✔️ #زنان_در_نهضت_عاشورا 🏴حضرت سكينه سلام الله علیها بنت الحسین علیه السلام دختر بزرگوار #سيد_الشهدا«ع»، كه در علم، معرفت، ادب، توجّه به حقّ‌ و جذبۀ پروردگار، كم نظير و مورد توجّه خاصّ‌ پدرش ابا عبد الله الحسين «ع» بود. نام اصلى او را آمنه، امينه، اميمه يا امامه هم نوشته‌اند. لقب سكينه (يا سكينه) از طرف مادرش «#رباب» به او داده شد. او كه خواهر «#على_اصغر» هم بود، در #كربلا حضور داشت و در #عاشورا، سنّ‌ او حدودا ده تا سيزده سال بوده است. اين را از آنجا گفته‌اند كه #امام_حسين«ع» روز #عاشورا به او لقب «خيرة النّسوان» (برگزيدۀ زنان) داده است و اين با كودك بودنش نمى‌سازد. شرح آنچه به مصيبتهاى او در حادثۀ #كربلا مربوط‍‌ مى‌شود، در كتابهاى مقتل (از جمله در نفس المهموم) آمده است. روز #عاشورا، چون #سيد_الشهدا«ع» هنگام وداع با اطفال و زنان، ديد كه دخترش سكينه از زنان كنار گرفته و در حال گريستن است، به او فرمود: سيطول بعدى يا سكينة فاعلمى منك البكاء اذا الحمام دهانى لا تحرقى قلبى بدمعك حسرة مادام منّى الرّوح فى جسمانى فاذا قتلت فانت اولى بالّذى تأتينه يا خيرة النسوان ١ اين دختر بزرگوار، كه به تعبير شيخ عباس قمى «زنى با حصافت عقل و اصابت رأى و افصح و اعلم مردمان به زبان عرب و شعر و فضل و ادب» بوده است، ٢ پس از بازگشت از سفر كوفه و شام، در خانۀ پدر خود، تحت كفايت #امام_سجّاد«ع» قرار گرفت. وى، محضر سه امام (امام حسين، امام سجاد و امام باقر) عليهم السلام را درك كرد. نوشته‌اند: خانه‌اش مركز تجمّع شعرا و محلّ‌ مناقشه و بحث و نقد ادبى بود. به شاعران بزرگ همچون فرزدق و جرير، صله عطا مى‌كرد. سكينه همچنان در مدينه مى‌زيست، تا آنكه در پنجم ربيع الاول سال ١١٧ هجرى در زمان هشام بن عبد الملك پس از هفتاد سال، در مدينه در گذشت. قبر او نيز در مدينه است. 🔘مقام روايى سكينه عليها السلام سكينه از پدرش امام حسين(ع) و عمه‌اش ام كلثوم روايت كرده است. فاطمه بنت على‌بن الحسين و فائد مولى عبيدالله از او روايت كرده‌اند. احاديثى از پدرش از رسول‌الله درباره فضيلت حاملان قرآن؛ و ستايش شيعيان حضرت على در شب معراج پيامبر نقل شده است. #وفات_حضرت_سکینه @mola_amiralmomenin_as