🎞 دانستن معنای صحیح غیبت، گام اول در شناخت امام و ارتباط با امام است. 🎙 حجت الاسلام والمسلمین دکتر سبحانی 📡رئیس بنیاد بین المللی امامت

🔆🕋🔆تشرفات 👤ملاقات اکبردلاک خدمت امام زمان 🕋عجل الله فرجه 🎥جناب استاددانشمند

مبحث دوم - در وجوب انتظار حضرت قائم (علیه السلام) بر همه افراد: و بر این مطلب دلالت می کند -اضافه بر بعضی از آنچه گذشت- روایتی که ثقة الاسلام کلینی (رحمه الله) در اصول کافی به سند خود، از اسماعیل جعفی آورده که گفت: مردی بر حضرت ابو جعفر امام باقر (علیه السلام) وارد شد وصفحه ای در دست داشت، حضرت باقر (علیه السلام) به او فرمود: این نوشته مناظر کننده ای است(۲۱۹) که پرسش دارد از دینی که عمل در آن مورد قبول است. عرض کرد: رحمت خداوند بر تو باد! همین را خواسته ام. حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) فرمود: گواهی دادن به این که هیچ معبود حقی جز خداوند نیست واین که محمد بنده ورسول او است واین که اقرار کنی به آنچه از سوی خداوند آمده وولایت ما خاندان وبیزاری از دشمنمان وتسلیم به امر ما وپرهیزکاری وفروتنی وانتظار قائم ما، که ما را دولتی است که هر وقت خداوند بخواهد آن را خواهد آورد.(۲۲۰) و در همان کتاب ابوالجارود آمده که گفت: به حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) عرضه داشتم: ای فرزند رسول خدا! آیا مودت ودلباختگی وپیروی مرا نسبت به خودتان می دانید؟ فرمود: آری. عرضه داشتم: من از شما مطلبی را می پرسم ومی خواهم به من پاسخ دهید، زیرا که چشم من نابینا است وکم تر راه می روم ونمی توانم هر وقت بخواهم به دیدار شما بیایم. فرمود: خواسته ات را بازگوی. عرض کردم: دینی که تو وخاندانت خدای (عزَّ وجلَّ) را با آن دینداری می کنید برایم بیان فرمای، تا خدای (عزَّ وجلَّ) را با آن دینداری نمایم. امام باقر (علیه السلام) فرمود: اگر چه مطلب را کوتاه کردی، ولی سؤال مهمی آوردی. به خدای سوگند! دینی را که من وپدرانم خدای (عزَّ وجلَّ) را با آن دینداری می کنیم برایت می گویم؛ گواهی دادن به این که هیچ معبود حقی جز خداوند نیست واین که محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) رسول خدا است واقرار کردن به آنچه از نزد خداوند آورده وولایت ولی ما وبیزاری از دشمنان وتسلیم بودن به امر ما وانتظار قائم ما واهتمام ورزیدن (در امور واجب وحلال) وپرهیزکاری (از کارهای حرام) می باشد.(۲۲۱) و در غیبت نعمانی به سند خود، از ابو بصیر از حضرت ابو عبد الله امام صادق (علیه السلام) آورده که روزی آن حضرت فرمود: آیا شما را خبر ندهم به آنچه خدای (عزَّ وجلَّ) هیچ عملی را جز به آن از بندگان نمی پذیرد؟ گفتند: چرا، فرمود: گواهی دادن به این که هیچ شایسته پرستشی جز خداوند نیست واین که محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) بنده وفرستاده او است، واقرار کردن به آنچه به آن امر فرموده، وولایت ما، وبیزاری از دشمنانمان - یعنی خصوص امامان- وتسلیم شدن به آنان، وپرهیزکاری، وکوشش واطمینان، وانتظار قائم (علیه السلام). سپس فرمود: به درستی که ما را دولتی است که خداوند هر وقت بخواهد آن را (روی کار) می آورد، آنگاه فرمود: هر کس دوست می دارد از جمله اصحاب قائم (علیه السلام) باشد باید انتظار بکشد وبا پرهیزکاری واخلاق نیک رفتار نماید در حالی که منتظر باشد، پس اگر از دنیا رفت (وپس از مردنش) قائم (علیه السلام) قیام کرد، برای او پاداشی خواهد بود همانند کسی که امام (علیه السلام) را درک کرده، پس جدیت کنید ودر انتظار بمانید گوارای تان باد ای گروه مشمول رحمت الهی(۲۲۲). می گویم: عبارت (یعنی خصوص امامان) احتمال دارد که از فرمایش امام (علیه السلام) باشد، واحتمال می رود که گفته ابوبصیر باشد. وچون منظور از ولایت آن است که امام (علیه السلام) را در تمام امور سرپرست خود قرار داده وپیروی از او در همه موارد واجب بداند، حضرت بیان فرمودند:

"کسی ولایتش واجب است که خداوند (عزَّ وجلَّ) او را به امامت وعصمت مخصوص گردانیده، نه هر کسی که منتسب به رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) است ودشمنی کردن باید با معاند ودشمن امام (علیه السلام) باشد خواه از ذریه پیغمبر باشد، یا غیر آن ها. و از آنچه بر وجوب انتظار دلالت می کند، روایتی است که شیخ صدوق (رحمه الله) در کتاب کمال الدین به سند خود، از عبدالعظیم حسنی آورده که گفت: بر سرورم حضرت محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب (علیه السلام) وارد شدم ومی خواستم که درباره قائم (علیه السلام) از آن حضرت سؤال کنم که آیا همان مهدی است یا غیر او؟ پس خود آن حضرت آغاز سخن کرد وبه من فرمود: ای ابوالقاسم! به درستی که قائم (علیه السلام) از ماست واو است مهدی که واجب است در زمان غیبتش انتظار کشیده شود ودر ظهورش اطاعت گردد واو سومین (امام) از فرزندان من است.(۲۲۳) و در همان کتاب به دو سند صحیح، از حضرت ابی عبد الله امام صادق (علیه السلام) آمده که فرمود: نزدیک ترین حالات بندگان نزد خدای (عزَّ وجلَّ) وخشنودترین هنگام او از آنان، زمانی است که حجت خدای را نیابند وبرای آنها آشکار نشود واز دیدگان آن ها پوشیده بماند که جایگاهش را ندانند ودر عین حال بدانند که حجت ها وبینات الهی باطل نشده، پس در آن هنگام هر صبح وشام منتظر باشند که شدیدترین خشم وغضب خداوند بر دشمنانش موقعی است که حجت خود را از آنان مخفی بدارد وبر آنان آشکار نگردد، البته خداوند دانسته است که اولیای او در تردید واقع نمی شوند واگر می دانست که آنها در شک می افتند، یک چشم بر هم زدن حجت خود را از آنان نهان نمی ساخت واین جز زیر سر اشرار مردم نخواهد بود.(۲۲۴) مبحث سوم - معنی انتظاری که در این اخبار به آن امر گردیده است: انتظار حالتی است نفسانی که آمادگی برای آنچه انتظارش را می کشیم، از آن بر می آید وضد آن یأس وناامیدی است، پس هر قدر که انتظار شدیدتر باشد، آمادگی ومهیا شدن قوی تر خواهد بود، نمی بینی اگر مسافری داشته باشی که در انتظار مقدمش به سر می بری، هر چه هنگام آمدنش نزدیک تر شود، مهیا شدنت فزونی می یابد، بلکه احیاناً خوابت به بیداری مبدل می گردد، چون انتظارت شدید است. وهمان طور که مراتب انتظار از این جهت متفاوت است از جهت محبت نسبت به کسی که در انتظارش هستی، نیز مراتب متفاوتی دار، پس هر چه محبت شدیدتر ودوستی بیشتر باشد، مهیا شدن برای محبوب زیادتر می شود وفراقش دردناک تر می گردد، به گونه ای که منتظر، از تمام اموری که مربوط به حفظ خودش هست، غافل می ماند ودردهای بزرگ ومحنت های شدید را احساس نمی کند.

"بنابراین مؤمنی که منتظر آمدن مولایش می باشد، هر قدر که انتظارش شدیدتر است، تلاشش در آمادگی برای آن به وسیله پرهیز از گناه وکوشش در راه تهذیب نفس وپاکیزه کردن دورن از صفات نکوهیده وبه دست آوردن خوی های پسندیده بیشتر می گردد، تا به فیض دیدار مولای خویش ومشاهده جمال انورش در زمان غیبتش رستگار شود، همچنان که برای عده بسیاری ای نیکان اتفاق افتاده است. لذا امامان معصوم (علیه السلام) -در روایاتی که خواندی وغیر آنها- به پاکیزگی صفات ومقید بودن به انجام طاعات امر فرموده اند. بلکه روایت پیشین ابو بصیر اشارت یا دلالت دارد بر اینکه رستگاری به مقام انتظار ونایل شدن به پاداش منتظران، به پرهیز وپروا از گناه وآراستگی به خوی های پسندیده بستگی دارد، چنانکه حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: هر آن کس که خواسته باشد از یاران قائم (علیه السلام) شود، باید که منتظر باشد وباید در حال انتظار به پرهیزکاری وخوی های پسندیده عمل نماید، که هرگاه بمیرد وقائم پس از مردنش بپاخیزد، پاداش او همچون کسی خواهد بود که دوران حکومت آن حضرت را درک کرده باشد... و بی تردید هر قدر که انتظار شدیدتر باشد، صاحب آن، مقام وثواب بیشتری نزد خدای (عزَّ وجلَّ) خواهد داشت. خدای تعالی ما را از مخلصان منتظرین مولایمان صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قرار دهد. 🔆مبحث چهارم - آیا در انتظار قصد قربت شرط است یا نه؟💫💫💫💫💫💫🌷🌷 📗قسمت 5⃣2⃣ #مکیال المکارم

پاسخ استاد شریفی به شبهه تولد امام زمان علیه السلام تفاوت فرهنگ شیعه با نواصب ببینید و یاد بگیرید تا چگونه جواب نواصب را بدهید

🎙آیت الله العظمی جوادی آملی: «حضرت سلام الله علیه که ظهور کرد _ که ما انتظارش را می ‌کشیم _ به ما گفت این قرآن را ببر در فلان منطقه غرب یا فلان منطقه شرق، خب ما هم باید قرآن را خوب بدانیم هم حرف کانت و دکارت و هایدگر و اینها را بدانیم... 🔹 حضرت آمد ما چه انتظاری داریم؟ انتظار داریم به ما بگوید در همین قم باش و #درس_و_بحث را اداره کن یا دستور می ‌فرمایند که برویم جایی #تبلیغ کنیم؟ حالا برای تبلیغ رفتیم به غرب، گفتیم ما حرف ‌های کانت را نمی‌ فهمیم، مکتب دکارت را نمی ‌فهمیم، حرف‌ های هایدگر را نمی‌ فهمیم، خب برای چه چیزی به آنجا برویم؟!...»

🌺🌅🌺🕋🌺مقام ولی امری امام 📖 شناسنامه قرآنی امام زمان (علیه‌السلام) 📘 معجزه تفسیر المیزان در ارائه مطالب خالص قرآنی؛ بیان ارتباط آزر با حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) توسط خود قرآن 📗 سطح ممتاز امامت در قرآن؛ مقامی که حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) به هنگام کهولت سن حائز آن شد 🔍 وجود کمترین مقدار ظلم => عدم شایستگی مقام امامت 1⃣ تفاوت هدایت‌گری امام و پیغمبر؛ امام 'هدایت به امر' می‌کند 📜🔎 ویژگی خاص امام؛ سرآمد همه انسان‌ها در مراتب بالای 'صبر و یقین' 💡 معنای 'هدایت به امر' چیست؟ 🗞 امر تشریعی: اوامری که دستورش از جانب خدا و 'تحققش به واسطه انسان‌ها' است ❇️ امر تکوینی: اوامری که 'تماماً به خدای متعال' وابسته است و تخلف و تدریج‌ در آن راه ندارد 2⃣ هدایت‌گری امام از سنخ 'گفتن' نیست، بلکه از سنخ 'بردن' است ✅ ماجرای ردالشمس توسط امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)؛ نمونه‌ای از مقام هدایت به امر 🌌 شب قدر؛ شب نزول ملائکه و روح بر کسی که 'صاحب مقام امر' است * سوره قدر؛ سوره احتجاج بر وجود امام * راز حل شدن همه مشکلات در زمان ظهور چیست؟ * امام؛ تنها شخص آگاه بر تمام قواعد دقیق و عجیب حاکم بر عالم غیب و ارواح * استدلال قرآن بر ترک تبعیت شیطان چیست؟ * شهید در تعریف قرآن: کسی که شاهد بر عالم خلق است ✅ 'ولایت تکوینی' تنها شایسته کسی است که 'شاهد بر خلق' باشد

❌🔥جریان شناسی سینمای آخرالزمانی💥💥⭕️ 📡هالیوود

"انسان مدرنِ قرن نوزدهمی با ادعایی جاهلانه معتقد بود بر اوج قلّه‌ی علم و دانش ایستاده و دیگر دانشی نیست که او فرانگرفته باشد. غرور علمی انسان قرن نوزدهم خنده‌دار است، وقتی که می‌بینیم رئیس موزه اختراعات نیویورک در نامه‌ی معروفی به مسئول مافوقش می‌گوید: موزه را تعطیل کنید! چرا که دیگر اختراعی نیست که بشر آن را فراچنگ نیاورده باشد و بعید است که موزه‌ی ثبت اختراعات از این به بعد کاربری یا کارایی داشته باشد! سینمای آخرالزمانی امروز این حرف برای ما طنز است، اما انسان قرن ۱۹ واقعاً این‌گونه فکر می‌کرد و معتقد بود که اگر روزگاری خدایی وجود داشته دیگر امروز آن خدا نیست و مرده است. مرگ خدا را برخی از فیلسوفان قرن ۱۹ مانند نیچه با صدای بلند اعلام کردند. بعد از این، انسان است که در جهان مانده و باید خدایی کند و چه کسی شایسته‌تر از «انسان غربی» برای خدایی کردن در جهانی که دیگر در آن خدایی وجود ندارد؟! او است که باید ناظم قوانین جدید باشد و تمام قوای فراطبیعی و طبیعی را به چنگ بیاورد. اما آیا واقعاً این‌گونه است❓❓

"اما این نگاه، در قرن بیستم، با ویرانی تلقّی حداقلی که انسان قرن ۱۹ از دانش و علم و فناوری داشت نابود شد. تازه انسان فهمید، که فهم او آن‌قدر حقیر است که آن چیزی که او در قرن ۱۹ به آن علم می‌گفت، امروز بسیار خنده‌دار است و به زبان امروزی تنها معلومات عمومی تلقی می‌شود و مرزهای علم خیلی جلوتر از سطح فهم و دانش او است. همه‌ی قطعیت‌هایی که در قرن ۱۹ به آن قائل بودند، زیر سؤال رفت و بشر تازه فهمید که طبیعت چه رقیب سرکشی است. همه‌ی سازه‌های مدرن و ظاهراً مبتنی بر علم را یک سرکشی طبیعی مانند سونامی و زلزله و یا برخورد یک شهاب‌سنگ عظیم با زمین می‌تواند ویران کند. طبیعت، تمام رشته‌های او را می‌تواند نابود کند. او گویا سرکشی طبیعت را لحاظ نکرده بود. در نگاه پست‌مدرنی که بعد از مدرنیته جزم‌اندیشانه شکل می‌گیرد، انسان قرن بیستمی به تمام آموزه‌های خود شک می‌کند و می‌گوید آن علمی که من داشتم و فکر می‌کردم منجی من است، شاید هلاک‌کننده‌ی من است! اگر روزی یک شهاب‌سنگ بزرگ به زمین نزدیک شد، آیا من با علم خود می‌توانم مانع از برخورد با زمین بشوم؟ اگر چنین اتفاقی رخ دهد، علم می‌تواند در این جهان بدون خدا و فارغ از خدا من را نجات بدهد؟

"فیلم‌های زیادی ساخته شدند که حاکی از این ناتوانی علم بودند. انسان‌هایی که در جهان بدون خدا، نمی‌دانند که با سرکشی‌های طبیعت چه کنند؟ فیلم‌هایی که درباره‌ی برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین ساخته شد، مانند فیلم «برخورد عمیق» (Deep Impact‎) ساخته «میمی لدر» (Mimi Leder) محصول ۱۹۹۸، نمونه‌های خوبی برای این مضمون است. البته در همان سال‌ها نیز فیلم‌های زیادی با حس و حال پایان سده و هزاره ساخته می‌شدند که خبر از پایان جهان می‌دادند. فیلم‌هایی که سؤالشان از انسان این بود که در قبال قوای سرکش طبیعتی که به حقِ آن ظلم کردی و اکنون علیه تو سرکشی می‌کند، چه‌کار می‌خواهی بکنی؟ اینجا است که وحشت زیستن تنها در جهان بدون خدا را، در رفتار انسان قرن بیستم و پایان آن می‌بینیم. موج زیادی از فیلم‌های آخرالزمانی حکایت‌گر همین وحشت‌اند و انگار جای خالی خدا را، حالا در زندگی خود حس می‌کرد. اما افسوس که سال‌های پایانی قرن بیستم با بازگشت بشر به ایمان رقم نخورد و به‌جای اعتقادات توحیدی، به سمت خرافات مدرن، متافیزیک پست‌مدرن و در نهایت، موجودات خیالی رفت تا جای خالی خدا را در زندگی انسان پر کنند!

"جنس جدیدی از فیلم‌ها که باید تفصیل آن را در سینمای آخرالزمانی قرن بیست‌ویک دنبال کرد که از دیرباز دغدغه‌ی جریان سینمایی جهان بوده است. سینمای آخرالزمانی به پنج زیرگروه تقسیم می‌شود: آخرالزمان طبیعی، آخرالزمان فناورانه یا تکنولوژیک، آخرالزمان علمی-تخیلی، آخرالزمان اسطوره‌ای و آخرالزمان دینی.🔹🔷🔶🖋📖 🎥قسمت 1⃣🔎