَامِ اَلْمِحْنَةِ»* «بى تابى كردن در هنگام گرفتارى و بلا كمال رنج و محنت است.» ♻️شارح گويد: جزع ضدّ شكيبايى است و بلا و محنت همان مصيبت مى‌باشد و جزع و بلا از آن جهت بلا و محنت ناميده شده‌اند كه سبب آزمايش و امتحان مى‌باشند، و گاهى بلا بر نعمت گفته مى‌شود چون نوعى امتحان براى كسى است كه بدو نعمت داده شده است، كه آيا سپاسگزار است تا مستحق ثواب شود يا ناسپاس است تا شايستۀ كيفر باشد. يعنى هر كه در هنگام مصيبت ناشكيب باشد و كارهايى بكند كه نادانان مى‌كنند، مانند خراشاندن صورت و سيلى زدن بر آن و گريبان چاك زدن و بلند گريستن مصيبت و رنجش كامل مى‌شود چون نفس خود را به زحمت افكنده و از پاداش مصيبت و رنج محروم مانده است بلكه با بى صبرى كه مرتكب شده و مورد نهى بوده شايسته كيفر و عذاب شده و مصيبتى سخت‌تر از آن نيست. پس براى خردمند، شايسته‌تر آن است كه در هنگام مصيبت شكيبا باشد تا از ثواب محروم نماند و از مستحق شدن (شايستگى) كيفر رها شود. @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام🇵🇸
#صحابه_ایرانی_پیامبر_اکرم_ص #بخش_یازدهم 🔰 انسه انسه يا انس، متولد منطقه «سراه» و از موالى رسول خ
🔰هرمزبن‌ماهان الفارسى براساس روايتى «هرمزبن‌ماهان» ايرانى‌اى بود كه نزد رسول الله (ص) آمد و مسلمان شد و درباره صدقه‌اى كه به دستش رسيده بود، پرسيد. پيامبر فرمود: «صدقه نه براى من و نه براى هيچ يك از اهل‌بيتم حلال نيست». برخى هرمز را از موالى رسول خدا دانسته‌اند و معتقدند كه حضرت محمد (ص) او را آزاد كرد. گفتنى است كه در برخى منابع اختصاصى صحابه دو مدخل به نام هرمز آمده است كه به نظر مى‌رسد، هر دو يكى باشند. 🔰 شقران برخى از مورخان با اين عبارت: «قال بعضهم شقران من الفُرس» از او ياد و نامش را «صالح بن حول بن مهر» ثبت كرده‌اند و وى را از كسانى دانسته‌اند كه رسول خدا (ص) آنان را آزاد كرد. برخى ديگر نام او را «صالح بن عدى» و مولاى «عبدالرحمان‌بن عوف زهرى» ثبت كرده‌اند. «شقران»، در جنگ بدر، همراه رسول خدا (ص) بود و از سوى آنحضرت بر اسيران بدر و نيز در غزوه «مُريسيع» (غزوه بنى‌مصطلق در سال پنجم) بر غنايم آن گماشته شد. وى در غسل و دفن پيكر پاك رسول خدا حضور داشت و از معدود كسانى بود كه به قبر رسول خدا وارد شد. سرانجام شقران در دوره خلافت عمر درگذشت. @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام🇵🇸
#رفتارشناسی_امام_علی_در_آیینه_تاریخ 🔰3_ حضرت علی(ع) در مدینه در مجموع می توان گفت كه امیرالمؤمنی
🔰4_ حضرت علی(ع) پس از رسول اکرم(ص) رسول اكرم(ص) هنوز ديده از جهان فرو نبسته بود كه طوفان اختلاف در ميان امت اسلام وزيدن گرفت. قريش يعنى عشيرۀ رسول خدا(ص)، آغازگر اين حركت نبودند، زيرا بزرگانش-از مهاجرين-به بيمارى پيامبر مشغول بودند. امّا از ديگر سوى، «گروه مكه» اوضاع را به دقت تحت نظر داشتند و در پى يافتن فرصت براى خروج از عزلت بودند. ولى انصار يعنى جناح ديگر مؤسس اسلام، مشكل حكومت پس از پيامبر را دامن زدند. اين اقدام آنان ناشى از چند عامل بود كه شايد مهمترين و اصلي ترين آنها هراسشان از آينده و سرنوشت شان پس از رحلت رسول خدا (ص) بود. به ويژه كه پس از فتح مكه از- شكل‌گيرى-جبهۀ «متحد» قريش به گونه‌اى كه موازنه را در مرحلۀ آتى به ضرر آنها رقم زند،نگران بودند. در پرتو اين شرايط‍‌،فضاى پيچيده‌اى بر مدينه حاكم بود. و جناحهاى متعددى در آن ظاهر شده بودند كه برخى از صاحب‌نظران،اين جناحها را گونه‌اى از حزب دانسته‌اند. گرچه اين جناحها به دليل پيچيدگى شرايط‍‌ و دشوارى شكست سكوت در آن لحظات،جرئت نكرده‌اند تمايلات خود را آشكار كنند،ولى به صورت غير منتظره‌اى با اقدام انصار در گردهمايى مواجه شدند. موضوعى را برانگيختند كه هنوز در حلقه‌هاى بسته و پنهان مطرح مى‌شد. اين جلسه در ميدانى منعقد شد كه مالكيت آن از آن بنى ساعده از قبيلۀ خزرج بود. تشكيل جلسه در آن مكان مى‌تواند تعبيرهاى متعددى داشته باشد،به ويژه كه در آن زمان معمولا اين گونه اجتماعات در مسجد انجام مى‌شد. اگر حركت انصار يك حركت جناحى -قبيله‌اى-نبود، آنها نيز در مسجد كه به خانه حضرت رسول(ص)چسبيده بود، اجتماع مى‌كردند. و در اين صورت همۀ مهاجران پيرامونشان گرد مى‌آمدند و برخى از آنان و يا حتى همۀ آنها، به اين اقدام انصار چه از نظر زمانى و چه از نظر انگيزه‌هاى گردهمايى اعتراض مى‌كردند. پس موضوع بيانگر اولين سمت‌گيرى سياسى در اسلام است. هر چند كه از نظر دستيابى به رهبرى ضعيف ترين جريان و كم اهميت‌ترين آن در حيات-اجتماعى-مدينه بود. به ويژه كه با اتحاد غير منتظرۀ قريش مواجه گرديد كه مانع حركت آنان شد.ولى آيا انصار در آن هنگام واقعا در پى در دست گرفتن حكومت بودند، در حالى كه آنها از آنچه در اين مورد انديشيده و به طور پنهان طراحى مى‌شد بى‌خبر نبودند؟ شايد همين موضوع آنها را به تحرك واداشت، البته نه براى درخواست حكومت،بلكه براى مشاركت در آن و تأكيد بر ضرورت استمرار نقش مؤثر خود در مرحلۀ پس از رحلت رسول اكرم(ص). البته نگرانيهاى انصار از زمان فتح مكه آشكار شد. يعنى از آن هنگام كه بيرق از دستان سعد بن عباده خزرجى (نامزد انصار براى خلافت پيامبر) خارج شد. زيرا احساسات بر او چيره شد و سخنانى دشمنانه عليه قريش -غير مهاجرين-بر زبان جارى ساخت . اين امر موجب شد تا پيامبر با نگرانى از تأثير منفى اين اقدام بر وضعيت صلح‌آميز مكه، بيرق را از دست وى خارج كرده و به يك قريشى مهاجر(كه گفته شده،على ابن ابى طالب و يا زبير بن عوام بوده است) بدهد. 📗کتاب رفتارشناسی امام علی(ع) در آیینه تاریخ؛ نوشته ابراهیم بیضون؛ مترجم: علی اصغر محمدی سیجانی @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام🇵🇸
#پیروان_غدیر_در_گذر_تاریخ #بخش_یازدهم 🔶پیروان غدیر در ایام خلافت عثمان عثمان شیوه دو خلیفه پیشین
🔶پیروان غدیر در ایام امامت امیرالمؤمنین علی(ع) خلافت حضرت علی علیه السلام در اواخر سال سی وپنج ه.ق. شروع شد و تقریباً چهار سال و نُه ماه ادامه یافت. شيعيان امیرالمؤمنین علیه السلام هنگام بیعت عمومی با آن حضرت وقت را مناسب دیدند تا یادي از ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام کرده، مردم را به آن مقام شامخ تذکر دهند تا اگر خواستند با آن حضرت بیعت کنند با انگیزه اي حقیقی باشد. از این رو هنگام بیعت مردم با امیرالمؤمنین علیه السلام، مالک بن حارث اشتر خطاب به مردم کرده، فرمود: «اي مردم! این علی علیه السلام وصی اوصیا و وارث علم انبیاست، او کسی است که بلاهاي بزرگ را به جان خریده و زحمت هاي فراوانی در راه اسلام تحمل کرده است. او کسی است که کتاب خدا به ایمان او شهادت داده و پیامبرش او را به بهشت رضوان بشارت داده است. کسی که تمام فضایل در او جمع شده، و احدي از گذشتگان و اهل این زمان در سابقه و علم و فضلش شک نکرده است.* خزیمه بن ثابت نیز پس از بیعت با امام علی علیه السلام می گفت: « ما کسی را برگزیدیم که رسول خداصلی الله علیه وآله او را براي ما برگزید.» حضرت علی علیه السلام به کوفه آمد و آن شهر را محلّ اقامت خود، به عنوان پایتخت، انتخاب نمود؛ تا آن که بتواند تشیع را در عراق گسترش داده و خود را نیز به اهل عراق معرفی نماید. از طرفی کوفه منطقه اي سوق الجیشی بود، و چون کلّ عراق نیز به شام نزدیک بود، آن حضرت خواست تا علاوه بر عراق؛ شام را نیز تحت نظر قرار دهد. بعد از ورود امام علی علیه السلام به عراق، مردم با ملاحظه امام علی علیه السلام به عنوان قهرمان سیاست، در مقابل استیلاي شامیان از او حمایت کردند و مدّت ها از حامیان مذهبی امام علی علیه السلام بودند. پس از ، اصطلاح علی علیه السلام شامل همه کسانی می شد که از علی علیه السلام در مقابل عایشه حمایت می کردند. علاوه بر آن به اشخاص و گروه هاي غیرمذهبی که به دلایل سیاسی از علی علیه السلام حمایت می کردند، لفظ شیعه اطلاق می گردید. نصربن مزاحم می گوید: امام علی علیه السلام هنگام برشمردن جنایات طلحه و زبیر فرمود:«همانا پیروان طلحه و زبیر در بصره شیعیان و عاملان مرا به قتل رساندند.» در این مفهوم وسیع بود که کلمه شیعه در سند حکمیت در صفین به کار رفت. ده سال بعد، زمانی که شیعیان شروع به تثبیت موقعیت اسمی خود کردند، کوشش هایی براي جدایی حامیان علی علیه السلام صورت گرفت و بین حامیان مذهبی و غیر مذهبی وي تمایزي حاصل شد. @mola_amiralmomenin_as