🏴سوگوارى پيامبر اکرم(ص) بر حضرت ابوطالب(ع) پيامبر اکرم(ق) غمگين و محزون، در كنار قبر عمويش ايستاد و خاك قبر او را با اشكش سيراب كرده و سخنان جان‌سوزى را با ناراحتى بيان مى‌كرد: «اى عمو، صله رحم كردى، خدا به تو جزاى خير بدهد. تو مرا پرورش دادى، در كودكى كفيل من بودى و در بزرگى مرا كمك و يارى كردى. اى عمو، به خدا قسم براى تو درخواست آمرزش مى‌كنم و تو را شفاعت مى‌كنم، شفاعتى كه ثقلان از آن تعجب كنند...»١. به دليل شدت تأثر و ناراحتى پيامبر صلى الله عليه و آله از فوت عموى خويش، آن سال را #سال_حزن ناميد. پيامبر صلى الله عليه و آله حامى، ياور و پناهگاه بزرگ خود را كه به آن متكى بود، از دست داد. قريش او را تنها يافتند و براى آزار او اجتماع كردند. او فرمود: «قريش نتوانست كارى را كه من آن را ناخوش داشتم انجام دهد تا اينكه ابوطالب از دنيا رفت»٢. قريش بر آزار خود افزودند؛ گرد و خاك بر سر او مى‌ريختند، در حالى كه او نماز مى‌خواند. شكمبه گوسفند بر سر او مى‌افكندند و عذاب‌ها و آزارها بر او روا داشتند. براى قتل و كشتن او اجتماع كردند؛ سپس هنگامى كه خانه‌ى او را محاصره كردند در نيمه‌هاى شبى ظلمانى خارج شد و برادر و وصى‌اش امام على عليه السلام را در رختخواب خود خواباند و به سوى يثرب رهسپار شد كه ما در بحث‌هاى آينده آن را بيان خواهيم كرد. ابوطالب(ع) حامى و يارى كننده‌ى اسلام است و سهم اول را در برپايى ستون آن دارد. او به گردن تمام مردان و زنان مسلمان حق دارد و كمك او به اسلام بسيار بزرگ بوده است. يكى از فضايل و صفات شريفه‌ى امام علی عليه السلام اين است كه از نسل اين مجاهد بزرگ است، كسى كه اسلام را در زمان غربت و محنتش حمايت كرد. خداوند از اسلام بهترين جزا و اجر را به او بدهد و او را با پيامبران، صديقان و شهدا محشور گرداند كه خوب رفقايى‌اند. 📓دانشنامه امام اميرالمؤمنين علی ‌بن ابی‌ طالب علیه السلام - 1، صفحه 48 #حضرت_ابوطالب_علیه_السلام @mola_amiralmomenin_as